arch/ive/ief (2000 - 2005)

Deze gedachten verschenen deels al in commentaren op teksten die op indymedia werden gepubliceerd.

Binnen technocratisch lijkende onderwijsmodellen staat de macht van professionelen
weinig ter discussie en is de verhouding tussen leraar en leerling niet horizontaal maar hiërarchisch.
Bovendien is onderwijs binnen zo'n systemen vrij duur, vermits het weinig ruimte laat voor individuele of collectieve creativiteit bij de leerlingen, en het het valse, en soms contraproductieve, onderscheid tussen leraar en leerling op structurele wijze in stand houdt.
Het linkse socialisme moet er echter op gericht zijn onderwijs meer dan degelijk, maar in economische zin goedkoop te houden. Goedkoop onderwijs maakt immers de uitputting van grondstoffen en andere productiekrachten, zoals leraars, overbodig. Deze maand zijn er in Gent twee voordrachten over Ivan Illich. Het is Illich die mij veel geleerd heeft over de aard van ons huidige onderwijssysteem en het gebrek aan een degelijk alternatief ervoor in de discours van autoritaire communisten.

Als communisten vandaag spreken over de nood aan meer geld voor onderwijs of, zoals Vonk, "de nationalisatie van het bankwezen en de financiële wereld" (o.a. om tegemoet te komen aan alternatieven voor het gebrekkig onderwijs van nu?) frons ik nog maar eens de wenkbrauwen. Het is mij niet helemaal duidelijk waarom er niet een meer realistische, doch strijdbare houding tegenover dat "bankwezen en de financiële wereld" wordt ingenomen binnen links. Is het niet belangrijker te werken aan een alternatieve economie, o.a. met de hulp van loontrekkenden in het hier en nu?
Waarom zien linksen geen grotere rol weggelegd voor de opbouw van sociale coöperatieven in plaats van pleidooien te houden voor meer controle op belastingsparadijzen en de invoering van Tobin- of andere taksen? Pleidooien waar op zich niet veel mis mee is maar die wel deels illusies creëren over de bereidwilligheid van het grootkapitaal om haar eigen globalistisch jachtfestijn aan banden te leggen.

Waarom hebben communisten zo weinig goede ideëen als het over pedagogie gaat? Is de autoritaire instelling dan zo verblindend als het over opvoeding gaat? Of is het eerder uit onwetendheid? En welke rol speelt de PVDA tegenwoordig? Het lijkt er op dat de PVDA nogal lonkt naar rechtse militaristen buiten het Westen en dus ook steeds minder links is.
Iemand als PVDA-voorzitter Peter Mertens praat bijvoorbeeld over de leiding van de Verenigde Staten als "een duivel". Gelooft Mertens in duivels? Is hij, net als Zohra Othman, misschien godsdienstig geworden? De leiding van de Verenigde Staten afschilderen als een duivel helpt echt niet bij waarschuwingen tegen het Bush-regime. Mertens zegt dat de PVDA atheïstisch is. Maar één van de kopstukken, namelijk Othman, is het zeker niet.
En zoals van een PVDA-voorzitter mag verwacht worden bestaat zijn discours uit typisch taalgebruik van een militarist. Op het moment dat de regimes van Bush en Saddam talloze naïevelingen in een neerwaartse spiraal van geweld persten in Bagdad en er talloze onschuldige slachtoffers vielen, zei Mertens dat de VS een wereldoorlog oplegden. Alsof je met slechts één leger een wereldoorlog kunt voeren. Zelf ben ik gekant tegen staatslegers en oorlogen, en vind ik dat er vooral geweldloos verzet moet komen tegen de Amerikaanse en andere overheersing. Daarbij stel ik graag dat er ook verzet moet komen tegen rechtse dictators als Saddam. Je weet wel, die Stalin-fan met zijn paleizen waarin veel goud verwerkt was!

