arch/ive/ief (2000 - 2005)

Zoals elk jaar organiseren de Europese afdelingen van de Vierde Internationale weer een zomerkamp voor jongeren dat telkens in het teken staat van verzet tegen kapitalisme en de alternatieven voor een andere globalisering. Dit jaar is het maar liefst de twintigste keer dat het kamp wordt georganiseerd en deze keer in het zonnige en warme Portugal. Het kamp vond er al enkele keren plaats en werd telkens enorm gesmaakt door de deelnemers. Vooral omdat het zeer mooie omgeving is, in de bossen met een kleine bergrivier en alles erop en eraan. Kortom, een ideale plaats om met meer dan 500 mensen te discussiëren omtrent verschillende thema’s die jongeren aanbelangen en interesseren. Het begon allemaal in 1984 wanneer voor het eerst jongeren van de Vierde Internationale samen een kamp hielden. Ondertussen is het kamp uitgegroeid tot een hoofdactiviteit voor heel wat Europese afdelingen waaronder ook de Belgische.

Bemoedigend

Het is voor velen dan ook zeer bemoedigend om mensen te zien van over de ganse wereld die met dezelfde zaken bezig zijn als ons. Hen gedurende een week samenbrengen geeft een enorme collectieve energie en nog meer omdat heel het kamp wordt georganiseerd door jongeren zelf die met hun beide benen in de beweging staan voor een andere globalisering. Een kamp heeft het voordeel dat je des te gemotiveerder naar huis komt en meer internationalistisch gaat denken aangezien je allen dezelfde strijd voert en je lessen kan trekken uit de ervaringen van anderen. Elk jaar ziet het programma er wel anders uit en heb je veranderingen aan het concept. Zo is er dit jaar een heuse verandering gekomen in de uurtabel. De workshops zijn nu in de voormiddag en de fora in de namiddag terwijl het vroeger andersom was. Ook wordt er dit jaar weer gewerkt met themadagen. De thema’s die dit jaar het kamp beheersen zijn oorlog, ecologie, LGBT, vrouwen, Europa en globalisering.

Organisatie

Het kamp wordt zoals we eerder al zeiden door jongeren zelf georganiseerd. Het is dus een zelfbeheerd initiatief, zoals wij de maatschappij ook zouden willen. Het gaat dus om de collectieve verantwoordelijkheid van alle kampdeelnemers. Iedereen discussieert en beslist mee over hoe het kamp ineensteekt. Dit gaat via een systeem van dagelijkse vergaderingen per delegatie, waar alles aan bod kan komen (het eten, het programma van het kamp, praktische zaken, persoonlijke problemen,…). Elke delegatie stuurt een groepje mensen naar de kampcoördinatie, die dagelijks instaat voor de coördinatie van de activiteiten van het kamp, beslissingen neemt of problemen oplost die door de delegaties zijn opgeworpen. Iedereen mag mee met zijn delegatie naar die vergadering. Uit die kampcoördinatie wordt dan een klein groepje samengesteld, het kampsecretariaat, dat instaat voor de praktische uitvoering van de beslissingen. Daarnaast zijn er nog een aantal werkgroepjes die instaan voor het ineenboksen van een dagelijkse kampgazet of voor het organiseren van de fuiven enzoverder. Op die manier probeert men het ganse kamp te betrekken bij de organisatie van het gebeuren en tracht men zoveel mogelijk de tegenstelling tussen de ‘organisatoren’ en de ‘kampdeelnemers’ op te heffen. Dat heeft een heel politiserend effect: tegen het eind van de week zie je hoe mensen die voor de eerste keer naar het kamp komen en aan het begin nog wat de kat uit de boom kijken, het woord nemen op zulke vergaderingen om voor hun opinie op te komen. Elk jaar worden tijdens het kamp zelf nog extra workshops georganiseerd op basis van voorstellen uit de groep. Zo was er bijvoorbeeld vorig jaar een gezamenlijk initiatief van enkele Nederlanders en Belgen om rond dierenrecht een workshop te geven. Uiteraard gebeurt het belangrijkste werk voor de organisatie van het kamp vooraf. In april vindt een vijfdaagse bijeenkomst plaats met delegaties van alle Europese jongerengroepen van de Vierde Internationale in ons instituut in Amsterdam, waar we op basis van een voorstel van het organiserend land het kamp uitwerken. Op die manier kan iedereen vooraf al zijn ideeën over hoe het kamp er zou moeten uitzien in de groep gooien en voorstellen doen voor workshops, fuiven, etc. In elk geval is het een enorme onderneming om alles georganiseerd te krijgen. Ook is er een taakverdeling die maakt dat iedereen wel gedurende enkele uurtjes van de week de bar openhoudt, of de douches schoonmaakt. Daarnaast is er ook een security-systeem. 24 uur op 24 houden groepjes kampdeelnemers een oogje in het zeil aan de ingang van het kamp, of in de grote forum- of fuiftent om het dure materiaal dat daar staat, onder andere de muziekinstallatie en de vertaalapparatuur, te bewaken. De kans dat iets gebeurt is uiteraard vrij klein, maar het is wel noodzakelijk om ervoor te zorgen dat geen ongelukken gebeuren of dat mensen van buiten het kamp niet zomaar overal binnenkunnen. Een kamp met 500 deelnemers, dat is eigenlijk een klein dorpje en dat vergt nogal wat organisatie!

