arch/ive/ief (2000 - 2005)

Open brief aan AEL en PvdA

Beste vriend(inn)en,

Zondag komen de kandidaten van Resist bijeen. Een belangrijk moment om 7 weken na de stembusgang de toekomst van Resist te bespreken. Ik wens in ieder geval iedereen, Resist-activisten, PvdA en AEL, te feliciteren met wat de meest gedurfde kiescampagne van de laatste jaren is geworden.

Een aantal mensen die mijn kandidatuur op de Resist-lijst gesteund hebben zijn bijeengeweest om een evaluatie van deze kampanje op te maken. In tegenstelling tot vele medewerk(st)ers zijn wij niet ontgoocheld in de uitslag van Resist. Wij hebben nooit gedacht dat Resist electoraal kon doorbreken als politiek alternatief voor paarsgroen. De kansen voor zo’n doorbraak waren daarvoor reeds verkeken op het ogenblik dat de discussie over Resist startte. Links, gaande van de vakbonden over de anderglobalisten, de democratische bewegingen en politieke organisaties, was onvoorbereid en te verdeeld om paarsgroen counteren. Het ontbreekt de progressieven aan een duidelijk leiderschap en een eenvoudig program dat door de bevolking begrepen en aangegrepen wordt om de politieke verantwoordelijken de rekening te doen betalen voor hun neo-liberaal beleid.

In een situatie van economische recessie en in de naweeën van de oorlog in het Midden-Oosten, kiest de bevolking voor gevestigde waarden en machten: SP.a, PS, VLD,MNR, Vlaams Blok (en FN ????) . Alle andere politieke formaties worden afgestraft, komen niet van de grond of moeten opgaan in een ander geheel. Ofwel omdat zij geen fundamentele stroming vertegenwoordigen in de maatschappij (AGALEV, Spirit,VIVANT,Liberaal Appel, Blauw). Ofwel omdat zij hun historische opdracht niet meer (CD&V,NVA) of nog niet (PvdA, LSP, Maria, Resist, PTB) kunnen waarmaken. Na en met de zeepbel op de beurs is de paarsgroene zeepbel op 18 mei open gespat Door het groene vijgenblad van de coalitie weg te stemmen heeft de kiezer afgerekend met een onwezenlijke constellatie die op de doofpot van de jaren ’90 was gaan zitten. Maar daarom is er niet alternatief gestemd. De kiezer heeft het signaal gegeven dat sterke mannen terug de zaken in handen moeten pakken om zijn of haar problemen aan te pakken.

Als de oorlog ver van huis is en de onzekerheid knaagt zonder alternatief, haalt de “sociale zekerheid” van de cafébaas het altijd van de onzekerheid van het avontuur. (*) In tegendeel ! Als er in de dagelijkse ervaring van de mensen geen tastbare alternatieven opduiken die het beleid niet alleen in diskrediet brengen, maar ook nuttige resultaten opleveren, zal de bevolking alternatieven en avonturen altijd met elkaar verwisselen. Daarvoor heb je zelfs geen media nodig.

Resist is op 18 mei doorgebroken als een tastbaar en geloofwaardig lokaal politiek alternatief vanuit de immigrantengemeenschap in Antwerpen. Vooral bij jongeren, vooral in Borgerhout, vooral in de Arabische gemeenschap. Resist KON niet doorbreken als tastbaar en geloofwaardig nationaal alternatief tegenover paarsgroen. Omdat de sociale basis van de ervaring waarop Resist steunt te klein was. De uitslagen bewijzen dat genoeg. Maar vooral ook omdat het programma van Resist daar ook niet voor opgesteld is. De 10 punten die de basis vormden van de kampanje waren het resultaat van een zeer complexe discussie doorheen de ervaring van de strijd tegen de oorlog in Irak, van de strijd tegen de uitsluiting van de minderheden in ons land en van de ontgoocheling van paarsgroen sinds het faillissement van SABENA. Zij waren NIET het resultaat van een geduldige opbouw vanuit de tegenbeweging in de maatschappij. Om de eenvoudige reden dat die tegenbeweging politiek gesproken met handen en voeten gebonden was aan paarsgroen.

