arch/ive/ief (2000 - 2005)

1. De eerste fase vereist het "stopzetten van terrorisme".

a) Voor Israel betekent dit het stopzetten van elk legitiem verzet tegen de bezetting. Dit is cruciaal: Israel verstaat onder terrorisme véél meer dan zelfmoordaanslagen. De boodschap aan de Palestijnen is duidelijk: "Shut up".

b) Sharon heeft de meest repressieve campagne tegen de Palestijnen ooit achter de rug. Heeft dit de zelfmoordaanslagen kunnen stoppen? Neen. Er zijn onder de regering-Sharon meer zelfmoordaanlsagen geweest dan onder welke Israelische premier dan ook. Als Apache's, Mershavas en F-16's de zelfmoordaanslagen niet kunnen stoppen, hoe kan een totaal verwoeste Palestijnse politie zelfmoordaanslagen stoppen? Niet. Er is nochtans een manier om de zelfmoordaanslagen van de enige dag op de andere te stoppen. Stop de bezetting unilateraal. Geen enkele Palestijnse groepering zal het in haar hoofd halen op dat moment nog één zelfmoordaanslag uit te voeren, want dat zou haar einde in de Palestijnse politiek betekenen. Bush en Sharon weten dit, maar het past niet in hun agenda.

c) Ik bemerk een interne contradictie: hoe kan de Palestijnse politie de zelfmoordenaars stoppen wanneer op dit moment 100 procent van Palestijns gebied militair bezet is en er geen Palestijnse politie is? Nochtans is dat fase 1 van het plan. Als men het plan dan toch absoluut wil uitvoeren, zal op zijn minst deze contradictie moeten opgelost worden.


2. Welk mechanisme wordt er gehanteerd om van fase naar fase over te gaan?

a) Wederom pech. Het zal enkel en alleen van Israel afhangen wanneer de volgende stap wordt gezet. Unilateraal. Wanneer het haar past. In concreto betekent dat dat Israel zelf mag oordelen wanneer het Palestijnse terrorisme gestopt is (oeps, roadblock on the roadmap!), en dat het van de goodwill van Israel afhangt of de Palestijnse Autoriteit 'aan de vereisten voldoet' om naar de volgende fase over te gaan. Bijv. in de eerste fase: wanneer de PA serieus heeft getoond het terrorisme te bevechten. Behoeft het enige uitleg welke dynamiek dit zal teweeg brengen? De Palestijnse Autoriteit zal mogen kruipen om naar de volgende fase over te gaan...

b) Israel bepaalt dus het tempo en de implementatie. Voor de rest is elk duidelijk afgelijnd mechanisme afwezig uit de Roadmap. Da's een beetje het probleem van zo'n ding: de vaagheid van de meest cruciale passages. De International Crisis Group maakt hiervan haar grootste kritiek. Maar natuurlijk zal ook zij weten dat deze vaagheid an sich juist cruciaal is om de agenda van de ontwerpers van de Roadmap te kunnen uitvoeren. Alleen kan de ICG dat niet in haar rapport schrijven. Waarom kon dat in Zuid-Afrika dan wel?

c) Een gradualistische en sequentialistische opvatting van een vredesproces met unilaterale effectieve beslissingsmacht. Moet er nog zand zijn?


3. "Het bouwen van nederzettingen moet stopgezet worden"

a) To Europe, it sounds fair. Maar is het dat? Stel: Duitsland valt Frankrijk binnen (ik begin op gevoeligheden te spelen ;) en begint nederzettingen te bouwen in strijd met de Conventie van Geneve. Buh stelt een roadmap voor. In ruil voor het opgeven van het Franse verzet, zal Duitsland geen nieuwe nederzettingen bouwen bovenop diegene die ze al gebouwd heeft. Hmmmm, don't think Chirac will swallow.

b) Alsof het u zou verbazen: gisteren (8 mei) is Israel begonnen met de uitbreiding van Beit El, een nederzetting nabij Ramallah. Wat een vredesfilosofie van Sharon! Mijn ogen beginnen werkelijk te tranen van ontroering. Waarschijnlijk zal het deze werken zo nodig abrupt stopzetten als de VS de druk opvoeren. Als teken van goodwill, begrijpt u. Kwestie van haar deel het 'akkoord' uit te voeren.

c) Nochants is de oplossing (wederom) duidelijk. Vervang "het bouwen van nederzettingen moet stopgezet worden" door "de nederzettingen moeten ontmanteld worden" en we staan weeral een hele stap dichter bij een duurzame vrede tussen de staat Israël en Palestina.

d) Voor de Palestijnen is de passage m.b.t. de nederzettingen het meest verwerpelijke van de hele Roadmap. Ze kennen het rechten, de sloebers.


