Brief van Souleiman Dadouk uit de Diabata gevangenis van Thessaloniki

Souleiman Dadouk - "Kastro" – is één van de zeven gevangenen die in voorlopige hechtenis gehouden wordt voor zijn deelname aan de betoging tegen de top van de E.U. op 21 juni in Thessaloniki. Hij is 34 jaar oud en vluchtte 13 jaar geleden uit zijn land naar Griekenland, daar werd hem uiteindelijk politiek asiel geweigerd. Ondanks zijn "illegaal" verblijf in het land was hij politiek zeer actief, o.m. in migranten- en vluchtelingenorganisaties en in een vakbond voor bouwvakkers. Indien hij zou worden uitgewezen naar Syrië, wacht hem daar de doodstraf… .

Hieronder de vertaling van een brief van hem uit de gevangenis:

Ik was zestien jaar oud toen zij mij voor de eerste keer met dwang al mijn haar knipten en folterden.

Het was omdat ik NEE zei tegen de racistische onderdrukking van het militair-dictatoriaal regime van Syrië, dat de Arabische Republiek van Syrië wordt genoemd. Ik vond dat niet vreemd: het is een dictatoriaal regime, het leger regeert, de politie kan dus doen wat hij wil, ongehinderd.

In die omstandigheden zijn vele mensen gedwongen uit te kijken naar andere landen, met meer menselijke omstandigheden – en ik was één van diegenen die zeiden dat Griekenland een democratisch land is waar ik zou kunnen leven en waar mensenrechten worden gerespecteerd.

Na 18 jaren, in het land dat de republiek Griekenland wordt genoemd, deze keer in een regime dat meebeslist over wie de volgende mensen zijn die moeten sterven, over wie zal sterven en wie zal migreren, na 18 jaren waarin Syrië misschien dit soort van gedrag is vergeten, werd ik samen met anderen gearresteerd, opnieuw omdat ik NEE zei, en met dwang geknipt en geschoren. Ik ervaarde en zag een geweld zoals nooit tevoren, zelfs niet in het dictatoriale regime, en werd door de politie bedreigd met verkrachting ("we zullen jou in een cel met de zigeuners gooien om verkracht te worden”).

Ik wil de mensen die vochten voor de democratie en daarvoor betaalden met gevangenis en ballingschap niet ontgoochelen, maar misschien zal ik hen bitter stemmen met de vraag of dit nu een rechtsstaat is of een politiestaat.

De openbare aanklager en de onderzoeksrechter hoorden niet één van de beschuldigden, enkel de getuigenissen van de politiemensen die de bevelen gaven. En het armzalige recht werd toegepast, ondanks het feit dat vele getuigenissen van de politie overduidelijk vals en belachelijk zijn, als men ze maar eens goed bekijkt.

Zij verklaarden m.b.t. tot mij en een Spanjaard dat we dezelfde zak hadden met dezelfde inhoud: 2 katapulten, 3 schroeven, en 1 rol koperdraad, maar zij beschuldigen ons van molotovs, verzet, etc.

De aanklagers en ondervragers houden ons in de gevangenis, en niet alleen in verschillende cellen maar ook op verschillende verdiepingen. Ik weet niet of zij echt geloven dat zij juist zijn, of gewoon bevelen uitvoeren. ...Wat is de gevangenis en wat is een middeleeuwse behandeling? ... Ik hoop dat dit alleen in de gevangenis van Thessaloniki gebeurt, en dat de reden hiervoor is dat het zo dicht bij het dictatoriale Turkije ligt. Eindeloos geweld, psychologisch en fysisch, van het moment van onze aanhouding tot nu.

Ik heb wat hoop in de kleine mogelijkheid dat Griekenland een rechtsstaat is, en aldus een rechtvaardig proces zal voeren, want wat wij hebben gezien, wij vreemdelingen, is enkel een politiestaat en zo’n middeleeuwse toestanden dat elke burger er beschaamd voor zou zijn.

arch/ive/ief (2000 - 2005)