arch/ive/ief (2000 - 2005)

Minstens vier van de staatshoofden die zich dit weekend komen vermaken in het kuuroord van Evian horen eigenlijk in de gevangenis thuis. Blair en Bush zijn verantwoordelijk voor de dood van duizenden Iraakse burgers in een volstrekt illegale oorlog. Berlusconi wordt er ondermeer van verdacht grote sommen geld te hebben gestort op de Zwitserse bankrekening van een rechter die groen licht moest geven voor de overname van een bedrijf door het zakenimperium van de Italiaanse premier. Chirac moet qua hebberigheid en maffieuze praktijken niet onder doen voor zijn collega in Rome.

Deze heren zouden zich volgens hun eigen wetten dus achter de tralies moeten bevinden. En die wetten zijn niet eens van de strengste, toch niet voor mensen met macht en middelen. Zo is er geen enkele wet die verbiedt dat de farmaceutische multinationals slechts 5 % van het totale budget voor ontwikkeling van nieuwe medicijnen investeren in het onderzoek naar ziektes die vooral de landen van de Derde Wereld treffen. Dagelijkse sterven daar 19.000 mensen aan malaria, slaapziekte, TBC, aids en andere ziektes, maar de 20 pillenmultinationals die 65 % van de wereldmarkt bezetten, kijken naar deze armoezaaiers niet om.

Het is bijvoorbeeld ook perfect legaal om 500 $ per seconde te verdienen zoals sommige multimiljardairs op het einde van de jaren '90 deden en dat terwijl 1,6 miljard mensen niet eens toegang hebben tot drinkbaar water. Met de inkomsten van vier van die superrijken kan je nochtans iedereen op deze wereld gratis onderwijs, basisgezondheidszorg, drinkbaar water en voldoende voeding bezorgen.

Ook een land bezetten nadat je het hebt platgegooid is sinds de recentste VN-resolutie over Irak niet langer illegaal. De VS-troepen mogen nog maanden (jaren?) door de straten van Bagdad paraderen terwijl Amerikaanse oliemaatschappijen de Iraakse ondergrond ontginnen. Zou er een Amerikaanse wet zijn die zegt dat Rumsfeld en co de lucratieve contracten voor de herinrichting naar Amerikaanse behoeften van Irak - de gebruikelijke term heropbouw is hier ongepast - niet enkel aan de bedrijven mogen geven waar ze zelf ooit flink poen hebben geschept? Blijkbaar niet.

Vergiffenis
Over al deze 'legale' thema's zullen de 8 regeringsleiders en staatshoofden het op 1 en 2 juni hebben tijdens de Top van Evian. Chirac zal op de clementie van Bush rekenen nu Frankrijk geen weerstand boodt tegen de bezettingsresolutie van de VN. In roddelbladen als Le Monde en de Washington Post wordt druk gespeculeerd of Bush wel in Frankrijk zal willen overnachten. De farmaceutische multinationals hopen op groen licht om nog jaren met hun winstgevende praktijken te kunnen doorgaan.

Het thema van de economische crisis zal ook wel aan bod komen. Nu grootheden Japan en Duitsland in een recessie wegzinken en de dollar flink terrein verliest tegenover de euro, kunnen de staatshoofden en regeringsleiders niet langer ontkennen dat het slecht gaat met het wereldwijde kapitalisme. Er zijn draconische maatregelen nodig, wordt her en der in ondernemerskringen gefluisterd. De voorzitters van werkgeversclubs als de Unice, de Europese Ronde Tafel van Industriëlen en US Business Round Table schreven zelfs een brief aan de G8 waarin ze de staats- en regeringsleiders vroegen om "staatsmansschap te tonen". In 'werknemers'-taal heet dat lagere lonen, minder sociale zekerheid en slechtere openbare diensten.

Solden
Als de rijken schransen, vallen er wel altijd kruimels van de tafel. Maar in dit geval worden zelfs deze aalmoezen duur verkocht. Zo is er Blair die een verhoging van het budget voor ontwikkelingshulp bepleit. Maar Derde Wereld landen die meer centen willen krijgen, moeten wel hun economie hervormen en alle belemmeringen voor buitenlands kapitaal opheffen. Ze moeten hun eigen economie dus in de uitverkoop zetten. Zo wil Blair met ontwikkelingshulp bereiken wat in Irak slechts met een oorlog lukte.

Bush vraagt dan weer de verlichting van de schuld van Irak. Een schuld die toevallig in handen is van landen die weerstand boden tegen de oorlog als China, Rusland en Frankrijk. Dezelfde Bush heeft zich in het verleden altijd heftig verzet tegen schuldverlichtingen van landen die niet door een Amerikaanse administratie werden beheerd.

Tegen al het voorgaande zal ook dit jaar weer flink betoogd worden. Blair, Bush en co verdienen het dat het deze keer minstens even heet wordt als die zomer in Genua.