arch/ive/ief (2000 - 2005)

Ooit een boek gelezen van James Elroy? Moet je zeker doen als je een beeld wil krijgen van de Amerikaanse samenleving. In “L.A confidential”, “The cold six thousand” of “American Tabloid” neemt hij je mee naar de politieke en maffiose onderbuik van Amerika.

Dark Blue moet geenszins onderdoen en weet filmisch op prachtige manier de hel van L.A te schetsen. De film opent met de beelden van de molestatie Rodney King door vier L.A. cops. De film eindigt bij de vrijspraak van de vier agenten en de rellen die daarop uitbreken en heel L.A. in lichterlaaie zetten.

Tegenover die achtergrond schetst Elroy het verhaal van Eldon Perry (gespeeld door Kurt Russel), een verhaal van misdaad, corruptie, racisme en een door en door politiek incorrect hoofdpersonage. Het beangstigende aan het verhaal is dat je weet dat het hele verhaal en de personages heel dicht bij de realiteit staan.

Kurt Russel vertelt zelf over deze rol “Dit is een hedendaagse film over echte mensen en echter dan Perry kan je niet zijn. Hij is een agent, hij werkt voor de stad en de gemeenschap, maar hij is ook compleet politiek incorrect in de echte betekenis van de woorden.

Toen ik naar de film ging kijken konden een aantal mensen in de zaal hun verontwaardiging ten opzichte van Perry niet wegsteken. En toch weet Russel echt wel een volledig personage neer te zetten, iemand van vlees en bloed met verschillende kanten en facetten. De ene keer walg je van Perry, de andere keer heb je medelijden en jawel soms zelfs haast sympathie met hem.
Kurt Russel weet een personage neer te zetten dat zowat het grootse monster is dat ik de laatste jaren op een scherm zag verschijnen, zonder te vervallen in de typische Holywood “bad guy” cliché¹s.

Maar ook de filmische kwaliteiten van deze film vallen best te pruimen. Je verwacht een film-noir en je krijgt als het een soort anti-noir geserveerd. Prachtige zonnige beelden en de meest afschuwelijke monsters worden als helden in beeld gebracht. De hel schittert als het ware op het scherm.

De film is net als de straffeloosheid tegenover de vier agenten die Rodney King voor de ogen van de camera in elkaar sloegen. Je acht het onmogelijk, maar je weet dat het waar is. Je acht het nog meer onmogelijk dat deze vier vrijgesproken zullen worden en toch ... Of zoals The Independent over het werk van Elroy noteerde : “Not America corrupt but America in it purest, uncut form”

Bewonderenswaardig voor deze Amerikaanse film is dat er geen happy end is, of toch wel, of toch niet, misschien toch wel, neen helemaal niet ...

Meer ga ik echt niet verklappen. Weet je deze avond niet wat gedaan en heb je zin in meer dan een degelijke politiefilm dan is Dark Blue echt wel echt een aanrader.