arch/ive/ief (2000 - 2005)

Zopas zag in in het journaal een kort interview met Madonna, afgenomen door André Vermeulen.

Deze keer zagen we niet de glamourlady maar een gewone vrouw en moeder.

Madonna spreekt zich uit tegen de oorlog in Irak. Ook zij doorprikt de mythe dat de oorlog om Saddam ging. Ze heeft begrepen dat het wel degelijk om olie en de toekomstie Amerikaanse economie gaat.

Madonna zet zich in haar nieuwste CD af tegen the American way of life, een levensstijl die niet echt meer specifiek Amerikaans is, maar zowat overal is overgenomen. Ze wil zich meer bezig houden met waarden en normen en stelt vragen daarrond.

Madonna wil herinnerd worden als een goede moeder, een goede echtgenote en een goede vriend. Haar carrière als zangeres vind ze van ondergeschikt belang.

Ik plaats dat hier, omdat we vanmiddag zagen wie achter de many million Dollar superstar zit, namelijk een gewone vrouw en moeder, een heel menselijk iemand. In het imago van superstar kwam het menselijke nooit aan bod, maar ontmenselijking werkt niet alleen naar boven toe zoals voor suppersterren, maar het werkt ook destructief naar individuën of groepen mensen. Als men het over de bevolking van Islamitische landen heeft op tv, dan spreekt men niet van mensen, maar van moslims. Het klinkt vaak wat alsof moslims andere wezens dan mensen zouden zijn, terwijl het toch alleen maar mensen zijn die rechtschapen wensen te leven.

Heel geniepig worden we opgejut, vooral door de media, tegen mensen die zoals wij gelukkig en in vrede willen leven, mensen die zoals wij dromen van een betere toekomst voor hun kinderen. Mensen die zoals wij een beetje vriendschap waarderen. Mensen die zich niet altijd wensen te kleden zoals wij dat gewoon zijn, maar daarom vanbinnen niet anders zijn. Mensen die hun gelijkwaardigheid opeisen. Mensen die ook mondig zijn en liefst als vrije burgers leven en NIET BETUTTELD wensen te worden.