arch/ive/ief (2000 - 2005)

Het akkoord tot het vrijmaken van de wereldlandbouwmarkt is het 'heetste' en meest hypocriete dossier van de WTO. Hoewel de WTO beweert dat de vrijmaking van de handel in landbouwprodukten ook de arme landen uit het slop zal trekken, blijkt in de praktijk het tegendeel. Arme landen met een kleinschalige landbouweconomie worden door de opening van hun markten geconfronteerd met massale 'dumping' van landbouwprodukten uit de agro-industrie van de rijke landen De boeren uit de ontwikkelingslanden kunnen de concurrentie niet aan en verarmen.

De rijke landen spelen het spel van de vrije markt, dat ze zo hoog in het vaandel dragen, vals. Als het hen uitkomt, zetten ze de arme landen binnen de WTO onder druk om akkoord te gaan met uitzonderingen die alleen voor de rijke landen tellen. Terwijl de arme landen verplicht worden de invoertarieven die hun markten beschermen op te heffen, behouden de rijke landen zich het recht om hun landbouwproduktie wél te beschermen. Dit gebeurt op een indirecte manier, door het subsidiëren van de landbouwers zodat deze hun landbouwprodukten onder de kostprijs kunnen verkopen.

Dankzij die subsidies zijn de boeren uit de rijke landen beschermd tegen eventuele goedkopere import uit de arme landen. Door de subsidies is de produktie uit de rijke agro-industrie vaak zo massaal dat landbouwoverschotten aan een spotprijs op de exportmarkten worden verkocht, waardoor de wereldprijs daalt en alweer de boeren in arme landen de dupe zijn. Dit is het geval met melk, rijst, suiker, rundsvlees, varkensvlees, tarwe en katoen uit de VS en de EU. De Braziliaanse levensmiddelenindustrie bijvoorbeeld koopt goedkoop melkpoeder uit de EU. Het gevolg is dat de kleine Braziliaanse melkboeren hun melk niet meer kwijt kunnen aan de lokale industrie en nauwelijks nog rondkomen.

De ontwikkelingslanden eisen dat deze oneerlijke situatie tijdens de WTO onderhandelingen wordt rechtgezet, maar de rijke landen zijn niet bereid veel toegevingen te doen. In Doha werd afgesproken om de handelsverstorende (export)subsidies in maximaal 10 jaar tijd met zo'n 13 à 36% te verminderen, maar twee jaar later is er nog niet veel veranderd. De EU blaast hoog van de toren dat ze haar landbouwbeleid heeft hervormd, maar die hervorming is niets anders dan een heroriëntering van productiesubsidies naar inkomenstoelages, waarmee Europese landbouwers hun produkten nog steeds onder de kostprijs kunnen dumpen.

[Lees meer>]

Dumpprijzen : ondanks vrijhandelsretoriek, blijven landbouwproducten gedumpt worden [pdf] door Tomas van Dijk
Gaat de WTO top in cancun eindelijk de dumping van westerse overschotten te lijf ? En mogen de ontwikkelingslanden hun eigen voedselvoorziening blijven beschermen?

Wordt het landbouwakkoord de achilleshiel ? door Oxfam-Wereldwinkels
Het WTO-akkoord over de vrijmaking van de landbouwprodukten is er één met twee maten en twee gewichten. Arme landen moeten hun markten openen, maar het protectionisme van de rijke landen wordt gelegitimeerd. Boeren in het Zuiden worden zo geconfronteerd met gesubsidieerde producten uit het Noorden die op hun markten worden gedumpt.

Gebruikt Europa landbouwhervorming als hefboom ? door Oxfam-Wereldwinkels
Verwacht wordt dat de EU haar hervorming van productiesubsidies in inkomenssubsidies zal aanwenden om ontwikkelingslanden tot meer toegevingen te dwingen, vooral op het vlak van de handel in diensten en de uitbreiding van de WTO-bevoegdheden met nieuwe thema’s.

Oxfam-Wereldwinkels steunt West-Afrikaanse katoenklacht door Oxfam-Wereldwinkels
In West-Afrika wordt dagelijks gesubsidieerd katoen uit de VS gedumpt. Enkele West-Afrikaanse katoenproducenten hebben de top niet afgewacht om een klacht tegen de Verenigde Staten in te dienen.

Akkoord over de landbouw uit : WTO . ZIP bulletin nr. 23