Vermogensbelasting OPGELET !

Immers niet minder dan 22.000 miljard BEF privaatvermogen en 6000 miljard BEF bedrijfsvermogen wordt in België NIET belast. Nederland, Frankrijk en Duitsland doen dat wel. Elk op hun manier.

Ja, er zijn successierechten op erfenissen. Er zijn belastingen op aandelen. Maar rijk zijn op zich is geen reden tot heffing in dit apenland. Arbeid des te meer. De onrechtvaardige fiscale behandeling van ARBEID tegenover VERMOGEN was de aanzet van een brede opiniebeweging vanaf 1997 die gelijke belasting van KAPITAAL en ARBEID wilde en die specifiek opkwam voor en vemogensbelasting en een vermogenskadaster. Dat laatste is onbestaande in België.

Niet alleen bewegingen als ATTAC namen gaandeweg deze eis op in hun basisplatform, vooral de kristelijke vakbond heeft er een strijdpunt van gemaakt de afgelopen jaren.

Groot was de ontgoocheling toen bleek dat in het paarsgroene federale regeringsakkoord NIETS opgenomen was over een VERMOGENSBELASTING. Dit punt stond centraal in de 4 jaar aanslepende evaluatiediscussie van de paarsgroene regering binnen vakbonden, globalisten en in brede linkse kringen.

Veruit het belangrijkste initiatief was de petitieactie van het ACV voor invoering van een vermogenskadaster en een jaarlijkse vermogensbelasting van 1% op de 10% rijkste vermogens (om en bij de 20 miljoen fr). Een maatregel die zichzelf meer dan dubbel en dik terugverdient. Meer dan 100 miljard per jaar netto inkomsten voor de staat ! En daar moet niemand een boterham minder om eten. Daar kan omzeggens geen kapitaalvlucht op volgen want het gaat hier vooral om vast vermogen. De markt van immobiel vemogen is trouwens de enige markt die de economie nog min of meer rechthoudt. De eigenaars van huizen en kantoren en bedrijfsinrichtingen belasten (vanaf 20 miljoen fr.) dat is toch beter dan die fenomenale huurprijzen en die zware afbetalingen van onze hypothecaire leningen die vandaag al meer dan 30% van ons inkomen in beslag neemt.

In plaats van dergelijke maatregel staan we met paarsgroen nog verder van fiscale rechtvaardigheid. We kregen een commisaris voor fiscale fraude, de zelfde man die curator was van de Forges de Clabecq. Daar hoeft het kapitaal geen schrik voor te hebben. We kregen een hervorming van de personenbelasting die, aldus paarsgroen, loonsverhogingen overbodig maakt. Zij bleek een kers op de taart van de middenklasse. En in volle oorlogsvoorbereiding ging Verhofstadt zijn nieuwe vennootschapsbelasting aanprijzen bij buitenlandse investeerders in New York. Jan Voets van het ABVV herhaalde op het Belgisch Sociaal Forum wat eenieder al lang weet: België is en blijft een fiscaal paradijs.

Twee weken voor de verkiezingen duikt de vermogensbelasting terug op in de kiescampanje. Maar in tegenstelling tot 1999 niet als stap in het herstel van de fiscale rechtvaardigheid maar... als middel om loonlastverlagingen te compenseren !

Het begon met het teletubbiecongres eind vorig jaar in Blankenberge waar de pers (en niet de congresgangers !) kennis konden maken met een nieuw plan tegen de werkloosheid:

1° een nieuwe "operatie Cooremans-De Clerq" voor de KMO's onder het mom van "zuurstof voor de KMO's". Deze wet van het roomsblauwe kabinet van het begin van de jaren ' 80 gaf grote fiscale voordelen aan eenieder die aandelen kocht en dus kapitaal investeerde in de bedrijven. De SP.a wil vandaag het zelfde doen specifiek voor de KMO's omdat zij moeilijk aan vers kapitaal kunnen geraken. Veel geld valt er natuurlijk niet te rapen op de beurs na het uiteenspatten van de ICT-zeepbel.

2° Deze fiscale kadeau zou wel moeten gepaard gaan met tewerkstellingsgaranties en ...

