arch/ive/ief (2000 - 2005)

Toen de Britse premier Tony Blair in oktober 2001 zijn eigen partij en het parlement ervan probeerde te overtuigen om de oorlog in Afghanistan te steunen, gebruikte hij meermaals het argument van de de drugs die via Afghanistan de Britse markt overspoelden. “De grootste drugvoorraad ter wereld bevindt zich in Afghanistan en wordt gecontroleerd door de Taliban.” In een toespraak voor de leden van de Labour partij beweerde hij dat negentig procent van de heroine die verhandeld wordt in London uit Afghanistan komt. Geemotioneerd voegde hij er aan toe dat “de wapens van de Taliban betaald worden met de levens van Britse jongeren die op straat Afghaanse drugs kopen.”

De rest van het verhaal is bekend. Een week later vlogen de eerste Britse bommenwerpers over Afghanistan en werd het zo al arme land nog verder de geschiedenis in gebombardeerd. De Taliban werden uitéén gedreven en er kwam een nieuw pro-Amerikaans en pro-Brits regime in Kaboel, de Afghaanse hoofdstad. Britse troepen doen mee aan de bezetting van het land en er werd 70 miljoen pond geinvesteerd in de strijd tegen de drugshandel.

Vorige maand maakte de Britse douanedienst de resultaten bekend van dat anti-drugsprogramma. Het aandeel van drugs afkomstig uit Afghanistan in het totale aanbod van heroine in de straten van Londen steeg tot ... 95 %. Volgens de Verenigde Naties wordt er in Afghanistan nu negen keer zoveel opium – waar heroine van gemaakt wordt - verbouwd als tijdens het laatste jaar van het Taliban-regime. In sommige delen van het verscheurde land worden zakken heroine gebruikt als betaalmiddel. De grote sommen geld die de Britse overheid in de strijd tegen drugs investeerde, leverde dus weinig op. Sommige critici beweren zelfs dat het geld terecht kwam in de zakken van bevriende krijgsheren die zelf veel geld verdienen aan de drugshandel.

Toen de Britse minister van Buitenlandse Zaken geinterpelleerd werd over deze zaak, moest hij toegeven dat er een groot probleem is. “De veiligheid in Afghanistan blijft een grote zorg.” Een woordvoerder van Buitenlandse Zaken voegde er aan toe dat “er geen enkele vorm van overheidsstructuur is buiten de hoofdstad Kaboel”. Dat betekent dus geen scholen, geen gezondheidszorg, geen politie, geen veiligheid. Geen wonder dat het Belgische ministerie van Buitenlandse Zaken afraadt om naar Afghanistan te reizen. Misschien moeten ze daar minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael even van op de hoogte brengen.

Bron: The Independent, 22 juni 2003