arch/ive/ief (2000 - 2005)

Als er één ding opvalt na zondag is het dat je politiek moet verkopen volgens de triestige wetten van de vrije markteconomie.Frisse kopkes, goedkope oneliners, mega-advertising in de media en vooral de burger niet angstig maken met daadwerkelijke veranderingen die hoogst nodig zijn.Voor de gemiddelde vlaming stopt de wereld bij de belgische grens en zolang ze maar kunnen "shoppen" heb je hun vertrouwen.Het succesvolle en goedkope marktsocialisme van ene Stevaert,en de puinhoop van kleinlinks bewijst dit alles.Verpakking primeert over inhoud, en dat zullen we geweten hebben.

Bewegingen als de antiglobalisten en AEL zullen in Vlaanderen taboe blijven en kunnen zich beter als sociaalalternatief netwerk uitbouwen.Dit maakt hen politiek onafhankelijk en vrijwaart hen ook van enig machtsmisbruik of geknoei a la Agalev.Vlaanderen zit niet te wachten op een Tobintax of een Abu JahJah. Integendeel zelfs..alles wat
de spreekwoordelijke baksteen, Neckermannvakantie, of aankoop van een nieuwe auto in gevaar brengt wordt op een zondag als deze met de grond gelijkgemaakt.
Geen doemdenkerij, alleen de vaststelling dat de progressieve krachten aan herbronning en heroriëntering toe zijn. Je hoeft trouwens geen politieke partij te zijn om als drukkingsgroep enige invloed te hebben.
Laat onze plastieken consumptiedemocratie voor wat ze is en overspan ze met een flexibel alternatief sociaal netwerk waarin iedere radikaallinkse fractie zich ergens kan in terugvinden.

In plaats van elkaar de strot af te bijten is nu het moment om ons rond de gemeenschappelijke punten te verenigen.En die zijn er...en zeker de moeite waard om ons
"eigen gelijk" voor efkes in te slikken.

groetjes

Interessante analyse. Inderdaad, de wetten van de markteconomie spelen een grote rol en vooral de verkleutering en de infotainment van de media.

Alles waarvan men zich INBEELDT dat het de spreekwoordelijke baksteen, Neckermannvakantie, of aankoop van een nieuwe auto in gevaar brengt wordt op een zondag als deze met de grond gelijkgemaakt en dat die inbeelding, dat is nu net het probleem. Men heeft op zondag gekozen voor het in gevaar brengen van die baksteen, Neckermanvakantie en glimmende auto. Niet de realiteit bepaalt het verkiezingsresultaat, wel de illusie en die illusie werd met man en macht gecreëerd, gevoed en in stand gehouden door de media.

Als een deel van de linkerzijde mee op de illusiekar wil springen, dan is dat haar goed recht. Ze heeft de afgelopen weken duidelijk gemaakt dat we niet op haar kunnen rekenen en so be it. De emancipatie van de allochtone gemeenschap kan niet meer wachten. Wij hebben een maatschappelijke rol te vervullen en zijn niet van plan die opzij te zetten voor drogredenen van linksen met een rechts discours.

Die emamcipatie, beste Edith, begint met zelforganisatie en daar zal de allochtonengemeenschap zelf wel voor zorgen. Daar hebben ze ons gelukkig niet voor nodig. En ze zal komen van de allochtone jonge vrouwen, die hebben tenminste begrepen dat studeren en kennis de sleutel is van ontwikkeling en emancipatie.

Je oproep lijkt mij toch te komen van iemand die niet goed tegen z'n verlies kan. OK de media maken van onze democratie één grote show die het publiek als stemvee naar de sypathiekste kandidaat leidt en daardoor komen partijen en kandidaten met echte inhoud minder aan bod. Maar om daarom het hele parlementaire systeem maar vaarwel te zeggen en ons terug te trekken in 'netwerken' en drukkingsgroepen?
Dat soort zaken is zeker ook wel nodig maar zonder een politieke arm kunnen ze fundamenteel weinig aan de maatschappij verdander volgens mij. Ga maar eens na welke van de eisen van de andersglobalisten, de milieubeweging, de allochtonen kan zonder een aantal polititieke en wettelijke vertalingen.
Het idee dat je met een idealistische beweging spontaan een gedrags- en ideeënverandering bij de gemiddelde Belg teweegbrengt is heel mooi maar onrealistisch vrees ik. Daar heb je ook moedige politieke partijen voor nodig.

