arch/ive/ief (2000 - 2005)

Wij betuigen ons medeleven met het Irakese volk dat slachtoffer is van deze oorlog.

Wij betuigen ons medeleven met de slachtoffers van het jarenlange embargo.

Wij betuigen ons medeleven met de waarheid, die slachtoffer is geworden van het belangrijkste wapen van de neocons in de Bush administratie; hun goed geoliede propaganda- machine.

Wat men ons ook heeft proberen wijs te maken, oorlogen worden gevoerd omwille van economische en geopolitieke belangen.

De VS hebben het internationaal recht geschonden door unilateraal een oorlog tegen Irak te voeren. Een oorlog die niets te maken had met de argumenten waarmee hij verkocht werd. Belgie heeft zich door het toestaan van wapentransporten over ons grondgebied medeplichtig gemaakt. Het internationaal recht verbiedt een staat te helpen die als een agressor wordt beschouwd. Geen enkel verdrag kan België ertoe dwingen het VN-Handvest opzij te schuiven.

De onwil van de Belgische regering om de juiste conclusies te trekken bewijst alleen maar dat het belang van alle bedreigde Irakezen niet opweegt tegen de economische belangen van België. De kwestie is nog altijd actueel want zo lang de neoconservatieven in de Bush-administratie het voor het zeggen hebben, zal de dreiging van nieuwe conflicten blijven bestaan.

Terwijl de mainstream-media zich hoofdzakelijk bezig hielden met spectaculaire oorlogs-(sport) verslaggeving, en het Iraakse slagveld een drukbekeken etalage was voor de wapenindustrie; was het louter door de inzet en het engagement van mensen als Geert Van Moorter dat het vreselijke leed van het Irakese volk de wereldpers haalde.

It ain?t over ?till it?s over!

Miljoenen Irakezen staan aan de rand van een humanitaire catastrofe. Er dreigt hongersnood. Het voedsel- distributiesysteem is lamgelegd, de landbouw geruïneerd.
De pakhuizen van de overheid die als belangrijkste leveranciers van zaden, meststoffen en pesticiden zouden gediend hebben zijn geplunderd en de essentiële irrigatienetwerken zijn vernietigd. Een ziekte als diarree maakt zeer veel slachtoffers, vooral onder jonge kinderen. etc.,..

Terwijl niemand weet hoe erg het humanitair drama is kunnen wij alleen maar vastellen dat Irak voor de media geen nieuws meer is. Niets is zo vluchtig als de aandacht van kranten en journaals. Een journalistieke wet wil dat de aandacht voor een ramp wordt bepaald door het aantal slachtoffers gedeeld door de afstand, niet alleen de fysieke afstand maar ook de psychologische afstand.

En ondertussen draait de olieproductie alweer op volle toeren; ?Als de verkoop van Iraakse olie niet snel wordt aangezwengeld, dreigt de Iraakse oliesector in problemen te komen. de opslagcapaciteit zal nog voor het eind van de maand verzadigd zijn? dixit Colin Powel.

Over het kenbaar maken van prioriteiten gesproken!

De haviken in de Amerikaanse regering zijn van oordeel dat een nieuwe Iraakse regering olie kan verkopen zonder VN-toestemming. Het is duidelijk dat de VS de hand willen leggen op het Iraakse oliegeld. De VS zijn op weg om lid te worden van de Opec.

Wij moeten terug media-aandacht vragen voor de situatie in Irak. Al was het maar omdat een degelijk geïnformeerde publieke opninie het enige middel is om de oorlogszucht te stoppen.

Misschien terloops nog even opmerken dat de coalitietroepen opnieuw clusterbommen en munitie met verarmd uranium hebben gebruikt. De VS beslissen welke landen er massavernietigingswapens mogen hebben en welke landen niet. Zijzelf mogen niet alleen massa vernietigingswapens bezitten, ze eigen zich ook het recht toe ze te gebruiken.

De VS willen de hegemonie over de wereld en dat plan moet en zal kost wat kost uitgevoerd worden.

Ook wij zouden net zoveel plezier beleven aan de val van de regering Bush als aan de ondergang van Saddam Houssein.

Met oprechte gevoelens van respect,

Geena & Coco

--------------------
Noot :
Coco heeft een website die meer dan de moeite waard is om eens te bezoeken : http://www.wgo.be

Chapeau voor jullie, Geert en alle anderen op de actie in Antwerpen en die er in hun hart bijwaren. Hiermee wordt de morele standaard aangegeven waaraan iedereen zich kan spiegelen en die zorgt voor een beetje hoop.