arch/ive/ief (2000 - 2005)

Ik deed mee aan de Zwarte Blokkade in Lausanne op zondag en aan het geweldloze verzet tegen de invasie van het Bourdenette kamp. Ik heb de berichten van Solidarity die afkomstig waren van leden van de Roze en Zilver (P&S) Blokkade op Indymedia Verenigd Koninkrijk net gelezen en kon mijn tranen niet bedwingen. Solidariteit is onze kracht.
In het aangezicht van de massieve repressie die nu plaatsvindt in Geneve, zorgden jullie er voor dat ik me weer sterk voelde. Ik wilde mijn steun aan jullie inzichten uitdrukken en wat van mijn persoonlijke reden
om te kiezen voor deelname aan de Zwarte Blokkade op zondag
verklaren.

Ik heb, in mijn leven, meegedaan aan veel verschillende soorten van actie. Mijn ervaring heeft aangetoond dat politierepressie en staatsgeweld niet een reactie op gewelddadige demonstraties, maar op effectieve demonstraties is. We hebben het recht op ineffectief protest, buiten de "gele zones" die de machtigen beschermen en hen in staat stellen ons te negeren.

Ik nam met miljoenen mensen wereldwijd deel aan de grotendeels vreedzame demonstraties op 15 februari 2003. Ik keek toe hoe ze ons negeerden, en oorlog voerden in de naam van de democratie. Het maakte me ziek en kwaad. Het toonde aan dat de grootste demonstratie in de geschiedenis geen verandering zal brengen als het alleen ongenoegen uit. Directe actie van alle kleuren is de enige manier
om verandering te bewerkstelligen.

Alle blokkades op zondag vonden plaats in deze geest. Ze gingen NIET over het uiten van een opinie. De "opinie" van het volk over het idiote systeem waarin we leven is al luid en duidelijk geuit, steeds opnieuw.
De blokkades gingen over directe verstoring van een bijeenkomst met een hoog profiel van staatshoofden - om actief verzet te bieden aan de G8.

Persoonlijk voelde ik dat omdat onze acties effectief zouden kunnen zijn, we zeker zouden worden aangevallen. Ik wilde in staat zijn mezelf en degenen om me heen te verdedigen. Dit werd voor mij bevestigd toen de eerste charges van de politie plaatsvonden in Lausanne. De
eerste charges waren tegen het P&S carnaval, niet tegen het Zwarte Blok. De twee blokken waren duidelijk gescheiden, waarbij ze in verschillende gebieden optraden. De politie vuurde gas in het vreedzame carnaval omdat het te dicht bij de route van de delegaties kwam: d.w.z. omdat het effectief was.

Velen van het P&S Blok renden tot achter het Zwarte Blok, dat meer bereid was zich tegen de aanval te verdedigen. Als het oprukken van de politie niet op actief verzet was gestuit zou de ruimte die we bezetten veel sneller zijn opgeruimd. Als er geen muziek en energie van het P&S
Blok zouden zijn geweest zou het een heel sombere plek zijn geweest.
Toen de twee blokken zich tijdens de politieaanval mengden gaf het de ruimte leven en weigerde het op te geven zonder een gevecht.

Aangevallen worden door zwaar bewapende oproerpolitie is
angstaanjagend. Het is me nu vele keren overkomen en ik denk dat je nooit over de angst heen komt. Maar ik voel dat ik meer en meer terug vecht en ik ben de waarde van het Zwarte Blok meer gaan begrijpen.

Een "Zwart Blok" is niet hetzelfde als een rel. Bij het plunderen en het straatgevecht dat ik zag in Geneve waren de mensen grotendeels lokale kinderen, sommigen bedekten hun gezichten niet eens. Ze braken ieder raam vanwege de aandrang hiertoe en gooiden van alles naar de politie, in woede (het gooien van plastic flessen naar gewapende oproerpolitie zal niet veel invloed hebben…). Voor mij is
deze volkswoede een reactie op de vervreemding en het vermorzelen van het leven en de geesten van mensen door loonslavernij, mediapropaganda en consumentisme. Op zijn eigen manier is het mooi, maar het is niet hetzelfde als een Zwart Blok.

