arch/ive/ief (2000 - 2005)

Johny Pipeleers had pas in de zomer van 1998 zijn job teruggekregen in het repatriëringsteam van de rijkswacht. Op 22 september 1998 - de dag dat Semira met een kussen werd verstikt - was hij aan zijn vierde repatriëring toe.

Pipeleers is een rot in het “vak”. De rijkswachter werkte sinds 1993 op de luchthaven van Zaventem. Hij meldde zich als vrijwilliger om deportaties te doen. Na een jaar kwam hij in het deportatie-team. Pipeleers schildert zichzelf af als een soort idealist: hij wilde de job “om contact te hebben met andere culturen”!

Naar zijn zeggen voerde hij meer dan twintig opdrachten uit, voor het begin 1997 misliep. Op 23 januari van dat jaar escorteerde Pipeleers tesamen met een collega-debutant een Marokkaanse deportee - mijnheer Yahoui - naar Casablanca.

Enige tijd later dient de jonge collega totaal van streek klacht in: Pipeleers heeft de deportee in de maag gebokst. Pipeleers blijft tot vandaag ontkennen. Er trok wel een onderzoeksmissie naar Marokko. Bij het gerecht seponeerde het parket de affaire. Maar binnen de rijkswacht kreeg Pipeleers een maand schorsing.

Daarna ging hij weer in Zaventem werken, bij de grenscontrole. In de loop van 1998 mocht hij van kapitein Van den Broeck weer deportaties gaan doen, op voorwaarde dat hij telkens elke opdracht door een collega werd “begeleid”. Op 22 september ‘98 echter, toen Pipeleers rechts van Semira Adamu zat in het vliegtuig dat haar zou deporteren, was géén andere collega met zulke “begeleiding” belast.

Toen stak het met de richtlijnen dus niet zo nauw. Terwijl de beschuldigde rijkswachters zich voor de gewelddadige be-handeling van Semira Adamu voortdurend op de richtlijnen beroepen!

In de rubriek "bij de kapper", in het weekend bij DM, staat o.a. het volgende:

"Maar volgens een hulptrainer jiu-jitsu die ons(redactie DM) contacteerde, is de rechtbank iets essentieels ontgaan:

"De rijkswachter bij het kussen gebruikt een nekklem die in de gevechtsport de bedoeling heeft om een luchtpijp dicht te duwen en het strottehoofd te breken. De aandacht van de pers gaat naar de rug terwijl naar de longen moet worden gekeken. Deze arm in de rug is een elleboog in de longen, met als resultaat dat de lucht naar buiten wordt geduwd. Hier waren twee mannen aan het werk die goed wisten waar ze mee bezig waren."

DM, P. 26, 13/14-9-2003