arch/ive/ief (2000 - 2005)

Cohen vindt het wellentjes met de marrokaanse jongeren in zijn stad en wil hard optreden. Typisch voorbeeld van onverdraagzaamheid en racisme door deze burgemeester.

Eender wel excuus is nu goed om tegen onze broeders en zusters onverantwoorde maatregelen te treffen en een heksenjacht te beginnen.

Het zou tijd worden dat AEL nederland wat meer op straat komt!

bron:
http://teletekst.nos.nl/gif/111-01.html

Job Cohen heeft het in dit verband over de Marokanen die tijdens de 4 mei herdenking (herdenking van de slachtoffers van WO2)de 2 minuten stilte verstoorden en leuzen riepen als "alle joden moet je doden!"

Sommige dingen kunen echt niet door de beugel!

Het is belachelijk om Cohen te beschuldigen van racisme, hij is een hartstochtelijk voorvechter van de multiculturele samenleving. Vorige maand tijdens een debat in Amsterdam, was Dyab verbaasd iemand (Cohen dus) tegenover zich te hebben die gewoon begreep waar hij het over had.

Volgens het Parool was een van de Marokkaanse jongeren die kwetsende woorden riep tijdens de herdenkingsplechtigheid op 4 mei riep slechts 11 jaar! De jongens riepen onder meer: "Joden, die moeten we doden." Ze werden terecht gewezen door Marokkaanse vaders. Later op de avond werd met de kransen gevoetbald. Ook bij het homomonument werd de stilte verstoord. Uit het Parool van 10.05.2003: "Stadsdeelvoorzitter Henk van Waveren heeft formeel namens de bewoners van De Baarsjes aangifte wegens discriminatie gedaan tegen de jongen van elf en de anderen, nadat eerder D66-fractievoorzitter in de stadsdeelraad Michel Rog dat al had gedaan. De jongens riepen onder meer: 'Joden, die moeten we doden.' Rog had de elfjarige jongen zondagavond al op de korrel en heeft hem geïdentificeerd. Van Waveren heeft maandag een gesprek met de jongen, zijn moeder en zijn oudere broer (die fungeert als tolk). De jongen is onder de hoede genomen van het project Justitie in de Buurt (JIB). Justitie bepaalt ook verder wat er met hem moet gebeuren."

Over burgemeester Cohen zegt Jose: "Vorige maand tijdens een debat in Amsterdam, was Dyab verbaasd iemand (Cohen dus) tegenover zich te hebben die gewoon begreep waar hij het over had."
Ik denk dat Jose gelijk heeft. Op de site van AEL Nederland lees ik over het debat tussen Cohen en Abu Jahjah: "In NRC-Handelsblad van 3-5 was te lezen dat Dyab Abu Jahjah door Cohen ’doodgeknuffeld’ was bij het beschreven debat. Dat is een misvatting. Het was gewoon een van de zeldzame momenten dat Dyab een gelijkwaardige gesprekspartner had. En dus een van de weinige keren dat niet alles door zijn debatgenoot verkeerd begrepen, negatief uitgelegd of direct verworpen werd. Eindelijk een ’goed gesprek’ dus, zoals het hoort." (http://www.ael.nl/arena.htm)

Onze A'dammer lijkt mij wel erg bevooroordeeld...

er wordt inderdaad een hetze gevoerd tegen "marokkaantjes", getuige het feit dat diet "nieuws" over de dodeherdenking echt AL op 6 mei in de publiciteit was gebracht. En de volkskrant dit VANDAAG als groot nieuws bracht (opening op de pagina drie) Dit had op een hele andere manier aangepakt moeten worden, zonder dat dit op deze manier in de media is gebracht. Dit werkt stigmatiserend terwijl het gewoon iets is, wat net zo goed door autochtone pubertjes gedaan had kunnen worden.