Een goed georganiseerd Zwart Blok (zoals wij op zondag waren) bestaat uit autonome groepen van vrienden die goed voorbereid zijn en de straten opgaan met enig gemeenschappelijk tactisch begrip van waarom we daar zijn. Om ruimtes te bezetten en ze te verdedigen met barricades en projectielen, om het vluchtige moment waarin we de
ruimte beheersen te gebruiken om het bezit en symbolen van het verachtelijke systeem waaronder we worden gedwongen te leven te vernietigen. Deze schade aan eigendom is NIET "willekeurig vandalisme", het is zeer politiek en gewoonlijk nauwkeurig aangevallen.
Op zondag zag ik debatten tussen verschillende groepen (en talen!) over het beleid van verschillende doelen, stenen in de hand. Sommige doelen werden aangevallen, anderen intact gelaten als gevolg van deze discussies.

Het ingooien en verbranden door het Zwarte Blok is net zo belangrijk als de muziek en de kleur die werden gecreëerd door het karnaval. Als we alleen vechten en vernielen creëren we een zeer bleke nieuwe wereld, en Anti-kapitalistische bewegingen zijn sterk omdat ze verbeelding en diversiteit hebben, maar sommige boodschappen zijn kristalhelder:

Het kapitalisme moordt. Mensen lijden en sterven vanwege de
kapitalistische uitbuiting en oorlogen. De planeet wordt geconsumeerd door vervuiling en vernietiging. Miljoenen worden tot vluchtelingen gemaakt door economisch, ecologisch en militair misbruik. Ze worden vervolgd, opgesloten en gedeporteerd. De manier van leven in de G8
landen is gebaseerd op dit leiden en deze vervolging…

Als we dit echt menen dan is het alleen maar de straat opgaan en feest vieren een volledig inadequate reactie. Het is goed te reageren op overweldigende onrechtvaardigheid met woede en volledig terecht om
Lausanne en Geneve voor een korte tijd het aanzien van een
oorlogszone te geven. Als deze toppen plaatsvinden tegen de
achtergrond van het geluid van helicopters tussen brandende
barricades en traangas ontmaskert dit het werkelijke geweld dat wordt verborgen door de gladde show van de bedrijven. En het leidt er toe dat mensen rechtop gaan zitten en ze iets opmerken op een manier die vreedzaam demonstreren niet kan bereiken. Het wordt opgemerkt en
opent politieke ruimte voor ideëen om door te breken en te groeien.

George Orwell merkte ooit op dat een maatschappij waarin het een misdaad is een persoon te vermoorden maar het laten vallen van 10.000 tonnen van hoog explosief materiaal op een bewoond gebied dat niet is, hem soms deed voelen dat deze planeet een krankzinnig toevluchtsoord is dat wordt gebruikt door andere planeten. Ik voel hetzelfde als ik zie dat het schandaal dat door de media wordt
gecreëerd over een paar gebroken ruiten terwijl onze westerse leefwijze zo afhankelijk is van misbruik, terreur, armoede en uitbuiting. De hysterische veroordeling van "geweld" door het Zwarte Blok is, voor mij, een beetje krankzinnig.

Ik denk dat dit inzicht mogelijk werd gedeeld door het echt verrassende aantal bewoners van Lausanne die de straat op gingen en hun balkons op gingen om te zwaaien naar het gemaskerde zwarte blok en het gratis voedsel en sigaretten, die waren bevrijd uit de geplunderde winkels, met een glimlach accepteerden. Deze mensen werden niet bedreigd door de duidelijk uitgekozen aanvallen van het zwarte blok. De ouders en kinderen die werden geraakt door de willekeurige gasaanvallen van de politie in het park waren duidelijk geschrokken, maar niet door de gemaskerde Zwarte Blok activisten die ze in veiligheid brachten. Een
klein meisje gaf me uit dank een kus. Iedereen die ik ken die op zondag in het Zwarte Blok was gaf er duidelijk iets om, dat is waarom we daar waren.

Dit is slechts een stroom van mijn gedachten en het wordt laat, dus ik stop nu. Er zou ook ruimte moeten zijn voor kritiek op veel van de manieren waarop we dit weekend hebben gewerkt, maar nu is de strijd nog gaande en er is nog zo veel te doen. Ik wilde slechts een Zwart Blok geluid toevoegen aan de vieringen van de samenwerking en
diversiteit van onze beweging die hier zijn doorgegeven.

met liefde en solidariteit,
xxxx

* [Ed. Noot: De georganiseerde Zwarte Blokken bestaan gewoonlijk uit anarchisten en andere anti-autoritaire revolutionairen van links]

