arch/ive/ief (2000 - 2005)

Zondag 18 mei. Ditmaal geen monsterwinst meer voor het Vlaams Blok. Politieke analisten prediken de wederopstanding van de democratie. Maar moeten we het democratisch gehalte van een samenleving niet meten aan andere zaken dan aan successen van antidemocratische krachten? Moeten we onze parlementaire ‘democratie’ niet eens testen op de hoeveelheid democratie in haar bloed?

In tijden van verkiezingen beseffen we weer dat we keuzes moeten maken en dat we onze macht moeten afstaan aan onze vertegenwoordigers. Maar als we eerlijk zijn, moeten we toegeven dat we weinig controlemiddelen hebben om onze vertegenwoordigers te laten doen waarvoor we ze gekozen hebben.

De historische verwezenlijkingen van hete parlementaire regime mogen ons niet beletten om verder na te denken over democratie. Iedereen is het erover eens dat onze democratie verder moet worden uitgediept. Ook vanuit de overheid komen er allerlei goedbedoelde initiatieven op gang, zoals hoorzittingen, districtsraden, jongereninspraak. Toch bereiken deze top-down structuren enkel een erg beperkt deel van de bevolking en hun efficiëntie laat maar al te vaak te wensen over. Gemeenteraden die beslissen om groene gebieden te verkavelen zullen hun beslissing zeker stil houden totdat de bulldozers er staan. En pas dan, als reactie op ondemocratische beslissingen (wie in de gemeente is er immers akkoord met een betonnisering van een stukje bos?) krijgen we échte democratie te zien. Democratie die haar naam waardig is: democratie van onderop.

Daarheen moeten we evolueren. We moeten onze begrippen van vertegenwoordiging en macht herdefiniëren aan de hand van nieuwe experimenten met democratie. Zoals bijvoorbeeld de participatieve democratie in Porto Alegre, waar twee miljoen mensen dagdagelijks beslissen hoe de stadsbegroting eruit ziet. Zoals de democratie in actie van mensen die zich niet neerleggen bij het algemene gevoel van onmacht, maar mensen mobiliseren, zoals de Lappersforters dat in Brugge deden. Onze democratie moet worden opgebouwd van onderop.

We moeten experimenteren en nieuwe vormen van democratie opbouwen. De groeiende onmacht van de burger in dit parlementaire regime en de exploderende onmacht van de parlementaire natiestaat tegenover de neoliberale globalisering schept de ruimte om een echte democratie op te bouwen. Een democratie gebaseerd op zelfbeheer met een minimum aan vertegenwoordigende macht, op permanente burgercontrole op de staat en een permanente afzetbaarheid van de mandatarissen.

En wee hen die de kennis van het individu over de noden van de samenleving onderschat. Noch vertegenwoordigers, noch bureaucratische administraties zijn betere experts dan de burgers zelf. De herovering van de democratische ruimte op het vermolmd parlementarisme zal de speerpunt worden van een betere en (h)eerlijkere wereld!

Laurent Nelen (Hove) laurentnelen@skynet.be
Fréderic Lehembre (Sint-Niklaas)fredericlehembre@hotmail.com

Mooie woorden maar basisdemocratie blijft volgens mij een illusie.
Zelf als mensen elkaar als gelijken beschouwen zullen degenen die zich het meeste inzetten,de meeste kennis hebben, ... in staat zijn om "hun" beslissingen door te drukken.
De "bewuste" burger bestaat niet.

dit lijkt wel een reclame voor één of ander walt-disney sprookje:)Extreem rechts heeft zijn bodem nog niet geraakt en alternatieven als Porte Alegre zijn voor Bush en Co handig in die zin dat dat een gebied is waar ze 'later' wel op kunnen terugkomen (wanneer het een echt gevaar dreigt te vormen voor hun wereldimperium) nu ze hun handen vol hebben in het midden-oosten en Azie. Toch tof!!

Wat stellen Sven en Jos dan voor als alternatief voor de parlementaire democratie zoals die nu functioneert? De "gewapende revolutie" en daarna "de dictatuur van proletariaat"?

Waren de blokkadeacties in Evian een illusie? Bij mijn weten zijn een paar duizend mensen samengekomen om een weekje in autobeheer te leven en op basisdemocratische wijze gemeenschappelijk actie te voeren. Het was allicht niet perfect en het is geen permanent project maar overal ter wereld doen duizenden mensen soortgelijke ervaringen op en die nemen ze mee voor de rest van hun leven. Ik denk aan Chiapas in Mexico, Bruckmann in Argentinië, Seattle, Praag, Porto Allegre, het Lappersfort, d'Hoppe, de ontelbare kraakpanden in alle grootsteden ter wereld ...

Jullie cynisme zal mij niet weerhouden te dromen van een andere en betere wereld en mijn dromen zullen mij niet weerhouden daar in de praktijk aan te werken!

1. ik heb nergens geschreven dat ik de parlementaire democratie wil vervangen, ik vrees dat het jammer genoeg momenteel het meest haalbare is. De nederlandse SP lijkt me een goed voorbeeld van een partij die goed werk levert.

2. cynisch, nee helemaal niet. Maar er is een groot onderscheid tussen een klein aantal (zelfs al zijn het er duizenden) overtuigden die er in slagen om enkele dagen of weken overeen te komen en een basisdemocratische samenleving waar ook minder geinteresseerden deel van uitmaken.