arch/ive/ief (2000 - 2005)

“Ik vind het heel erg, ik weet zeker dat ik ontslagen word, ik heb –zoals de meesten hier- maar een tijdelijk contract. Het is spijtig om weg te moeten, hier is een toffe sfeer. Wij werken hier met allemaal jonge gasten, de oudste is 46, de meesten zijn rond de 25 jaar, Italianen, Turken, Marokkanen, Belgen, wij komen goed overeen. Wij gingen ook één keer in de week met de collega’s ‘carten’. Dat is nu wel gedaan, de mensen moeten hun geld sparen.”

Wat vind je dat er nu moet gebeuren?

“Eigenlijk zouden we moeten samenspannen met alle arbeiders van de toeleveringsbedrijven en met de arbeiders van Ford. We zouden samen actie moeten voeren. Maar er is heel veel verdeeldheid. Sinds we hoorden dat 1 op 2 arbeiders ontslagen gaat worden, maken we heel veel ruzie in de fabriek. De interimmers en veel jongens met een tijdelijk contract zijn al bijna zeker dat ze toch bij de ontslagenen gaan zijn en zien het niet meer zitten nog hard door te werken. Maar de mensen met een vast contract willen op een goed blaadje komen te staan omdat ze hopen dan toch te mogen blijven. Ik begrijp dat wel, die mensen hebben vaak een gezin, een huis, dat zorgt voor veel conflicten.”

Deze middag wilden we enkele arbeiders om een reactie vragen maar de directeur kwam ons wegjagen. Hij zei ‘mijn mensen zijn mondig genoeg om zelf met mij te praten’. Hoe ervaar jij dat?

“Ja, mondig, dat zal wel zijn. Als je in je eentje naar boven naar de buro van de directeur gaat en je vertelt hem dat het werk te zwaar is en dat dat niet meer te doen is, ligt de volgende dag je C4 klaar...Tss, mondig…., alleen als we samen reageren kunnen we misschien iets bereiken”

Wat vind je van de berichtgeving in de pers? Is hier al iemand geweest om met jullie te praten?

“TV-Limburg is hier wel geweest, maar ge weet hoe dat gaat. Die komen dan met grote camera en micro en dan is er altijd wel een flauwe plezante die stoer wil doen en dan iets voor de camera zegt dat hij helemaal niet meent. Dan zeggen ze bijvoorbeeld zoiets als ‘het kan mij allemaal niet schelen, dat ze de fabriek maar direkt opdoeken’ maar die gast meent dat niet hoor, er is hier niemand onverschillig. De mannen met de grootste mond hebben vaak het kleinste hartje.”

Wat na SML?

“Ander werk vinden zal niet makkelijk zijn, al die bedrijven die sluiten in Limburg. Ik zit in een bandje, wij maken muziek over de liefde en de maatschappij. Misschien kan ik daar wel genoeg geld mee verdienen om te overleven.”