Indrukken vanuit een Palestijns Vluchtelingen kamp in Syrie.

De verwachtingen die ik heb (en de ideëen over het Palestijnse volk) zijn voornamelijk gevormd/ontstaan uit beelden die ons in het Westen worden voorgeschoteld. Het is zo dat ik verwacht had Palestijnen te ontmoeten in Syrische vluchtelingenkampen (lees: tenten) in economisch slechte (of minder goede) situaties. Palestijnse jongeren die houden aan hun culturele identiteit en die hun droom, om terug te keren naar hun vaderland, ooit kunnen waarmaken.
Mijn eerste contacten met de Palestijnse jongeren verliep wat moeizaam (en is nog steeds wat moeizaam) o.w.v. de taalbarrière. Het feit dat ik zeer gebrekkig Arabisch spreek en dat de kennis van het Engels bij de Palestijnse jongeren eerder beperkt is, maakt het niet gemakkelijk om over serieuze zaken te discusiëren zoals de Palestijnse kwestie. Tevens heb ik de indruk dat de Palestijnen hier in Yarmouk het economisch goed tot zeer goed hebben. Palestijnen hebben dezelfde rechten als de Syriërs (met uitzondering van het recht om deel te nemen aan de verkiezingen). Ze wonen in mooie huizen en hebben, naar mijn mening, niets te kort. Willen ze nog wel terug keren naar hun vaderland?
Verder merkte ik op dat de Palestijnen zich goed geïntegreerd hebben en vrij westers gekleed gaan. Is de Palestijnse identiteit verloren gegaan of is dat een vooroordeel en baseer ik me te veel op het uiterlijk? Alleszins zal ik op zoek moeten gaan naar antwoorden door diepgaande gesprekken met deze jongeren aan te gaan.
Ik vind de hele situatie hier vergelijkbaar met de migrantenproblematiek in België. De tweede en de derde generatie Palestijnen zijn niet meer geboren in Palestina en kennen Palestina enkel door verhalen van hun (groot)ouders. Verder zijn er binnen de Palestijnse jongeren heel wat problemen (drugs, criminaliteit, rondhangen op straat bij gebrek aan culturele ontmoetingsplaatsen). Is dit een gevolg van een identiteitscrisis?
Enerzijds ben ik blij dat de Palestijnen niet in armzalige situaties moeten leven en dat ze het na zoveel jaar uiteindelijk "gemaakt" hebben, maar anderzijds mis ik de Palestijnse culturele identiteit, waarvan ik verwacht had dat ik ze zeker bij de mensen zou terug vinden. Vermoedelijk is dit een eerste indruk waarvan ik nu nog niet kan zeggen of ze al dan niet juist is.

arch/ive/ief (2000 - 2005)