Is de vergelijking zionisme=fascisme & racisme gerechtvaardigd?

DE HEKSENJACHT VAN PETER ZEGERS.
Is de vergelijking zionisme=fascisme & racisme gerechtvaardigd?
Peter Edel.

Onlangs kreeg de zich antiracist noemende Peter Zegers in het VPRO programma ‘De ochtenden’ gelegenheid geboden het zionisme een dienst te bewijzen. Dat deed hij door weer eens voor een beperking van de vrijheid van meningsuiting in Nederland te pleiten, naar aanleiding van door hem gesignaleerd ‘antisemitisme’ op de discussiesite ‘Indymedia’.
Met alle respect voor Robin Vloed van Indymedia, is het jammer dat de VPRO geen criticus van het zionisme uitnodigde met kennis van zaken. Zo kon Zegers vrijwel ongestoord de meest gerechtvaardigde kritiek op Israël en het zionisme in verband brengen met antisemitisme. Daarmee is niet alleen duidelijk waar Zegers op uit is, maar laat ook de VPRO zich in journalistiek opzicht van een bedenkelijke kant zien.
Het moet me van het hart dat ik de laatste jaren vaak erg moe word van Zegers. Een aantal jaar geleden heb ik uitgebreid met hem gediscussieerd in het tijdschrift Kleintje Muurkrant uit Den Bosch. In het eerste deel heb ik daarbij een indruk gegeven van zijn methoden, terwijl ik hem in het laatste deel de mond heb laten snoeren door professor Noam Chomsky (1). Dat is Zegers kennelijk slecht bevallen, want sindsdien beperkt hij zich tot loze kreten en beschuldigingen over antisemitisme, zonder ook maar iets inhoudelijks naar voren te brengen. Het is dan ook een gotspe als hij beweert dat op Indymedia slechts slogans over Israël en het zionisme verschijnen. Over anderen wil ik me hier niet uitlaten, maar ieder redelijk denkend mens die mijn publicaties op deze discussiesite heeft gelezen, weet wel beter.
Voor Zegers gaat zijn heksenjacht, op wat in zijn ogen voor antisemitisme door moet gaan, zo ver dat met recht van een obsessie kan worden gesproken. Zelf ondervind ik dat met grote regelmaat. Als ik bijvoorbeeld een lezing doe, of als ik ergens publiceer, meldt Zegers zich om te waarschuwen voor ‘de antisemiet Peter Edel’ en dat vanzelfsprekend zonder enige serieuze onderbouwing.
Om het mij moeilijk te maken, is Zegers enige tijd geleden zelfs zo ver gegaan zijn eigen politieke principes aan de kant te zetten. Want als ik mij in een communistische context manifesteer, is Zegers er als de kippen bij om het betreffende tijdschrift eraan te herinneren dat ik jaren geleden ooit in een artikel kritiek op Stalin heb geuit. En dat terwijl hij zich zelf elders op Indymedia als een rabiate anti-Stalinist openbaart. Daarom ga ik er vanuit dat hij zich eigenlijk best in mijn destijds kritische opstelling ten aanzien van Stalin kan vinden. Maar als hij dit gegeven kan gebruiken om mijn naam zwart te maken, vergeet hij dat voor de gelegenheid. Dat noem ik een obsessie.
Overigens heeft Zegers weinig succes met dit soort ondernemingen. Binnen de pro-Palestijnse beweging in Nederland is iedereen er zo langzamerhand van doordrongen dat mijn kritische opstelling ten aanzien van het zionisme, niets met haat tegenover wat voor bevolkingsgroep dan ook te maken heeft. En de communisten die mijn werk zo nu en dan publiceren, weten echt wel dat ik geen Stalinist ben. Daar hebben ze geen Peter Zegers voor nodig om hen daaraan te herinneren. Daarom maakt hij zich op deze manier alleen maar belachelijk. Maar goed, laten we maar weer eens een aantal van zijn losse flodders onder de loep nemen.

