arch/ive/ief (2000 - 2005)

Sommigen beknibbelen op hun vakantie om hier aanwezig te kunnen zijn. Anderen combineren het met een reis in Griekenland. Therese en Jef werken beiden als postbode. Zij waren al lang op zoek naar een gelegenheid om postbode-syndicalisten uit de rest van Europa te ontmoeten. "Vorig jaar hadden we in Parijs contact met de syndicalisten van Sud-Poste, een kleine vakbond die pas sinds een tiental jaar actief is. Nu hebben we de kans om de mensen van Pame te ontmoeten." Volgens deze twee syndicalisten ben je als vakbond wel verplicht om de strijd op een Europees niveau te voeren. "Een aantal jaar geleden stelde de leiders van de EU vast dat 60 % van de postdiensten in de VS in handen is van de prive. In Europa is dat slechts 40 %. Besluit van Europa: we moeten de VS bijbenen. Resultaat is dat dit jaar alle vervoer van pakjes boven de 100 gram open gesteld werd voor prive-kapitaal. In 2006 wordt de markt geopend voor alles onder de 50 gram. Maar bij die beslissing leggen wij ons niet neer. We zijn op zoek naar collega's om de krachten te bundelen." Volgens de twee zijn de privatiseringen en liberaliseringen een ramp voor de postbodes. "Bij ons gaan er binnenkort 8.500 banen verloren. Wat in de plaats komt zijn enkele slechtbetaalde en onzekere jobs in prive-firma's als DHL." Postbodes voelen nu al aan de lijve de toenemende druk van de prive. "We moeten steeds harder werken. Sinds kort draaien we mee in het zogenaamde GLO-routesysteem waarbij de rondes gechronometreerd worden. De postbodes kunnen die snelheid onmogelijk aan en sommigen zijn verplicht te werken van 5 uur 's morgens tot 3 uur in de namiddag zonder dat ze die overuren betaald krijgen." Tom, een syndicalist uit de chemie was onder de indruk van de betogingen. "In Belgie zie je tijdens syndicale betoging wel een hoop groene en rode vlaggen, maar voor de rest gebeurt er weinig. Hier worden keihard slogans gezongen en zie je arbeiders arm in arm in de ordedienst met stevige stokken. Met de vakbonden zoals we die in Belgie kennen, heb je natuurlijk geen ordedienst nodig. Ze geven je het gevoel dat je iets te zeggen hebt, maar zitten eigenlijk volledig ingekapseld in het systeem. De Pame is veel mondiger. Die roepen niet zomaar holle slogans voor een sociaal Europa, maar verzetten zich tegen het hele project van Europa dat gericht is op de afbraak van alles waar we voor gevochten hebben: onze pensioenen, de werkzekerheid, de lonen,..." Wat is dat nu eigenlijk die Pame? Francis is buschauffeur en volgt de ontwikkelingen in Griekenland al een tijdje. "In Griekenland heb je één vakbond. Binnen die ene structuur heb je wel verschillende bewegingen. De Pame is een radicale beweging van strijdsyndicalisme. Bij sociale verkiezingen halen zij 25 %. In sommige sectoren als de bouw hebben ze zelfs een grote meerderheid. Vandaar die stevige mannen in de betogingen van Action 2003." Alle syndicalisten hebben deelgenomen aan een meeting waar Griekse syndicalisten getuigden over hun werk. In een Coca-Cola-fabriek legden de arbeiders 128 dagen lang het werk neer uit protest tegen een aangekondigde arbeidsduurvermeerdering. De eigenaar van de fabriek huurde een militie in die schoten afvuurde op de stakers. Enkele stakers werden veroordeeld voor 18 jaar gevangenis wegens zogenaamd gewelddadige acties. En toch haalden de stakers uiteindelijk hun slag thuis. De anti-sociale maatregelen werden ingetrokken. En dat soort vakbond zouden de Belgische syndicalisten ook wel willen.