arch/ive/ief (2000 - 2005)

De internationale context heeft op verschillende manieren invloed gehad op het economisch en sociaal leven van Cuba. Naast de economische blokkade van Cuba, die nu al jaren duurt, heeft vooral ook de situatie in Venezuela een grote impact gehad op de economie van Cuba. Venezuela heeft een contract met Cuba voor het leveren van een hoeveelheid olie per jaar tegen een bepaalde prijs. Door de stakingen in Venezuela werd de productie in de oliesector stilgelegd en kon Venezuela zijn contract met Cuba niet nakomen. Vooral in de maanden november/december van vorig jaar was er dan ook olieschaarste in Cuba. Dit was heel sterk voelbaar in het sowieso al moeilijke openbaar vervoer. De olie die nog werd ingevoerd werd vooral gebruikt in de industriële en de medische sector. Men gebruikt vooral eigen ruwe olie voor het familiale elektriciteitsverbruik. Door deze situatie was er dan ook een tekort gerezen, waardoor er vaak elektriciteitsonderbrekingen waren. Verder werd er in de naweeën van 11 september 2001 een vermindering van 5% in het toerisme geconstateerd. Huisvesting en landbouw werden op minder dan één jaar door 3 orkanen zwaar geteisterd. En voor het belangrijkste uitvoerproduct, suiker, kreeg men ontzettend lage prijzen op de internationale markt. Toch heeft men in deze context nog vrij goede resultaten kunnen boeken. De voedingssituatie van de bevolking is verbeterd, er is vooruitgang in de bevoorrading van medicamenten en er is heel veel gebouwd en hersteld om de schade berokkend door de orkaan Michelle enigszins te verhelpen. De economische groei, berekend volgens de traditionale analyse toegepast in kapitalistische landen, was 1,1 % , maar wel minder dan vooropgesteld. Er was dus een kleine economische groei wat betreft het BNP, maar wat betreft de integrale menselijke ontwikkeling was de stap veel groter. De economische groei is natuurlijk noodzakelijk en belangrijk, maar ook de groei van goederen en diensten is niet te onderschatten. Cuba maakt duidelijk onderscheid tussen groei en ontwikkeling. En toch is de economische groei van Cuba hoger in vergelijking met de economische katastrofe in Latijns-Amerika, waarbij het gemiddelde van de groei bij landen die niet door de Verenigde Staten zijn geboycot 0,5% is. De economie van Argentinië ging met 11% achteruit, die van Uruguay met 10,5% In Latijns-Amerika kende Peru het meeste groei, nl 4,5 %, en dat toont net het verschil aan tussen groei en ontwikkeling. In dat land leeft 49% in armoede, waarvan 23,2 % in extreme armoede. De graad van stedelijke werkloosheid is 9, 7 % , de kindersterfte tijdens het eerste levensjaar is 37 per 1000 levend geborenen, en er is een analfabetismegraad van 10,8 % voor de ganse bevolking en van 15,7 % voor de vrouwen. In Cuba blijft men zware inspanningen doen op vlak van onderwijs en cultuur. Men is volop bezig nieuwe scholen te bouwen en oude te herstellen. Men streeft ernaar om maximaal 20 leerlingen per klas te hebben in de lagere school. Men is volop bezig met de informatisering van het onderwijs. Men heeft in 2002 meer dan 50.000 computers voor het onderwijs aangekocht, waarvan 24.000 voor de lagere school. Er werd een nieuw educatief TV-kanaal opgezet die de provincies Havanna, Santiago de Cuba, Camaguey en Pinar del Rio bereikt. Op vlak van cultuur werden grote investeringen gedaan in de kunstscholen, in reparatie van theaters, organiseren van boekenbeurzen en in de sport. Op vlak van gezondheidszorgen werd extra aandacht besteed aan de gehandicapten, aan de snelcursussen voor verpleegkundigen waarvan er in 2002 741 