Gentlemen, we've discovered a new target market: POOR PEOPLE...
(Heren, we hebben een nieuwe markt ontdekt: ARME MENSEN...)

Twee miljard mensen hebben geen toegang tot drinkwater en waterzuivering. Het overgrote deel daarvan leeft in ontwikkelingslanden. Over enkele decennia dreigt er een ernstig watertekort. Wordt water zo duur als petroleum?
Op dit ogenblik wordt slechts 5% van de watervoorzieningen geleverd door prive-bedrijven. Voor de privé ligt er dus nog een groot potentieel voor het grijpen: datgene verkopen waar mensen absoluut niet zonder kunnen. 

If we become their ONLY provider of clean water…
(Als wij hun ENIGE waterleverancier worden…)

Er is niet zoiets als een vrije markt in water: water wordt altijd door één bedrijf geleverd, door een monopolie dus. Ofwel is dat een overheidsmonopolie, ofwel een privé-monopolie. In een land kunnen wel verschillende maatschappijen naast elkaar bestaan, voor verschillende regio's of steden, maar als consument kan je niet van de ene naar de andere overstappen. 

Bovendien hebben bedrijven in verschillende gevallen allerlei exclusiviteitsbepalingen bedongen: alleen zij mogen nog water gebruiken van de rivier (India), of alleen zij mogen putten slaan of zelfs regenwater opslaan (Cochabamba, Bolivia)! Dit laat gebruikers geen keuze meer…

... we can double our profit 
(kunnen we onze winst verdubbelen)

In Buenos Aires (Argentinië) maakte Suez in het midden van de jaren '90 grote winst: tussen 21,4 en 28,9% in 1995-97. Dat is 2,5 tot 3 keer zoveel als watermaatschappijen in Groot-Brittannië. Ondertussen werd het water voor de gebruikers alsmaar duurder en werden de investeringsdoelstellingen inzake waterzuivering niet gehaald.

Watermaatschappijen dwingen ook winstgaranties af bij de ondertekening van hun contracten. Die winsten zijn meestal uitgedrukt in harde dollars. Is het door muntschommelingen moeilijk om voldoende dollarwinst te halen, dan worden mogelijke tekorten doorgerekend in de prijs of dan leidt dit tot verminderde dienstverlening en verlaging van de waterkwaliteit. In sommige gevallen moet bijgepast worden met publieke middelen.

Of course they could drink water from rivers but then they'd get diseases and die.
(Ze kunnen natuurlijk ook van de rivier drinken maar dan krijgen ze ziektes en gaan ze dood.)

De prijsstijgingen maken water voor arme gezinnen onbetaalbaar. In Accra (Ghana) leidden prijsstijgingen ertoe dat gezinnen in de arme wijken van de stad tot 28% van hun inkomen aan water besteedden. Daardoor moeten ze besparen op schoolgeld (de meisjes worden het eerst thuisgehouden) en wordt er water van onbetrouwbare oorsprong geconsumeerd. Het aantal watergerelateerde ziektes is daardoor gestegen. Vooral vrouwen zijn daar het slachtoffer van: zij drinken pas als iedereen bediend is. Het onderste van de kan is het vuilst.

In Zuid-Afrika zorgde een slecht werkend betaalkaartsysteem ervoor dat mensen te midden van een cholera-epidemie op oppervlaktewater aangewezen waren, daardoor werd de epidemie nog verergerd.

These people are your guarantee to a nice big bonus! 
(Deze mensen zorgen voor uw vette bonus!)

Het uiteindelijke doel van elk prive-bedrijf is natuurlijk winst te maken om aan de aandeelhouders uit te keren. Betaalbaar water leveren voor iedereen komt op de tweede plaats. Als de winst onder druk komt te staan, stellen we vast dat bedrijven "hoeken afsnijden": ze besparen op personeel, op dienstverlening, op kwaliteitscontrole, op waterkwaliteit. Met alle gevolgen van dien voor de armsten.

And if that ain't a brilliant marketing, you can whip my ass and call me Judy...
(En als dat geen briljante marketingzet is, ben ik een grote dikke aap...)

Er zijn natuurlijk nog andere zetten die de watermultinationals in petto hebben, zoals de promotie van waterliberalisering via het Wereld Water Forum. In het bestuur van dit forum hebben bedrijven een belangrijke invloed. Toch doet het Forum zich voor als een soort conferentie van de Verenigde Naties over water.

Of course I'd like to thank our friends at the World Trade Organisation...for making all this possible... Thank you!!!!
(Ik zou nog graag onze vrienden van de Wereldhandelsorganisatie bedanken om dit alles mogelijk te maken! Dank u!!!!)

Een belangrijke hefboom voor de liberalisering van de watermarkt is de Wereldhandelsorganisatie (WTO). IMF en Wereldbank dwingen privatisering en liberalisering af als voorwaarden van leningen. In de WTO wordt liberalisering verheven tot internationale verbintenis. In de lopende onderhandelingen over de vrijmaking van de dienstensector vraagt de EU aan 72 landen om hun watermarkt open te gooien, te liberaliseren. Als deze landen toezeggen, dan zetten zijn hun deur open voor de Europese watermultinationals (Vivendi en Suez - goed voor 70% van de wereldmarkt -, Saur, RWE Thames, enz.) en is deze liberalisering onomkeerbaar. Tot nu toe kon privatisering nog teruggeschroefd worden. In Cochabamba (Bolivië) bijvoorbeeld werd na hevige protesten van de bevolking de waterdistributie opnieuw in overheidshanden gegeven. De WTO dreigt dit zo goed als onmogelijk te maken.

Steun 11.11.11 en jij vecht tegen onrecht.

11.11.11. benadrukt dat water een recht is en geen koopwaar. Op een ogenblik dat water alsmaar schaarser wordt, is het niet verstandig om de watervoorzieningen blind te privatiseren en te liberaliseren en de verdeling van het water over te laten aan de markt en de koopkracht. 

Water moet een wereldwijd gemeenschapsgoed worden en moet gegarandeerd worden voor iedereen. Overheden mogen hun verantwoordelijkheid niet afschuiven op de privé-sector en moeten meer middelen vrijmaken voor drinkwater en waterzuivering. Voor expertise en onderaanneming kan wel een beroep gedaan worden op de privé-sector. Een democratisch verkozen overheid moet echter steeds de touwtjes in handen houden.

Ontwikkelingslanden mogen niet onder druk gezet worden door IMF en Wereldbank (via leningen) of via WTO/GATS-onderhandelingen om hun watervoorzieningen te liberaliseren en te privatiseren.
Mensen moeten meer inspraak krijgen in waterbeleid en het beleid van internationale instellingen zoals IMF, Wereldbank en WTO.

11.11.11 steunt haar partners in de Filipijnen, Indonesië en Zuid-Afrika die vechten tegen de gevolgen van waterprivatisering en -liberalisering.