Duizenden andersglobalisten, vakbonders, democraten en geëngageerde mensen kozen voor de versterking van de linkerzijde van paarsgroen. Deze keuze ging onvermijdelijk ten koste van AGALEV en Ecolo die het verschil niet konden maken binnen paarsgroen. De implosie van de groenen betekent daarom niet alleen het eind van de paarsgroene luchtkastelen, maar maakt ook krachten vrij om op duidelijke basis een politiek alternatief van de tegenkrachten op te bouwen. De druk van de beweging op paars zal zich onvermijdelijk meer buiten dan binnen de regering uitdrukken. En dat betekent een kans die moet gegrepen worden.

Betweters die dachten Resist de les te moeten spellen hebben vandaag gemakkelijk praten. Want NIEMAND ter linkerzijde was in staat om op 18 mei die kans te grijpen. Het feit dat er in het noorden en in het zuiden van het land compleet symmetrisch gestemd is in tegenstelling tot vele vorige verkiezingen bewijst dat deze zwakte van links structureel is en moet beschouwd worden als een nationaal probleem in het kader van de internationale beweging tegen het neo-liberalisme en van de arbeidersbeweging.

Aanvankelijk heb ik met een deel van de mensen die mijn kandidatuur gesteund hebben deelgenomen aan de discussies over een lijst binnen LEEF, het netwerk van locale politieke groepen en individuen waarin ik sinds 1999 actief ben. LEEF! slaagde er niet in een lijst samen te stellen omdat wij de bundeling van locale strijdervaringen verwarden met een nationaal politiek alternatief voor de bewegingen in buurten, werkplaatsen, vakbonden en verenigingen. Wij vonden dat wij NIET afzijdig konden blijven en de AEL moesten steun als een onderdeel van de strijd voor een alternatief voor paarsgroen.

Ik heb op korte tijd en op kleine schaal kampanje gevoerd voor het wetsvoorstel Decroly tegen sluitingen en afdankingen. Zeer bescheiden. Met onvermijdelijk een zeer, zeer bescheiden resultaat: 360 stemmen. Vooral van progressieven die hun nek wilden uitsteken en niet willen meedoen met de ideologische uitsluiting van de AEL Van immigranten van Marokkaanse én Turkse oorsprong die het respect van Resist voor hun plaats in de maatschappij appreciëren. En, heel onverwacht, stemmen van collega’s, vakbonders en buren, die mij kennen en voor wie Abu Jah Jah geen beletsel is om toch consequent te stemmen tegen de traditionele partijen, al zijn die niet akkoord met de AEL.

Wij hebben er toe bijgedragen dat een brede waaier van mensen waaronder twee jonge en belangrijke minderhedenbewegingen (Kif Kif en Radiks ) een steunoproep hebben gepubliceerd voor Resist als antwoord op een oproep van een aantal mensen die met hun politieke uitsluiting van Resist meenden te moeten bijdragen aan de versterking van de linkerzijde van paarsgroen.

Wij hebben de openheid tegenover onze inbreng en het democratisch gehalte van het debat binnen Resist geapprecieerd. Wij komen versterkt uit deze kampanje. Niet zozeer omdat ik in tegenstelling tot de beginselverklaring uitsluitend gewerkt heb rond de werkonzekerheid van de werkende klasse. Alsof “sociale problemen” belangrijker zouden zijn dan “oorlog” of “discriminatie”. Maar omdat Resist ons belangrijke elementen heeft aangebracht in het politiek debat. De consequente houding van de lijst tegenover de oorlog bv.