afstudeerden en 2.776 zich op de cursus voorbereidden, en het programma voor de reparatie van polyklinieken en medische consultatielokalen is opgestart. Onder de relevante successen van Cuba kan men vermelden dat het werkloosheidscijfer tot 3,3% is verminderd, uitzonderlijk laag voor de werkgelegenheidssituatie in Latijns-Amerika, die door de ILO als tragisch wordt omschreven. In Chili, Argentinië, Uruguay en Colombia zijn 2 van de 5 jongeren werkloos. In tegenstelling tot die landen,is er in Cuba nu een speciaal programma voor de jongeren, die vroegtijdig school en werk hebben verlaten. 119.575 jongeren volgen dit programma en gaan op die manier zichzelf ook meer waarderen. Er is ook nieuwe tewerkstelling gecreëerd in de stedelijke landbouw en in de diensten. In de suikerindustrie bereikte men een productie van 3.605.000 ton suiker. Dit cijfer ligt 2% hoger dan de oogst van het jaar voordien. Maar de inkomsten uit de export zijn lager omwille van de prijzenval. Dit heeft ertoe geleid dat er een herstructurering komt in de suikerindustrie, met als doelstelling vermindering van de uitgaven in deviezen voor de suikerproductie, de concentratie van de productie op de meest efficiënte gronden en het gebruik van vrijgekomen middelen voor de diversificatie van de productie. Het programma ter perfectionering van de bedrijven blijft verderlopen, zonder dat de strengheid van de criteria om de bedrijven tot het programma toe te laten en te behouden verzwakt is. Ongeveer 400 bedrijven behoren tot dit programma en zijn van cruciaal belang voor de consolidering van het Cubaans economisch systeem. --------- Dit artikel is copyleft. Overnemen voor niet-commercieel kan mits vermelden van de bron en auteur: Noord-Zuid Nieuwsbrief (6) van ABVV West-Vlaanderen. --------- www.abvv-wvl.be/nieuwsbrief/06/nieuwsbrief.html#02 Voeg een commentaar toe meer syndicale info over Cuba door Françoise [ e-mail: | Telefoon: | adres: ] op Friday May 23, 2003 at 07:34 PM Je vindt tevens meer info over Cuba, en de reacties van vakbonden en NGO's in de volgende Noord-Zuid-nieuwsbrief: http://www.abvv-wvl.be/nieuwsbrief/07/nieuwsbrief.html Voeg een commentaar toe Speech Fidel, voor de reizegers en thuisblijvers door Peter [ e-mail: | Telefoon: | adres: ] op Friday May 23, 2003 at 11:46 PM 1 Meitoespraak Fidel Castro: Als ze Cuba aanvallen, zal de prijs hoger liggen dan het Amerikaanse volk wil betalen In Cuba werden begin april, in reactie op provocaties vanuit de VS, zware gevangenisstraffen uitgesproken tegen zogenaamde 'dissidenten'. Ze hadden openlijk gecollaboreerd met de VS. Drie criminelen die een veerpont met meer dan 40 man aan boord hadden gekaapt, kregen de doodstraf. Fidel Castro reageert in zijn speech op het protest tegen die maatregelen van sommige linkse intellectuelen zoals de auteurs Galeano en Saramago. 21-05-2003 Pics http://www.granma.cu. Al 44 jaar vecht ons heldenvolk tegen de grootste imperialistische macht die de mensheid ooit gekend heeft en die maar op enkele kilometer van ons verwijderd ligt. Het schreef een bladzijde zonder weerga in de geschiedenis. Wie geloofde dat het Cubaanse volk bang en ontmoedigd zou zijn bij de opmars van het Imperium als enige supermacht, die op militair en technisch vlak geen rivaal meer heeft, moet nu wel verwonderd zijn over de stoutmoedigheid van dit volk. Op deze feestdag van de arbeiders zeg ik in naam van een miljoen Cubanen die hier vandaag bijeen zijn, dat wij alle bedreigingen het hoofd zullen bieden, dat wij voor geen enkele druk zullen wijken, dat wij ons vaderland en onze revolutie zullen blijven