Allereerst wil ik mijn steun betuigen aan alle mensen die verzet willen plegen tegen dit moorddadig systeem dat materiele verrijking laat primeren boven een geestelijke verrijking, winst boven mens. Zelf schrikt geweld me ook af, al is het voor mij duidelijk dat dit altijd een nodig gegeven is geweest om reeele veranderingen af te dwingen. Als 'autoritair' (dit klinkt alvast een hoop minder positief en avontuurlijk dan anti-autoritair) linkse revolutionair heb ik op bepaalde momenten ook moeten kiezen voor het straatgeweld dat op die momenten spontaan losbarste of tegen. Bij anti-NSV betogingen of anti-USA betogingen moest ik niet lang twijfelen. Enig begrip heb ik dan ook wel voor het 'zwarte blok'. Ik geloof echter niet dat dat het ware verzet is waarbij verandering wordt afgedwongen. Soms wordt zelfs het tegendeel bereikt. De uitstekende samenwerking tussen media, staat en patronaat zorgt er vaak voor dat 99% van de mensen op hun TV kunnen zien hoe slecht en gewelddadig klein links wel niet is. De media (juist zoals het jurdisch, militair en parlementair apparaat) is een trouw instrument van diegenen die hun gevestigde macht kost wat kost willen behouden. De geschiedenis heeft menigmaal laten blijken dat mensen pas in verzet komen wanneer het overduidelijk is dat het vuur ook aan hun schenen woedt, op dit moment beschikt het kapitalisme nog over een te goedwerkende beauty-case om zijn monsterlijkheid te verbergen. Daarom denk ik dat het in deze fase beter is om opbouwend buurtwerk (vooral dan in de gebieden die eerst worden getroffen door de crisis; arbeiders- en migrantenbuurten) te organiseren met een duidelijke betrokkenheid van de bewoners op zich, waardoor je in de volgende fase (laten we hopen op een revolutionaire fase) de nodige steun en communicatie hebt ontwikkeld8 met diegenen waarmee je de revolutie wilt maken. In die volgende fase zal de crisis bitterhard zijn, zal de repressie ongetwijfeld een pak hoger liggen dan nu, alle politiehervormingen en militaire budgetsverhogingen vandien. Onze welvaartstaat weet perfect wat ze aan het voorbereiden is, zich met een staalharde knuppel voorzien voor de miserie die ze nu teweegbrengt. Je zal zelf wel al hebben ondervonden hoe zwak je staat tegenover Europese robocops. Uit mijn beperkte kennis van het anarchisme (of de anarchie) heb ik afgeleid dat er al enkele pogingen in de geschiedenis zijn ondernomen om een anarchistisch systeem te ontwikkelen op revolutionaire basis. Toch moest ik vaststellen dat het zuiden van Spanje in de 19e eeuw niet opgewassen was tegen het uitgeputte spaanse leger(dat net terug was uit Mexico) vanwege een desorganisatie (elk dorp en stad kon keer op keer worden ingenomen),Liechtenstein geen twee weken heeft standgehouden. De russiche revolutie van 1917 heeft via een democratische revolutie (met de burgerlijke krachten) een 'linkse' revolutie kunnen kunnen bewerkstelligen. De verdediging van dat wat was bereikt tegen zijn eigen gevluchte adel, burgerij en de internationale orde heeft volgens mij wel gewerkt vanwege de éépartijtactiek die Lenin heeft uitgewerkt. Geloof me, ik sta niet te springen om van de daken te roepen: 'Enkel de dictatuur van het proletariaat kan ons redden!!' Maar in tijden waar het duidelijker wordt dat dit systeem zijn verderfelijke winsthonger nooit maar dan ook nooit zal laten vallen vind ik het niet onbelangrijk om de revolte samen met de arbeider, vluchteling, werkloze voor te bereiden en te maken, niet enkel met 'een groep vrienden'(hoogstwaarschijnlijk bedoel je dat laatste niet zo, maar ik denk gewoon dat er meer nodig is).

vriendelijk groeten

Samen met arbeider, vluchteling, werkloze ja, maar zonder PVDA of LSP. Het wordt tijd dat je eens wat meer leest over de geschiedenis van het anarchisme. Een proevertje...

De opstand in Kronstadt was een van de markantste gebeurtenissen die volgden op de Russische Revolutie van 1917. Die jaren werden gekenmerkt door burgeroorlog, buitenlandse inmenging en blokkades. Het ineenstorten van het tsaristische regime, de revoluties van maart en november, de terugval in agrarische produktie door onteigening en belastingheffingen en de burgeroorlog brachten het land op de rand van hongersnood. De situatie werd nog verergerd door tekorten aan brandstof, warme kleding en schoeisel, zodat er een optimale voedingsbodem was voor onvrede.