Een kampdag

Op een kampdag is enorm veel te doen: fora, workshops, meetings, etcetera. Maar het kamp heeft het voordeel dat je zelf je eigen programma samenstelt. Heb je eventjes geen zin meer in het ernstige werk, dan ga je gewoon wat zwemmen in de rivier, wat aan de bar hangen, een wandeling maken, enzovoort. Dat geeft aan het kamp een zeer relaxt sfeertje, zoals het hoort op vakantie. En vooral ’s avonds worden alle duivels losgelaten: bijna elke avond is er fuif, en wordt de bar opengehouden tot een stuk in de nacht. Vorig jaar bijvoorbeeld in Frankrijk was het elke avond een enorm feest in de bar: mensen zongen er tot in de late uurtjes, dansten op tafel, speelden er zelf muziek.

Delegaties en deelnemers

Vijhonderd mensen is uiteraard een zeer grote groep mensen waarvan je op het einde van de week misschien maar een fractie kent of gesproken hebt. Anderzijds zijn er veel activiteiten in kleinere groepen. Bijvoorbeeld is de werking van de Belgische delegatie zelf heel belangrijk. Samen doen we elk jaar een uitstapje gedurende één dag naar een nabijgelegen stad, we spreken altijd af om samen te eten of naar de fuif of het forum te gaan, onze tenten staan gegroepeerd op één plaats, waar we ook onze vaste vergaderstek hebben, enzovoort. Daarnaast vinden de workshops ook plaats in kleinere groepen, wat mensen toelaat diepgaander met mekaar te discussiëren en kennis te maken. Men probeert de taalbarrière zoveel mogelijk weg te werken door een systeem van simultaanvertaling (met koptelefoontjes) in het forum en de meetings. Ook tijdens de workshops zorgen we er steeds voor dat indien nodig er vertaling naar het Nederlands is. De sfeer is zeer ontspannen en open, je kunt heel gemakkelijk kennis maken met mensen uit andere landen. Elk jaar zijn er bijvoorbeeld wel die denken de man of vrouw van hun leven gevonden te hebben! De gemiddelde leeftijd van de deelnemers draait ergens in het begin van de twintig. Je hebt mensen op het kamp van 15 jaar tot eind de 20. De Belgische delegatie is vaak iets jonger qua samenstelling, maar ook dat varieert eigenlijk. In elk geval hoeven jonge of iets oudere mensen er niet voor terug te schrikken mee te gaan op kamp. Het kan zijn dat er debatten te moeilijk zullen zijn en anderen weer zullen vinden dat ze weinig niveau hebben, maar er is voor elk wat. Je hebt meer inleidende workshops die specifiek zijn voor mensen die voor de eerste keer meekomen op kamp of die weinig ervaring hebben in het actiemilieu. En sowieso staat vragen vrij als er iets onduidelijk is. Iedereen vindt zijn gading wel. Veel kampdeelnemers zijn helemaal niet actief in de Vierde Internationale en er zijn ook steeds mensen aanwezig van bevriende organisaties. Iedereen is welkom, we kunnen maar van mekaar leren, en ons samen amuseren. De verscheidenheid is enorm, maar dat komt ook doordat de samenstelling van de afdelingen in vele landen ook verschillend is. De Hollanders zien er traditioneel meer punk uit, terwijl de Fransen een eerder intellectueel imago hebben. De Italianen, dat zijn de luidste roepers en de hardste drinkers… Daarnaast zijn er steeds ook mensen van buiten Europa. In het verleden waren er Algerijnen, Tunesiërs, Argentijnen, Australiërs, Palestijnen, enzovoort. Voeg dat allemaal samen en je hebt vuurwerk.