verdedigen - met onze ideeën en met de wapens. Welke schuld treft Cuba? Welke eerlijke mens kan een reden vinden om ons aan te vallen? Ons volk heeft de vijand zijn wapens ontnomen en zo een wrede tirannie omvergeworpen die was opgelegd door de VS-regering en die een leger van 80.000 manschappen ter beschikking had. Dit was het eerste gebied in Latijns-Amerika dat zich bevrijdde van de imperialistische overheersing, dit blijft het enige land in het continent waar de beulen en oorlogsmisdadigers van het postkoloniale tijdperk op een voorbeeldige manier werden gestraft. Onze revolutie heeft alle grond teruggegeven aan de boeren en de landarbeiders. Ze heeft alle bodemschatten en de vitale industrie en diensten in handen gegeven van hun echte eigenaar: de Cubaanse natie. Zonder enige toegeving te doen, wist Cuba de dreigementen te trotseren van aanvallen met atoomraketten in 1962. Cuba bood het hoofd aan duizenden sabotagedaden en terreuraanslagen georganiseerd door de VS-regering. Cuba verijdelde honderden plannen om leiders van de revolutie te vermoorden. Ondanks een strikte blokkade en een economische oorlog heeft Cuba in één jaar het analfabetisme uitgeroeid, iets waar de andere Latijns-Amerikaanse landen en zelfs de VS niet in geslaagd zijn in veertig jaar. Cuba verstrekt gratis onderwijs aan alle jongeren en kent de hoogste scholingsgraad van alle naties van het continent. Nergens zijn er meer leraars per inwoner. Alle kinderen met fysieke of mentale beperkingen gaan naar speciale scholen. In alle scholen, ook op het platteland, leren jongeren omgaan met informatica en audiovisuele middelen. Voor het eerst in de wereld kunnen alle jongeren tussen 17 en 30 jaar die vroeger niet studeerden of werkten, nu toch studeren met een beurs van de staat. Er zijn vandaag dertig keer meer gediplomeerde universitairen, intellectuelen en beroepsartiesten dan in het begin van de Revolutie. Meer dan twintigduizend jongeren volgen een artistieke of culturele opleiding, in scholen in alle provincies van het land. Er komen universitaire faculteiten in alle steden. Geen enkele revolutie gaf zoveel aandacht aan opvoeding en cultuur, ons volk is bij de hoogst opgeleide in de wereld. Wij geloven immers wat José Marti zei: zonder cultuur is er geen vrijheid mogelijk. Cuba heeft ook de kindersterfte beperkt tot 6 per 1.000, beter dan waar elders op het continent, van de VS tot Patagonië. De levensduur ligt nu vijftien jaar hoger dan voor de revolutie. Infectieziektes en besmettelijke ziektes zoals kinderverlamming, malaria, tetanus bij pasgeborenen, difterie, mazelen, roodvonk, dikoor, kinkhoest en knokkelkoorts zijn uitgeroeid. Andere ziektes zoals tetanus, hersenvliesontsteking, hepatitis B, lepra en tuberculose zijn volledig onder controle. Er is een diepgaande revolutie bezig in de medische diensten om heel de bevolking toegang te geven tot zorgverstrekking. Geen ander land heeft zoveel dokters per inwoner. En de hele geneeskundige verzorging is volledig gratis. Ook de sociale zekerheid is er voor alle inwoners van ons land. 85% van de bevolking is eigenaar van zijn woning, zonder dat ze belasting moeten betalen. De overige 15% betaalt hooguit 10% van zijn loon als huur. Slechts een verwaarloosbaar aantal mensen heeft drugproblemen en we pakken dat resoluut aan. Op onze tv en in onze kranten geen commerciële reclame, wel publiciteit omtrent gezondheid, opvoeding, cultuur, sport, gezonde ontspanning, milieubescherming en sociale problemen als drugs en ongelukken. Onze media voeden de mensen op in plaats van ze te vergiftigen of te vervreemden. In ons