De opstandelingen van Kronstadt waren aanvankelijk geen tegenstanders van een omwenteling; velen van hen waren ook gewoon lid van de communistische partij. In 1917 hadden ze nog zo'n belangrijke bijdrage geleverd aan de gebeurtenissen dat Leo Trotski, Lenin's voornaamste medewerker en grondlegger van het Rode Leger, hen toen bestempelde tot 'de trots en roem van de Oktoberrrevolutie'; diezelfde Trotski organiseerde in maart 1921 de militaire operatie die tot doel had de opstand in Kronstadt te onderdrukken.

De eisen die de opstandelingen formuleerden aan het adres van het communistische gezag, waren voor een belangrijk deel dezelfde als die van de bolsjewieken voor die aan de macht kwamen: vrijheid van meningsuiting, vrijlating van alle arbeiders, matrozen en soldaten die door de Tsjeka, de geheime dienst, werden vastgehouden, vrije verkiezingen, afschaffing van de privileges van de communistische partij en betere omstandigheden voor de boeren.

De eerste pogingen om schepen en fortificaties van Kronstadt te veroveren vonden plaats tussen 7 en 16 maart en liepen uit op een mislukking. Talrijke aanvallers verdronken in de gaten die door granaten van de verdedigers van Kronstadt in het ijs waren geslagen. Op 16 maart had men echter een legermacht van 45-50000 man op de been gebracht, die er 18 maart in slaagde het hele eiland Kotlin met verdedigingswerken en schepen te veroveren. De opstandelingen werden bij duizenden doodgeschoten, wat veel verontwaardiging wekte in binnen- en buitenland bij vriend en vijand; ongeveer 8000 man konden echter over het ijs ontkomen naar Finland.

Moet ik bepaalde passages uit boeken van anarchistische denkers zoals Kropotkin, Bakoenin aanhalen om duidelijk te maken hoe zij denken de samenleving te veranderen en op te bouwen? De positie van anarchisten t.o.v terrorisme (die zoals in bovenstaande artikel duidelijk is) nog altijd door veel anarchisten wordt onderschreven?

Het is in die context een beetje onozel om bepaalde (linkse) partijen of organisaties uit te sluiten voor feiten die 90 jaar geleden gebeurd zijn en om jezelf in onschuld te wentelen.

Als iedereen voor zijn eigen deur veegt is de de straat proper als je begrijpt wat ik bedoel.

Groeten.

Als men die zaken die 90 jaar geleden gebeurd zijn blijft aanhalen en verdedigen, dan mag men er op aangesproken worden. Als men repressieve regimes blijft goedpraten omdat ze vanuit "goede intenties" gebeurden, dan moet men aanvaarden dat men daarop aangesproken wordt. Als men de dictatuur over het proletariaat blijft voorstellen als de dictatuur van het proletariaat moet men niet verwonderd zijn dat daar kritiek op komt. Elke linkse beweging heeft zich in het verleden schuldig gemaakt aan gebruik van geweld, al dan niet verantwoord, al dan niet met enkele tientallen tot enkele miljoenen slachtoffers. Tot op vandaag maken zogenaamd "linkse" regimes zich schuldig aan heftige repressie tegenover zowel rechts als ook links, dat dan gemakshalve ook maar als "reactionnair" wordt voorgesteld wegens "afwijken van het eenheidsdenken en de partijlijn"

Ik zie constant anarchisten onder elkaar discussiëren, vanuit een kritische houding tegenover zichzelf en elkaar, op korte termijn is dat misschien een zwakte maar op langere termijn zie ik dit als uiterst positief. Ik zie anarchisten ook met een gezonde dosis kritiek tegenover Kropotkin, Bakoenin en anderen staan, ook dat juich ik toe.

Wie kritisch naar zichzelf en anderen kan kijken kan de dialoog aangaan, dat is voor mij duidelijk een meerwaarde.

Om af te sluiten, het artikel op zich is schitterend en geeft mij een heel goed gevoel, het is vanuit een positieve ervaring geschreven. Bovendien is het rellen en blackblockgedrag geen exclusiviteit van anarchisten, ik heb in de laatste paar maanden jongeren van alle kleinlinkse groeperingen deftig zien meerellen als het er op kwam.

Op lange termijn zijn we allemaal dood.

