arch/ive/ief (2000 - 2005)

De vakbonden hebben donderdagavond afspraken gemaakt over de strategie die ze de komende dagen zullen volgen. Wat is er uit de bus gekomen?

We gaan maandag voor 24 uur het werk neerleggen. We laten de mensen binnenkomen en houden dan een grote personeelsvergadering. We gaan de mensen fatsoenlijk uitleggen hoe wij de acties zien en hoe Ford op dit moment tegenover ons staat. De brief die Ford heeft gestuurd was wel duidelijk, maar toch zijn er nog veel vragen. Die vragen willen we beantwoorden. Over wat we dinsdag gaan doen, kan ik weinig zeggen. Er zullen nog verdere acties volgen, maar dan wel acties om Ford te treffen, niet de mensen. We gaan dinsdag materiaal laten binnenkomen zodat de productie kan starten. En dan zullen er binnen prikacties gebeuren. Over het hoe of wat kan ik nu nog niets vertellen omdat we anders te veel bloot geven voor Ford.

Wat is de bedoeling van de acties? Willen jullie vechten voor het behoud van de drieduizend jobs?

Wij willen vechten. Wij hebben destijds een akkoord gesloten met Ford dat we de Transit afgeven in ruil voor de drie nieuwe modellen: de Focus, de Cross Over, de Galaxie en de opvolger van de Mondeo. Nu weten we dat we die niet gaan krijgen. Ford heeft de afspraak met ons in de vuilbak gegooid. Dat wil zeggen dat wij er van uitgaan dat de Transit in Genk blijft. Daar gaan wij dan ook voor vechten. Zolang wij niets anders in de plaats krijgen voor de Transit, zal die niet weggaan en zal ook geen enkele Transit het terrein van Ford Genk verlaten.

Hoeveel jobs kunnen er gered worden als de Transit in Genk blijft?

Zelfs als de Transit in Genk blijft zullen er nog jobs verloren gaan omdat de Transit niet het volume bereikt om voor iedereen voldoende werk te garanderen. Maar dan kunnen we nog altijd op zoek gaan naar andere oplossingen. Er zijn zoveel mogelijkheden om iedereen aan boord te houden. Maar dat is op dit moment heel ver in de toekomst kijken. Dus laten we eerst proberen te houden wat we hebben. Laten we ook afwachten tot we met de directie terug op een fatsoenlijke en eerlijke manier kunnen gaan discussi¨eren.

Is dat na wat er de afgelopen dagen gebeurd is nog mogelijk?

Dat hangt niet van ons af. Wij hebben de deur niet dichtgegooid. Wij hebben het spel altijd eerlijk gespeeld. Dus het is nu aan de andere kant om stappen te zetten.

Volgens de directie zetten jullie met acties de komst van de Mondeo op het spel?

Dat speelt natuurlijk ook in ons achterhoofd. Hoe moeten we daarop reageren? In hun perscommuniqué staat ook: als jullie braaf zijn en fijn doen wat wij willen, kunnen we midden 2004 nog eens praten over de opvolger van de Mondeo. Op mij komt dat heel arrogant over. Ik vind dat naar chantage ruiken.

Gisteren aan de poort heb ik gemerkt dat veel mensen dit als het begin van het einde zien?

Die vrees leeft bij iedereen, zelfs bij ons van de vakbond. We hebben genoeg meegemaakt. We hebben onlangs Philips nog zien sluiten waar men ook systematisch posten heeft afgebouwd, waar men bepaalde producten heeft versluisd naar andere landen. Op het laatst werkte er nog een paar man en dan doet men de deur definitief toe. Renault zit ook nog bij iedereen vers in het hoofd. Van de ene op de andere dag heeft men daar ook gezegd: 'Ok, boenk gedaan'. Stel je voor dat Ford wegvalt in Limburg. Dat zou na de mijnsluiting de grootste catastrofe zijn die er kan gebeuren Ik zou niet weten waar we dan nog moeten gaan werken. De bouwfederatie zegt: "School je maar om en kom bij ons werken". Ik wil daar morgen wel aan beginnen. Ik ben nog jong, midden dertig. Maar eens ik omgeschoold ben tot een ervaren bouwvakker ben ik al over de veertig. Dus die bouwfirma gaat aan mij nog tien of vijftien jaar plezier hebben. Ik wil nog zien welke bouwvakker daarin wil investeren.