In Humo stond er tijdens de volle oorlogsperiode dat de AEL het Irakese leger steunde. Als dit waar is, was de AEL niet tegen de oorlog in Irak, zelfs al namen ze afstand van Saddam en andere dictators. Het wordt hoog tijd dat de AEL duidelijkheid schept in haar positie ten aanzien van de conflicten in het Midden-Oosten. Bij de huidige situatie is de linkerzijde allesbehalve gebaat. De AEL blijft lonken naar de linkerzijde maar weigert een internationalistische rol te spelen. Wanneer de AEL en de PVDA het opnemen voor de underdog in conflicten, zoals in het geval van Irak, schept dat alleen maar onduidelijkheid over hun motieven.
Laat mij ook duidelijk zijn. Ik ben niet voor integratie naar Belgisch model en zeker niet voor assimilatie van allochtonen in de Westerse cultuursfeer. Maar elke cultuursfeer heeft goede en slechte kanten. Ook het Westen en Israël hebben goede kanten. Dat het met de joodse cultuursfeer bergaf gaat zal ik niet ontkennen. Israëlische oorlogspropaganda verdringt teveel de interessante tendenzen binnen het joodse. En in niet-joodse culturen is men vaak blind voor de aard van de betere joodse tendenzen.
Maar laat ons ook niet in de val trappen van het gedeeltelijk cultuurrelativisme, een fenomeen dat weinig met oorspronkelijk links te maken heeft. Bij cultuurrelativisme worden alle culturen als evenwaardig beschouwd, dus linkse Westerse (sub)culturen zijn in het cultuurrelativisme bijvoorbeeld evenwaardig aan de islamitische culturen. Dat lijkt me een fout idee.

Ik ben ook geen libertariër, zoals iemand onlangs op de site van indymedia.be liet uitschijnen. Een site waarop de gekste dingen staan, o.a. door manipulaties van extreem-rechts. Ik ben een communalist : een voorstander van basisdemocratische confederaties, politiek en economie in zelfbeheer zonder te vervallen in kleinschalige zelfvoorziening of parochiaal leven. Ik ben een tegenstander van markteconomie, en voorstander van een morele, niet-discriminerende economie. Communalisme is totaal onverenigbaar met stalinisme of libertarisme.
Libertariërs als Nozick staan zo dicht bij rechts liberalisme dat ze mij doen walgen. Jozef Stalin zijn leiding over de Sovjetunie kenmerkte zich door een uitgesproken conservatief nationalisme. Het was er bijvoorbeeld bijna onmogelijk om aan echtscheiding te doen in die tijd en vaderlandsliefde werd enorm geapprecieerd. Stalin combineerde in zijn ideologie het slechtste uit links met het slechtste uit rechts, en het is dan ook niet verwonderlijk dat Saddam hem en Winston Churchill op handen draagt. Suksesvol militarisme spreekt Saddam aan. Nu hij bijna al zijn macht verloren heeft zal het hem nog meer dan ooit tevoren aanspreken denk ik.
Het is ook echt niet verwonderlijk dat de extreem-rechtse nationaal-bolsjevisten uit Rusland zowel Stalin als Hitler op handen dragen. Totalitaire regimes en militarisme spreken rechtse mensen meer aan dan linkse mensen. Links-rechts tegenstellingen vervagen gauw in een geheel van woordenkramerij. Of dacht je misschien dat de Nazi's ook socialisten waren, maar dan nationalistisch van inslag?

Toffe tekst. Is het mogelijk details te geven over de voor- drachten over Ivan Illich in Gent?

"Waarom hebben communisten zo weinig goede ideëen als het over pedagogie gaat? "

Allez beste Raf! En Maria Montessori? En Paolo Freire?
Zoek daar maar iets op internet over.

Jij baseert je voor je beeld over "het communisme" toch wel een beetje veel op de groepjes die hier toevallig rondlopen.

groetjes
jan

Jan vergeet Celestin Freinet

Wanneer je een stijlfiguur TE vaak gebruikt, verliest ze elk rhetorisch effect. Dit geldt zeker voor de rhetorische vraag.

De precieze data weet ik niet meer, maar de voordrachten over Illich zijn in het anarchistisch centrum van Gent (vanavond om 20u denk ik, door Hans Roels) en in Elcker-ik Gent.

