arch/ive/ief (2000 - 2005)

Cahterine Vuylspreke over China in De Morgen
by ace Saturday October 25, 2003 at 10:38 PM
ace@steun

Als Catherine Vuylsteke de passie preekt in de Morgen, boerin pas op uw ganzen. Als het dan nog gaat om een onderzoek van een Canadese professor, verschenen in de New York Times dan is enige journistieke en wetenschappelijke alertheid gewenst.

Een wetenschappelijk en representatief onderzoek in een land van 1,3 miljard mensen is geen sinecure zijn. Een uitspraak dat het vooral Chinese boerinnen zijn die meestal om traditionele, persoonlijke en emotionele redenen een einde aan hun leven maken, is een zeer specifieke uitspraak al is het maar omdat het feit slechts bij 0,02% van de bevolking voorkomt. Uit het weinige materiaal dat over dit onderzoek van de Canadese psychiater geciteerd wordt, blijkt, zoals meer het geval is, een flagrante rekenfout: er wordt gesteld dat in China 34 personen op 100.000 per jaar zelfmoord plegen (in meerderheid boerenvrouwen, in Vlaanderen is dit 19 op 100.000; zodus het "paradijselijke socialisme" in China is een mythe en de economische hervormingen die precies een kwarteeuw geleden aanvatten hebben voor de boeren niet onverdeeld vooruitgang gebracht. Ook al doet China het niet echt slecht volgens de World Values Survey stelt Vuylsteke en blijken 's lands 1,3 miljard burgers gelukkiger dan die van sommige democratiën.

Maar die 34 op 100.000, dat blijft stekken, tot een kleine berekening leert dat het geen 34 maar 21 op 100.000 is, dus evenveel(of even weinig) als een van 's werelds belangrijkste democratiën, Vlaanderen. Reken even me, als in China per dag 750 mensen door zelfdoding om het leven komen zoals Professor Philips vaststelt dan zijn er dit 273.000 per jaar op 1,3 miljard inwoners of 21 per 100.000, tegenover 19 op 100.000 in Vlaanderen.

China is als land en bevolking zo gigantisch (en de stabiliteit alles bijeen zo uitzonderlijk) dat de voorstelling ervan nog al eens te kort schiet. Voor een vergelijking met België moet bv elk cijfer door 120 gedeeld worden om de meeste uitspraken in een zekere verhouding zien.

Blijkbaar zijn er evenwel nog andere dan goede redenen om elk gegeven aan te grijpen tot disinformatie of halve waarheden, of om de zachte aanvallen voort te zetten voor wat uiteindelijk de militaire confrontatie zal worden waarin Irak maar een kleine tussenstap zal blijken.