land geen paramilitaire troepen of doodseskaders. Geen geweld tegen de bevolking, geen wederrechtelijke executies of folteringen. Het volk heeft de revolutie altijd massaal gesteund. Deze bijeenkomst is daar nog maar eens een bewijs van. De nieuwe generatie en heel de bevolking leert het milieu te beschermen. Onze media zorgen voor een ecologische bewustmaking. Ons wetenschappelijk onderzoek, in dienst van ons volk en van de hele mensheid, zorgde voor belangrijke medicamenten die vandaag in Cuba en tal van andere landen mensenlevens redden. Onze laboratoria deden nooit enig onderzoek voor bacteriologische wapens want dat is totaal in strijd met de opleiding en het bewustzijn dat ons wetenschappelijk personeel meekreeg. Geen enkel ander volk kent zo'n hoge graad van internationale solidariteit. Meer dan tweeduizend heldhaftige internationalisten gaven hun leven in de bevrijdingsstrijd van andere volkeren. In geen van die landen heeft Cuba bezittingen. Cuba met applaus herverkozen in de Commissie voor Mensenrechten van de VN Cuba heeft nooit een ander volk verkocht, noch enige toegeving gedaan of zijn principes verraden. We zijn pas nog opnieuw voor drie jaar verkozen in de Commissie voor Mensenrechten, waar we al vijftien jaar doorlopend in zetelen, door de Economische en Sociale Raad van de Verenigde Naties. Meer dan een half miljoen Cubanen namen deel aan internationale missies als soldaten, leraars, technici of gezondheidswerkers. Vandaag werken drieduizend Cubaanse specialisten Algemene Geneeskunde en andere paramedici in 18 derdewereldlanden. Zonder de dokters die Cuba aanbood aan de Wereldgezondheidsorganisatie zouden de noodzakelijk aidsbestrijdingsprojecten niet mogelijk zijn. Cuba heeft alfabetiseringstechnieken via radio op punt gesteld in vijf talen (creools, Portugees, Frans, Engels en Spaans) en werkt aan een gelijkaardig televisieprogramma in het Spaans. Een patent op dit authentieke Cubaanse programma willen we niet, we zijn bereid dit gratis ter beschikking te stellen van alle derdewereldlanden. Het aantal analfabeten kan in vijf jaar tijd met 80% teruggedrongen worden tegen een uiterst lage kost. Toen de Sovjet-Unie en het socialistische kamp verdwenen, dacht iedereen dat het ook met de Cubaanse revolutie gedaan was. De VS hebben hun blokkade verhard en vaardigden de Torricelli en de Helms-Burton-wetten uit. Onze belangrijkste afzetmarkten en bevoorrading vielen plots weg. Toch heeft ons land stand gehouden en zelfs vooruitgang geboekt op sociaal vlak. Hoe kan dat? Omdat onze revolutie altijd heeft kunnen rekenen op de steun van het volk en zal dat blijven doen. Neofascisme van Witte Huis geen antwoord op terrorisme Cuba was het eerste land dat zijn solidariteit betuigde met de Noord-Amerikaanse bevolking op 11 september 2001 maar was ook het eerste land dat een waarschuwing lanceerde tegen de neofascistische politiek die de extreem rechtse kliek in het Witte Huis aan de hele wereld wil opleggen. Die politiek is geen antwoord op de verschrikkelijke terreuraanslag. Ze is uitgedacht, uitgedokterd en uitgewerkt in koelen bloede, zoals blijkt uit de herbewapening en de enorme militaire uitgaven sinds het einde van de Koude Oorlog, lang voor de gebeurtenissen van 11 september 2001. Die waren slechts een voorwendsel om de machine in gang te zetten. Negen dagen later, op 20 september, sprak president Bush tot een ontredderd Congres in bizarre termen over 'eindeloze gerechtigheid' als doelstelling van een even eindeloze oorlog. Twee dagen daarna klaagde Cuba deze toespraak aan als de grondslag voor een militaire