Het kamp is dus een hele ervaring die nooit meer zal vergeten. Het gevoel van kameraadschap is enorm en je komt met een heel pak ervaring en ideeën terug naar huis om thuis er weer eens goed tegenaan te gaan. Misschien tot op het kamp!

Meer informatie vind je op: http://www.sap-pos.or/kamp. De kostprijs van het kamp is 275 euro en daarmee is buiten de drank alles inbegrepen, ook het vervoer.

tot wanneer kan je eigenlijk inschrijven?

bedankt

Waarom zou je je inschrijven ?

... allen naar het Do Avante! - festival van de PCP. Een fantastische ervaring: met tienduizenden genieten van wereldmuziek, klassiek, fado en jeugdig rock-geweld. Met veel resto's en bars,... inhoudelijke debatten (globalisering, Europa,...), speakers-corner,... internationale hoek... . Een onvergetelijk festival! In Seixal, aan de andere oever van de Taag, recht tegenover Lissabon.

Do Avante! Ik keer tevreden terug. En niet duur!

Inschrijven liefst zo snel mogelijk. Als de bus vol is, is hij vol! Contacteer ons gerust als je interesse hebt.

Waarom inschrijven? Om je een week goed te amuseren, samen met honderden andere linkse activisten vanuit diverse achtergronden, actief in allerlei bewegingen, en ook van verschillende politieke stromingen, en je batterijen op te laden door ervaringen op te doen vanuit gans Europa.

Ongetwijfeld is het festival van de Portugese KP zeer de moeite. Maar ik denk volgens mijn heel bescheiden mening dat 'the place to be' voor linkse politieke militanten in Portugal het Links Blok is, dat op een vernieuwende manier het vacuum ter linkerzijde opvult. Het is de enige (!) linkse politieke formatie die vooruitgang boekt (ze bestaat pas enkele jaren en haalt nu al 3 parlementsleden). Terwijl de socialistische en communistische partij gestaag afkalven, kijkt een toenemend deel van de syndicale linkerzijde en sociale beweging naar het links blok als haar politieke uitdrukking.
Trouwens, de linkerzijde in Vlaanderen kan van het links blok wat leren: een *trotskistische* organisatie (PSR, zusterorganisatie van de SAP) ging er samen met een *maoïstische* organisatie (udp), samen met een linkse stroming van de KP. De situatie in België is vergelijkbaar, met wat *trotskistische* groepen, en een (weliswaar veel grotere) *maoïstische* stroming, die evenwel allemaal electoraal en politiek gemarginaliseerd zijn, net zoals die vroegere portugese organisaties. Door samen te gaan, hebben ze een massa onafhankelijke mensen aangetrokken, en wérkelijk linkse eenheid tot stand gebracht, in volledige openheid. Daar was 1+1 meer dan 2, iets wat van dingen als Resist en haar taktische aanpak niet gezegd kan worden (bij Resist was 1+1 minder dan 2). Trouwens opvallend dat de pvda onmiddellijk de contacten opzei met de portugese maoïsten, toen deze een verbond aangingen met de *trotskisten*. Hopelijk leren ze nu uit ervaring (die van Resist, en die van het links blok). Ook in België kunnen we immers tot een formatie als het links blok komen (met een andere naam misschien;-)): een antikapitalistische, feministische, radicaal-ecologische en democratische strijdorganisatie met een flinke dosis humor en fijne politieke esthetiek. Hoe moeten we dat dan wel doen? Je komt er alles over te weten op kamp!;-)

