arch/ive/ief (2000 - 2005)

Momenteel:
- bereikt de werkloosheid in Vlaanderen bijna opnieuw de kaap van 250.000;
- zijn er op 1 jaar tijd bijna 30.000 werklozen bijgekomen en is de werkloosheidsgraad met 1% toegenomen;
- is er opnieuw een onaanvaardbaar hoge jeugdwerkloosheid;
- is reeds aangekondigd dat vele duizenden banen, zowel in private sector als in een aantal overheidsbedrijven, op de tocht staan;
- zegt de regering alle dynamische krachten te willen mobiliseren om een ernstig gesprek te organiseren over meer vorming, opleiding en tewerkstelling.

Nét op dat ogenblik laat de heer Daems weten in een creatieve bui te zijn. Oplossingen kunnen volgens hem vooral simpel zijn: een verplichte gemeenschapsdienst voor de 250.000 werkzoekenden. Is het natrappen van wie reeds door herstructurering, faling en werkloosheid getroffen is, misschien zijn invulling van de sociale moraliteit die hij in het parlement wil bespreken? Werkloos zijn is geen keuze. Voor het ACV hebben werklozen die eerder reeds bijdroegen aan economie en sociale zekerheid rechten opgebouwd en verdienen zij sociale bescherming. Het voorstel van meneer Daems heeft niets te maken met het scheppen van tewerkstellingskansen.

De redenering die de heer Daems opbouwt i.v.m. fiscale versus sociale fraude is ronduit hilarisch. Volgens hem is fiscale fraude aanvaardbaar, omdat het een gevolg is van hard werken en onrechtvaardig hoge belastingen. Sociale fraude daarentegen - stempelen en ziekteverzuim - zijn immoreel.

Het ACV en de ACV-werkzoekendenwerking vinden beide vormen van fraude onaanvaardbaar. Nochtans zijn controle en sanctiebeleid ten aanzien van wie leeft van een vervangingsinkomen, veel strenger en zeker meer sluitend dan de fiscale controle. Sancties bij sociale fraude betekenen vaak 100 % inkomensverlies. Fiscale fraude wordt bestraft met kleine boetes of ‘beloond’ met fiscale amnestie.

Het ACV en de ACV–werkzoekende werking vragen een echt tewerkstellingsbeleid en ernstige politici die werk maken van tewerkstellingskansen voor risicogroepen, een betere begeleiding en opleiding van werklozen, creatie en behoud van ernstige tewerkstellingskansen zowel bij de start als bij het afbouwen van de loopbaan. Het ACV en de ACV-werkzoekendenwerking willen een ernstige benadering van de werkloosheidsproblematiek en een respectvolle behandeling van werkzoekenden. De uitspraken van de heer Rik Daems zijn sociaal immoreel en de leider van de grootste fractie in de Kamer onwaardig.

De verwijzing naar gemeeschapdienst met als voorbeeld hulp aan bejaarden thuis, later afgezwakt tot PWA-werk, is een regelrechte aanval op het volwaardige werk van bejaardenhelpsters en andere Non-Profitberoepen in de personenzorg. Met Vandenbroecke en Verhofstadt is het aandeel van de Non-Profit in de lastenverminderingen gedaald van 18% in 1999 tot 9% in 2003, terwijl hun aandeel in de tewerkstelling 14,7% bedraagt en bijkomende tewerkstelling 'echte' tewerkstelling is die een return heeft van 75% naar sociale zekerheid en belastingen. Zodus Mr. Daems, Verhofstadt en ook ACV en de anderen: geef de Non-Profitsector opnieuw haar evenwaardig deel in de lastenvermindering, dwz 240 miljoen € in plaats van de schamele 80€ die nu op het programma staat van de T-conferentie. Want die 80 miljoen € zal de achterstand alleen maar vergroten. En met dat geld kunnen 'echte' jobs gecreeërd worden voor hulp aan bejaarden, zieken en gehandicapten.