Nochtans vind ik het hierboven geschrevene een zeer raar bericht. Jammer dat Belgium geen ruisvak heeft. Het is een hetzerig stukje zonder echte nadere informatie.

"Een van de Marokkaanse jongeren die kwetsende teksten riepen tijdens de dodenherdenking op 4 mei in stadsdeel De Baarsjes, is een jongen van elf jaar. De politie is nog op zoek naar een aantal andere jongens."
http://www.parool.nl/1052544075300.html

Dodenherdenkingen zijn deel van de politieke cultuur van nationale staten. Ze zijn niet zo zeer gericht op de doden, als op het versterken van de gemeenschappelijke identiteit van de levenden. De doden worden als 'onze doden" geëerd, en daardoor ontstaat een onderlinge band tussen de inwoners van het land, naast hun gedeelde cultuur en taal. Bovendien ontstaat er een band tussen de huidige generatie en het verleden - vooral belangrijk als de doden meer dan een generatie verwijderd zijn van de huidige jongeren. Alle nationale staten drijven op deze combinatie van gerichtheid op het verleden, trans-generationele verbanden, collectieve identiteit, en collectieve mythes.

'Nationaal' betekent ook hier, zoals gewoonlijk, racistisch. De Nederlandse natie wordt vooral gezien als een volksgemeenschap, afstammelingen van de vroegere inwoners van het land. Wie geen Nederlandse voorouders heeft - immigranten en allochtonen - wordt dus nooit voor volwaardige Nederlander aangezien. De dodenherdenking zelf versterkt dit beeld, het impliceert dat je niet erbij hoort, als je ouders of grootouders de oorlog niet hebben meegemaakt. Dat wordt expliciet gemaakt in de opzet van de herdenking: Nederlanders en 'rijksgenoten' worden herdacht, overige buitenlanders niet, en ze worden ook niet uitgenodigd. Uit de officiële richtlijnen van het Nationaal Comité 4 en 5 mei...

"Tijdens de Nationale Herdenking op 4 mei herdenken we allen - burgers en militairen - die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesmissies."

Maar uit de voorbeelden op hun website blijkt dat 'allen' toch 'alle Nederlanders' betekent. De Engelse versie is duidelijker:

"Remembrance Day is a tribute to all Dutch victims of war. Special honour is paid to civilians and to members of the armed forces who fell in the Second World War, and to all Dutch nationals who have lost their lives since, in other wars or in peacekeeping operations. Three special wreaths are placed for civilians who died in Europe in 1940-1945: one for members of the Resistance, one for victims of persecution, and one for civilian casualties. A separate wreath is laid for those who fell in Asia, and another for the servicemen and merchant marine crews who gave their lives in the line of duty."

Buitenlanders zijn niet welkom tijdens de herdenking, dat wordt door het Nationaal Comité openlijk verkondigd..

"Op 4 mei gaat het om een nationale herdenking....Het nationale karakter betekent voor het uitnodiging beleid dat dit primair gericht is op de mensen die deel uitmaken van het Koninkrijk der Nederlanden. Doorgaans wordt geen enkele buitenlandse vertegenwoordiger in die hoedanigheid officieel uitgenodigd bij de herdenkingsplechtigheid, noch van geallieerde landen, noch van andere landen."

De nationale vlag neemt dan ook een prominente plaats in bij de herdenkingen, en verdringt daarbij de andere vlaggen. Als Turkije een voetbal-wedstrijd wint, mag je met de Turkse vlag op de Dam zwaaien - maar probeer dat niet op de avond van 4 mei.