In De ochtenden verweet Zegers Indymedia onder andere ruimte te geven aan opvattingen die het zionisme gelijk stellen aan fascisme. Deze mening is voor hem uit den boze en zou door Indymedia geweerd dienen te worden, omdat het naar zijn mening aanleiding geeft tot antisemitisme.
Mijn (van Dale) woordenboek omschrijft fascisme als: “een politiek systeem berustende op ultranationalistische, autoritaire en onverdraagzame beginselen”. Zo te zien meent Zegers dat het zionisme niet aan deze definitie voldoet. Daarmee legt hij de realiteit naast zich neer, want iedere regelmatige krantenlezer weet dat Israël zich ten aanzien van Palestijnen exact volgens deze beginselen gedraagt. Of wil Zegers beweren dat het zionisme zich niet ultranationalistisch, autoritair en onverdraagzaam ten aanzien van hen opstelt? Alleen om die reden is de vergelijking zionisme=racisme volledig gerechtvaardigd.
Waar Zegers verder aan voorbij gaat, is dat de associatie tussen zionisme en het fascisme een historisch element kent. Wladimir Jabotinsky, de ideologische grondlegger van het revisionistische zionisme van Ariel Sharon, verbond fascisme aan het sociaal Darwinisme. Dit concept impliceert dat ‘zwakkere’ elementen binnen een bevolking ondergeschikt zijn aan ‘sterkere’. In de eerste helft van de twintigste eeuw was het sociaal Darwinisme erg populair, vooral ook onder zionisten. Ook Theodor Herzl, de architect van het moderne zionisme, drukte zich volgens dit principe uit. In het nawoord van Der Jüdenstaat schreef hij: “Universal brotherhood is not even a beautiful dream. Antagonism is essential to man’s greatest efforts.”
Het behoeft geen betoog dat het sociaal Darwinisme niet meer in deze tijd past. Maar dat neemt niet weg dat er sindsdien op dit punt weinig veranderd is binnen het zionisme. Het sociaal Darwinisme komt niet alleen tot uiting in de verdrijvingpolitiek van de Israëlische regering, maar ook in de opvattingen van individuele joodse kolonisten in de bezette gebieden. Laatst zag ik op de TV hoe één van hen tijdens een interview gevraagd werd waarom de Palestijnen naar zijn mening verdreven moesten worden. Zijn antwoord was kort en simpel: “omdat wij sterker zijn.” Ook hier blijkt dat het zionisme een tijdmachine is die ons confronteert met denkbeelden waar de wereld zich van verlost achtte.
Voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog droegen verwerpelijke opvattingen als het sociaal Darwinisme ertoe bij dat zowel de socialistische zionisten van de ‘World Zionist Organisation’, als de extreem rechtse zionisten van Wladimir Jabotinsky, innige betrekkingen aangingen met Mussolini’s fascisten in Italië. Want ook voor hen stond het sociaal Darwinisme hoog in aanzien. De sporen van deze goede verstandhouding zijn vandaag de dag nog goed herkenbaar. Zo vond de Israëlische regering het in oktober 2002 nog nodig de Italiaanse vice-premier en neofascist Gianfranco Fini voor een officieel bezoek aan de joodse staat uit te nodigen. Fini merkte ooit op dat Mussolini “de grootste staatsman van de eeuw” was. (2)

Ook de vergelijking zionisme=racisme, is voor Peter Zegers uit den boze en leidt voor hem onvermijdelijk tot de beschuldiging van antisemitisme. Om helderheid in deze kwestie te scheppen, is het allereerst nodig tot een afdoende definitie van het begrip racisme te komen.
De ‘International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination’ omschrijft racisme als volgt:

“Any distinction, exclusion, restriction, or preference based on race, color, descent, or national or ethnic origin which has the purpose or effect of nullifying or impairing the recognition, enjoyment, or exercise, on equal footing, of human rights and fundamental freedoms in the political, economic, social, cultural, or any other field of public life.”

