arch/ive/ief (2000 - 2005)

Van de website van Film&Televisie:

Over de functie van filmkritiek en/of -journalistiek vandaag en de relatie tussen journalist en filmmaker heeft er op 18/11 in de Sphinx (Gent) een debat plaats na de vertoning om 20.00u van Peter Krügers kortfilm DE VREEMDE MAN.

Panelleden o.a. Steven Defoer (filmcriticus De Standaard), Julien Vrebos (cineast), Stijn Coninx (cineast), Jan Verheyen (VTM), Roel Van Bambost (voormalig VRT-filmcriticus), Erik Stockman (Humo), Patrick Duynslaegher (FocusKnack). Een publieksdiscussie is eveneens voorzien.

ALGEMEEN

Hoe sterk heeft de filmbusiness de pers die vandaag over film bericht in een houdgreep? Alleen al de vraag stellen is ze beantwoorden. Een historische terugblik leert namelijk veel over de evolutie van de graad van beïnvloeding. Of tenminste allerlei pogingen daartoe. Tot voor enkele jaren werd dat nog op een vrij botte manier beoefend; van regelrechte omkoperij, dreiging van de distributeur of bioscoopexploitant om zijn advertenties uit de krant terug te trekken na een slechte filmkritiek, het verbod van een producent aan een criticus om nog naar de persvisie van een volgende productie te komen tot en met het bestaan van zwarte lijsten met namen van filmcritici. Vandaag gebeurt een en ander omzichtiger.

Deel 1 verscheen in Film&TV van oktober.

DEEL TWEE

Vanaf de jaren '80 gaat de filmbusiness meer gesofistikeerd te werk om de filmcriticus te manipuleren. Vanuit de VS komt het systeem van junkets overgewaaid; groepsinterviews met bevoorrechte filmjournalisten op exotische (!) plekjes zoals Los Angeles, New York, Londen of Parijs, georchestreerd door filmproducenten en -distributeurs. In meer dan één krant sterft de filmpagina een stille dood. In de plaats kwamen paginagrote promogesprekjes tot heuse filmbijlages. De grens tussen publiciteit, informatie en kritiek werd alsmaar vager. De filmcriticus wordt filmjournalist. Een journalist die kickt op vluchtige ontmoetingen met al dan niet geconsolideerde filmsterren. Reisjes worden betaald door de belanghebbenden. Kleinere, minder kapitaalkrachtige, films en onbekende makers zijn de dupe. Voor hen is er nog amper plaats in krant of tijdschrift. En onbekend maakt onbemind.

[Freddy Sartor]