Groeten

En dan? Da's nu eenmaal een realiteit waarvan ik nu eens niet wakker lig zie, er komen namelijk nog mensen achter, er worden er elke minuut geboren.

Ga daar mee naar de revolutie zeggen ze dan. :) Tja waarom vandaag als het morgen ook kan hé. Liever dat dan fouten te maken....

zelf ooit actief geweest bij de autonomen (voorgangers BB)
weet ik maar al te goed wat het is om door de eigen beweging
van links gebruikt en misbruikt te worden.Als we een of andere meeting moesten beschermen tegen het NSV of dergelijke waren we welkom.Als er een betoging zwaar uit de hand liep zoals de Jongerenmars werden we uitgespuwd.

Vooral zij die er op één of andere manier politieke munt willen uitslaan, hebben het er zeer lastig mee dat ze die
ene vastberaden groep niet onder controle hebben.
En dan spreek ik nog niet over de media die doelbewust
de dialoog uit de weg gaat, en gewoon de sensationele beelden met indianenverhalen serveert.

some things never change...

Steeds maar weer fouten blijven herhalen is niet erg slim. Niks geleerd uit die zogenaamde socialistische omwentelingen in pré-industriële settings? Weer maar eens een revolutie onteketenen daar waar men er niet aan toe is? Ga je dan weer beteuterd staan kijken als de nieuwe regimes omslaan in repressieve systemen? Ga je dan weer moeite hebben om te geloven dat er goelags komen? Ga je dan echt verschieten dat er mensen vermoord worden om hun ideeën, omdat ze niet aan die revolutie toe waren?

Dat soort revolutie zal inderdaad zonder mij zijn. :-)

Voor buitenstaanders van klein-links moet het zeer grappig overkomen hoe wij met elkaar discussieren. Onze idealen liggen dicht bij elkaar maar we hakken elkaar in de pan alsof we de ergste vijanden zijn.
Een reactie op anarcho: De 1e W.O. is hoogstwaarschijnlijk stop gezet vanwege het gevaar dat een communistische revolutie zou overslagen naar Europa. Plots waren geallieerde en Centrale geen vijanden meer. Samen startten zij een gruwelijke interventieoorlog (de burgeroorlog kan je situeren in de jaren '30)tegen de verzwakte en piepjonge SU die duurde tot 1921 met 8 tot 9 miljoen slachtoffers (hierbij zijn de slachtoffers van de 1e w.o. niet bijgerekend) als gevolg. Je moet niet diep nadenken om te beseffen dat 1. de bolsjewieken niet veel tijd hadden gehad om zich privileges toe te eigenen 2. eisen als verkiezingen en democratie totaal niet aan de orde waren 3. de 'anarchisten' (in mijn ogen opportunisten die misbruikt zijn door de agressors en een veilige haven hebben gevonden in een Finland dat bij de meest rechtse staten van die periode behoorde) van Kronstad er op z'n minst een 'eigenaardige' filosofie op nahielden.
Ofwel heeft één of andere nep-anarcho jou goed voor de zot gehouden ofwel verdedig jij éénder wie die zich als 'anarchist' bestempeld.
Over de opbouwende kritiek en zelfkritiek die anarchistisch links toepast. Op een Anti-vlaamsbolk betoging in Antwerpen waar ik aan deelgenomen heb (aantal jaren geleden)vonden de anarchisten er niets beter op dan te roepen tegen de andere helft van dezelfde betoging (PVDA). De samenwerking in D14 met de anarchisten (nieuwelingen die echt geinterreseerd waren in de filosofie van menig anarchist-voorganger) heeft dan weer een veel betere nasmaak teweeggebracht, hierbij heb ik positieve herinneringen van samenwerking overgehouden.
Omtrent anarchisten die misbruikt worden of werden (nada), tja daar wil ik eigenlijk liever niet op antwoorden omdat het kant nog wal raakt (de stalinisten hebben ook al enkele invaliden in hun rangen door reeel verzet te plegen)en een beledeging voor de anarcho's zelf is (in die zin dat ze 'manipuleerbaar' zijn en 'misbruikt' kunnen worden).

nogmaals vriendelijke groeten

beste Jan B, je geeft hier een nogal eenzijdig beeld van de vroegste sovjetgeschiedenis, en je bewijst dat je niet veel afweet van de Kroonstad-opstand en de eisen die werden gesteld. Zeg me eens op welke bronnen je je hier baseert.