Er kan geen twijfel over bestaan dat het zionisme zoals dat in Israël in de praktijk wordt gebracht, volledig aan deze definitie beantwoordt. Want de zionisten zorgen er voor dat Palestijnen op basis van hun etnisch anders zijn niet over dezelfde rechten kunnen beschikken als joden. In de praktijk worden Palestijnen daardoor op tal van punten door de Israëlische wetgeving gediscrimineerd. Zo kunnen Palestijnen geen rechten doen gelden over grondgebied dat volgens de Israëlische wetgeving aan joden is voorbehouden. En dan heb ik het nog niet over het absoluut racistische onderscheid tussen joden en niet-joden in Israël als het om het martelen van gevangenen gaat. Wat betreft joden is dat hoe dan ook verboden, terwijl het tot voor kort bij wet geregeld was dat Palestijnen langs deze weg tot praten mogen worden gedwongen. En vandaag de dag wordt het nog altijd toegestaan. Als dat geen racisme heet!
Vanaf het prilste begin, heeft een raciaal onderscheid tussen joden en niet-joden aan de basis van het moderne zionisme gestaan. Voor de vroege zionist Max Nordau was zionisme “not a question of religion, but exclusively of race.” (3)
Een vaak genoemde reden voor het ontstaan van het zionisme, was het antisemitisme aan het einde van de negentiende eeuw in Oost-Europa. Maar voor de zionisten woog de vrees voor assimilatie van het ‘joodse ras’ door vermenging met niet-joden destijds minstens even zwaar als argument voor een joodse staat. Alleen op die manier was het behoud van raszuiverheid gegarandeerd, vonden zij.
Zegers zal het hier waarschijnlijk over een ‘samenzweringstheorie’ hebben, want dat is hij gewend als er al te belastende informatie over zionisten naar voren komt. Maar van een samenzweringstheorie of iets dergelijks kan hier zeker geen sprake zijn, want ik baseer me in dit verband op de woorden van zionisten. Zo maakte de eerder genoemde revisionistische zionist Wladimir Jabotinsky geen geheim van zijn streven naar raszuiverheid:

A preservation of national integrity is impossible except by a preservation of racial purity, and for that purpose we are in need of a territory of our own where our people will constitute the overwhelming majority. If you ask me in a sense of revolt and outrage: but surely in that case you want segregation at all costs! I would answer that one must not be afraid of words and not of the word “segregation.”(4)

Natuurlijk, ik weet het, denken in raciale termen was normaal toen het moderne zionisme aan het einde van de negentiende eeuw ontstond. Maar ook in dit opzicht toont deze nationalistische beweging zich een tijdmachine die ons confronteert met zwaar verouderde denkbeelden. Want vermenging met bevolkingsgroepen, die volgens de zionisten van het eerste uur voor afzonderlijke rassen moesten doorgaan, wordt in Israël anno 2003 nog altijd zoveel mogelijk vermeden. Hoe valt anders te verklaren dat Israëliërs tijdelijk naar Cyprus uitwijken als zij in het huwelijk wensen te treden met een niet-jood; de Israëlische wetgeving maakt dit onmogelijk.
En dan te bedenken dat een ieder die kritiek heeft op dit verwerpelijke beleid er op kan rekenen van antisemitisme te worden beschuldigd door de ‘antiracist’ Peter Zegers. Give me strength! Daarom zou ik Zegers willen zeggen: durf eens een serieuze discussie aan te gaan op Indymedia en verschuil je voor de verandering eens niet achter antisemitisme, want mede door jouw toedoen is die beschuldiging ondertussen geen stuiver meer waard.

1. Zie http://www.stelling.nl/kleintje (zoek in archief op Peter Zegers of Peter Edel).
2. Peter Edel, ‘Israëlische regering haalt banden aan met Italiaanse fascisten’, Soemoed, september oktober 2002, nr. 5 jaargang 30.
3. Lenni Brenner, Zionism in the Age of the Dictators, Croom Helm, London & Canberra, 1983, p.18.
4. Wladimir Jabotinsky, A Letter on Autonomy (1904), Israel Among the Nations, Zvi Zohar, Ed., (1966). Dit artikel is verschenen in het door de Amerikaanse onderzoeker Lenni Brenner samengestelde werk 51 Documents, Zionist Collaboration with the Nazi’s (Barricade, Fort Lee/New Jersey, 2002) dat voor het grootste gedeelte bestaat uit artikelen, brieven en discussiestukken van en tussen prominente zionisten als Theodor Herzl, Wladimir Jabotinsky en Chaim Weizmann.

arch/ive/ief (2000 - 2005)