slechte verliezers???
geef mij eens één voorbeeld van een verkiezing in België waarbij een partij met vrij radikale standpunten is verkozen en daadwerkelijk iets heeft veranderd.De dossiers van Franchorchamps,kernenergie enz rond Agalev hebben voor de zoveelste keer bewezen dat concrete veranderingen die het grootkapitaal geld kosten via lastercampagnes worden afgestraft.Ik draai al lang genoeg (begin jaren 80) mee om nog in sprookjes te geloven.In onze democratie mag je alles vertellen zolang het aan de cafétoog blijft hangen en je geen daadwerkelijke bedreiging vormt.
Wat die netwerken betreft spreek ik wel degelijk van een lange termijnproject dat voor een stuk kan ondersteunt worden door politiek verkozenen.Alleen is het vrij naief om te geloven dat "de revolutie" via verkiezingen een haalbare kaart is.Met een gestructureerd verzet zoals de ANTIFA beweging in Duitsland ben ik al ferm content.

welgemeende groetjes

Het probleem is inderdaad dat de veranderingen in een democratie nu eenmaal nooit snel en radicaal zijn. Het is een werk van lange adem en soms te lang misschien maar het werkt wel. Kijk naar arbeidersrechten (die het grootkapitaal wel degelijk geld kosten) voedselbescherming, maar ook alleen al het feit dat nachtvluchten niet ongelimiteerd kunnen in ons land bewijst toch dat politiek wel degelijk ergens over gaat en dingen gedaan kan krijgen. Ik ben ook niet gelukkig met het grote aantal compromissen dat de groenen bereid waren te maken om in de regering te mogen zitten maar wil dat zeggen dat er geen stevige oppositiepartij in het parlement mag zitten die het neoliberale denken aan de kaak stelt?
Maar uiteindelijk hebben we volgens mij allebei gelijk :)
Een alternatieve partij kan niet zonder een beweging achter zich die het gedachtengoed levend houdt. Omgekeerd moet die beweging echter wel beseffen dat zij ook politieke macht nodig heeft om echt iets te kunnen veranderen.

... gebeuren sociale veranderingen via de stembus? Zolang de socialisten eeb rede massabeweging waren hebben ze vanalles afgedwongen via de straat, door actie, betogen, staken (achturendag, jaarlijkse vakantie, sociale zekerheid...) Nu de politieke vleugel reeds jaren aan de macht participeerd en de vakbonden "erkend" zijn als "sociale partners" wordt daar beetje voor beetje aan geknaagd.En die CAO's waar werkelijk nog iets instaat zijn niet die die op de SERV of in de NAR afgesproken worden maar sectorale CAO's na stakingen.

t Is trouwens op basis van die vaststelling dat de antiglobaliseringsbeweging een nieuw elan gegeven heeft aan de contestatiebeweging, die door het zich groeperen in grotere en kleinere partijen had laten recuperen en daardoor slecht nog een achterhoedegevecht leverde (proberen via de politiek te behouden wat via de straat was wervorwen).

De kleine opkomst bij het bsf en de povere uitslagen van partijen die zich voordoen als de "politieke" vertaling van het antiglobalisme wijst er op dat de beweging zich niet laat recupereren.

Libby,
sociale veranderingen gebeuren inderdaad niet via de stembus ze zouden in een goed werkende democratie wel aan de basis moeten liggen van wat mensen in het stemhokje kiezen. Op hun beurt moet de politieke klasse die signalen dan overnemen en er aan het werk mee gaan op een manier die de meerderheid van de bevolking kan bekoren.
Dat dat vaak niet een manier is waar ik of jij ons in kunnen vinden is pech maar zo werkt het nu eenmaal. Als je iets aan wil veranderen zal je inderdaad netwerken, actiegroepen en dergelijke nodig hebben om de bevolking te overtuigen. Dat daarbij soms op de rand van het wettelijke gebalanceerd wordt, OK; dat daar af en toe zelfs ronduit burgerlijke ongehoozaamheid oor nodig is,ook goed.
Maar ga je vanop de straat wapentransporten tegenhouden, ga je vanop straat een privatisering van de sociale zekerheid tegenhouden?
Ik durf het ten zeerste betwijfelen. Ik geloof echt dat er met de uitbouw van een beweging tegen het neoliberalisme er ook een goede partij moet uitgebouwd worden die een democratische stem geeft aan onze ideeën. Het is alleen jammer dat we bij deze verkiezingen slechts de keuze hadden tussen de pvda met een ael sausje (wat voor mij zeker geen toonbeeld van andersglobalisering is)en agalev dat in de regering veel van z'n idealen verkwanseld had.
Maar als er uit de assen van agalev een nieuwe partij verschijnt moet iedereen z'n verantwoordelijkheid maar eens nemen lijkt mij.

doen ze het ook niet