Dat er nog aardig wat werk aan de winkel is binnen links, bewijst het feit dat mijn tekst op indymedia.nl op hidden werd geplaatst, vermoedelijk o.a. door de volgende reactie :

'Indymedia Nederland is een NIEUWSsite; dus niet bestemd voor discussie, zoals in meerdere mate mogelijk is op Indymedia België. Zo'n nogal van de hak op de tak springend verward opiniestuk als bovenstaand hoort hier dus niet (hoogstens als "non nieuws"). Weg dus. O ja: zonder het door Raf verfoeide "cultuurrrelativisme" is serieuze sociale wetenschap al sinds Franz Boas onmogelijk, en kom je uit bij Berlusconi e.a. Maar daar mee ga ik in discussie, wat hier dus niet de bedoeling is. Dus haal mij maar samen met Raf weg.'

Ook nog:
Uiteindelijk zijn alle hier aangehaalde pedagogen, die blijkbaar sukses vinden in bepaalde communistische kringen toch al dood, niet?

Wat mij stoort aan de teksten van Raf Grinfeld zijn de verwarde gedachtengang, de samenraapsels, de veralgemeningen, de veronderstellingen, ... Wat ook op de duur op de heupen werkt, is de fixatie op het communisme waar meestal het predicaat "autoritair" opgeplakt wordt.

Alles waar Grinfeld het niet mee eens is, noemt hij autoritair: Arabisch nationalisme, kritiek op het pacifisme, een progressieve lezing van de Islam, steun aan het verzet in Irak,...

De term "autoritair" verliest daarmee elke inhoud.

Lasterlijk wordt Grinfeld als hij er zomaar denkt te kunnen verklaringen te doen over de al dan niet bestaande religieuze gevoelens van Zohra Othman.

Grinfeld: "Mertens zegt dat de PVDA atheïstisch is. Maar één van de kopstukken, namelijk Othman, is het zeker niet."

Ten eerste: en dan? Ten tweede: hoe weet Grinfeld dat? Omdat ze toevallig van Marokkaanse afkomst is?

Helemaal over de schreef gaat hij als hij plots meent de positieve kanten van het zionisme te moeten belichten.

"Maar elke cultuursfeer heeft goede en slechte kanten. Ook het Westen en Israël hebben goede kanten."

Het is misschien een lapsus en ik zal het maar door de vingers zien, maar verdedigingen van het zionisme worden hier normaal niet aanvaard.

Het feit dat indymedia.nl jouw tekst van de site gehaald heeft, bewijst dat wij de slechtste nog niet zijn. Maar het zou ook kunnen dat we een beetje te tolerant zijn.

Wel vind ik dat de Pvda mede-verantwoordelijk is voor de vervaging van de term AUtoritair. In het geval van Noord-Korea is iedereen het erover eens dat dat een autoritair regime is. De Pvda is daar onduidelijk over. Ook is ze onduidelijk of ze dat goed of slecht vindt. Het is zo vaag dat de meesten dat na drie jaar andersglobalisme dat nog steeds niet weten. Dat mij dat ook stoort. Kun jij daar duidelijk op antwoorden,Christophe?

U lijkt een kenner te zijn van Noord-Korea. Tegen uw argumenten kan ik niet op. Ik verwijs u dan ook graag door naar http://www.pvda.be voor al uw vragen over de PVDA.

Het is duidelijk dat niet Raf maar jijzelf dus verantwoordelijk bent voor de onduidelijkheid rond autoritair of niet. Ook blijkt dat jijzelf ook onderhevig bent aan een bevelstruktuur van bovenuit. Op dat vlak hebbn mijn argumenten je overtuigd.

Ik had het eigenlijk over de cultuursfeer van het land Israël, niet zozeer over de staat en zeker niet over het zionisme, waar ik weinig goede woorden voor over heb, vermits het rechts-nationalistische er steeds meer overheersend in is geworden. Ook maakt de PVDA er geen geheim van dat ze openstaat voor moslims in de partij. Bovendien is er een verschil tussen libertaire communisten als bijvoorbeeld Peter Kropotkin en Errico Malatesta en autoritaire communisten als Lenin of Rosa Luxemburg. De term autoritair is teveel uitgehold vind ik, en ook gediaboliseerd.
De discussie over het belang van atheïsme zou ons nu te ver leiden.