Matthias

"Ook in België kunnen we immers tot een formatie als het links blok komen (met een andere naam misschien;-)): een antikapitalistische, feministische, radicaal-ecologische en democratische strijdorganisatie met een flinke dosis humor en fijne politieke esthetiek."

Tussen al je modieuse bijvoegelijke naamwoorden ben je "anti-communisitsch" vergeten.

Claudio

Hoera, hier zijn we weer;-(
Is de voorwaarde voor de pvda om aan linkse herschikking te kunnen doen, zoals de Portugese maoïsten daarin met groot succes geslaagd zijn, dan dat iedereen eerst Noord-Korea moet steunen als *communistisch*?
Heb gerust uw mening over Noord-Korea voor mijn part, ik pas ervoor, maar ik heb in elk geval helemaal geen zulke ultimatums nodig om een succesvol links herschikkingsproject in te denken, met respect voor verscheidenheid. Moeten we het tot de laatste letter eens zijn mbt de analyse van Cuba om met alle linkse krachten samen een politieke formatie uit te bouwen die VANDAAG, HIER, de strijd tegen de neoliberale politiek kan voeren? De vraag stellen is ze beantwoorden. Zolang we aan dat soort pseudodiscussies blijven vasthangen, zijn we politiek geblokkeerd.

bolsjevistische groeten;-)

Matthias

Beste Matthias,

Ik versta niet waarmee je nu afkomt, RESIST was toch duidelijk een pluralistisch initiatief: AEL, PVDA, onafhankelijken zoals Geert Van Morter, Koen Calliauw, Han Soete, Dirk Tuypens, Raf Verbeke,...
Dus samenwerking met andersdenkenden a vollonte. Maar deze samenwerking was rond eeen duidelijk programma, rond duidelijke eisen en een duidelijk doel. Wij staan altijd bijzonder open voor initiatieven voor samenwerking rond bepaalde kwesties, meer dan open. Wij staan niet echt open voor samenwerking en eenheid just for the fun of it. Samenwerken rond bepaakde, belangrijke punten: meer dan ja
Samenwerken gewoon om samen te werken: nee dank u.
Laat ons verder brainstormen over RESIST, wat ging er mis en hoe kunnen we dit de volgende keer beter aanpakken?
Laat ons daarover klappen i.p.v. vage slogans over eenheid.

Vriendelijke groeten,
Harko Vande Loock

Je hebt gelijk, een open debat over Resist is noodzakelijk, geen slogans. Ik hoop dat Resist zoals aangekondigd binnenkort een evaluatievergadering zal organiseren, zodat we in alle openheid kunnen nadenken wat er is misgelopen en hoe het nu verder kan.