Maar vooral de inbreng van Resist in de discussie over de minderheden in dit land. Resist en AEL hebben meer te weeg gebracht inzake bewustwording over de minderheden dan 10 jaar antiracistische beweging. AEL en Resist hebben Vlaanderen (en spijtig genoeg niet Wallonië en Brussel) de spiegel voorgehouden over de werkelijke situatie van de multi-culturele maatschappij waarin wij leven. Dank zij AEL en Resist heeft de
modale “oude Belg” kennis gemaakt met mensen uit de migratie zonder het idealistische franje van de gelijke kansen ideologie van het middenveld en de traditionele partijen. De ideologische cultuurschok van
AEL en Resist is nodig geweest om Vlaanderen wakker te schudden en de basis te leggen om de strijd tegen de opgang van het Vlaams Blok in toekomst te herpakken. Men kan immers niet vechten voor een andere wereld zonder consequent democratisch te zijn. Strijden voor gelijke rechten voor alle burgers in de multiculturele realiteit die het kapitalisme heeft geschapen betekent respect voor de verdrukte culturen, voor de minderheden die die strijd zelf in handen nemen, maar ook respect voor de manier waarop verdrukte culturen de kritiek op de reëel bestaande multiculturele samenleving in handen nemen.

Het is hier dat Resist de vinger op een grote wonde heeft gelegd die ze weliswaar niet kan helen, maar zonder wiens diagnose niet alleen de strijd voor gelijke rechten, maar ook de strijd voor een andere wereld niet kan gevoerd laat staan gewonnen worden. De linkerzijde in dit land is opgeschrikt door de consequenties van een democratische strijd voor gelijke rechten van minderheden en schopte wild om zich heen om de echte multiculturele doos van pandora terug toe te doen. De discussie spitste zich vooral toe op de godsdienst, een kwestie die in onze maatschappij natuurlijk niet meer cruciaal is voor de sociale verhoudingen in de maatschappij en voor de sociale strijd. Maar die via de oorlog van de VSA in het Midden-Oosten en elders in de wereld onvermijdelijk binnendringt in de dagelijkse omgang van jan en alleman. Net als ten tijde van de witte mars duiken maatschappelijke vraagstukken op die al lang uitgeklaard leken, komen ideologieën naar boven die regressieve neigingen vertonen en fixeert het debat zich op zaken die schijnbaar de essentie van het systeem niet bevragen. Nieuwe lagen van de bevolking, nieuwe vormen van verzet en kritiek, nieuwe tegenstrijdigheden binnen het systeem stuwen de dringende vraag van de bevolking naar participatie en deelname in de welvaart en het verloop van de maatschappij.

De voorstelling van wat een democratie is en zou moeten zijn loopt achter op wat de werkende klasse effectief kan opbouwen aan tegenmacht en solidariteit in haar strijd rond de grote sociale vraagstukken van deze tijd: de armoede, de werkloosheid, de vervuiling, het woningvraagstuk, de ongelijke verdeling van rijkdom en macht, het vraagstuk van oorlog en vrede. Links in België was niet in staat om in de oplossing van deze vraagstukken een onafhankelijk standpunt te behouden tegenover de machtsinstellingen en vooral tegenover de politieke compromissen van paarsgroen. Daardoor was links niet in staat om zoals Resist de regressieve neigingen die de strijd vandaag onvermijdelijk begeleid te omkaderen en om te zetten in een progressief alternatief. Zoals links niet in staat geweest is in de jaren ’90 de echte betekenis van het Vlaams Blok te begrijpen en haar op gang tegen te gaan. Net als in de strijd tegen het Blok, verwarde links op verschillende manieren een elementair democratisch standpunt inzake de strijd tegen de sociale gevolgen van het kapitalisme met het noodzakelijk leiderschap van de arbeidersklasse om die gevolgen teniet te doen en een andere wereld op te bouwen.

