arch/ive/ief (2000 - 2005)

[ESF] Geen syndicaal verlof om naar het ESF te gaan
by Marthe Franssen Friday November 14, 2003 at 04:26 PM

Het ACV is met een delegatie van 400 syndicalisten aanwezig op het ESF. Na het seminarie "het bilan van de sociale strijd en de band met de sociale bewegingen" vroeg ik Jorn en Jan van het ACV om commentaar.

wat vond je van het seminarie?
Jorn: "Ik ben een beetje op mijn honger blijven zitten: ik verwachtte dat er meer concreet gesproken zou worden over de link tussen de vakbonden en de andersglobalistische beweging. Dat er nood is aan een internationale samenwerking dat wist ik al voor ik naar hier kwam.
Het is wel interessant te horen hoe de vakbonden in andere Europese landen georganiseerd zijn. Vaak zijn de vakbonden enorm versplinterd en is slechts een minderheid van de mensen aangesloten bij een vakbond. In andere landen zijn de vakbonden dan weer erg verbonden met de regering en kunnen daardoor moeilijk tegen de beslissingen van hun regering actie voeren. Nu wordt het voor mij wel duidelijker waarom er nog geen goede samenwerking is tussen de vakbonden en de andersglobalisten."

Hoe is de situatie in België?
Jorn: "De top van de vakbonden luistert te weinig naar de gewone mensen. Ze heeft geen voeling met wat er echt op de werkvloer gebeurt. Om je een idee te geven: Ikzelf heb geen syndicaal verlof gekregen om hier op het ESF aanwezig te kunnen zijn. De militanten begrijpen zeer goed dat we het front moeten verbreden met de andersglobalisten, daarom wilden wij absoluut hier zijn, maar de top begrijpt dat nog niet goed."

Wat vond jij van het seminarie Jan?
Jan: "De vakbonden spelen een belangrijke rol in de globalisering. We zien dat het slechter gaat in Europa, en dan spreek ik niet alleen van het Europa van de 15 maar van het Europa van de 25. Want de mensen denken soms dat doordat de fabrieken naar het voormalige oostblok verhuizen, er daar geen werkloosheid is. Maar onze Poolse collega getuigde net dat het tegendeel waar is. Overal in Europa zijn we erop achteruit gegaan de laatste tien jaar. En ik vind dat één spreker hier dat goed uitgelegd heeft: er is crisis omdat het niet anders kan binnen een kapitalistisch systeem. De enige zorg van de multinationals is winst maken. Als ze elders meer winst kunnen maken zijn ze weg en het kan ze absoluut niets schelen dat ze een sociaal kerkhof achterlaten. Eigenlijk zitten we dus allemaal in hetzelfde schuitje, we moeten daarom meer en beter samenwerken. Veel mensen zien dat het allemaal niet goed gaat maar ze vragen zich af wat het alternatief is en wat ze ertegen kunnen doen. Er is hier opgeroepen om van 9 mei een internationale actiedag te maken, dat lijkt mij al een goed begin. Maar opnieuw reist de vraag: "actie waarvoor? waartegen?" dat is nog allemaal niet duidelijk. Ik denk dat een eerste stap is samen zo hard mogelijk te vechten tegen de sluitingen, zoals nu tegen de inkrimping van de Ford."

syndicalisten en andersglobalisten samen sterk?
Jan: "Ja. Twee jaar geleden met D14 werkten de vakbonden en de antiglobalisten niet samen. We hebben wel samen betoogd tegen de oorlog tegen Irak. Dat was een goed begin. De vakbonden moeten intensiever samenwerken met de andersglobalisten, alleen gaan ze het niet redden. Inderdaad: samen sterk, we hebben elkaar nodig in de strijd voor een betere wereld. De vakbonden hebben een groot voordeel: ze zijn georganiseerd. Maar het is niet omdat je 80% van de mensen organiseert dat je ze ook kan verdedigen. De andersglobalisten zijn minder goed georganiseerd maar zij vertegenwoordigen veel jongeren en hebben vaak frissere ideeën.
Voor de samenwerking met de andersglobalisten en de andere europese vakbonden moeten we niet te wachten op de top. We moeten zelf initiatief nemen. De multinationals zijn internationaal georganiseerd. Het enige mogelijke antwoord daarop is ons ook zo massaal mogelijk internationaal organiseren."