arch/ive/ief (2000 - 2005)

Thessaloniki is ondanks de noorderlijke ligging en de nabijheid van het voormalige oostblok Griekser dan je zou verwachten. Witgekalkte huizen, Byzantijnse kerken, veel volk op straat en in de cafes, duizend terassen met cafe frappe en ouzo, en altijd een glas water bij de koffie. Je vindt het er allemaal.

Een korte wandeling door de stad leert alvast een ding: Thessaloniki is klaar voor de Top. Werkelijk overal hangen affiches die oproepen om deel te nemen aan de vele tegenacties en betogingen. Geen muur of vuilnisbak blijft onbedekt. Zelfs de bomen in het park moeten er aan geloven.

Maar ook de ordediensten maken zich op. Naar verluidt zouden meer dan 14.000 manschappen gemobiliseerd zijn om de heren en dames regeringsleiders van de Europese Unie te beschermen tegen actievoerders. Het recept van de Griekse regering is herkenbaar. De universiteit wordt ondanks de examens voor een week gesloten in de hoop dat de studenten naar huis zouden gaan. Winkeliers worden de stuipen op het lijf gejaagd met paniekerige omzendbrieven en een deel van de beweging wordt doodgeknuffeld met beloftes van dialoog en het gratis aanbieden van concertjes en faciliteiten.

Wat het wordt, zult u hier de komende dagen kunnen lezen. Ik denk dat er zelden zo lang en intensief gemobiliseerd werd voor een betoging tegen de EU. Thessaloniki is een industrieel centrum met een lange traditie van strijd. Actiegroepen en linkse partijen staan hier heel sterk. Anarchisten slagen er in om tijdens 1 mei-betogingen meer volk te mobiliseren dan de traditionele vakbondsstructuren. De KKE, de Griekse communistische partij haalt hier meer dan zes procent in de verkiezingen en heeft een jeugdbeweging met 15.000 leden. En dan is er nog de Pame, een grote beweging van strijdsyndicalisten binnen de Griekse vakbond. Al die elementen samen zullen ongetwijfeld voor een memorabele top zorgen.