In Volvo Gent kunnen jullie eventueel ook aan de slag?

Ik zie mij al elke dag van Limburg naar Gent rijden. Of ik zie mij morgen hier een bordje 'te koop' in de grond planten en verhuizen naar Gent. Zonder enige zekerheid, want het kan best zijn dat ik daar na zes maanden ook mijn C4 krijg en dan ben ik alles kwijt.

Weten jullie of de directie zich heeft voorbereid op acties?

Wij zien geen directie. De fabriek is leeg. Daar komt niemand binnen. We zien dus ook niemand van de directie. Ik zou zelf niet weten waar ze zitten.

Maar de directie heeft haar moment toch goed gekozen?

Daarom zijn we dinsdag met onze acties begonnen. Militanten hadden ons gemeld dat er iets geks aan de hand was. Er werd dubbel zoveel materiaal als normaal naar buiten gesleept. Dan spreek ik over onderdelen die wij maken voor andere merken zoals jaguar-onderdelen en delen voor de Volvo. Dan hebben wij onmiddellijk besloten dat er niets nog de fabriek mocht verlaten. Op zo'n moment weet je dat ze iets aan het bekokstoven zijn en dat ze zoveel mogelijk proberen naar buiten te slepen wat kritisch is voor hen.

Als vakbond moet het toch moeilijk zijn om om te gaan met een directie die zo sluw is en die zo makkelijk de arbeiders tegen elkaar uitspeelt?

Het is sowieso moeilijk om met een directie rond de tafel te gaan zitten die u twee jaar lang belogen en bedrogen heeft. Als zelfs een handtekening van een Europees topman en de directeur van de Ford Genk-vestiging geen waarde meer heeft. Al die uitpsraken en beloftes die die mensen gedaan hebben. Dat heeft totaal geen waarde meer voor ons. Voor hen zelf ook niet meer want ze ontkennen nu zelfs dat ze die dingen beloofd hebben. Hoe moeten wij dan met die mensen serieuze gesprekken aanvatten? Dat is een gevoel dat ook bij het personeel leeft. Mensen komen naar ons toe: jullie moeten nu rond tafel zitten met die mensen die ons allemaal zo bedrogen hebben. Gaat dat nog lukken? Dat vragen wij ons af.

Aan de ene kant zijn er mensen die heel kwaad zijn en hun woede willen uiten en aan de andere kant heb je die grote angst en onzekerheid. Hoe kan je daar als vakbond mee omgaan?

Wij zitten daar tussenin, hé. Ik werk alleen op Ford. Maar voor koppels die er samen werken, ziet het er heel slecht uit. Eén op drie moet weg bij Ford. Veel gezinnen riskeren hun hele inkomen te zien wegvallen. De angst van die mensen is zo enorm groot. Ze zijn zo onzeker. Ik heb gisterenavond nog mannen gezien die tranen in hun ogen hadden van zodra ze met u beginnen te praten. Dat gaat zo ver, dat kan je je gewoon niet voorstellen. Er zijn mensen die nog liever zouden hebben dat ze direct te horen krijgen dat ze afgedankt zijn. Ze kunnen niet tegen die onzekerheid.

Is er vandaag meer volk dan gisteren?

Ik ben op dit moment niet op Ford. Ik heb een paar uur geslapen nadat ik er een dag van veertig uren had opzitten. De dagen zijn heel lang en hard voor ons. Deze morgen begon er toch wat meer volk op te komen.

Gisteren zag ik toch ook een aantal mensen die Ford echt beu zijn?