werelddictatuur, opgelegd door brutaal geweld, zonder wetten of internationale instellingen. Op 3 juni 2002, bij de tweehonderdste verjaardag van de militaire academie West Point en ter gelegenheid van de diploma-uitreiking aan 958 officieren, gaf president Bush zijn ware ideeën bloot: "Onze veiligheid vereist dat we de militaire macht die u zal leiden, omvormen tot een militaire macht die bereid moet zijn onmiddellijk en waar ook ter wereld aan te vallen. Onze veiligheid vereist dat wij bereid zijn preventief aan te vallen als we onze vrijheid en onze levens moeten verdedigen." Geen enkele verwijzing naar de Verenigde Naties, geen enkele zin over het recht van de volkeren op veiligheid en vrede, niets over de noodzaak dat de wereld geleid wordt door normen en principes. De mensheid heeft nauwelijks twee derden van een eeuw geleden de bittere ervaring van het nazisme gekend. De onafscheidelijke bondgenoot van Hitler was de angst die hij zijn tegenstanders wist op te dringen. Eens hij aan het hoofd stond van een weergaloze militaire macht, ontketende hij een oorlog die heel de wereld in vuur en vlam zette. Die onmetelijke tragedie werd veroorzaakt door de blindheid en de lafheid van de politici van de machtigste Europese mogendheden van die tijd. Ik denk niet dat er vandaag een fascistisch regime mogelijk is in de VS. Het risico ligt in de internationale arena. De bevoegdheden van een president zijn zo enorm, de militaire, economische en technische reikwijdte van deze staat is zo gigantisch dat de wereld, totaal buiten de wil van het Noord-Amerikaanse volk, in werkelijkheid geleid dreigt te worden door nazimethoden en opvattingen. Deze idee van een wereldtirannie heb ik een jaar, drie maanden en 19 dagen voor de aanval tegen Irak voor het eerst geuit. Vlak voor die aanval zei president Bush nog maar eens dat hij zo nodig om het even welk wapen uit het Noord-Amerikaanse arsenaal zou inzetten, dat wil zeggen ook nucleaire, chemische en bacteriologische wapens. Daarvoor was er eerst de aanval en de bezetting geweest van Afghanistan. Vandaag verraden de zogenaamde 'dissidenten', huurlingen in dienst van de Hitlerregering van Bush, niet alleen hun vaderland maar de hele mensheid. Ook wij, revolutionaire Cubanen, haten de doodstraf Ik hou hier even geen rekening met de opportunisten en demagogen onder de politici maar ik richt me tot diegenen die vrienden van Cuba zijn geweest en militanten die wij erg waarderen. Wij hopen dat diegenen die ons ten onrechte hebben aangevallen vanuit een gebrek aan informatie of aan een doordachte en diepgaande analyse, nooit de onmetelijke pijn zullen moeten meemaken - wanneer onze steden verwoest worden en onze kinderen uiteengereten door de bommen van het nazifascisme - dat hun verklaringen op een cynische manier gemanipuleerd worden door de aanvallers om een militaire aanval tegen Cuba te rechtvaardigen. Je kan de menselijke schade niet meten met alleen het aantal dode en verminkte kinderen, je moet er ook de miljoenen kinderen en moeders, vrouwen en mannen, jongeren en ouderen bijtellen die er heel hun leven een trauma aan zullen overhouden. Wij respecteren de mening van diegenen die om religieuze, filosofische of humanitaire redenen tegen de doodstraf zijn - die wij, revolutionaire Cubanen, trouwens evenzeer haten. Er komt een dag dat wij tegemoet zullen kunnen komen aan de wens om de doodstraf af te schaffen. Ik begrijp de ongerustheid als je ziet hoe de meerderheid van de geëxecuteerden in de VS zwarten of latino's zijn, meestal zelfs onschuldigen, met name in Texas, de kampioen van de doodstraf, waar Bush