4. Er is geen effectieve Autoriteit voor het 'Kwartet'.

a) Zeer kort: het Kwartet (VS, EU, Rusland en Japan) krijgt een informele rol toegediend. Lees: als Europa iets wil betekenen, moet ze op het bagagerekje van de VS gaan zitten. De VS komt met de aloude oplossing naar voren: een strikt bilateraal proces tussen Israel en de Palestijnen. Tja, het begint voorspelbaar te worden. Deze oplossing zit al 25 jaar in de truukendoos van Amerika.

b) Europa is in deze potentieel zeer machtig, maar kan niet anders dan volgen. Nochtans willen de Palestijnen een grote rol voor Europese diplomaten. "Been there, done that" is wat zij denken bij de bilaterale oplossing. Nochtans, de Roadmap is er gekomen omdat de hele wereld (in het bijzonder Europa) de VS ingefluisterd heeft dat er iets moest gebeuren met de Palestijnen. Remember Oslo: iedereen applaudiseerde omdat de VS eindelijk iets deed aan het probleem. Wát er net gebeurde, werd eventjes voor het gemak vergeten. Wat een fijne invulling van het woord 'multilateralisme'.

c) Een bilateraal proces moet de discussie duidelijk weghouden uit de schoot van de VN. Annan realiseert zich dat en kan niet anders dan hopen dat de Roadmap ergens toe leidt. d) Van de Arabische landen spreken we niet eens. De boodschap van Bush aan hen is duidelijk. Vraag dat maar aan Syrië.


5. Weeral maakt de Roadmap niet duidelijk wat de 'final solution' is.

a) Geen zin om uit te wijden: omdat de 'final solution' weinigen zal bekoren.

b) Bush sprak van een 'Palestijnse staat'. Haleluja! Maar wat zijn haar grenzen en bevoegdheden? Of is het iets al à Baraks 'generous offer': een staat van eilanden zonder grenzen, onbevoegd voor de ondergrond en het luchtruim? Laat me vertellen hoe cynisch de discussies vijf jaar geleden waren. De Palestijnse gebieden waren Bantoestans. Meer dan 200 eilandjes (Amnesty International heeft ze waarempel geteld). De architecten van Oslo waren duidelijk: de lappen aaneen naaien, en we hebben een 'final solution'. Haidar Abd-al Shafi (hoofd van de Palestijnse delegatie op de Madrid-conferentie) zegt over de Palestijnse Autoriteit tijdens Oslo: "De PA heeft zich laten veroordelen tot een 'small town council'". Nochtans was dát de oplossing van het Palestijnse probleem. Ik citeer één der architecten van de Oslo-'vredes'akkoorden: "Voilà, en de naam mogen ze zelf bedenken. Een staat? Prima. Van mij mogen ze het zelfs hun wereldrijk noemen". Is dit het soort staat waar Bush het over heeft?

c) Een teaser: het Apartheidregime in Zuid-Afrika is in de tijd ook bij de VN gaan aankloppen om de Bantoestans waarin de zwarten woonden als 'staat' te laten verklaren. Naar het schijnt is dat de ultieme overwinning voor de Apartheidsregime.


Cut the crap. Mijn voorspelling: binnen pakweg vijf jaar opnieuw intifada. De derde op een rij. Laat me afsluiten met een citaat uit het vrij lauwe en weinig diepgaande raport van de International Crisis group (waar overigens weinig van voorgaande in te vinden is spijtig genoeg):
"The U.S. administration, meanwhile, has over the past two years provided ample reason to doubt its commitment to a vigorous, balanced approach to the peace process. These concerns will only be magnified as the United States approaches its presidential electoral season - never a propitious time for bold Arab-Israeli diplomacy - and as a broad campaign has been launched within the U.S. to denounce the Roadmap and the multilateralism of which it is a product."

TUc