Laat me toe niet te twijfelen aan de goeie bedoelingen van de pvda en de ael om 'onafhankelijken' (hoewel ik een aantal van de mensen waarnaar je verwijst niet als onafhankelijken zou beschouwen) een plaats te geven in het initiatief. Dat is eigenlijk niet het punt.
Mensen hebben afgehaakt om verschillende redenen:
-Er waren gesprekken bezig met verschillende geïnteresseerden, toen plots op de persconferentie de zaak een alliantie pvda-ael werd. Geen linkse herschikking, geen convergentie die de bedoeling had dat 1+1=3. Mensen die geïnteresseerd waren, voelden zich gepasseerd, en werden achterdochtig, zeker de geschiedenis van de laatste 30 jaar in de vlaamse linkerzijde indachtig. Als men werkelijk een dynamiek wil teweegbrengen ter linkerzijde, met zoveel mogelijk onafhankelijken, dan is een veel intensievere poging daartoe noodzakelijk, via voorafgaandelijke gesprekken, open debatten, met alle geïnteresseerden, zonder ultimatums. De snelle lancering van de pvda-ael alliantie stond die verdieping en verbreding van het debat in de weg. Bepaalde organisaties zijn zelf nooit aangesproken geworden.

-Er was de negatieve ervaring van stopusa. Ik ben het eens dat er een anti-imperialistische pool moet zijn in de anti-oorlogsbeweging. Maar moeten daarom aparte betogingen georganiseerd worden? En vooral: moeten daarbij potentiële bondgenoten voor die anti-imperialistische pool en voor resist, die er een andere taktische mening op nahielden en dachten dat het beter was het anti-imperialisme uit te dragen in de bredere beweging, afgeschilderd worden als 'lakeien van verhofstadt'? Mensen waren er als de dood voor dat ze met resist in dezelfde logica zouden terecht komen als met stopusa: ben je niet 100% voor, heb je kritiek, twijfel je, dan ben je onmiddellijk een sp.a'er of lakei van verhofstadt. Met dat soort attitude zouden het links blok in portugal, de rifondazione in Italie, de socialist alliance in GB, etc. nooit dergelijke successen kunnen zijn. Als de linkerzijde wil uitbreken uit haar isolement, is een open oriëntatie nodig op bredere lagen van de sociale beweging. Dat kan zonder in te binden aan radicaliteit, door de zaak taktisch anders aan te pakken.

De kwestie is eigenlijk: 10.000den mensen kwamen op straat tegen de oorlog, tegen het neoliberailsme (gats, herstructureringen,etc.). Hoe kunnen we daaraan een politieke uitdrukking geven, met wie moeten we dat doen, hoe kunnen we ervoor zorgen dat er een zekere inplanting is, die sterker is dan die van de bestaande linkse organisaties? Niet door loutere allianties op korte termijn te sluiten drie maanden voor de verkiezingen. HOe kunnen we een dynamiek ter linkerzijde tot stand brengen die meer mensen aanspreekt dan de (kleine) achterban van de radicale linkerzijde? We hebben in Vlaanderen een discussie nodig over de linkse herschikking, zeker na het debacle van 18 mei. Ik hoop dat o.a. de mensen van Resist daartoe een aanzet zullen geven.

Matthias

PS: Als er één interessant debat zal zijn op ons kamp, zal eht dat zjin over de dynamiek van de linkse herschikking en de convergentie van de antikapitalistische linkerzijde op Europees vlak (LCR, rifondazione, links blok, socialist alliance, rood-groene beweging...), waarin veel afdelingen van de vierde internationale immers een belangrijke rol spelen. 't Is maar om op het thema van het kamp terug te komen;-)

... als jij twijfelt aan de goede bedoelingen van de pvda, moet die partij er dan eerst uit of wat?

Misschien heb je me verkeerd geïnterpreteerd, misschien gaf ik daar aanleiding toe, sorry. Ik wilde enkel de mensen van resist het 'voordeel van de twijfel' gunnen, en ervan uitgaan dat ze het werkelijk meenden om zoveel mogelijk onafhankelijken rond zich te verzamelen. Enkel als je daarvan uitgaat heeft een discussie zin. Ik denk dat we misschien samen kunnen nadenken over hoe het komt dat die verbreding niet echt is gelukt, hoe politieke herschikking dan wel kan, op basis van de ervaringen in Vlaanderen en Europa.