... in je gebruik van je concepten.
Is de "joodse" cultuursfeer = cultuursfeer van het "land Israël". Ik meen Marx te situeren binnen de JOODSE cultuursfeer, net zoals ik dat doe met filsofen als Maimonides en Levinas enz. Moet ik Marx en co dan lezen als inwoners van het "land Israël" of beïnvloed door het "land Israël"? Wanneer spreek je over een natie, een cultuur, een staat, een godsdienst, …? Wees duidelijker, aub!

Raf schrijft:
"In Humo stond er tijdens de volle oorlogsperiode dat de AEL het Irakese leger steunde. Als dit waar is, was de AEL niet tegen de oorlog in Irak, zelfs al namen ze afstand van Saddam en andere dictators."

Hoe is dat nu in Godsnaam mogelijk dat daar altijd wordt op teruggekomen? Want, beste Raf, de AEL heeft in deze volkomen gelijk overeenkomstig het Internationaal recht.

Ik zal nog één keer het citaat bovenhalen uit het UNO-handvest:

Eén van de hoofdbeginselen die de leden van de VN moeten respecteren, is dat zij zich “in hun internationale betrekkingen onthouden … van bedreiging met of het gebruik van geweld tegen de territoriale integriteit of de politieke onafhankelijkheid van een Staat” (art. 2, lid 4, VN Handvest). VN-leden dienen hun conflicten vreedzaam op te lossen (art. 2, lid 3 VN Handvest).

Het geweldverbod is een pijler van de internationale rechtsorde.

Het VN-Handvest kent op dit geweldverbod slechts twee uitzonderingen :

1. geweldgebruik toegestaan door de Veiligheidsraad, die de primaire verantwoordelijkheid draagt voor de handhaving van de internationale vrede en veiligheid.

2. het inherente recht tot individuele of collectieve zelfverdediging in geval van een gewapende aanval, totdat de Veiligheidsraad de noodzakelijke maatregelen ter handhaving van de internationale vrede en veiligheid heeft genomen (artikel 51 VN Handvest).

Raf, jij kan toch ook lezen? Irak heeft het recht om zich te verdedigen tegen een agressie-oorlog, en de wereldgemeenschap heeft de PLICHT om dit recht te verdedigen in geval van unilaterale agressie. Dus als jij het Iraakse leger NIET steunt, dan ga jij ook tegen het internationaal recht in. Punt. Als jouw schrijfsels "nieuw links" moeten vertegenwoordigen, dan is het met dat "nieuw links" heel slecht gesteld. Geef mij maar het principiële "oud links".

Je vervolgt je betoog met: "Het wordt hoog tijd dat de AEL duidelijkheid schept in haar positie ten aanzien van de conflicten in het Midden-Oosten. Bij de huidige situatie is de linkerzijde allesbehalve gebaat. De AEL blijft lonken naar de linkerzijde maar weigert een internationalistische rol te spelen. Wanneer de AEL en de PVDA het opnemen voor de underdog in conflicten, zoals in het geval van Irak, schept dat alleen maar onduidelijkheid over hun motieven."

Dat is echt een onbegrijpelijke zin. De AEL is altijd heel duidelijk geweest over haar ideeën over het Midden-Oosten. De jouwe zijn dat duidelijk niet. Wat heb jij dan zoal in petto voor de toekomst van die regio? En kan je asjeblief eens wat duidelijker zijn? Jouw citaat slaat echt nergens op.

Geweldloos verzet tegen overheersing en onderdrukking?
Dat horen de overheersers en onderdrukkers graag.
Het pacifisme is een uitgekiende valstrik om de burgerij toe te laten hun macht te handhaven.
Het spreekt vooral volgevreten kleinburgers aan, die nooit echt miserie meemaakten.
Geweld speelt in revolutionaire situaties een bevrijdende rol.
Begin niet te zeiken over Gandhi (of Mandela), ga maar eens naar India en pas op dat je niet over de lijken strompelt op straat.
Ook het resultaat van 'geweldloos verzet'.