Het sterkst vind ik je bewering dat democratie en verkiezingen (binnen de Sovjets dus, waarvan de reële macht al in 1918 was afgeschaft) 'niet aan de orde waren'. En wat dacht je van de groeiende rol van de Tsjeka als staat binnen de staat? Of van de vervolgingen tegen anarchisten die in datzelfde jaar begonnen? Of van het feit dat het congres van de boljsevieken vlak na de Kroonstad-opstand ook alle tendensen binnen de partij verbood?

Ik beweer niet dat ik veel weet over die specifieke periode en probeer enkel te reageren met datgene wat ik weet, als je interresante bronneninformatie hebt, is dat uiterst welkom. Wat ik bedoel met 'niet aan de orde'=weinig mogelijk. Als een land kapot is gemaakt, gelijk met de grond. Dan is het vanzelfsprekend dat je begint bij het in orde maken van de voedselvoorziening, woonstvoorziening en andere primaire levensbehoefte, toch? Als deze anarchisten zo'n zuiver principieel gedachtengoed hadden, konden ze toch helpen bij deze opbouw, toch ergens anders aankloppen dan bij de rechtse Finnen die niet veel daarvoord heftig hebben losgebeukt op de SU?
Uiteindelijk zou ik toch ook willen zeggen dat we enerzijds deze discusie voeren ter verdedigings van ieders ideologie, maar dan door één heel specifiek punt in de geschiedenis te bespreken, dit kan uitgebreid worden naar de rest van de geschiedenis en vooral naar het heden. Wat nu te doen met de AGB? Zitten hameren op elkaars kap? Concrete planning maken? Samenkomen om te zien wat de sterke en zwakke punten zijn van iedere groepering?

Dus ze hadden moeten redeneren "ik zie de repressie wel maar ik moet mijn kop houden, want 't is voor ons eigen goed dat we onderdrukt worden"(waar en wanneer zou jij de tijd rijp geacht hebben voor vrijheid van meningsuiting en protest tegen repressie?) en in tweede instantie "ik moet mij laten doodschieten omwille van mijn principes, want ik kan alleen vluchten naar een land waar een rechts regime is" (alsof het al niet erg genoeg was dat ze vermoord werden omwille van hun ideeën)Als je al de moed hebt gehad om in opstand te komen tegen onrecht, en je weet dat je zal vermoord worden, dan heb je je sporen verdiend en mag je jezelf in veiligheid brengen. Je mag van niemand verwachten dat hij zich automatisch laat vermoorden omwille van zijn of haar principes.

Hallo,
't Was allang geleden dat ik nog 's op de site kwam.
1 opmerking:
Van de anarchisten die aan D14 hebben meegewerkt zijn de laatsten er een 2 maanden voor 14 december uitgestapt. We hadden er de buik van vol. Meer ervaren anars hadden ons gewaarschuwd, maar we moesten natuurlijk onze eigen goesting doen.
Bij een volgende tegentop zullen er ongetwijfeld opnieuw jonge anars zijn die het zien zitten om in een coalitie te stappen met marxistische groepen of NGO's. En zullen er andere anars zijn die daartegen zullen waarschuwen. Wat natuurlijk niemand zal beletten om haar of zijn eigen goesting te doen.
Zo is het leven nu eenmaal!
Hans

"Marxisme en anarchisme in de Russische revolutie":
http://squat.net/eurodusnie/A-artikelen/rusrev.htm

Al, bedankt voor de informatie. Heb de tekst nog niet fatsoenlijk gelezen, toch zou ik willen opmerken dat marxisten de februari-revolutie (burgerlijke rev.)allesbehalve ontkennen maar eerder noodzakelijk achtten en dat L. Trotsky niet de nauwste medewerker was van Lenin (hijezelf was de enige die dat beweerde en zoiets doet trouwens totaal niet terzake).
Hans, natuurlijk doet iedereen binnen de AGB wat hij wil, maar de 'ervaren' anarcho's zullen de 'jongeren' zeker van elke frontvorming trachten te ontmoedigen?? Volgens mij is frontvorming het samenkomen rond een basisplatform met raakvlakken voor éénieder. Actueel gezien is dat niet ver te zoeken, ik denk dat iedereen binnen de AGB tegen de neo-liberale globalisering is. Maar de één is het niet waard om mee samen te werken of zo?

Jan B, de vraag is voor velen oif het wel de moeite waard is telkens opnieuw tijd te steken in samenwerking met autoritaire groupuscules waarvan je op voorhand weet dat ze je in de zak zullen zetten en die toch al alles weten (want zij zijn de voorhoede met het wetenschappelijk socialisme).