Het is dus geen wonder dat de herdenking deels een anti-buitenlander, anti-immigrant, en anti-allochtoon bijsmaak heeft. De Nederlandse vlag is nu eenmaal de vlag van de LPF geworden, zwaaien met de driekleur is een racistische statement, en het is ook bij voorkeur het symbool voor neo-nazis in Nederland. In andere landen gebeurt dat al langer, in Engeland bijvoorbeeld is het zwaaien met de nationale vlag altijd bedoeld als gebaar tegen de minderheden. Ze begrijpen dat ook, en verwerpen de Britse vlag als nationaal symbool - "ain't no black in the Union Jack". Na de dood van Pim Fortuyn heeft Nederland definitief de overgang gemaakt, naar een land waar de nationale vlag niet voor iedereen is bedoeld. Het multi-culturalisme is dood, Nederland heeft officieel gekozen voor een mono-culturele nationale identiteit, en eist officieel assimilatie. De nationale vlag is het symbool geworden van een assertieve Hollandse identiteit, het is in die zin een oorlogsverklaring aan de niet-geassimileerde minderheden. In dit klimaat wordt de dodenherdenking gaandeweg een LPF-manifestatie, de boodschap is "Nederland voor de Nederlanders".

Het is helemaal niet onlogisch dat de dodenherdenking LPF-ers en andere volksnationalisten aantrekt. In die kringen wordt de immigratie herhaaldelijk vergeleken met de Duitse inval in mei 1940, en de aanwezigheid van allochtonen met de Duitse bezetting. Deze beeldvorming wordt aangemoedigd door de nadruk op 1940-1945 in de nationale identiteit, waarbij die jaren simpelweg als een buitenlandse bezetting aangeduid worden. Hier een voorbeeld van hoe rechts Nederland tegen 4 en 5 mei aankijkt, een posting van 'Palkino' op de nieuwsgroep nl.politiek...

"Vanavond was ik om acht uur ‘s-avonds bij het oorlogsmonument in mijn woonplaats om er de gevallenen van de Tweede Wereldoorlog te herdenken en te eren.....Hoe zouden die verzetsstrijders van toen tegen het huidige Nederland hebben aangekeken? Hoe zouden zij oordelen als ze nu nog een oordeel konden geven?

Zij hebben zich verzet tegen buitenlanders die in Nederland de dienst uitmaakten en hun wetten aan ons opdrongen omdat die buitenlanders vonden dat hun normen en waarden beter waren dan de Nederlandse. Hoe zouden zij nu oordelen als ze zagen dat er in Nederland weer buitenlanders zijn die hier de dienst uit willen gaan maken en hun normen en waarden aan ons opdringen omdat ze vinden dat hun normen beter zijn dan de Nederlandse normen en hun waarden verrijkend zijn voor de
Nederlandse cultuur?

Zij hebben zich verzet tegen - en gewalgd van de bruinhemden die de buitenlandse bezetter toegejuicht hebben en die hand en spandiensten aan die bezetter verleend hebben. Hoe zouden zij oordelen als ze nu zagen dat er weer Nederlanders zijn die zoveel mogelijk buitenlanders in Nederland willen hebben, aan die buitenlanders hand en spandiensten verlenen, en er aan meewerken dat die buitenlanders hun normen en waarden aan Nederlanders opdringen die hier niets van willen weten?

Zij hebben zich verzet tegen de buitenlanders die een bepaalde bevolkingsgroep terroriseerden en uitmoordden, alleen omdat deze bevolkingsgroep niet paste in hun wereldbeeld. Hoe zouden zij oordelen als ze nu hoorden dat er weer buitenlanders zijn die oproepen voor een vervolging van een bevolkingsgroep in Nederland, zoals onlangs gebeurde over homo’s, omdat die niet in hun wereldbeeld passen?

Zij hebben zich verzet tegen de avondklok, opgelegd aan Nederlanders door buitenlanders. Hoe zouden zij oordelen als ze nu zagen dat er in de grote steden wijken zijn waar je dankzij buitenlanders als Nederlander nu beter maar helemaal niet meer in kan gaan?