Ofwel werd de bijdrage van AEL afgestoten als zogenaamd beletsel voor een links alternatief (Kruithof, VONK,) en werd willens nillens rugdekking gegeven aan paarsgroen. Ofwel werd de kop in ’t zand gestoken tegenover het werkelijke bewustzijn van een generatie jonge migranten onder het mom van de consequente strijd voor het socialisme (LSP).Zo werd langs verschillende kanten de pas afgesneden voor het politiek alternatief dat noodzakelijk is opdat de arbeidersklasse leiding zou kunnen geven aan de democratie en aan de maatschappij.

Heel het debat werd omgeven met de klassieke sausen die al jaren de linkerzijde verzuren en die weliswaar het resultaat zijn van belangrijke historische uitkomsten van het verleden, maar daarom nog geen toekomst bieden voor de actuele uitdagingen. Uiteraard is Resist numeriek en qua sociaal draagvlak zeer marginaal gebleven. Maar geen enkele politiek stroming is in staat op te klimmen tot een geloofwaardige kracht die zich kandidaat stelt om de tegenbeweging te vertegenwoordigen zonder politiek front van uiteenlopende inhouden en ervaringen die in de strijd botsen op de grenzen van het kapitalistisch systeem. De politiek partij die nodig is om deze grenzen te verleggen zal niet geboren worden op basis van een communistisch program. Integendeel het communistisch program zal maar gerealiseerd worden als wij vandaag partij kunnen vormen in gelijksoortige fronten.

Resist is een belangrijke ervaring in het tot stand komen van dergelijke fronten. Wij hebben het op ons genomen deze ervaring mee op te nemen in onze eigen engagementen met het oog op een bredere eenheid na de verkiezingen. Ik pleit daarom voor het voortzetten van Resist op basis van een actualisering van de beginselverklaring nu de oorlog voorbij is en onder en andere gedaante voortgaat. Nu paars een nieuwe regering ineen aan het steken met saneringen en met aloude recepten om zogezegd 200.000 jobs te creëren. Resist moet in het centrum staan van de nieuwe politieke situatie die zich aandient na 18 mei. Resist moet het initiatief nemen om met alle linkse politieke krachten concrete acties te ondernemen in deze nieuwe situatie. Deze acties moeten het locale, nationale en internationale niveau van de strijd combineren, maar vooral de grote meerderheid van de bevolking aanspreken.

Daarbij is er opheldering nodig vanuit de twee georganiseerde politieke krachten die Resist geschraagd hebben.
Aan AEL vragen wij verduidelijking te geven inzake een aantal ideologische kwesties die velen verontrusten. Dyab heeft in een brief aan de AEL-leden de beginselen van de AEL herhaald. Wij blijven op ons standpunt dat moslimdemocratische ideologie in de huidige wereldtoestand een onvermijdelijk onderdeel zal zijn in een links alternatief. Wij aanvaarden elke gesprek met AEL of gelijk welke stroming die strijd tegen uitsluiting en voor gelijke rechten vanuit een religieuze motivatie en erkennen de bijdrage van een moslimdemocratie. In het debat over scheiding tussen kerk en staat staan wij eerder aan de kant van AEL dan aan de kant van de vorige regeringen die van bovenaf de moslimexecutieve hebben opgedrongen als schijnvertegenwoordiging van de moslims in België. Net die executieve is een broeihaard van fundamentalistische stromingen en reactionaire regimes

Maar in het belang van de strijd van de minderheden, van de werkende klasse, van Resist en van de strijd voor een politiek alternatief, moet AEL duidelijkheid scheppen over haar visie op de democratie die zij voor ogen heeft eens Resist als verkozen meerderheid de verantwoordelijkheid voor de leiding van de staat zou moeten opnemen. Gesteld dat de meerderheid van de bevolking zijn stem zou uitbrengen voor Resist. Hoewel dit vandaag illusoir is natuurlijk, is het in die termen dat de bevolking aankijkt wanneer wij hen vragen om voor ons te stemmen. Onze kiezers hebben recht op een duidelijk antwoord hierop. Uit de tekst van Dyab kan opgemaakt worden dat het politiek regime die AEL voor ogen heeft in zo’n situatie gesteund is op de islam. Dit is natuurlijk onaanvaardbaar omdat de islamdemocratie zoals beschreven in de AEL-teksten een zaak is van diegenen die geloven, maar nooit een zaak kan zijn van de mensheid.