Als je al weet dat zij enkel aan frontvorming willen doen om hun eigen 'partij' op kortere of langere termijn te versterken, waarom zou je het dan doen?

En waarom zou je op het moment dat er een nieuwe beweging opkomt die compleet haaks op het leninisme staat, proberen je tijd te steken in verzoeningen met groepen die nog steeds dezelfde fouten maken als 80 jaar geleden?

Ik doe daar dus niet meer aan mee. Een 'linkse frontvorming' zal zonder sectaire groepjes gebeuren want anders stoot je meer potentiële mensen af dan je erbij zal winnen en kom je gewoon in een machtsstrijd terecht tussen mensen die elkaar vliegen proberen af te vangen. Er zijn zo van die mensen die dat elke verkiezingen opnieuw proberen, tegen beter weten in, en telkens meer op hun bek gaan, en toch ervan overtuigd blijven dat ze gelijk hebben en het de volgende keer gewoon opnieuw zo moeten doen. En nu hebben ze blijkbaar weer jongeren op zulke dwaalsporen gebracht.

Maar het zal zonder mij zijn en zonder degenen in de AGB die een echt vernieuwd progressief project willen.

Opletten voor de recuperatiepogingen van Jan D.

Elders op de site verdedigt hij het repressieve optreden van het autoritaire Cubaanse regime. De Cubaanse regering doet vandaag wat de Chinese oude wijzen deden in 1989 toen ze hun militairen de opdracht gaven om het Plein van de Hemelse Vrede schoon te vegen.

Jan D. is ook de man achter Rage, de amechtige poging van enkele autoritaire marxisten om een deel van de autonome directe actiescene onder controle te krijgen.

De taal klinkt oprecht anti-autoritair, maar vergis u niet. De truken en de methoden blijven dezelfde. Ook na 150 jaar autoritair marxisme.

In de naam van de AGB spreken lijkt me niet echt objectief, jan d.
Je hebt het zelf over een 'potentieel aan mensen die aangetrokken worden' maar waarom als je geen belangen vertegenwoordigt?

Zo ook is het een moeilijke kwestie om te bepalen wat 'voorbijgestreefd' is,:
De geschiedenis heeft vele protesten, opstanden, revolte's en revolutie's gekend en daaruit kan je concluderen dat deze niet altijd slagen in hun opzet.

Het anarchisme, het marxisme-leninisme en het trotskisme zijn elk (beginnend vanaf hun eerste invloedrijke filosofen en bewegingen) gemiddeld ongeveerd ruwgenomen 1 eeuw oud. Je kan niet ontkennen dat het drie stromingen zijn binnen de AGB met een karakterisiteke filosofie en ideologie(natuurlijk zijn er nog andere stromingen zoals de vakbondsbeweging of de sans papiers... maar heb het over organisatie's met een holistisch alternatief). Dat deze groeperingen de laatste jaren beginnen te groeien (een persoonlijke indruk) is hoogstwaarschijnlijk o.a. vanwege hun activiteit in de AGB? Je kan het hen moeilijk kwalijk nemen en evenmin uitsluiten welke groepering(en) uiteindelijk sterk genoeg zal worden om een betekenisvol en sterk verzet te ondernemen.

Ik hoor trotskisten en anarchisten met kant en klare kritieken en alternatieven afkomen maar mis tot nu toe nog altijd een voorbeeld in de realiteit waarin landen (of 1 land)of gebieden zich wisten te verzetten en op te bouwen, laat staan een tegenwicht te vormen tegen nonkel Sam. Bijgevolg kan ik op mijn beurt dan weer moeilijk kritiek geven op iets dat nog moet komen.

Wetnschappelijk socialisme : Wanneer je een wetenschappelijke proef omzet in de praktijk, is je resultaat niet altijd hetgeen je
verwachtte, laatstaan hetgeen je het liefst zou willen. Als de ML-revolutie's fouten maakten in hun zoektocht naar een verdere opbouw lijkt het me interessanter om deze te onderzoeken dan de hele theorie te verwerpen (zeker nu hij 'voorbijgestreefd' is). (Dat verwerpen gebeurdt trouwens voornamelijk met dezelfde motieven als die van de sociaal-democratie en de liberalen: in naam van de democratie en de vrijheid)

Ik spreek helemaal niet 'in de naam van', wat een onzin Jan B. Waar zeg of suggereer ik dat? Dat is een zeer gemakkelijke dooddoener. 'In naam van'-spreken is iets voor voorhoededenkers en dat heb ik al lang afgezworen.