gouverneur van was en waar nooit iemand gratie verleend kreeg. Maar als we moeten kiezen tussen het leven van miljoenen mensen beschermen door de doodstraf uit te voeren, zoals ze bij wet is vastgelegd, tegen drie kapers van een passagiersschip (aangezet door de VS-regering) of de armen te kruisen, dan kan de Cubaanse revolutie nooit dralen: ze moet het leven beschermen van de kinderen van een volk dat tot het einde zal blijven strijden, ze moet dus die huurlingen aanhouden en de strengste straffen opleggen voor terroristen die passagiersvliegtuigen en -schepen kapen of even ernstige feiten plegen en schuldig worden bevonden door de rechtbanken op basis van onze nationale wetgeving. Vandaag discussiëren ze in Miami en Washington waar, wanneer en hoe ze Cuba gaan aanvallen en hoe ze de kwestie van de revolutie zullen regelen. Er is al sprake van economische maatregelen die de brutale blokkade nog harder zullen maken maar men weet nog niet dewelke en wat het effect ervan zal zijn. Ze hebben niet veel keuze meer, we hebben ze bijna allemaal gehad. De cynische Lincoln Díaz-Balart, intieme vriend en raadgever van president Bush, zei op een tv-zender van Miami: "Ik kan geen details geven maar we zullen de vicieuze cirkel doorbreken." Hoe? Gaan ze me fysiek uit de weg ruimen met geperfectioneerde moderne middelen zoals Bush in Texas beloofd had voor de verkiezingen? Of gaan ze Cuba aanvallen zoals Irak? Als ze voor het eerste opteren, mij niet gelaten. De ideeën waar ik me heel mijn leven voor heb ingezet, zullen niet verdwijnen. Als ze Cuba willen aanvallen zoals Irak, dan zal me dat veel pijn doen vanwege het aantal mensenlevens en de verwoestingen maar het zou misschien de laatste fascistische aanval zijn van deze regering want de strijd zou heel lang duren, de aanvallers zullen niet te maken krijgen met een leger maar met duizenden die de aanvallers een hoge prijs zullen doen betalen, een prijs in mensenlevens die veel hoger zal liggen dan het Noord-Amerikaanse volk bereid is te betalen om te voldoen aan de ideeën van president Bush Het Noord-Amerikaanse volk zelf, die miljoenen mensen met een hoge cultuur en morele principes, met miljoenen computers waarmee ze met elkaar in contact staan, zullen uiteindelijk bewijzen dat je niet een heel volk en zelfs niet een deel ervan de hele tijd kan belazeren. En diegenen die het verdienen zullen op een dag door dit volk in een dwangbuis gestoken worden, voor ze alle leven op deze planeet kunnen vernietigen. Wij willen niet dat talloze mensen die vrienden zouden kunnen zijn, het leven laten in een conflict. In naam van het miljoen mensen dat hier voor 1 Mei bijeen is, wil ik de wereld en het Noord-Amerikaanse volk deze boodschap meegeven: Wij willen niet dat er bloed van Cubanen en Noord-Amerikanen vloeit in een oorlog. Wij willen niet dat talloze mensen die vrienden zouden kunnen zijn, het leven laten in een conflict. Maar nooit heeft een volk zo'n waardevolle dingen te verdedigen gehad of zo'n diepgaande overtuiging om voor te vechten. Dit volk wil liever van de aardbol verdwijnen dan dit nobele werk op te geven waar vele generaties Cubanen duur voor betaald hebben. Wij zijn er diep van overtuigd dat de ideeën méér kunnen dan de wapens, hoe geperfectioneerd en krachtig ook. We zeggen zoals Che bij zijn afscheid: hasta la victoria siempre. Voeg een commentaar toe Hoe belgen in Cuba kijken naar België... door Peter [ e-mail: | Telefoon: | adres: ] op Monday May 26, 2003 at 10:04 PM Verkiezingen in België: een kijk vanuit Cuba by Gwen en Veerle Monday May 26, 2003 at 04:31 PM De verkiezingen in