Wij komen op voor een mondiale democratie onder controle van het volk waarin alle inwoners van alle continenten samen bouwen aan een andere wereld. Communisten, democraten, socialisten, gelovigen en niet-gelovigen moeten daar samen aan werken. En dat is het positieve aan Resist die wij geapprecieerd hebben die wij ook aan onze kiezers hebben meegegeven. Indien de AEL een Moslim Democratische Partij voor ogen zou hebben als electoraal front in de strijd voor een andere wereld dan wordt de bijdrage van Resist totaal miskend.
Resist heeft de democratische rechten van de moslims erkend en een gelijkwaardige plaats gegeven in de politieke strijd van de bevolking voor een echte democratie. Een Moslim Democratische Partij zou de moslimgemeenschap afsluiten van de werkende klasse, de enige wereldse kracht die een echte democratie met echt gelijke rechten vorm kan geven. Wij roepen AEL dus op met heel Resist in het verweer tegen paars te stappen

Aan de PvdA met wie wij interessante discussies hebben gevoerd, vragen wij hierin duidelijk stelling te nemen en vanuit de ervaring van Resist te werken aan politieke fronten die het verzet een stem kunnen geven. Wij roepen de PvdA op met ons in een open politiek debat te treden over een aantal fundamentele theoretische en politieke kwesties die zich hierbij stellen en zullen hen uitnodigen om deel te nemen aan een aantal activiteiten daaromtrent.

Raf Verbeke
kandidaat lijst Resist

(*)“Kijk, ik kan als socialist wel kritiek hebben tegen de winsthonger van bedrijven, maar eigenlijk moet je gewoon slim genoeg zijn om daar op in te spelen. (…) Als je een bedrijfsleider de kans geeft de vijftigplussers nog 80% te laten werken voor loonkosten van maar 60%, dan zal hij geen nee zeggen. En tegelijk komt er nog geld in de staatskas. Laat dat soort zaken maar over aan moderne socialisten, want daar zijn wij specialisten in. Als de bedrijven dan ook nog creatiever gaan werken, komen we al een heel eind veder.” Stevaert in Humo van 13/5/2003

Mensen mensen wat een taaltje... Als een helder programma door u moet geschreven worden dan zou ik er maar niet op rekenen dat het er tegen de volgende verkiezingen ligt.
't is misschien toch wel een klein beetje grootsprakerig van te zeggen dat het dankzij resist is dat eindelijk problemen van uitsluiting en racisme aan de kaak gesteld zijn. Waar zijn al die ander migrantenorganisaties dan zolang mee bezig geweest, wat heeft agalev dan jaren in het parlement zitten doen waarvoor ben ik dan al 12 jaar geleden ofzo gaan meelopen op een 'hand in hand' betoging?

Resist heeft de voorbije verkiezingen op een gezamenlijke lijst met de pvda meestal minder stemmen gehaald dan de pvda vroeger op z'n eentje. (en dat wil dus zeggen: HEEL WEINIG!) Hoe kan je dan nog blijven beweren dat jullie het enige linkse alternatief zijn, dat jullie het als enige bij het juiste eind hebben en dat een gezamenlijke strijd van arbeiders en migranten de oplossing is.

Arbeiders zijn echt niet meer de progressieve groep die ze misschien ooit (jaren 60 - 70) misschien wel waren. Nu zijn het over het algemeen middenklassers geworden die liever niet te veel migranten in hun bedrijf zien en die zich politiek eerder rechs en extreem-rechts situeren. Deze mensen hebben in onze sociaal-democratie materieel het een en ander verworven en zijn nu niet van plan om dat zomaar weer op te geven, gevolg: ze stemmen behoudsgezind en tégen groepen die dat eventueel terug van hen zouden kunnen afnemen.

