arch/ive/ief (2000 - 2005)

‘Wordt er nog piket gestaan? Zijn er nog acties?’ Een arbeider schudt het hoofd: ‘Nee, binnen wordt gewoon gewerkt, er is een spannende sfeer in de fabriek, dat wel. Alléén de dagproductie mag vertrekken! De rest blijft binnen. We weten alleen dat de Mondeo blijft. Op de rest moeten we wachten tot 15 november, ik geloof niet dat ze hun beloftes nog durven breken.’
Even verder, terwijl de mensen uit de bussen naar de fabriek stappen om aan de namiddagshift te beginnen, zien we een ‘rode’ van het ABVV. ‘Wordt er nog piket gestaan?’ ‘Ja hoor, aan poort 2, we komen er net van en nu nemen ‘die groene’ over van ons’. ‘Hoelang heb jullie daar gestaan?’ ‘4uur piket en nu weer 8 uur werken, we moeten wel, er hangt zoveel van af. Ik wil nog altijd actie voeren en er zijn er nog met mij, maar, het is zo moeilijk, want de band blijft lopen aan een hoog tempo en ge moet mee! Twee van de onderaannemingen zijn al failliet (zou TDS en Aikman zijn) als ze binnen de 5 dagen geen loonbrief ontvangen…. ‘ (deze info is nog niet bevestigd door een officiële bron)
We besluiten even te polsen bij één van de buschauffeurs van de arbeiders. ‘De mensen zitten onder grote druk, durven geen actie voeren! Als Ford sluit, mogen wij het ook grotendeels vergeten als busmaatschappijen in de regio.’
Aan poort 2 verschijnen inderdaad twee ‘groene vakbondsjaaltjes’, 2 jonge blonde meisjes. ‘Is er solidariteit met de onderaannemingen?’ ‘De mensen zijn zelf al niet solidair met hun eigen piket, laat staan dat ze naar de onderaannemingen zouden gaan, ze zijn bang. Maar als er 15 november slecht nieuws komt, gaan er acties komen! 8u werken en dan nog 4uur piket staan, ’t is vermoeiend, maar ik wil hier ook graag zoals mijn vader op pensioen gaan, daarom ben ik hier. Bij de onderaannemingen zijn ze nu al bezig met een Sociaal Plan, terwijl wij daarover nog niet willen beginnen, we willen nog niet toegeven op die 3OOO.
Drie Turkse chauffeurs wachten al bijna drie weken om de fabriek binnen te mogen, maar ze hebben te veel materiaal mee en mogen niet lossen, dus staan ze zich maar te verwarmen aan de brandende tonnen aan het piket. Zij vallen alleen niet terug op één of andere stakingsvergoeding: 3 weken geen werk, 3 weken geen loon!
Een andere arbeider “ Ik denk dat die twee nieuwe modellen gaan komen (Galaxy en Crossover), de reden dat ze dit niet meteen gezegd hebben? Ford wil geen gezichtsverlies lijden; alsof je alles direct zou krijgen na een staking! Er is 50% kans dat ze komen, als dat niet gebeurt, dan breken ze hier de boel af. Maar, geen haan die nog kraait naar die 3000, ook de media lijken dat precies vergeten te hebben. Met de Mondeo alleen wordt het hier een dooie boel hoor: alleen de dagpost zal draaien, hoewel de persen ‘s nachts moeten blijven draaien. Die Mondeo is een gemene streek van Fleming, maar hij moest iets zeggen, als we maar braaf zijn, dan krijgen we misschien die twee modellen…

Aan poort 4, helemaal achteraan de fabriek, wordt iedereen die naar buiten rijdt door de vakbond gecontroleerd, nu al een maand lang. En dit nog zeker tot 15 november.
Boven ons hoofd loopt de “conveyerband” waardoor de toeleveringsbedrijven SML, Lear Corp., TDS en Collins & Aikman ‘rechtstreeks’ in verbinding staan met de Ford: deze reuzetransportband zorgt ervoor dat wisselstukken ‘op commando’ rechtstreeks van de ene fabriek in de andere zonder veel extra vervoersonkosten terechtkomen. Voor mijn ogen zie ik voor het eerst wat men bedoelt met dit fameuze JIT-systeem: Just In Time systeem. Geen stockage meer, alles wordt op vraag geproduceerd en direct vervoerd: MSL de motoren van de Transit, Lear de zetels, Aikman de dashboards van de Mondeo, TDS de bekabeling… Hoe ‘efficiënt’ werkt dit systeem toch, maar net in deze toeleveringsbedrijven spreken ze van 550 arbeiders op de 1100 die zomaar van de ene dag op de andere, hun job zullen verliezen: jonge mensen, met interimcontracten, waar moeten ze naartoe? De ‘groene’ AcV-vakbondsmensen vertellen dat ze wel graag de boel willen platleggen, ‘maar de mensen moeten meewillen. Wij steunen iedereen in de fabriek die iets wil ondernemen. De tactiek om onderaannemingen te bouwen was goed gezien van Ford: interimarbeid is goedkoper, alle arbeiders zitten verspreid over verschillende bedrijven, zo creëer je geen eenheid onder de mensen, iedereen vecht voor zijn stukje. Wij willen wel alles platgooien, maar vandaag heeft dit geen zin.
Wordt vervolgd…