België zitten er dus op, de stemmen zijn geteld en aan de wonden wordt al driftig gelikt. De redactie van de Granma besloot uiteindelijk geen 5 regeltjes aan de uitslag te besteden. Hola camisetas, De verkiezingen in België zitten er dus op, de stemmen zijn geteld en aan de wonden wordt al driftig gelikt. De redactie van de Granma besloot uiteindelijk geen 5 regeltjes aan de uitslag te besteden, naar verluid vond de hoofdredacteur België ´toch wel erg klein`, hij mompelde ook nog iets over ´veel te veel regen`. Niet getreurd, lang zijn we niet onwetend gebleven: het internet en de wereldomroep brachten licht in onze duisternis, inmiddels hebben ook wij de nodige portie uitslagen, analyses en commentaren mogen slikken. Informatie over ons Vaderland (ons Bloed, onze Bodem) halen we hier trouwens best van het internet, bij de wereldomroep (excuseer: Radio Vlaanderen Internationaal) heeft men een nogal aparte kijk op wat Belgen in het Buitenland zoal kan interesseren. Blijkbaar liggen wij Buitenlanders niet echt wakker van het verloop van de verkiezingen in onze Heimat, neen, wij vertonen vooral interesse voor de stembusgang buiten België. Wij willen weten wie die 6 kiezers in Mogadishu precies zijn, en waarom ze gaan stemmen. Gelukkig stuurde RVI medewerkers naar Kaapstad en Tenerife voor diepte-interviews met bijvoorbeeld de vrouw van de plaatselijke ambassadeur die haarfijn uit de doeken deed welke hapjes ze precies aan de stemlustigen zou aanbieden. Wisten jullie dat de stemhokjes op Tenerife eigenlijk omgebouwde computermeubels uit de Ikea zijn? Wij gelukkig wel. Bij onze Vlaamse radiotrots meent men ook te weten dat Belgen in het Buitenland een speciale interesse ontwikkeld hebben voor het wel en wee van reisagenten. Regelmatig krijgen eigenaars van reisbureaus ruim de tijd (er wordt slechts een half uur in het Nederlands uitgezonden, de rest van de zendtijd wordt wijselijk besteed aan Engelstalige reportages over bijvoorbeeld een tentoonstelling van miniatuurwindmolentjes in Ruddervoorde) om de nieuwste trends in de reissector te verklaren: waarom kende Turkije in april dit jaar een dipje, terwijl het aantal boekingen voor Wit-Rusland tegenover vorig jaar maar liefst met 5% steeg (waardoor het gemiddelde op jaarbasis overigens nog steeds 3,8% lager ligt dan voor 11 september). Ja, wij Belgen in het Buitenland zijn een ras apart. Wij storen ons bijvoorbeeld al helemaal niet aan herhalingen. Vijf maal hetzelfde liedje op 2 dagen? Voor ons geen probleem (authentiek: ´Running againt the Wind`, zanger gelukkig onbekend). Pauzes van enkele minuten voor het nieuws begint? Daar hebben wij lak aan. Uitzendingen van slechts een kwartier? Drie minuten aan 1 stuk door jingles? Verwijzingen naar items die later in de uitzending helemaal niet aan bod blijken te komen? Wij Belgen in het Buitenland zijn vergevingsgezind, strijken regelmatig over ons hart en knijpen meer dan één oogje dicht. Neen, even serieus. Beseffen die radio-amateurs daar in Brussel niet dat 2 individuen in Cuba over een blauw atomaschriftje beschikken waarin ze nauwgezet alle blunders, uitschuivers en flauwiteiten die dagdagelijks op de wereldomroep te horen zijn noteren, met vermelding van datum en uur? Voelen ze het dreigende onweer niet naderen? Beseffen ze niet dat er een tijdbom onder hun pluchen zeteltjes tikt? Wie weet verschijnt er spoedig een vlammende lezersbrief in alle Vlaamse kranten. Wie weet krijgt mediaminister Van Mechelen binnenkort een lijvig dossier op zijn bureau, waarin alle zondaars met naam en toenaam genoemd worden. Kent u zo´n etherpiraat? Waarschuw