arch/ive/ief (2000 - 2005)

U stopt in die column uw gal weg onder gemaakte joligheid. Het gaat u niet af. U bent zondag, 9 november, in het Sint-Pietersstation in Gent door gespuis - ze waren met zijn zessen - aangevallen omdat u “een zeer fout hoofddekseltje” droeg. Nog diezelfde dag schrijft u uw column. Het kan niet anders of die zit vol gramschap. Zo rap zet een mens zijn colère niet van zich af.

Niet dàt stuit me tegen de borst. Ook niet dat u hebt teruggemept. Ik geef u groot gelijk. Gespuis van de straat moogt ge een oplawaai verkopen als ze, fysiek agresserend, u ook nog een keer ferm op uw ziel trappen. U kruipt wel in de huid van Israël, het land. Dat staat me niet aan. Omdat u er curieuze conclusies uit trekt.

U schrijft letterlijk: “overigens heb ik door het gratis uitdelen van een flinke rechtse alleen maar beantwoord aan de uitslag van die zeer fijne en slim georkestreerde enquête die zegt dat ruim zestig procent van de Europeanen mij een regelrechte bedreiging voor de Wereldvrede vindt, nog voor de aanhangers van Saddam dus...”.

U verwijst naar een enquête die zegt dat veel Europeanen het land Israël een bedreiging vinden voor de vrede. Veel Europeanen vinden niet u een bedreiging voor de vrede, wel het land Israël. Vergeef me de correctie, maar ze is wel essentieel. Bent u Israël? Is elke jood ter wereld Israël? Ik denk het niet, ik hoop van niet.

Een inmiddels meedogenloze zionistische lobby (let op mijn woorden) doet er alles aan om de equatie joods=Israël erdoor te drijven. Maar ik hoop dat er nog joodse mensen zijn die ze afhouden, die zich niet met Israël willen vereenzelvigen omdat ze zien dat de politiek die Israël voert (om te beginnen ten aanzien van de arabieren in eigen land en de Palestijnen in de bezette gebieden) niet te verdedigen valt.

Soit: u identificeert zich met Israël. Dat lees ik toch goed. U schrijft het neer in gecontroleerde bitterheid, dit stukje is geen satire. Het wordt zelfs makaber wanneer u besluiten trekt.
U stuurt 11.11.11 en Oxfam wandelen, die ook op 9 november aan uw deur stonden. U zegt: ik geef geen geld om “de volgende haataffiche tegen een bepaald soort waspoeder te financieren”. Ik weet niet welk waspoeder u bedoelt, maar ik veronderstel dat het fabrikaat met Israël te maken heeft.

Een aantal ngo’s voert namelijk een boycot-actie tegen Israëlische producten. Op één van hun affiches staat een bebloede Palestijnse sjaal. U maakt daar “haataffiche” van. U leest zulke affiches niet als een blijk van solidariteit met Palestijnen in de bezette gebieden; u leest ze ook niet als een veroordeling van het land Israël. U leest ze als anti-joodse propaganda. U suggereert volgens mij zelfs dat deze affiches nazi-potentieel hebben.

Uw stukje in De Standaard der Letteren zegt ten slotte: we hebben in 1938 de Kristalnacht gehad, toen de Nazi’s in Duitsland aan de joden openlijk de oorlog verklaarden. U zegt: laten we maar goed opletten, of anders komt er een nieuwe Kristalnacht aan. U ziet tal van tekenen die uw vrees versterken. Zulke tekenen zijn voor u die persoonlijke agressie tegen een keppeltje en die boycot-acties.

Maar haalt u de zaken nu niet door elkaar?
Ik wil het nog niet hebben over dat gespuis in Gent. Namen ze u kwalijk wat Israël doet? Onnozelaars! Waren het skins? waren het neo-nazi’s? klopt erop, zoals u gedaan hebt.
Iets anders is: het kan zijn dat anti-joodse haat in Europa opnieuw de kop opsteekt. Als dat zo is, zal ik bij de eersten zijn om dat te veroordelen en er tegen in het verweer te komen, zoals ik dat met elke vorm van xenofobie of racisme pleeg te doen.
Maar dat belet in geen enkel opzicht dat men de staat Israël blijft veroordelen voor zijn xenofobe kolonie-politiek. De staat Israël, mijnheer Verpale, niet de Israëlieten.