"Je hebt gelijk, een open debat over Resist is noodzakelijk, geen slogans. Ik hoop dat Resist zoals aangekondigd binnenkort een evaluatievergadering zal organiseren, zodat we in alle openheid kunnen nadenken wat er is misgelopen en hoe het nu verder kan."

We? Heb je meegewerkt aan RESIST? Ik doe niet mee aan denktanks over wat *wij* als *groene* beweging moeten denken over de nederlaag van *agalev*.

"-Er waren gesprekken bezig met verschillende geïnteresseerden, toen plots op de persconferentie de zaak een alliantie pvda-ael werd. Geen linkse herschikking, geen convergentie die de bedoeling had dat 1+1=3. Mensen die geïnteresseerd waren, voelden zich gepasseerd, en werden achterdochtig, zeker de geschiedenis van de laatste 30 jaar in de vlaamse linkerzijde indachtig. Als men werkelijk een dynamiek wil teweegbrengen ter linkerzijde, met zoveel mogelijk onafhankelijken, dan is een veel intensievere poging daartoe noodzakelijk, via voorafgaandelijke gesprekken, open debatten, met alle geïnteresseerden, zonder ultimatums. De snelle lancering van de pvda-ael alliantie stond die verdieping en verbreding van het debat in de weg. Bepaalde organisaties zijn zelf nooit aangesproken geworden."

Huh? "Linkse herschikking" klinkt nauwelijks minder leeg dan de "linkse oppositie" van je mede-trotskisten. De deelnemers van RESIST hebben bewezen dat ze rond een aantal concrete een goeie samenwerking mogelijk is. De snelle lancering had meer te maken met de aankomende verkiezingen en de acute problemen waar de deelnemeners mee bezig waren, nl. de imperialistische oorlog en de niet daarvan ongerelateerd racisme. De deur was open (ja, jouw partij is expliciet aangeschreven), maar de aanvallen met domme drogredenen en de halfslachtige steun van de trotskistische kant waren ook niet van dien aard dat er "werkelijk een dynamiek (...) ter linkerzijde" van jullie kant kwam.

"-Er was de negatieve ervaring van stopusa. Ik ben het eens dat er een anti-imperialistische pool moet zijn in de anti-oorlogsbeweging. Maar moeten daarom aparte betogingen georganiseerd worden? En vooral: moeten daarbij potentiële bondgenoten voor die anti-imperialistische pool en voor resist, die er een andere taktische mening op nahielden en dachten dat het beter was het anti-imperialisme uit te dragen in de bredere beweging, afgeschilderd worden als 'lakeien van verhofstadt'? Mensen waren er als de dood voor dat ze met resist in dezelfde logica zouden terecht komen als met stopusa: ben je niet 100% voor, heb je kritiek, twijfel je, dan ben je onmiddellijk een sp.a'er of lakei van verhofstadt. Met dat soort attitude zouden het links blok in portugal, de rifondazione in Italie, de socialist alliance in GB, etc. nooit dergelijke successen kunnen zijn. Als de linkerzijde wil uitbreken uit haar isolement, is een open oriëntatie nodig op bredere lagen van de sociale beweging. Dat kan zonder in te binden aan radicaliteit, door de zaak taktisch anders aan te pakken."

Negatieve ervaring van stopusa? Als ik iets van de stopusa heb gehouden was een heel positief gevoel van de fantastische én coherente samenwerking tegen een misdadige oorlog. Negatieve ervarig voor wie? Ja, weer akkoord in woorden met anti-imperialisme, maar een tegenstaander in daden?

Het is wel grappig hoe je erin slaagt om "zonder in te binden aan radicaliteit" "bredere lagen van de sociale beweging" bereikt hebt. Niet dus. Je verdedigt wel een front die voor wapensinpecteurs pleit voor een derde wereldland, maar in alle talen zwijgt over de 13000 kernkoppen van fascist Bush. Grappig dat tijdens de vorige golfoorlog jullie volgens dezelfde logica voor het emgargo in irak pleitten. Na de dood van 1 600 000 irakezen als gevolg ervan, ben ik blij dat er een echt anti-imperialistisch front bestaat die niet meedoet met jullie immorele "tactische" spelletjes.

