arch/ive/ief (2000 - 2005)

Zonde, maar het zij zo. Op de foto stonden twee Fordarbeiders gekleed in dure merkkledij. Dure merkkledij voor ons. Geen dure merkkledij in productiekost, want beide zichtbare merken (Nike & Adidas) zijn gekend voor het feit dat ze gebruik maken van kinderarbeid in lage loonlanden.

De opmerkzame persoon die de foto bewerkt had en van een verhaal voorzien had merkte op dat de fordarbeiders wel eens wat solidariteit zouden mogen betonen met de arbeiders in die lage loonlanden en andere kleren zouden kunnen aantrekken.

Enerzijds is het stom deze Fordarbeiders te sterk te gaan linken of verantwoordelijk te gaan stellen voor exploitatie van andere arbeiders in lage loonlanden. Anderzijds zou de arbeidersstrijd ook moeten globaliseren, even goed als het kapitalisme.

Er is geen tegelstrijdigheid tussen opkomen voor zijn eigen belang als arbeider hier en mee opkomen voor de belangen van de arbeiders in lage loonlanden.

De hele commotie rond Ford Genk is zo’n typisch voorbeeld van kapitalistische globalisering dat het gemakkelijk kan aangegrepen worden om meer solidariteit te creëren tussen west en oost. De verplaatsing van een deel van de productie naar Turkije is niet zo eenduidig slecht voor hier en goed voor daar als men wel zou denken.

De Turkse Fordarbeiders moeten tegen veel slechtere voorwaarden en onder veel slechtere omstandigheden werken dan de Belgische en de wagens die daar van de band rollen zullen niet goedkoper verkocht worden dan als ze hier zouden geproduceerd worden.

Op Ter Zake was trouwens al te zien dat de Turkse Fordarbeiders niet echt happy zijn met de nieuwe situatie, zij vrezen voor nog meer uitbuiting door de toename van het aantal arbeidsplaatsen.

Ook Adidas en Nike blijven even duur dan toen ze nog in het westen geproduceerd werden. De enigen die goed worden van het verplaatsen van productie naar lage loonlanden zijn de grote aandeelhouders van de grote concerns.

De vakbonden zouden bv. op dit soort momenten extra moeten uitpakken met de schone klerencampagne en dit soort acties aangrijpen om de globalisering van de economie aan de kaak te stellen en de nadruk te leggen op globalisering van de solidariteit tegenover de geglobaliseerde economie.

De no-globalbeweging kan ook een rol spelen door zijn solidariteit te gaan betuigen en met de arbeiders in dialoog te gaan. Net op dit moment, nu ze getroffen worden door de globalisering, ze aan den lijve gaan ondervinden, zullen ze openstaan voor de beweging.