De spanning in de fabriek hing er al maanden. De kip met de gouden eieren, de Transit gaat weg. Dat was het paradepaardje van Ford Genk. Dat de mensen die aan de band werken zich onzeker voelen is dus logisch. Wat gaat er gebeuren met ons? In welk shiftenpatroon komen we terecht? Gaan die modellen er wel echt komen? Die vragen leefden ook bij ons omdat we voelden dat er iets verkeerd aan het lopen was. Dat er dan een mentaliteit van angst en onzekerheid ontstaat is dus wel normaal.

Hebben jullie nu geen spijt van de vakbondstrategie van de afgelopen jaren om altijd maar weer in te stemmen met vragen van de directie naar meer flexibiliteit?

Ja, kijk, op een bepaald moment leer je iemand kennen waar je je leven mee wil delen. Je trouwt er mee en na een jaar kan het zijn dat je denkt: 'verdoeme, waar ben ik aan begonnen'. Achteraf bekeken kan je dan inderdaad zeggen: 'hadden we misschien beter dit gedaan of hadden we niet dat moeten doen?'

Zullen de mensen het dan wel zien zitten om maandag naar hun ontrouwe echtgenoot terug te keren?

Dat moeten we dan afwachten. We hopen dat iedereen gewoon binnenkomt zodat we ze fatsoenlijk kunnen informeren want ik denk dat dat op dit moment heel hard nodig is. Dat we werkelijk iedereen van de eerste komma tot het laatste punt op de hoogte kunnen brengen. Er doen momenteel zoveel geruchten de ronde. Iedereen heeft wel iets gehoord en iedereen breit daar zelf nog een verhaaltje bij. Gisteren kwam ik thuis en hoorde ik van vrouw dat het gerucht ging dat wij op de fabriek Mondeo's aan het afbreken waren wat natuurlijk totaal verzonnen was. Dat moet de wereld uit. De mensen moeten voelen wat er leeft. We moeten de mensen duidelijk zich geven op wat er gaat gebeuren zodat we dan samen de strijd kunnen aanvatten.

Vanmorgen werd ook het bericht bekend gemaakt dat Ford in de VS een aantal fabrieken sluit. Op termijn zouden er daar zelfs 50.000 arbeiders hun baan verliezen. Bestaat er iets als internationale solidariteit?

Ik moet zeggen dat binnen Belgie de solidariteit op dit moment geweldig groot is. We hebben gisteren steunbetuigingen gekregen van de Renault Vilvoorde, van de ex-hoofdelegee van die fabriek , maar ok van verschillende arbeiders. Er zijn mensen van Sabena geweest, van de haven, van GM (Opel), ... We krijgen dus enorm veel steunbetuigingen van binnen Belgie. Dat is ook steun die we op dit moment nodig hebben. En je ziet ook dat er mensen zijn die zich tussen de Ford-arbeiders begeven en met hen gesprekken aangaan en hun ervaringen laten vertellen en dat doet geweldig veel deugd. Buiten Belgie ligt alles een beetje stil. Zelfs binnen Ford Europa beweegt er weinig. Ik weet niet of er nog iets op gang gaat komen, maar persoonlijk reken ik er niet echt op. Duitsland moet ook snoeien. Saarlouis blijft buiten schot. Vanaf het moment dat je zelf niet getroffen wordt, is het zeer moeilijk om solidariteit op te wekken. Dat heeft het verleden al zeer dikwijls uitgewezen. En zeker als we over Europa spreken.

Dat is toch probleem als je te maken hebt met een multinational die er een gewoonte van maakt om de verschillende vestigingen tegen elkaar op te zetten?

Ford maakt er een interne concurrentiestrijd van. Wij hebben het Level 7 behaald. Dat is het hoogst bereikbare in Europa. We waren de beste fabriek van heel Ford Europa. En juist die fabriek wordt nu getroffen. Veel mensen vragen zich dan af waarom ze het allemaal gedaan hebben: al die inspanning, die flexibiliteit, al die uren hard werken om als beloning te krijgen het ontslag van 3.000 collega's. Je kan dat niet verdedigen. Daar is geen zinnig antwoord op te vinden.