Klare wijn voor mij en niet oude wijn in oude zakken. Of hoe noem je een front die de ontwapening van een derde wereldland steunt op de voorhand van een geplande aggressie door het machtigste leger te wereld? Een front waar de sociaal-democraten en groenen (dezelfde die wapens naar Irak lieten passeren) het voor het zeggen hebben.

Ah ja, dat zal wel "linkse herschikking" heten. Zolang dat we het weten is het goed.

Verder dient opgemerkt worden dat STOPUSA wel naar samenwerking met anderen actief heeft gezocht en de grote betoging in Brussel tegen de oorlog is daarvan het mooiste bewijs. Verder deed StopUSA niet mee aan "aparte" betogingen zoals jij zegt, integendeel. StopUSA heeft de eerste betoging georganiseerd toen het duidelijk werd dat de VS ging aanvallen. Voor jullie was het te "onzeker". Na de mooie grote betoging, bleef stopUSA gelukkig mobiliseren tijdens de oorlog terwijl "geen oorlog" het voor bekeken hield. Ik verwijt "Geen oorlog" zeker geen aparte betogingen mentaliteit (mijn kritiek is inhoudelijk), maar het is volledig in tegenstrijd met de waarheid om juist dat aan stopusa te verwijten. Stop met STOPUSA te criminaliseren en deze mooie samenwerking als sectair voor te doen omdat het vandaag niet in je kraam past. Iedereen die de anti-oorlogsbeweging van dichtbij heeft meegemaakt weet wat voor onzin die "negatieve ervaring" van jou wel is.

"De kwestie is eigenlijk: 10.000den mensen kwamen op straat tegen de oorlog, tegen het neoliberailsme (gats, herstructureringen,etc.). Hoe kunnen we daaraan een politieke uitdrukking geven, met wie moeten we dat doen, hoe kunnen we ervoor zorgen dat er een zekere inplanting is, die sterker is dan die van de bestaande linkse organisaties? Niet door loutere allianties op korte termijn te sluiten drie maanden voor de verkiezingen. HOe kunnen we een dynamiek ter linkerzijde tot stand brengen die meer mensen aanspreekt dan de (kleine) achterban van de radicale linkerzijde? We hebben in Vlaanderen een discussie nodig over de linkse herschikking, zeker na het debacle van 18 mei. Ik hoop dat o.a. de mensen van Resist daartoe een aanzet zullen geven."

Misschien heb je het nog niet door, maar de discussie is al lang bezig en RESIST en StopUSA waren daar mooie voorbeelden van. Er is veel werk voor de winkel, maar zich nu heiliger dan de paus voordoen, terwijl als het op aankomt de helft van je partij ons met *LASTER* aanvalt en de andere helft lauw oproept om enkel op moslims te stemmen, is vrij wraakroepend. Tja, tendensrecht is ergens wel goed voor. Vooral voor de grote debatten erna, naar 't schijnt.

Groeten,

Claudio

"We? Heb je meegewerkt aan RESIST? Ik doe niet mee aan denktanks over wat *wij* als *groene* beweging moeten denken over de nederlaag van *agalev*."

Ik ben de auteur van een vrije tribune in De Morgen één week voor de verkiezingen die opriep voor steun aan resist en inging tegen de dyabolisering. 't Is geen grote steun, maar 't is toch iets.
Ik weet niet wat je insinueert over Agalev. We moeten weldegelijk zien hoe we de linkerzijde kunnen versterken door een open oriëntatie te hebben op linkse mensen binnen de groenen, een open debat aangaan met hen (zoals met decroly). Als je insinueert dat we nu maar agalev achterna lopen, snap ik niet wat je bedoelt.

"Huh? "Linkse herschikking" klinkt nauwelijks minder leeg dan de "linkse oppositie" van je mede-trotskisten."

