arch/ive/ief (2000 - 2005)

Woede, onzekerheid en krop in de keel op solidariteitsdag voor Ford-arbeiders
by christophe callewaert Sunday October 19, 2003 at 12:33 AM

15.000 mensen kwamen vandaag vanuit alle hoeken van België naar Genk afgezakt om hun solidariteit te betuigen met de getroffen Ford-arbeiders.

ABVV-hoofddelegee Pierre Vrancken (foto: han Soete)

Stoere taal bij het begin van de Job-mars in Genk. Vanop het podium toonden de syndicale afgevaardigden van Ford Genk zich zeer strijdvaardig. "Ford heeft woordbreuk gepleegd en dat nemen wij niet," zo beet hoofdafgevaardige Ludo Copermans van het ACV de spits af. "Ford toont ons nogmaals hoe gruwelijk het kapitalisme kan toeslaan. Het kapitalisme heeft ons hier genaaid," vervolgde zijn collega van het ABVV Pierre Vrancken.

De aanwezige politici werden terug naar Brussel gestuurd met huiswerk. Provinciaal voorzitter Mathieu Verjans: "We eisen dat jullie niet alleen vandaag aan ons denken, maar dat jullie even solidair zullen zijn als er beslissingen moeten worden genomen."
Ludo Copermans verwoordde het nog iets scherper: "Kakelen kan iedereen, maar om een ei te leggen moet je een kip zijn." Hij voegde er nog een waarschuwing aan toe. "Als jullie niet dringend werk maken van een toekomst voor Limburg zullen we jullie komen opzoeken in Brussel en dan zullen we met evenveel zijn als vandaag op deze solidariteitsdag in Genk."

Meer dan Ford
Toen al hadden de organisatoren gezien dat een heel diverse groep betogers naar Genk was afgezakt. "Begrijpelijk", aldus Pierre Vrancken, "wij komen niet alleen op straat voor de Ford-arbeiders, maar voor de vele grote en kleine bedrijfjes in dit land die vandaag getroffen worden, maar die vaak maar een klein berichtje in de krant waard zijn."

Dat Limburg stilaan een sociaal kerkhof wordt, drukte een groep ACV'ers op hun manier uit. Zij zeulden rond met grafkisten waarop de namen prijkten van bedrijven in moeilijkheden. Daarbij waren enkele bedrijven die materiaal leverden voor de productie van de Ford Transit die eind dit jaar naar Turkije verhuist. Ook bij veel andere toeleveringsbedrijven staat het water ondertussen aan de lippen.

Maar het zijn niet alleen de arbeiders van bedrijven gelinkt aan Ford die vandaag hun job bedreigd zien. In de betoging liepen ook de werknemers van Hengelhoef mee waar 80 banen verloren zullen gaan door de sluiting van het opvangcentrum voor vluchtelingen. Ook werknemers uit andere bedrijven van de Belgische automobielsector voelen zich aangesproken. "Dat kunnen wij ook op onze boterham krijgen. Zolang er geen regels bestaan en alles mag, is iedere job in gevaar," zoals een arbeider van Volkswagen het treffend formuleerde.

De Ford-arbeiders drukten hun woede uit in slogans op spandoeken en t-shirts. 'Foerd' natuurlijk, maar ook 'directielid = contractbrekers'. Nico, een jonge arbeider had 'genoeg gelogen' op zijn t-shirt gepend. "Ze komen hun beloftes om te investeren niet na. Ze zeggen dat er geen geld is voor Genk en investeren dan miljarden in andere fabrieken." Voor hem waren de laatste dagen een echte beproeving geweest. "Iedere shift lijkt wel drie dagen te duren. De sfeer is slecht en met iedereen voer je telkens hetzelfde gesprek."

Kleurrijke en diverse jobmars (foto: han Soete)

Jongeren
Nico is één van de weinige jonge arbeiders op Ford. De laatste aanwervingen dateren ondertussen al van 1992 toen de nachtpost geintroduceerd werd. Diezelfde nachtpost die nu geschrapt wordt. Toch wilden ook heel wat jongeren hun solidariteit betuigen. Zowel de chiro als de KAJ stapten mee op. Said droeg samen met enkele collega's uit de jeugdsector een spandoek mee dat weinig aan de verbeelding overliet: "Ford pleegt aanslag op Limburg". Hij maakt zich als jeugdwerker nu al klaar om de jongeren uit de getroffen gezinnen op te vangen. "Als ouders in een crisissituatie terechtkomen, zijn ook de jongeren daarvan het slachtoffer."

Axl Red in duet met Mauro (foto: han Soete)

Deze jongeren konden na afloop van de Job-mars samen met de andere betogers hun hart ophalen aan de optredens van een hele resem Belgische artiesten tijdens Job-live. Het was inderdaad een hallucinant beeld, zoals Stijn Meuris het uitdrukte. Met zicht op de Ford-fabriek doken Belgische groepen hun geëngageerde nummers op uit hun repertoire. Het werd even heel stil toen Meuris samen met ex-Noordkaap-kompaan Lars Van Bambost "Het zou niet mogen zijn" inzette. De eveneens uit Limburg afkomstige Axl Red ramde vinnig op de piano tijdens het nummer "Je me fâche." "Als ik zie wat hier gebeurt, word ik heel kwaad." Zo had ze het nummer ingeleid.

In totaal passeerden meer dan 20 artiesten de revue. Een kleine tienduizend toeschouwers woonde Job-Live bij. Onder hen toch heel wat Ford-arbeiders. Om 18 was het afgelopen. De dapperste arbeiders trokken weer naar hun pikket. Zij staken nog tot morgenochtend. De onzekerheid blijft knagen bij hen. Daar heeft deze hartverwarmende dag van solidariteit voorlopig nog niets aan veranderd.