arch/ive/ief (2000 - 2005)

In het voorwoord van een boek verwijs je best niet te expliciet naar de actualiteit want voor je het weet is je tekst verouderd. Maar vandaag, 20 maart 2003, op de eerste dag van de oorlog tegen Irak, kunnen we moeilijk anders.

De media zullen er met een bombardement van pseudo-informatie voor zorgen dat onaanvaardbare waarheden worden geslikt. De mediaconglomeraten bezitten pers en televisie, uitgeverijen, filmproductiehuizen en databanken. Time Magazine schreef: 'politiek door media, oorlog door media, gerechtigheid door media en zelfs verdriet door media.' Deze media verhullen niet alleen de realiteit van de globalisering, ze zijn er zelf een wezenlijk onderdeel van geworden.

Oppervlakkig bekeken lijkt die globale economie een wereld van financiële transacties, mobiele telefoons, McDonalds, Starbucks en vakanties via het internet. Maar onder die vernislaag zit het plundersysteem. Onder die vernislaag zit de globalisering van de armoede: de meerderheid van de mensen in deze wereld heeft nooit een telefoongesprek gevoerd, overleeft met minder dan 2 dollar per dag. Sinds de jaren '80 dwong dat plundersysteem bijna honderd landen in 'structurele aanpassingsprogramma's (SAP's). Gevolg: de kloof tussen arm en rijk werd groter dan ooit tevoren.

De VS, Europa, Canada en Japan controleren via de Wereldhandelsorganisatie, het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank elk minuscuul aspect van bestuur in de derde wereld. De schuldenlast dwingt de armste landen elke dag 100 miljoen dollar te betalen aan westerse kredietverleners. Het resultaat is dat de 400 rijkste mensen op deze aardbol samen meer bezitten dan 40% van de wereldbevolking. En elke dag sterven 6.000 kinderen aan diarree omdat ze geen toegang hebben tot zuiver water.

De grote mediabedrijven promoten dit plundersysteem dag in dag uit. Ze transformeerden de 'informatiemaatschappij' in een dwangbuis waar hightech de oneindige herhaling van politiek 'veilige' informatie mogelijk maakt. Ze leerden ons andere maatschappijen te bekijken als zijnde 'bruikbaar' ofwel 'bedreigend'. Veel docenten en onderzoekers aan de grote universiteiten, die over de kennis en de informatie beschikken om te begrijpen hoe het plundersysteem functioneert, zwijgen. Wellicht was er nooit eerder zoveel stilte. Alles heeft met alles te maken en aan het einde wacht de oorlog.

In de VS is de Defence Policy Board een semi-officieel panel dat Rumsfeld, Cheney en Bush adviseert. Richard Perle is een belangrijke figuur uit deze groep. Hij schreef: 'Dit is een totale oorlog. We bestrijden een veelheid aan vijanden. Al dat gepraat over eerst naar Afghanistan gaan om dan Irak aan te pakken en daarna de wereld nog eens te bekijken... is de volledig verkeerde manier om de zaken aan te pakken. Als we onze visie op de wereld laten voorgaan en die omhelzen, als we ons niet laten verleiden tot slimme diplomatie maar de totale oorlog ontketenen1⁄4 dan zullen onze kinderen grootse liederen over ons zingen.'

Taal die herinneringen oproept aan de nazi-tijd. Tot voor kort was die taal alleen te horen in achterkamers van marginale extremisten die pronken met prullaria uit nazi-Duitsland. Vandaag is het de taal van de elite in de machtigste staat van de wereld.

Unicef, het kinderfonds van de VN, zegt dat de afgelopen jaren maandelijks 6.000 Irakese kinderen stierven ten gevolge van het embargo. Dat is tweemaal het aantal doden van de aanslagen van 11 september. De Irakese kinderen stierven in een overdonderende stilte. Voor de media is het ene leven het andere niet. De slachtoffers van de WTC-torens zijn mensen met een gezicht. De Irakese kinderen niet.

