arch/ive/ief (2000 - 2005)

Le gouvernement belge déclare publiquement : « l'Iran est un pays sûr ! »
Nous demandons au gouvernement belge, si un pays où :
Il n'y a aucun parti politique,
Il n'y a aucune association,
Il n'y a aucun syndicat indépendant,
Il n'y a aucune liberté de presse,
Il n'y a aucune liberté d'expression,
Il n'y a aucune liberté vestimentaire,
Il n'y a aucun droit d'avoir un avocat pour des prisonniers politiques,
Il n'y a aucun droit pour les femmes, est un pays sûr ?

Nous demandons encore au gouvernement belge si, dans un pays où :
- La lapidation des femmes existe,
- Toutes sortes de tortures se pratiquent,
- On arrête 80 étudiants pour une simple revendication estudiantine,
- Des gens se font fouetter publiquement,
- On enfonce des punaises dans les fronts des jeunes filles pour attacher leurs voiles à leurs têtes, est un pays sûr ?

En Iran, même les cimetières ne sont pas sûrs. Les mères, les pères, les soeurs, les frères, les époux, les enfants, les amis, avec les yeux plein de désespoir, creusent la terre, cherchant à retrouver les tombes de leurs proches disparus, au risque de leur propre vie.

Comment Le gouvernement belge peut il-ignorer l'avis de : la Commission des droits de l'homme de l'ONU, La Fédération internationale des droits de l'homme, la Commission des droits de l'homme de l'Union européenne, la population de 70 millions d'Iranien-ne-s, l'opinion publique européenne, qui condamnent vivement la violation des droits de l'homme en Iran ?

Venez manifester avec nous :
- contre la violation des droits de l'homme en Iran, contre l'expulsion de 14 Iranien-ne-s vers l'enfer des ayatollahs,
- pour faire comprendre au gouvernement belge que l'Iran n'est pas un pays sûr, pour montrer votre solidarité avec les étudiant-e-s, les femmes et le peuple iraniens

Rassemblement le vendredi 20 juin à 11 heures devant le Commissariat général aux réfugiés, boulevard Albert II.

Appellent à manifester :
Comité de soutien des grévistes - MRAX - des femmes en noir contre l'expulsion - Ambassade universelle - Mouvement des nouveaux migrants (MNM) - Union des progressistes juifs de Belgique (UPJB) - Collectif de résistance aux centres fermés et aux expulsions - SAMPA (Service d'aide aux primo-arrivants) - Comité recht op vluchten - certains partis politiques et associations iraniens.

Laat ons realistisch zijn:
Niemand zal ontkennen dat er mensenrechtenschendingen plaatsvinden in Iran (zoals op veel plaatsen) maar om als vluchteling erkend te worden moet iemand specifiek geviseerd worden, bijvoorbeeld omdat hij militant is van een oppositiepartij - aldus de Conventie van Genève. Uit (het eerste) onderzoek van hun asielaanvraag blijkt duidelijk dat dat bij geen van deze Iraanse hongerstakers het geval is. Hoewel zij een verhaal ophingen over vervolgingen en dit steuden op een aantal schriftelijke bewijzen, bleken hun verklaringen verzonnen en de documenten die zij voorlegden ofwel vals, ofwel gekocht. Wat zij willen is met andere woorden niet de bescherming van de Belgisce overheid, maar wel meer toekomstperspectief dan in het economisch geruineerde Iran, en meer persoonlijke vrijheid (in overeenstemming met de illusies dat zij hebben over the American Dream) dan dat zij in de Islamitische staat hadden. Alle begrip, maar daarvoor bestaan andere procedures dan een asielaanvraag (namelijk het aanvragen van een visum bij de Belgische ambassade). Inderdaad bijna onbegonnen werk, gezien het strenge Europese visumbeleid, maar dit probleem past wel binnen een ander kader dan dat van de politieke vluchtelingen, en misschien is er wel nood aan breed maatschappelijk debat over immigratie. Als het immers 'onmenselijk' is om iemand die er niet specifiek vervolgd werd, naar Iran terug te sturen, wat doen we dan met Kongolese migranten? Hoeveel vrijheid is er in Armenie? In Georgie? In China? En gaan we dan de miljoenen potentiele immigranten uit die landen een verblijfsvergunning geven, omdat het eveneens onmenselijk is ze terug te sturen? Of moet er voorrang gegeven worden aan diegenen die de financiele middelen hebben om tot hier te komen? Laten we alleen de mensen blijven die het meeste lawaai maken, zoals deze groep Iraniers? Want het is juist omdat zij erin geslaagd zijn ruchtbaarheid te geven aan hun zaak, dat zij verkregen hebben dat deze herbekeken wordt. Is dat eerlijk tegenover diegenen die in dezelfde situatie zitten maar geen vanuit Amerika gestuurde machinaties achter zich hebben (met name de entourage van de zoon van de Shah)? Want er verblijven duizenden en duidenden mensen in dezelfde situatie (als uitgeprocedeerde illegalen dus) in Belgie: Tsjetsjenen, Pakistani, Rwandezen... van wie ook vaststaat dat zij niet 'persoonlijk' vervolgd werden maar die allemaal hoopten op een beter toekomst, uit de economische miserie ontsnappen of aan de oorlog ontkomen. Is het dan menselijk om hen wél terug te sturen? En als we hen toestaan de normale immigratieprocedure te omzeilen, wat doen we dan met de anderen die op basis daarvan besluiten ook hun kans te komen wagen?
Stof tot discussie genoeg dus. Laat ons daarom proberen de zaak te nuanceren, en niet blindelings de luidste schreeuwers achterna lopen. Want de slachtoffers daarvan zijn waarschijnlijk diegenen die wél nood hebben aan bescherming van de Belgische overheid.