Een 'migrantenpartij' vind ik dan weer net zo'n dom idee als een autochtonenpartij. Migranten zijn en mogen niet voorgesteld worden als een homogene groep met gedeelde belangen. De politieke voorkeur van die marokkaanse jongeren die in Antwerpen zo massaal resist zouden gestemd hebben zijn duidelijk anders dan die van hun ouders, dan die van de Turken in Gent of de Congolezen in Brussel.

Doe dus niet alsof jullie de enige zijn die de belangen van deze twee groepen verdedigen en zeker niet alsof jullie de enige zijn die het andersglobalisme verdedigen en het neoloiberale beleid aanvallen. Je zou beter eens nadenken over een alternatief dat bij de volgende verkiezingen wel voldoende mensen kan aanspreken om toch tenminste in het parlement te raken. En daarvoor zal je je misschien iets minder radicaal moeten opstellen en proberen om ook de iets oudere autochtone belg aan te spreken. Radicaal zijn is leuk voor op betogingen en manifestaties maar bereik je er ook concreet iets mee als politieke partij?

grooter verschil is dat wel , een migranten partij is inderdaad niet echt de bedoeling, maar een partij op basis van gedachtegoed, in dit geval het moslim-democratisch gedachtegoed is de normalste zaak van de wereld. Ja kan tegen of voor zijn, maar je kan niet ontkennen dat het op ideoilogisch basis gefundeert is.
Dus graag wat intellectuele eerlijkheid.

Ik heb mij ook niet uitgesproken tegen een moslimpartij he. Ik vind het alleen wel wat vreemd dat je mensen probeert te verenigen op basis van een geloof als je tegelijk erkent (betekent demokratisch dat nie) dat we geen maatschappij nodig hebben waar de waarden van een levensbeschouwelijke groep in wetten en regels worden vastgesteld. Als die partij louter zou moeten dienen om te zorgen dat de vrijheden en rechten van moslims niet geschonden worden dan kan ik ermee leven en wens ik jullie succes, hoewel je volgens mij bij nationale verkiezingen geen enkele kans maakt. Maar begin alstublieft niet met een partij zoals de CVP jarenlang was. Heel de bevolking onder de knoet houden met morele normen en waarden gehaald uit het katholicisme: daar hebben we de staat niet voor nodig. Elk z'n overtuiging elk z'n vrijheid!

De hamvraag is natuurlijk niet of PVDA met de vernieuwde AEL wil samenwerken maar of AEL nog met PVDA wil samenwerken.
Aangezien het revolutionaire programma overboord is gesmeten zal het makkelijker worden om allochtonen op AEL te laten stemmen, meer mensen zullen zich er in terug vinden dan bij de PVDA.

Globale verliezer is PVDA die zich tot een avontuurtje heeft laten verleiden en hier nu de gevolgen van moet dragen
(PVDA-kiezers die het massaal laten afweten en AEL die na de verkiezingen salu zegt)

Ik moet zeggen dat ik mij in zeer veel kan vinden van wat RAF zegt.

zelf heb ik nog wel wat tijd nodig om een duidelijk analyse te maken. Op het eerst zicht lijkt iets als de MDP een serieusze stap achteruit en een meer dan negatieve evolutie.
Maar dat is mijn spontane reactie, en ik heb nog niet veel tijd gehad om me daar wat in te verdiepen.

De meeste argumenten die raf hier aangeeft vind ik zeer pertinent, zowel naar AEL toe als naar de rest van de beweging.

Groeten
han

Het is leuk dat de Stijnen, Jannen en andere multitude strijders zichzelf nu voor gek (Le Fou) verklaren.

