arch/ive/ief (2000 - 2005)

Geert was als dokter in Irak en maakte daar de Amerikaanse bombardementen en invasie mee. « ‘Waarom gaan jullie al terug’, vroegen de Irakezen mij. ‘Om overal te gaan vertellen wat er hier gebeurd is, zodat we kunnen voorkomen dat het nog eens gebeurt. Ik ga nu aan echte preventieve geneeskunde gaan doen’, antwoordde ik hen. Maar toen ik terugkwam, was niemand geïnteresseerd in mijn verhaal. De Zevende Dag liet ons weten dat ze nu nog enkel oog hebben voor de verkiezingen. » Nochtans zou de oorlog nog altijd nieuws moeten zijn, aldus Geert. « Er sterven nu meer mensen aan de gevolgen van de oorlog dan tijdens de bombardementen. »

In een ultieme poging om de oorlog in Irak terug in de pers te krijgen, organiseerde Geert Van Moorter maandagavond een herdenkingsactie op de kaaien langs de Schelde. Het idee voor deze actie deed Geert op in Irak enkele dagen voor de start van de bombardementen. “Drie dagen voor de hel losbarstte in Bagdad, hielden we een symbolische anti-oorlogsactie aan de Tigris. We lieten kleurige vlotjes met kaarsen wegdrijven op de stroom. Alle aanwezigen zeiden daarbij het woord 'vrede' in hun eigen taal. Aan de ene kant van de rivier de ondergaande zon , aan de andere kant de volle maan, daartussen het kringelende water dat de vredeslichtjes en vredesverlangen van de hele wereld weerspiegelde… Van de Schelde vertrokken bommen naar de Tigris. Ik kom terug van de Tigris naar de Schelde, met een uitnodiging om van die stroom van wapentransporten even een stroom van vrede te maken, met een symbolische actie met een vredesvlot, bloemen en wimpels, met voordracht en muziek. Ter nagedachtenis van de duizenden Iraakse burgerslachtoffers, waarvan sommigen in mijn armen stierven. Als stil protest tegen de Belgische medeplichtigheid aan die oorlogswaanzin.”

Gretta Duisenburg: "Bezettingstroepen, dat zijn het."
Het waren grote namen die de noodkreet van dokter Van Moorter beantwoordden. Gretta Duisenberg, voorzitster van het Nederlandse platform "Stop de bezetting", en echtgenote van de voorzitter van de Europese Bank, las een tekst voor waarin zij scherp uithaalde naar de bezetting van Irak en Palestina. “Laat ik ze bezettingstroepen noemen, want dat zijn ze. Zij zullen de nabije toekomst van Irak bepalen, niet de Irakezen of de Verenigde Naties. Dat hebben de Amerikanen al duidelijk gemaakt. Irak zal voorlopig niet vrij zijn. Amerikaanse soldaten vallen huizen binnen en pakken grote aantallen Irakezen op. Checkpoints verrijzen en uitgaansverboden worden ingesteld. Er heerst een shoot-to-kill beleid ten aanzien van personen die zich in de ogen van de bezetters verdacht gedragen. Geen twijfel dit zijn concrete manifestaties van een Amerikaans beleid dat gericht is op langdurige economische en militair-strategische controle over Irak.”

Dirk Tuypens (acteur in Thuis) en Tom Kestens (ex-lid Das Pop) brachten een protestsong die Tom heeft geschreven toen de oorlog uitbrak en die ze na elke voorstelling samen zongen. Walter De Buck koos voor “Ik zou zo gere willen leven”.

'k Zou zo gere willen leven
In ne wereld zonder haat
Zonder macht en zonder streven
Waar dat 't al vanzelf gaat
'k Zou zo gere willen leven
In ne wereld zonder pijn
Waar iedereen het al kan geven
En het geestig is te zijn.

Armand, de legendarische Nederlandse protestzanger, was er ook. Eén mailtje was genoeg om hem vanuit Eindhoven naar Antwerpen te lokken. “Om te betogen en actie te voeren moet je tegenwoordig in Antwerpen zijn. In Amsterdam gebeurt nooit wat.” Ook hij maakte onlangs kennis met het fenomeen van de mediaboycot. Samen met 13 andere artiesten bokste hij de cd War on War in elkaar. Toen hij de media contacteerde om de cd te promoten kreeg hij te horen dat de oorlog geen nieuws meer is. Eén keer werd hem zelfs geantwoord dat de voorstelling van de plaat voor onbepaalde tijd uitgesteld werd tot de volgende oorlog.

Armand: "Ik wou dat er in Nederland zo'n partij was"
Dan was het de beurt aan Geert Van Moorter om het podium te beklimmen. “Ik wou dat ik alle politiekers kon meenemen naar Irak om hen met hun neus op de feiten te drukken. Napoleon die leidde nog persoonlijk de troepen op het slagveld. Onze politiekers steken zich weg. Ze willen niet zien wat ze met hun beslissingen aanrichten. Ze willen niet met deze oorlog geconfronteerd worden. Ik heb er alle verkiezingsprogramma’s op nagelezen. Geen enkel partij spreekt over de oorlog. Als de oorlog niet meer actueel is en het thema nu nog enkel de verkiezingen blijken te zijn, dan moet ik laconiek besluiten dat ik aan de verkiezingen moet meedoen om nog over de oorlog in Irak te kunnen spreken.”
Gretta Duisenberg kan zich volledig vinden in die gedachtengang. “Ik vind het ontzettend goed wat ie doet. Ik hoop dat hij op die manier wat aandacht voor deze thema’s kan genereren.” Ook Armand was meteen verkocht. “Ik wou dat er in Nederland zo’n partij was. Maar daar gebeurt helaas nooit wat. Ik vind Resist ook zo’n leuke naam.”

Ondanks die grote namen kon ook deze actie niet op de aandacht van journalisten rekenen. « Ach, trek het je niet aan, » probeerde Armand Geert te troosten. « De media vertolken niet de mening van het volk, ze vertolken enkel de mening van een klein clubje. Dat moet je weten. Fuck the system or the system will fuck you.» Woensdag zal Geert Van Moorter het nog eens proberen. Dan dient hij samen met Colette Moulaert een klacht in tegen generaal Franks in naam van Irakese slachtoffers van de oorlog. Deze klacht geniet nu al de steun van Gretta Duisenberg en werd al ruim becommentarieerd in de buitenlandse pers. Benieuwd wat het woensdag wordt.

De wake gaat recht naar het hart en geeft hoop. Geert mag nog initiatieven nemen. Op 30 april was er ook een herdenkingswake in Beirout voor Irakese en Palestijnse oorlogsslachtoffers waarvan verslag met foto's op: http://electronicintifada.net/v2/article1431.shtml

Ik vind Geert Van Moorter een prachtige mens, dat wou ik toch wel eventjes vertellen. Zo'n overmaat aan positieve energie heb ik ronduit nog nooit gezien. Ik stond werkelijk versteld van de manier waarop hij vriend en vijand met de megafoon uren aan één stuk animeerde op de grote oorlogsbetoging in Brussel dit voorjaar. Zelfs de flikken stonden geamuseerd te kijken, terwijl het toch wel over héél serieuze onderwerpen ging.

Hoed af voor Geert, en veel geluk met wat hij verder ook doet!

Een zeer mooie en ontroerende wake. Gelukkig was Indymedia aanwezig, anders zouden jullie het waarschijnlijk niet geweten hebben.