3° met een compensatie in het overheidsbudget door een vermogensbelasting !

Met de opstoot van de werkloosheid en de eindeloze stroom sluitingen en afdankingen komt de tewerkstelling meer en meer op de voorgrond als centraal thema van de kiescampanje. Er tekent zich een consensus af tussen ALLE traditionele partijen (zie forum economische democratie http://www.attac.be artikel "programmas tewerkstelling partijen")voor een groots programma van LOONLASTVERLAGINGEN om jobs te creeëren.

De VLD spreekt van 1, 5 miljard euro. Verhofstadt wil de eerste 6 maand van de komende regering 60.000 jobs scheppen.(VLD-congres Hasselt 10/5) De SP.a past haar voorstel aan en voegt loonlastverlagingen toe aan haar teletubieplan. AGALEV eist naast compensatie via vermogensbelasting ook compensatie via energieheffingen. VLAAMS BLOK, NVA, CD&V, om maar te zwijgen van VIVANT allen sloven ze zich uit om de bijdragen voor de sociale zekerheid te verminderen om alzo de werkloosheid te lijf te gaan.

Dat is hetzelfde concurrentieliedje als sinds 20 jaar. In 2001 werden reeds 150,6 miljard BEF werkgeversbijdragenverminderingen toegestaan, zijnde 18,1% van de globale werkgeversbijdragen en 6,3% van de globale loonmassa ! Alle landen voeren dit zelfe beleid waardoor het concurentievoordeel ervan nauwelijks een jaar standhoudt, waarna alles van opnieuw begint.

Maar in dat zelfde jaar slaat in alle landen de conjunctuur om. En het arbeidsscheppende effect van deze loonlastverlagingen is nooit bewezen. Tot nog toe volgt de tewerkstelling immers de conjunctuur. Dat wil zeggen dat wordt aangeworven wanneer de bedrijven iemand nodig hebben en dat wordt afgedankt wanneer de winsten en het bedrijfskapitaal op peil moeten gehouden worden. De overheid schept natuurlijk wel vervangende tewerkstelling maar nooit meer dan de conjunctuur mogelijk maakt. De ruimte daarvoor is ofwel door de Maastrichtnormen weggesanneerd (EU) of/en wordt besteed aan militaire bewapening (VSA). De loonlastverlagingen zijn daarin tamelijk neutraal dat wil zeggen ze verdwijnen in het geheel van het kapitaal van de onderneming zonder zonder ernstige compensatie en controle.

Het is deze ervaring die de werkgroep economische democratie er toe aangezet heeft te pleiten voor een wetsvoorstel waarin een verbod op afdanken en sluiten wordt opgelegd in alle bedrijven die lastenverminderingen gekregen hebben. Concreet, aldus het wetsvoorstel dat Vincent Decroly heeft ingediend op basis van gesprekken met ondermeer de werkgroep, kan er van sluiten en afdanken geen sprake zijn zolang het werknemersstatuut en het loon niet behouden wordt via een CAO met de vakbonden. En dit in dezelfde activiteit (openhouden van het bedrijf) of in een andere activiteit mits goedkeuring van de vakbonden. Slapend kapitaal van de vermogens zou daarvoor onder controle van de vakbonden kunnen aangesproken worden om deze bestaande of nieuwe activiteit te helpen financieren.

Daarom een vermogensbelasting. 100 miljard jaarlijks (minimaal voorstel ACV), daar kun je al wat mee doen om jobs te scheppen. Onder controle van de werknemers die uiteindelijk gewerkt hebben om de bedrijven, scholen en ziekenhuizen op te bouwen en die via de sociale zekerheid bijgedragen hebben tot het kapitaal. Het zijn niet zij die moeten opdraaien voor een recessie, maar wel degelijk diegenene wiens inkomen is toegenomen door de toename van de winsten en het kapitaal de afgelopen jaren. De strijd tegen de werkloosheid is dus onvebrekelijk verbonden met een democratische ingreep van de producenten/werknemers en met politieke waarborg voor deze ingreep. Wist U dat de SP.a met geen woord rept over de sindicale vertegenwoordiging van de KMO's in de uitvoering van haar KMO-plan ? Hoe kan je nu een patroon vertrouwen dat hij jobs gaat scheppen et het geld dat de sociale zekerheid hem gaat toestoppen zonder dat hij toelaat dat een vakbond op het bedrijf binnen mag om de sociale wetten te controleren ?

