arch/ive/ief (2000 - 2005)

Over de nieuwe federale regering kan alvast één ding met grote zekerheid verkondigd worden: het is opnieuw een volwaardig vazal van de United States of Aggression. De vaudeville rond de genocidewet heeft dit maar al te duidelijk aangetoond. Op enkele dagen tijd heeft men de wet naar de prullenmand verwezen, onder het goedkeurend oog van de grote Amerikaanse broer. Een eerste grondige wijziging was nog niet genoeg voor de Amerikaanse neofascisten. Die wet moest gewoon verdwijnen. Op de eerste ministerraad werd dit dan ook vakkundig gedaan door Verhofstadt en Michel. Van hun redelijk progressieve imago blijft bijgevolg nog weinig over. Na de Nepal-affaire en de netelige kwestie van de wapentransporten langs de Antwerpse haven is de afschaffing van de genocidewet het dieptepunt van de nieuwe machthebbers. Plat op de buik voor de Amerikaanse imperialisten. Geknield voor de neofascisten van het Witte Huis.

Opvallend is wederom het stilzwijgen aan SP.A-kant (aartsconservatief Willy Claes buiten beschouwing gelaten, hij toonde nog maar eens zijn pro-imperialistische gevoelens), waarbij deze sociaal-liberale partij nog maar eens aantoont louter gericht te zijn op het in handen hebben van de binnenlandse sociale postjes en zich van de rest weinig aan te trekken. Kijk maar eens naar de regeringssamenstelling. Alle buitenlandse bevoegdheden zijn in handen van liberalen. Dat belooft.

Voor de vredesbeweging en de progressieve beweging in het algemeen is er veel werk aan de winkel in de komende jaren. PaarsI zal daar wel voor zorgen.

Het Rooje Nest