werklozenbond

Op 28 mei 1999, op initiatief van verschillende collectieven van werklozen en steuntrekkers, hebben een hondertal personen kort voor 17 uur de kantoren van de RVA in Luik bezet. Enkele minuten later hebben ze zich op de 7de verdieping gebaricadeerd. Ze blokkeerden tegelijkertijd de toegang tot het dak van het gebouw omdat ze dat in geval van tussenkomst van de ordediensten als enig toevluchtsoord beschouwden.
Ze eisten van de directeur van de RVA, die dag afwezig, onmiddellijke maatregelen ten voordele van de werklozen: een einde aan de huisbezoeken, echte huiszoekingen en inbreuken in het privé-leven; een einde aan het gebruik van anonieme verklikkingen om een onderzoek te openenen; het opheffen van sancties door de RVA tegen mensen verdacht van fraude of bij administratieve fouten indien er beroep is aangetekend voor de Arbeidsrechtbank; ...
Ondanks de vastberadenheid van de bezetters en de legitimiteit van hun eisen, weigerde de directeur, inmiddels in het kantoor aangekomen, de werking van zijn administratie in vraag te stellen, zich beroepend op een cynisch “de wet, die maak ik niet; ik gehoorzaam de instructies”.
Om 9 uur ‘s morgens beëindigen de bezetters hun beleg waaraan door de ordediensten geen einde kon gemaakt worden.
Deze actie, een schoolvoorbeeld van vastberadenheid, organisatie en woede, was één van de hoogtepunten van de groeiende mobilisatie van werklozen in België dat jaar en trad daarmee in de voetsporen van de groeiende beweging in Frankrijk. Enkele maanden later besliste de kersverse Minister van Arbeid, Laurette Onckelinx via een interne circulaire aan de directies van de RVA om een einde te maken aan de jacht op duitsluiting door middel van huiszoekingen en gestapo-ondervragingen. De actie van mei ‘99 was dus verre van zinloos.
Vier jaar later worden vier personen, waarvan één op geen enkele manier aan de actie heeft deelgenomen, doorverwezen naar de correctionele rechtbank wegens “diefstal en beschadiging” met bezwarende omstandigheden: de feiten zouden gepleegd zijn in bende.
Ze riskeren zware boetes, zelfs gevangenisstraf. Bovendien heeft de RVA zich burgerlijke partij gesteld waarbij ze verschillende duizenden euros schadevergoeding eisen.
Geen enkele aanklacht werd ingediend wegens de bezetting die daarmee door zowel de onderzoeksrechter als het parket als perfect legaal worden erkend.
De duidelijke intentie van de RVA is om een juridisch voorwendsel te vinden om een aantal zgn. bezetters te sanctioneren (straffen), “om ervoor te zorgen dat dergelijke daden niet herhaald worden”. Het Recht wordt hier opnieuw gemanipuleerd om politieke acties te bestraffen zonder de legitimiteit van die acties, en in dit geval zelfs de legaliteit in de rechtbank en op het publieke veld ter discussie te brengen.

We roepen op om op 17 september voor het Gerechtsgebouw van Luik te manifesteren en je steun te betuigen aan de vier beschuldigden, maar vooral om duidelijk te maken dat dit proces onrechtvaardig is en, nog belangrijker, dat het dringend nodig is om via nieuwe wetgeving een einde te maken aan de discriminatie waarvan de werklozen en vooral de vrouwelijke werklozen het slachtoffer zijn door het statuut van samenwonenden.

één persoon, één inkomen!
STOP DE UITSLUITINGEN WEGENS LANGDURIGE WERKLOOSHEID

arch/ive/ief (2000 - 2005)