de man, zodat hij er twee waard kan zijn. Etherpiraten, ook in Cuba heeft men er wel eens last van. Dinsdag begon Radio Martí, de zender van de anti-Cubaanse maffia in Miami, plotseling uit te zenden op maar liefst 4 nieuwe frequenties. Vanuit een vliegtuigje probeerden enkele individuen televisiebeelden door te stralen naar Cuba. Tussen 6 en 8 uur ´s avonds trachtte men zelfs de 3 kanalen van de Cubaanse televisie over te nemen en te vervangen door extreemrechtse propaganda. De onderneming was zonder veel succes: wij hebben er niets van gemerkt, naar het schijnt waren de beelden slechts op enkele plaatsen in het land te zien. Reden van deze verhoogde activiteit was de 20 meiviering. Op 20 mei 1902 werd Cuba uitgeroepen tot ´onafhankelijke` republiek. De Spanjaarden gaven hun kolonie door aan de Amerikanen, die de Cubaanse vrijheidsstrijders ontwapenden, de partij van José Martí ontbonden en Cuba een schijn van onafhankelijkheid gaven. De VS schreven de Cubaanse grondwet, waarin ze ondermeer het Platt-amendement opnamen: indien de Cubaanse ´onafhankelijkheid` in gevaar kwam, had het VS-leger een interventierecht. Een bepaling die op zijn minst open stond voor interpretatie, en dan ook zeer ruim geïnterpreteerd werd. Geen eerlijke Cubaan ter wereld durft op 20 mei de vlag uit te hangen. Gelukkig kan niemand de maffia in Miami van eerlijkheid verdenken, zij vierden dan ook naarstig feest. Ook vriend George, president van de VS, vierde mee en gaf een gelegenheidsfeestje in het Witte Huis. Hij hield zelfs een korte rede, die trouwens de aanleiding vormde voor de illegale televisie-uitzendingen waarmee Cuba dinsdag te kampen had. George Bush: ´Vandaag vieren Cubanen over de hele wereld de 20ste mei, dag van de Cubaanse onafhankelijkheid. In naam van het Amerikaanse volk groet ik de Cubaanse gemeenschap. Ik hoop dat de Cubanen spoedig ook kunnen genieten van onze rechten en vrijheden. In Amerika (George bedoelt hier natuurlijk het hele continent, dat hij maar al te graag als zijn achtertuin beschouwt) is er geen plaats voor dictaturen. God zegene het Cubaanse volk dat vecht voor zijn vrijheid. Bedankt.' ´Bedankt, Führer`, blokletterde de Granma woensdag. Op het feestje van Bush ter gelegenheid van de 20ste mei waren 11 genodigden aanwezig. Drie ervan zijn terroristen. Angel Fransisco D´fana is een contrarevolutionair die in Cuba veroordeeld werd. Eusebio de Jesús Peñalver werd op 12 december 1995 (onder Clinton) in Californië gearresteerd toen hij werkte aan de voorbereidingen van een gewapende actie in Cuba. Een grote lading wapens werd in beslag genomen. Hij is bevriend met Luis Posada, een man die in Panama in de gevangenis zit omdat hij met behulp van 48kg explosieven Fidel (en de studenten die hij zou toespreken) wou opblazen. Ernesto Díaz was betrokken bij de voorbereidingen van een aanslag tegen Chávez (de president van Venezuela). Hij werd opgepakt door de Amerikaanse kustwacht toen hij ten tijde van de 7de Ibero-Amerikaanse top op weg was naar de Islas Margarita (waar de top zich afspeelde), gewapend met 2 geweren (kaliber 50) met telescopisch vizier. Hij was van plan Fidel neer te leggen. Dankzij de lange arm van de anti-Cubaanse maffia lopen zulke mensen niet alleen vrij rond in de VS, ze worden zelfs uitgenodigd door de president. We vragen ons af waar ze het over gehad hebben. Groetjes en tot volgende week Gwen en Veerle PS: Voor de liefhebbers van informatie uit de reissector: het aantal toeristen in Cuba is in het eerste kwartaal van dit jaar maar liefst met 19% toegenomen in vergelijking met vorig jaar. Kassa, kassa!