Het weze duidelijk dat de uitstoot van arbeid de grootste factor is in de verhoging van de werkloosheid vandaag, omdat de globalisering de productie en de distributiekanalen enorm flexibel gemaakt heeft. Onmiddellijk kan radicaal gereageerd worden op de minste zucht van de markt. Naast de stress en de schrik die dat oplevert voor diegenen die nog werk hebben ligt hierin een groot deel van het wonder van de gouden jaren '90 die grotendeels betaald zijn door permanente structurele werkloosheid op wereldvlak. Het aantal werkposten nam in die periode natuurlijk toe in absolute termen met de groei van de markt. De tweeverdiener is vandaag de algemene norm in de wereld. Meer en meer studenten gaan jobben.Ouderen moeten terug gaan werken enz.

Maar de rationalisering van de arbeid door de multinationale ondernemingen gedurende de jaren '90 geeft vandaag minstens in de VSA (en wanneer bij ons ?) aanleiding tot de absolute DALING van het aantal werkposten in een situatie van economische groei !! Ziehier een overzicht van het aantal arbeidsposten dat geschapen is onder het bewind van de de veschillende Amerikaanse presidenten:

Truman First Term: 60,000 jobs gained per month
Truman Second Term: 113,000 jobs gained per month
Eisenhower First Term: 58,000 jobs gained per month
Eisenhower Second Term: 15,000 jobs gained per month
Kennedy: 122,000 jobs gained per month
Johnson: 206,000 jobs gained per month
Nixon First Term: 129,000 jobs gained per month
Nixon/Ford : 105,000 jobs gained per month
Carter: 218,000 jobs gained per month
Reagan First Term: 109,000 jobs gained per month
Reagan Second Term: 224,000 jobs gained per month
G. Bush: 52,000 jobs gained per month
Clinton First Term: 242,000 jobs gained per month
Clinton Second Term: 235,000 jobs gained per month
G.W. Bush : 69,000 jobs LOST per month

bron: http://www.thenation.com

Staan wij hier voor een nieuwe trend ? Door de globalisering van de economie welicht wel. De Europese overheden en de Europese economiën gaat misschien wat langer de uitstoot van de arbeid kunnen afremmen, maar alle trends uit Ameika zetten zich na een tijd ook door bij ons en dat steeds sneller en steed gelijmatiger.

Dat maakt van de strijd tegen de loonlastverlagingen een des te dringender thema. Zeker in de kiesstrijd voor 18 mei. Laten wij de laatste dagen voor de verkiezingen iedereen wakker schudden voor het gevaar van een grote deal waarin fiscale en sociale cadeaus worden toegekend aan de bedrijven in ruil vage tewerkstellingseisen.

Ik roep via deze tekst op tot een debat en een waakzame actie naar alle kandidaten van de verkiezingen toe rond dit thema.

Wij moeten protesteren tegen Verhofstadt die 1, 5 miljard euro loonlastverlagingen belooft. Wij moeten de demagogie doorprikken van zijn belofte om 60.000 jobs te scheppen de eerste 6 maand van zijn legislatuur. Wij moeten de vakbonden steunen die berekenden dat deze voorstellen duurdere operaties zijn dan de voorstellen die de winsten en vermogens aanspreken. Loonlastverlagingen betalen zichzelf niet terug !!! De sociale zekerheid en de staatskas zijn daar de dupe van !

Maar wij moeten ook protesteren tegen de pervertering van de eis van een vermogensbelasting binne paarsgroen. AGALEV en SP.a nemen deze eis niet op zoals de vakbonden en de verschillende opiniebewegingen en ATTAC deze eis hebben gesteld in het kader van meer fiscale rechtvaardigheid en economische democratie. SP.a en AGALEV stappen met een linkse slogan mee in het rechtse verhaal van de loonlastverlaging en eisen een vermogensbelasting (SP.a)en een energietaks (AGALEV) ter compensatie van hetgeen de sociale zekerheid en de fiscus zal moeten derven via de verschillende banenplannen of fiscale stimuleringsplannen voor de KMO's.