Overal is er verzet. De 300.000 Indische vrouwen die zich organiseren in de Self Employed Womens Association, de landloze boeren in Brazilië, de Zapatisten in Mexico, ze behalen overwinningen waarvoor de media blind blijven. In Cochabamba in Bolivië, slagen gewone mensen erin hun water te heroveren op International Water Limited, een Brits-Amerikaans conglomeraat. International Water Limited verkreeg het monopolie op het water toen de Wereldbank de Boliviaanse staat gebood het water te privatiseren. De media tonen Argentinië als een land in chaos, niet als een land dat verwikkeld is in een strijd die verbindingen heeft met ons eigen leven hier. Strijd - en overwinningen - maken geen deel uit van de agenda van de mediagiganten. De jongeren van Soweto in Zuid-Afrika vochten met stenen tegen de geblindeerde voertuigen en tanks van de blanke kolonisator. Vandaag vecht de Palestijnse jeugd tegen de zionistische kolonisatoren. Net zoals de Palestijnse strijd vandaag, leek de strijd van de jongeren in Soweto uitzichtloos, toch is in Zuid-Afrika de apartheid verslagen.

Uit opiniepeilingen blijkt dat de meerderheid van de wereldbevolking zich uitspreekt tegen de oorlog tegen Irak. Zelfs in de VS en Engeland is een aanzienlijk deel van bevolking tegen de oorlog. In de westerse landen roeren de migrantengemeenschappen zich, met eigen woordvoerders en eigen actievormen. Migrantenvrouwen lopen aan de kop van de vredesbetogingen.

Er is dus reden voor optimisme in deze surrealistische wereld. Want wat de mythe ook beweert, de bevolking is zo goed als nooit medeplichtig. In België heeft minder dan 20% van de bevolking nog vertrouwen in de media. Ondanks alle 'nieuws'-propaganda om de terreur van de oorlog te verkopen als een morele plicht, blijft het volk sceptisch. Er is een kritische publieke intelligentie die de journalisten beter zouden respecteren. En met het vertrouwen van de bevolking in de Belgische politieke elite is het niet anders gesteld. Verkiezing na verkiezing steken misnoegde kiezers hun vinger op. In landen waar geen stemplicht geldt, vindt een groot deel van de bevolking het niet eens de moeite nog te gaan stemmen.

Wie aanwezig was in Seattle of Genua, kan niet moedeloos worden. Wie meeliep in de betogingen tegen de oorlog, kan zich niet machteloos voelen.

In dit RESIST! boekje laten we twee mensen aan het woord die deel uitmaken van de beweging tegen de oorlog, tegen het plunderimperialisme en tegen het racisme: Dyab Abou Jahjah en Zohra Othman. Als journalisten van Indymedia hebben we onze sympathie voor die twee mensen nooit onder stoelen of banken gestoken. En dat zij bovenaan de lijst van RESIST! staan is geen toeval, hun namen staan voor waar het de lijst RESIST! om te doen is.

Dyab Abou Jahjah? Zalig hoe hij het debat binnen de beweging stimuleerde! Opeens stond daar een militante groep allochtonen die trots en zonder schroom haar plaats opeiste. Het leidde tot heroïsche discussies op de website van Indymedia en in zowat alle vergaderlokalen van de vele organisaties en bewegingen die België rijk is. Zohra Othman was samen met ons in Genua. Een beetje onverantwoord liep ze zes maanden zwanger mee in de woelige betogingen tegen de top van de G8. De dag dat Carlo Guiliani doodgeschoten werd door de carabinieri, liepen we samen in de betoging die de rode zone rond de top wilde binnendringen. In België kwamen we elkaar tegen in het verzet tegen de oorlog en lagen we samen aan de basis van de radicale antioorlogsbeweging StopUSA.

Toen Dyab Abou Jahjah, Ahmed Azzuz, Zohra Othman en Koen Calliauw opriepen tot een nieuwe betoging, en wel op 18 mei, de verkiezingsdag, konden we niet langs de kant blijven staan. Aan de verkiezingen meedoen is voor ons nochtans niet vanzelfsprekend. In Seattle, Praag, Genua en Brussel gingen we de straat op omdat we geloven dat dit het terrein is waar je echt verandering kan afdwingen. Het was ook voor ons een breuk met het lobbywerk van de traditionele derdewereldbeweging. RESIST! ligt in het verlengde van die strijd op de straat. We roepen dan ook iedereen graag op bij de verkiezingen mee te betogen en een stem uit te brengen op RESIST!