Linkse herschikking is niet leeg, maar heeft ervoor gezorgd dat in Italie, portugal, GB, Denemarken, etc. sterke linkse partijen bestaan, vaak met verkozenen. Dat kunnen we in België niet zeggen.

"De deelnemers van RESIST hebben bewezen dat ze rond een aantal concrete een goeie samenwerking mogelijk is. De snelle lancering had meer te maken met de aankomende verkiezingen en de acute problemen waar de deelnemeners mee bezig waren, nl. de imperialistische oorlog en de niet daarvan ongerelateerd racisme. De deur was open (ja, jouw partij is expliciet aangeschreven), maar de aanvallen met domme drogredenen en de halfslachtige steun van de trotskistische kant waren ook niet van dien aard dat er "werkelijk een dynamiek (...) ter linkerzijde" van jullie kant kwam."

Inderdaad, maar wees eerlijk: in het hypothetisch geval van de optelsom AEL+PVDA+SAP hadden we inderdaad geen 'dynamiek' ter linkerzijde tot stand gebracht (zeker de bescheiden bijdrage van de SAP indachtig;-)). Daar gaat het hem precies om. Het gaat erom een aanpak te vinden waarin we erin slagen een aantal groepen bij mekaar te brengen, waarbij het resultaat groter is dan de optelsom. Dat kan enkel door lange tijd op voorhand open debatten te organiseren over de Belgische politieke situatie etc. Inderdaad moest het bij deze verkiezingen misschien rap gaan. Maar er komen er nieuwe. Laat ons deze keer voldoende op voorhand initiatieven nemen, zodat we het debat breder kunnen optrekken en al die ongeorganiseerde anti-oorlogsbetogers erbij krijgen.

"Negatieve ervaring van stopusa? Als ik iets van de stopusa heb gehouden was een heel positief gevoel van de fantastische én coherente samenwerking tegen een misdadige oorlog. Negatieve ervarig voor wie? Ja, weer akkoord in woorden met anti-imperialisme, maar een tegenstaander in daden?"

Wanneer 100.000 mensen op straat komen tegen de oorlog, met bordjes en spandoeken die duidelijk de oorlog veroordelen als een oorlog om olie, dan is dat een anti-imperialistische daad. Ene met veel meer impact dan een kleine betoging met een (veel beter) radicaal platform, dat toch niet wordt gelezen.

"Misschien heb je het nog niet door, maar de discussie is al lang bezig en RESIST en StopUSA waren daar mooie voorbeelden van. Er is veel werk voor de winkel, maar zich nu heiliger dan de paus voordoen, terwijl als het op aankomt de helft van je partij ons met *LASTER* aanvalt en de andere helft lauw oproept om enkel op moslims te stemmen, is vrij wraakroepend. Tja, tendensrecht is ergens wel goed voor. Vooral voor de grote debatten erna, naar 't schijnt. "

als er fouten zijn gemaakt, wil ik het ootmoedig toegeven. Dat is helemaal de kwestie niet. De toestand is niet ideaal, en dan moet je soms moeilijke keuzes maken. Maar met dit soort discussietoon geraken we moeilijk vooruit vrees ik, mijn beste Claudio. Wat wil je eigenlijk? Wil je dat Resist verbreedt, dat er een echt antikapitalistische oppositie komt tegen de paarse regering? Wil je geïnteresseerde mensen voor zo'n oppositie afschrikken, of wil je ze stimuleren mee op de boot te klimmen? Door mensen zo van je af te stoten creëer je je eigen politieke isolement...

Vriendelijke groeten,

Matthias

Neen, hoor. *Inhoudelijke* fronten vormen betekent het tegenover gestelde van isolatie.

Groeten,

Claudio

PS: komt er een nieuwe Rood uit? Hoe tijdelijk is tijdelijk? Ik las een openbrief van de LSP die jullie wilt inslikken. Ben echt benieuwd.