Wij moeten duidelijk stellen dat noch de miljeubeweging, noch de vakbeweging belang hebben bij dergelijke deal.

Hierin ligt een bron van een deal binnen paarsgroen die vanaf 19 mei op tafel komt naargelang de electorale krachtsverhoudingen tussen de paarsgroene partijen.

Wij moeten ondubbelzinnig en duidelijk de vermogensbelasting ONVOORWAARDELIJK op de agenda zetten.
Wij moeten eisen van alle kandidaten die zeggen dat ze iets aan de werkloosheid willen doen dat die vermogensbelasting rechtstreeks jobs moet genereren. Dat kan op de manier zoals Vincent Decroly het stelt of door andere OPENBARE TEWERKSTELLINGSINITIATIEVEN onder CONTROLE VAN DE WERKNEMERS. Die initiatieven kunnen betrekking hebben op het behoud van jobs (bv. investeringen in de hoogovens van Luik) of op het herverdelen van jobs (arbeidsduurvermindering zonder loonverlies) of op het scheppen van nieuwe jobs in bepaalde sectoren (volwaardige vaste tewerkstelling in nieuwe behoeften door de overheid en onder controle van de werknemers en de gebruikers).

Wat daarbij ook opvalt dat is dat naast de consensus over de loonlastverlagingen er ook een consensus ontstaat om de Multinationale Ondernemingen gerust te laten in het debat. Als men de electorale folders leest lijkt het wel of een land als België geen multinationale ondernemingen kent. Maar enkel KMO's alsof die een eigen leven leiden. De meerderheid van de KMO's zijn nochtans gekoppeld aan de omzet en de tewerkstelling van de Multinationale Ondernemingen. Het is dus zuiver electorale demagogie om 10.000-en jobs, beloven zonder afbraak te doen aan de macht en het kapitaal van de multinationale groepen.

Ik roep alle vakbonders en globalisten op om te reageren op deze oproep en de discussie over de politieke uitdrukking van de beweging in dat soort termen te voeren. In plaats van een broze poging tot politiek alternatief als Resist waar ikzelf kandidaat voor ben, uit te sluiten uit het debat onder globalisten zouden wij beter meer tijd besteden om de programmas van de partijen te bestuderen om met de bevolking de paarsgroene zeepbel te doorprikken. Om de druk op te voeren op de kandidaten die reeds verantwoordelijkheid hebben opgenomen in het beleid en hen te confronteren met de eisen van de beweging.

Hetis in die zin dat de werkgroep economische democratie een brief geschreven heeft aan de kandidaten met de vraag om het wetsvoorstel Decroly opnieuw in te dienen.Het is dat dat werkgroep democratie gedaan heeft op het Belgisch Sociaal Forum.

Persoonlijk heb ik mij dood geërgerd aan het feit dat een atelier over criminalisering van sociale bewegingen moet doorgaan in een gebouw van BELGACOM, een van de grote private ondernemingen die 1000 en 1000 op non-actief heeft gezet. Wat een idee om daar tussen de glazen torens van de WTC en andere post-moderne simbolen van de globalisering tenten op te zetten om te discutreren over een andere wereld ?

Toch hebben wij deelgenomen met de werkgroep aan een debat over de multinationals. Ondermeer tekstielarbeidsters uit Centraal Amerika en vakbondsmensen uit de ICT-sector hebben daar verslag uitgebracht van hun ervaringen. De delegees van een afdeling van ALCATEL/JABIL uit Brest in Frankrijk deden er een oproep tot bijeenbrengen van bedrijven die sluiten.

Laten wij de kiezers op 18 mei confronteren met deze ervaringen opdat er een echt democratisch debat ontstaat. Een over feiten en niet over show! En een over alternatieven en niet over hersenspinsels. Een over een politiek alternatief voor paarsgroen en het Blok en niet over posities in de zoveelste politieke deal.

Wie een concreet initiatief rond vermogensbelasting deze week nog wil steunen neemt maar kontakt op.

arch/ive/ief (2000 - 2005)