Misschien zijn Agalev en gesubsidieerde allochtone gemeenschap inderdaad al jarenlang bezig met de samenlevingsproblemen aan de kaak te stellen, maar alleen de AEL is erin geslaagd die op de agenda te krijgen. Wat hebben Agalev en de socialisten gedaan. De mensen wat gesust met zoethoudertjes waar ze toch niets aan hadden. Allochtonen maken zichzelf ook wat onzichtbaar. Die mensen zijn bang. Ze lopen geruisloos over straat en hebben er een handje van weg ervoor te zorgen dat ze in de massa verdwijnen alsof ze er niet zijn. Hoog tijd dus dat er eens iemand zijn nek uitsteekt al denk ik soms dat je gek moet zijn om het idealisme op te brengen voor daar voluit in te gaan.

Mr. AELer, intellectuele eerlijkheid dat is voor in sprookjes.

Het is weer eens intellectueel oneerlijk dat vooraf af te schieten omwille van vermeende fouten van de CVP in het verleden. De kritiek op de cvp is trouwens onterecht. Niet de cvp heeft de bevolking onder de knoet gehouden, er werd in brede lagen van de bevolking misbruik gemaakt van religie als machtsinstrument. Het zal dan ook wel zijn voorgekomen in de partij die deze groep vertegenwoordigde, maar is er niet specifiek voor.

Ik denk dat een moslimdemocratische partij een goed initiatief is en het gedachtengoed lijkt me voor zover ik het gezien heb, zeer degelijk. Het zal niettemin zeker veel weerstand oproepen, want Vlaanderen wordt nu eenmaal gewoon hysterisch en valt in regressie als het op moslims aankomt. Bovendien is begrijpend lezen de sterkste kant van de modale Vlaming niet.

Democratie betekent niet dat je geen waarden nodig hebt. Kijk maar naar de 'democratie' van de US. Zij bepalen wat recht is tegenwoordig en dat betekent dat België een economische boycot aan zijn been krijgt als het zijn eerbare genocidewet niet intrekt. De US administratie is immers van plan nog veel genocides te plegen, nog veel de internationale rechtsorde te schenden. Het fijne aan de genocidewet was dat ze keer op keer ontmaskerd werden. We zullen dat ontmaskeren op een andere manier moeten doen, maar onrecht tolereren, dat nooit.

ik kan me niet van de indruk ontdoen dat je "een GOEDE bijdrage in het debat" verwart met 'een mening die je grotendeels deelt'. De kern van een kritische, open houding is echter dat die twee niet persé samenvallen. We moeten onszelf en elkaar hierop bevragen. Bij deze is dat hier gebeurd.

Hey Jo,...

Neen, ik verwar beiden niet.

De tekst van Raf is een pertinente bijdrage in een "debat", of ik Raf zijn mening al dan niet deel doet niet terzake, ook al deel ik in grote lijnen zijn mening.

Het is niet omdat jij in verwarring bent dat je dat moet reflecteren op anderen hier.

Het zou ook leuk zijn moest je gewoon ontwikkelen waarom je het al dan niet eens bent met Raf.

Groeten

Bijvoorbeeld

stel ik vast dat Guy Verhofstadt een juiste inschatting maakte toen hij bleef hameren op de noodzaak van de scheiding tussen kerk/religie en staat in het Abou Jahjah-debat.

Volgens Raf (en ook jij Han) behoorde dat tot een zogenoemde dyaboliseringscampagne.

Nu de aap uit de mouw is moeten we erkennen dat Guy het bij het rechte eind had, en Raf en jij (Han) het tweemaal fout hadden: éénmaal door Abou Jahjah verkeerd in te schatten en éénmaal door Guys betoog verkeerd in te schatten.

Ik lees die objektieve vaststelling noch bij jou (Han), noch bij Raf. Toch is deze ene vaststelling al een debat waard. Al is het maar omdat JULLIE diezelfde fout(en) geen tweede maal zouden maken.

