arch/ive/ief (2000 - 2005)

Het is niet verwonderlijk dat deze Europese Grondwet door staatshoofden en regeringsleiders van de rechterzijde op « gejuich » werd onthaald. Ze hebben de sociale verplichtingen uit de weg geruimd.

We moeten er alles aan doen opdat de tekst van deze grondwet niet wordt goedgekeurd zolang de unanieme stemming met vetorecht in sociale en fiscale materies blijft bestaan. Onder de 25 lidstaten zal er altijd wel een anti-sociale regering zijn die elke sociale vooruitgang zal beletten. De sociale rechten moeten formeel worden gewaarborgd in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie dat nu in de Grondwet is opgenomen. Een juridisch instrument moet de onderhandeling van Europese collectieve overeenkomsten mogelijk maken.

Drie fundamentele punten om te vermijden dat het uitgebreide Europa zou leiden tot een aanzienlijke daling van de levensstandaard bij ons, in het Westen, zonder dat er daarom betere levens- en arbeidsvoorwaarden komen voor het merendeel van de inwoners van Polen, Hongarije, Tsjechië, Slovakije, Litouwen, Estland, Slovenië en Letland.

En men moet ophouden met zeggen dat men al het mogelijke gedaan heeft en dat het slechter kon !

Slechter is het al, wanneer de Europese Grondwet uit handen van Valéry Giscard d’Estaing overgaat in die van Silvio Berlusconi die nog de macht zal hebben om de tekst te wijzigen alvorens deze door de staatshoofden en regeringsleiders te laten goedkeuren. Dit is voorzien voor december 2003.

Deze Europese Grondwet – die zal primeren op de nationale grondwetten die op hun beurt zullen moeten worden herzien om overeen te stemmen met de Europese verordeningen, zoals al meermaals het geval is geweest – maakt het de progressieve partijen onmogelijk om wetten van sociale vooruitgang te laten goedkeuren. Anderzijds wordt door de versterking van de mededingingsregels en van de drastische criteria van het Stabiliteitspact alle macht geboden aan de rechtse partijen om aan sociale en fiscale dumping te doen, om steun te bieden aan het wilde kapitalisme en aan de ongebreidelde uitbuiting van werknemers door middel van substatuten, lage lonen en de veralgemening van uitzendarbeid, zonder verplichting om de risico’s te dragen van vergrijzing, werkloosheid en ziekte. Terug naar de 19de eeuw !

De lidstaten die het in hun nationale grondwetten over God hebben, eisen dat God als hoogste waarde aan alle Europeanen wordt opgelegd.

De koehandel van de Intergouvernementele Conferentie kan ons nog aangename verrassingen opleveren !

Dat sommigen denken dat ze God kunnen opdringen, betekent dat deze Europese Grondwet telkens kan worden herschreven als er een sterke eis wordt geformuleerd. We moeten dan ook vandaag al onze krachten bundelen en zelf ook eisen om ons collectief sociaal eigendom terug te krijgen dat ons door de Europese Conventie tussen 2000 en 2003 werd afgenomen.

Meer dan tien jaar lang zijn de leiders van de christelijke vakbonden aan het hoofd van het Europees Vakverbond in hun verantwoordelijkheden tekortgeschoten doordat ze de werkneemsters en werknemers niet voldoende hebben gewaarschuwd voor de gevaren van de Europese wetten. Al te vaak stelden ze zich tevreden met een rol als doorgeefluik voor de kapitalistische belangen. Als Voorzitter van de Europese Federatie van Gepensioneerden en Ouderen heb ik zo vaak ik kon – binnen en buiten het EVV – aan de alarmbel getrokken, maar ik werd niet gehoord noch gevolgd.

Door weg te blijven van het EVV-Congres heeft het ABVV blijk gegeven van durf en van een wil om terug te keren naar de doelstellingen van de vrije vakbonden, toen we na de Tweede Wereldoorlog besloten om ons op Europees vlak te organiseren teneinde een tegenmacht op te bouwen tegen de regels van de eenheidsmarkt en van de mededinging met de bedoeling de belangen van de arbeidswereld te verdedigen.

Beste kameraden, beste vrienden en vriendinnen, we moeten oorlog, dictatuur en racisme uit de wereld helpen en zorgen voor de organisatie van een solidaire samenleving die beschermt, die emancipeert en die ten dienste staat van iedereen, die streeft naar de ontplooiing van het individu ; de verfijning van de menselijke betrekkingen en de kwaliteit van het leven waren en zijn nog steeds de voornaamste doelstellingen van een generatie van socialistische vakbondsmensen die voorvechters en verdedigers van de Europese eenmaking zijn geworden. Wij hebben daarvoor gestreden, wij hebben sociale rechten en collectieve overeenkomsten veroverd voor de verbetering van de levens- en arbeidsvoorwaarden in de meeste Europese landen. Wij wilden dat voor ons, maar ook voor onze kinderen en kleinkinderen en de hele mensheid.

We moeten de feiten onder ogen zien : niets is voor eeuwig verworven. De bestuurders hebben de beslissingsmacht naar het Europees niveau verschoven. Het is op dit niveau dat de strijd verder én heviger moet worden gevoerd… Zo niet zullen we alles van nul moeten herbeginnen.

Georges Debunne
Voormalig Algemeen Secretaris van het ABVV,
Voormalig Voorzitter van het EVV en van de FERPA (Europese Federatie van Gepensioneerden en Ouderen)
Tel. : 02 230 50 24