Han Soete en Christophe Callewaert, redacteurs

Ik stoor me wel eens aan de soms ongenuanceerde stijl van Han en Christoph op deze website. Maar deze tekst vind ik zeer sterk. Jullie hebben me zeer nieuwsgierig gemaakt naar het verhaal van Abou Jajah en Zohra Othman.

Ik was van plan om voor AGGALEV te stemmen, maar jullie hebben me ervan overtuigd om op 18 mei samen te gaan betogen met RESIST. Ik vond dat dit hier ook wel eens mocht gezegd worden.

Tot op 18 mei, afspraak 14uur noordstation??

Citaat:

"Ondanks alle 'nieuws'-propaganda om de terreur van de oorlog te verkopen als een morele plicht, blijft het volk sceptisch. Er is een kritische publieke intelligentie die de journalisten beter zouden respecteren."

De MASSAMEDIA hebben de terreur van de oorlog niét verkocht als een morele plicht. De publieke opinie was tégen de overheersende ideologie van INDYMEDIA/StopUSA gekeerd. De publieke opinie was eenduidig tégen het regime van Saddam, tégen Bush en tégen de oorlog. Onderzoek heeft dat aangetoond. WELKE JOURNALISTEN ZOUDEN DE KRITISCHE PUBLIEKE INTELLIGENTIE BETER RESPECTEREN?

INFORMEREN: streven naar objectiviteit, meetbare/toetsbare werkelijkheid
PROPAGANDA: de werkelijkheid éénzijdig belichten, bepaalde zaken uitvergroten, andere minimaliseren
DES-INFORMATIE: de werkelijkheid verdraaiien, omdraaiien, manipuleren, meestal om in het voordeel te komen.

Tweede voorbeeld: in het boekje :"resist..." dat jullie schreven staat dat de Belgen ZICHZELF hebben bevrijd van de NAZIS,

informatie, propaganda, of des-informatie?

Gelieve aan de lezers uit te leggen, Han en Christophe, hoe je dit verenigd met : "...streven naar waarheid, accuraatheid..." uit het reglement.

In de tekst hierboven weet men dat er ook andersglobalisten zijn die liever voor "traditionele partijen" stemmen.
Lees : niet RESIST, MARIA, RDS-PC, LSP en PVDA. Maw, niet-traditioneel wordt versmalt tot klein-links/communistisch.

Wat er niet-traditioneel is aan het PVDA is mij alvast een raadsel. Lenin, Mao, Castro,... interessant misschien, maar vernieuwend kan je dat alles moeilijk noemen.

Men vraagt zich ook af waarom sympathisanten van andere partijen hier zo weinig van zichzelf laten horen. Ik vraag me af hoe groot de oogkleppen van de schrijver van dat artikel zijn. Er zijn ongetijfeld numeriek veel meer andersglobalisten sympathisant van andere partijen dan het gezellig groepje hierboven.
Dat die mensen de weg hier naartoe niet vinden of al gauw afhaken is toch duidelijk. Dit is geen "onafhankelijke" nieuwssite, dit is een schaamlapje voor RESIST, beste Han. Hoeveelste sta je weer op de lijst? Als onafhankelijke? Voor een onafhankelijke bewaar je toch wel bijzonder weinig afstand gezien je enthousiaste reacties.

Natuurlijk zal de overgrote meerderheid van al zij die op antiglobalistische en vredesbetogingen hebben meegelopen, gewoon op Agalev en SP.A stemmen. Dikwijls tegen hun zin maar gewoon omdat er geen realistisch alternatief is dat geloofwaardig is en de kiesdrempel kan halen.
Deze mensen durven hier echter niet teveel meediscussiëren want anders worden ze voor het vuil van de straat uitgemaakt door een paar PvdA'ers die denken dat zij de hele beweging vertegenwoordigen.
De uitslag op 18 mei zal iedereen wel weer met de voeten op de grond zetten als Resist in Antwerpen 3% zal halen en in de rest van het land onder het procent zal blijven.