Guy Verhofstadt zijn inschatting was fout. Je hebt niet geluisterd naar het interview. Er werd gezegd: " Bent u voor scheiding tussen religie en staat?"
Dyab: "Neen, tussen kerk en staat wel, niet tussen religie en staat. Omdat religie altijd een inspirerende bron kan zijn.". Hoe leg jij uit dat dit zou verklaren dat Verhofstadt gelijk zou gehad hebben. Kom niet af met intellectuele onzin, want die aanvaard ik niet. Het moet juist zijn. Verstand gebruiken graag.

Klein vraagje, maar heeft de AEL de MDP gesticht of niet??? Wat wa de uitkomst van de ledenvergadering???

Ik weet niet hoe jullie (of jij Edith) teksten lezen, maar ik schrap de blabla om klaar te kunnen zien. Soms blijft zelfs van een hele tekst maar 1 zinnetje over.

Ik citeer:

"De AEL streeft naar een islamitische samenleving, dat leeft naar de sjaria."

http://www.ael.nl/new_site/ael/index.php/demo/content/view/full/324/

Ik denk zelfs dat die tekst op Indymedia heeft gestaan.

Als ik een tekst lees, dan lees ik die helemaal en wat de AEL, de allochtone gemeenschap, de islam en alles wat er rond hangt betreft, lees ik niet alleen meer dan één zinnetje en de hele tekst, maar speelt het opzoekingswerk dat ik sedert oktober 2002 voer ook mee.

De Vlaamse cultuur verdedig je door hem te ontwikkelen, niet door een andere cultuur te veroordelen op basis van onwetendheid.

is het mogelijk om wat jij mijn onwetendheid noemt nader te verklaren, zo heb ik er iets aan?

(begrijp me niet verkeerd, ik ben echt bereid om bij te leren)

Edith,
Het feit zelf dat jij opzoekingswerk doet sinds oktober 2002 kan mij er niet van overtuigen dat de islam een religie is die door andersglobalisten moet beschouwd worden als de redding van de mensheid.
Mogelijk is voor jou persoonlijk het licht aangegaan, heb jij een spiritueel levensdoel gevonden of heb jij eindelijk het houvast waar zoveel menen naar op zoek zijn. Dat is een persoonlijke aangelegenheid, waar ik op zichzelf niet bepaald veel respect voor heb (ik vind niet dat je mensen die een god nodig hebben om zich in de wereld te oriënteren meer moet respecteren dan mensen die elk vrij moment op zee gaan vissen of die hun leven wijden aan de klassieke muziek of aan de westerncultuur in Kempense weekend-ranches). Maar die ik ook niet zou willen verbieden of veroordelen.
Al zou ik je willen vragen om de progressieven of linksen niet wijs te maken dat jouw keuze die van hen moet zijn, alleen maar omdat er nogal wat islamieten vervolgd of gepest of gediscrimineerd worden. Wat je misschien wel kan doen is de neerslag van jouw opzoekingswerk publiceren. Misschien kan je volgelingen vinden door jouw argumentatie in krachtig proza - of wie weet in mystieke poëzie - onder de aandacht te brengen van een zo breed mogelijk publiek.
Nadeel is dan natuurlijk dat er ook tegenargumenten zullen komen. Dat er een echt debat uit kan voortkomen. Een debat dat verder gaat dan het uitschelden voor "racist" van iedereen die zonder religieuze inspiratiebronnen kan (en wil) leven en denken.
Een linkse vrijdenker die hoopt dat noch de "christendemocratie" noch de "moslimdemocratie" ooit (opnieuw) de macht zullen krijgen die zoveel religieus geïnspireerde regimes in vervlogen eeuwen ontplooid hebben.

Goed idee. Ik heb jarenlange ervaring van omgaan met mensen die niet te rap van aannemen zijn. Misschien zal het helpen om begrepen te worden als ik mijn taal afstem op die doelgroep.