arch/ive/ief (2000 - 2005)

Hij ging niet in op het voorstel van de Afghanen om iemand van het Centrum-Leman aan te stellen als bemiddelaar, maar wees de gewezen kabinetsmedewerker van oud-minister Jean Gol aan als ‘tussenpersoon’. Deze tussenpersoon mag wel het standpunt van de regering overbrengen, maar mag niet onderhandelen.

“De gesprekken zitten in een impasse,” zegt Selma Benkhelifa die er net een moeizaam gesprek van drie uur had opzitten. “De Afghanen zijn al afgestapt van de eerdere vraag voor een collectieve regularisatie. Zij zijn bereid om ieder geval apart te laten behandelen. Ze vragen wel een redelijke termijn en duidelijke criteria. Nu laat men hen in het ongewisse.” Zo’n concreet en objectief criterium kan bijvoorbeeld zijn dat de Afghanen hier een verblijfsvergunning krijgen als blijkt dat ze onmogelijk terug kunnen keren naar hun land van afkomst. “Dat is een zeer redelijk standpunt. En momenteel is het zo dat ze niet kunnen terugkeren. Hun uitwijzingsbevel werd geschorst omdat onder meer de VN had laten weten dat de situatie te gevaarlijk is om vluchtelingen terug te sturen naar Afghanistan.” Maar zelfs op deze vraag om duidelijke criteria op papier vast te leggen wil de regering niet in gaan. “Het is toch erg dat de Afghanen in een lange hongerstaking moeten gaan voor zoiets normaals. Ze willen gewoon weten waar ze aan toe zijn en waar ze zich kunnen aan verwachten.”

De Afghanen zullen nu de federale ombudsman vragen om tussen beide te komen. “De ombudsman kan tussenkomen als de relatie tussen een burger en een overheidsdienst volledig geblokkeerd zit. Dit is hier het geval.”

Over wat Victor Bricout, die ondertussen al door Dewael bedankt werd voor bewezen diensten, dan wel wist te vertellen, wilde Selma Benkhelifa niet veel kwijt. “Hij spoorde de hongerstakers aan om te stoppen met hun actie omdat ze de Belgische publieke opinie tegen zich zouden hebben. Maar als je ziet hoeveel mensen hier naar toegekomen zijn, lijkt dat toch niet te kloppen.”

Selma Benkhelifa ontkent de berichten in De Morgen over de toenemende onenigheid tussen de Afghanen. “Er zijn inderdaad mensen die de kerk verlaten. Maar dat zijn dan hongerstakers die aan het einde van hun krachten zijn en afgevoerd moeten worden naar een ziekenhuis. In de kerk zijn alle etnieen en alle religies en politieke stromingen vertegenwoordigd en toch slagen ze er al meer dan twee weken in om gezamenlijk actie te voeren. Toen Bricout tijdens het gesprek één van de vrouwen op haar persoonlijke situatie aansprak, antwoordde ze dat ze was verkozen om voor de ganse groep te spreken en dat ze dus niet met hem wilde onderhandelen over haar eigen dossier.”