En waarom heb je altijd 'voorbeelden in de realiteit' nodig, 'modellen' om je aan vast te klampen? Als dat toch nodig is, wat met revolutionair Spanje in 1936-1938, waar anarchosyndicalisten en anti-stalinistische marxisten van de POUM samenwerkten?

En beste A, Rage heeft helemaal niets met autoritair marxisme te maken. Je beledigt de libertairen die erbij zitten. Zij zouden dan zo dom zijn om zich al twee jaar te laten misleiden door een paar 'autoritaire marxisten' (ik ben dat trouwens niet, ben een aanhanger van Luxemburg op dat vlak). Rage-ALN is een los netwerk van mensen (anarchisten, marxisten, radicale ecologisten, saxofonisten en anderen) die naar gemeenschappelijke dingen zoeken in een basisdemocratische vorm, met de bedoeling acties te faciliteren en ideeën uit te wisselen. 'Controle' is totaal niet aan de orde en dit zal voor de deelnemers gewoon belachelijk klinken. Kom eens af en see for yourself.

Het document met onze basisprincipes werd opgesteld door anarchisten van o.a. Centre Libertaire en Pink and Green, en door iedereen goedgekeurd. Zeg het hen eens dat ze in feite door mij gemanipuleerd worden, wat een grap. Voor sommigen is het ook nooit goed he. Maar ja, dit is een minderheid waar ik me niet druk om zal maken. Kijk wat we in de praktijk doen. Welke truken en praktijken zijn dat dan? Ik begrijp wel dat een wantrouwen van anderhalve eeuw niet zomaar in een paar jaar zal verdwijnen, maar de nieuwe generatie activisten heeft daar minder last van.

Ik verdedig de repressie in Cuba trouwens helemaal niet, maar ik hou ook niet van abstracte standpunten waarbij men gewoon de deur zou openzetten voor Bush en de extreemrechtse miami boys. Ik heb de vervolging van o.m. anarchisten in Cuba nog aangeklaagd. En om wat nu gebeurt te gaan vergelijken met het Tienanmenplein is totaal overdreven. Enige realiteitszin leert dat een anarchistische (of trotskistische) opstand die in Cuba een echt vrij socialisme zou installeren, niet aan de orde van de dag is.

Maar goed, als je probeert een genuanceerde positie in te nemen en oude tegenstellingen positief te overstijgen word je altijd langs de twee kanten aangevallen, dat is normaal. Voor de 'orthodoxe' marxisten ben ik te weinig centralistisch en partij-georiënteerd en te libertair; voor de 'echte' anarchisten ben ik een gevaarlijke commie die alles wil recupereren. Ik stoor me daar dan ook niet aan. De tijd zal het uitwijzen. De praktijk zal het tegendeel aantonen.

Sorry, je sptreekt niet in de naam van de AGB, maar in de naam van de 'echte vernieuwende progressieven' in de AGB.
'Maar het zal zonder mij zijn en zonder degenen in de AGB die een echt vernieuwd progressief project willen.' -wijst op de 'echt vernieuwende' en de 'valse(?) niet vernieuwende progressieven? De organisatie waar je inzit hoopt ook te groeien in de toekomst via de AGB, niet? Maar andere organisatie's mogen dat dan niet?

'En waarom zou je op het moment dat er een nieuwe beweging opkomt die compleet haaks op het leninisme staat, proberen je tijd te steken in verzoeningen met groepen die nog steeds dezelfde fouten maken als 80 jaar geleden?'
80 jaar geleden al had Rusland een eigen AGB, jij bent het die de fout hermaakt en niet inziet dat het imperialisme niet te verslagen valt zonder een eengemaakte sterke beweging.
Als ik zie wat de PVDA voor STOPUSA, D14 en RESIST doet kan je moeilijk aanklagen dat zij hun structuren te leen geven aan fronten.

En Spanje? Tja, dat is verslagen ondanks de inspanningen van Stalin om militaire bijstandshulp te verschaffen tegen de wil van de rest van Europa in.

Ik zeg alleen dat de antikapitalisten van het momentum van de AGB gebruik moeten maken om de oude vormen en gedachten in vraag te stellen, zoals daar zijn het leninistisch partijmodel, gecentraliseerde fronten, mantelorganisaties, bepaalde dogmatische vormen van marxisme (of anarchisme)...

We willen dus hetzelfde maar leggen andere klemtonen.

inderdaad!