Zij hebben zich verzet tegen de terreurbendes van de bezetter, die laf weerloze mensen terroriseerden omdat die mensen zich toch niet konden verweren. Hoe zouden zij oordelen als ze nu zagen hoe buitenlandse jongeren hun terreur uitoefenen op weerloze mensen zoals tasjesroof bij weerloze oude dames en groepsverkrachtingen van Nederlandse meisjes?

Er zijn verzetsstrijders geweest die bij hun executie het Wilhelmus zongen. Hoe zouden die nu oordelen als ze hoorden dat er nu Nederlanders zijn die vinden dat het Wilhelmus afgeschaft moet worden omdat ze vinden dat het 'niet passend' is voor het zogenaamde 'multiculturele Nederland' zoals het hun voor ogen staat?"

Een gabber-skin met de Nederlandse driekleur op zijn bomber-jack, en een 'Eigen Volk Eerst' t-shirt daaronder, kan dus deelnemen aan de dodenherdenking op 4 mei, en zich emotioneel identificeren met de gefusilleerde verzetsmensen. In zijn ogen hebben ze het opgenomen voor hun vaderland, voor de natie, voor de nationale identiteit: hij ziet ze niet als links, of progressief of multicultureel, of 'anti-fascistische'. En gelijk heeft hij, want het verzet was inderdaad voor 95% een nationalistisch verzet tegen een buitenlandse bezetting. Als je de gestorven verzetslieden tot leven zou wekken in het Nederland van 2003, dan zouden de meesten op de LPF of SGP stemmen.

De dodenherdenking heeft dus een nationaal en rechts character. Het gaat uit van de hogere waarde van een Nederlandse leven, en het verheerlijkt de koloniale oorlogen. Ook de militairen die vochten in koloniale oorlogen worden herdacht, maar niet hun tegenstanders of burgerslachtoffers - hoewel ze destijds ook formeel 'Nederlandse onderdanen' waren. Ook militaire doden tijdens de herkolonisatie-oorlogen in Bosnië en Kosovo worden herdacht. Ook hier geldt dat hun burgerslachtoffers - bijvoorbeeld bij de bombardementen op Belgrado - niet worden herdacht. Niet-Nederlanders worden uitgesloten, zowel van de nationale geschiedenis (mythe) als van de formele herdenking zelf.

De Marokaanse rapper Raymtzer was anders wel uitgenodigd bij een van de herdenkingsbijeenkomsten die zijn verstierd!

Ter illustratie van het "racistisch" gehalte van 4 mei in Amsterdam hier een deel van de toespraak van burgemeester Cohen:

Wij herdenken, vandaag, achtenvijftig jaar na het einde van de oorlog in Nederland. Verreweg de meeste Nederlanders hebben deze oorlog niet zelf meegemaakt. Toch zijn zij er onvermijdelijk mee verbonden, want de oorlog, iedere oorlog, grijpt diep in, generaties lang. Oorlog laat wonden achter, die de tijd maar langzaam, langzaam heelt. Zij laten littekens achter, zichtbaar voor wie maar kijken wil. Ook voor hen die de oorlog niet hebben meegemaakt. Wie onze Nederlandse samenleving wil begrijpen, kent daarom de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Wie Amsterdam wil begrijpen, weet hoe zeer die oorlog het karakter van de stad heeft veranderd.
Wie dit weet en begrijpt kan open staan voor de ervaringen en trauma's die anderen in ons midden, in andere oorlogen, hebben opgelopen.
Oorlog laat ons beseffen waarom vreedzaam naast elkaar leven, ongeacht afkomst, geloof, politieke overtuiging of geaardheid, zo wezenlijk is.
Beseffen hoe bevoorrecht wij zijn te leven in een democratische rechtstaat, met vrijheid van meningsuiting, met vrijheid van godsdienst, hoe moeizaam de omgang ermee soms ook is. Beseffen hoe kwetsbaar die waarden zijn, en hoe belangrijk het is daarvoor op te komen, altijd opnieuw.

De volledige story vindt men op:
http://www.lesoir.be/articles/a_03F80F.asp