arch/ive/ief (2000 - 2005)

De voorbije weken was ik beroepsmatig overgeëxposeerd aan de verkiezingen en politiek. Alle verkiezingsprogramma's (althans, die die beschikbaar waren - VLD, CD&V, sp.a, SPIRIT, Agalev, N-VA, Vlaams Blok) heb ik doorgenomen. Op alle websites (al dan niet 'in progress') heb ik me sufgeklikt. Op de verkiezingssites van De Standaard en vrtnieuws kan ik nu moeiteloos mijn weg vinden. De verkiezingspropopaganda op Indymedia volgde ik van op een afstand (hoe graag Resist, PVDA, MARIA en LSP het zouden willen - ze zullen niet meetellen op het einde van de rekening: wie heeft er immers belang bij een partij die het collectieve vooropstelt, behalve dan een paar idealisten?). Ook met massa's veel mensen gebabbeld - militanten van de basis, van welke partij dan ook, die maar niet snappen wat er aan de top gebeurd. Onderweg ook nog een paar debatten meegepikt en verkiezingsmeetings bijgewoond. En verder heb ik me gewaagd aan stemtesten en andere adviezen. Een keer ben ik diepgroen, de volgende keer door en door PVDA, nog een andere keer ben ik Spiritist in hart en nier. En volgens nog een andere test heb ik sterk libertaire en communistische neigingen.
En nu ben ik het beu, kotsbeu. Maar aan de 'plechtige communicantenkopjes' die de straten vervuilen, zal ik voorlopig niet kunnen ontsnappen. Voor Bracke en Crabbé en andere shows op TV heb ik gepast - nu ga ik iedere avond tenminste vroeg slapen.

Wat ik geleerd heb van deze overexpositie aan propaganda allerhande, is dat er nog maar weinig democratie is in ons landje. Noch in de verwachtingen van de mensen t.a.v. de politiek, noch in wat de partijen beweren te willen nastreven.

In hun programma's zeggen de grote partijen die ons landje zullen besturen één ding en dan zijn tegendeel.
Eén keer is België te klein (om te kunnen wegen op de internationale besluitvorming, of om te verhinderen dat bedrijven delokaliseren), de volgende is België net te groot (om een eigen accent te kunnen leggen in het buitenland of om te verhinderen dat bedrijven delokaliseren). We betalen teveel belastingen, en we betalen er te weinig. We hebben nog steeds één van de meest doeltreffende sociale zekerheidssystemen, maar die moeten we afbreken wegens onbetaalbaar (en trouwens, er is de druk van de internationale context).
Op debatten bewijzen de blauwen, de rooien en de groenen in ieder geval dat ze het liefst van al samen aan de macht willen blijven (heu, willen blijven regeren) -- wat ze individueel ook mogen uitkramen als ze nog eens in de schijnwerpers staan.

Een slogan, dan maar: "De politiek staat te ver van de mensen". Veel mensen zullen kiezen voor de partij (of man of vrouw) waarvan ze denken dat die het dichtst bij hun eigen, dieppersoonlijke verzuchtingen staat. Die ideale partij zou "de criminelen" liefst zo lang mogelijk in den bak moeten steken (maar dat mag geen geld kosten, want dat is belastinggeld, hé), de snelheidsbeperkingen voor hun dikke vette wagen moeten afschaffen, de gezondheidskosten zoveel mogelijk moeten terugbetalen (liefst toch wel volledig - ook in éénpersoonskamers waarvoor je anders dure hospitalisatieverzekeringen nodig hebt), de uitkeringen voor de brugpensioen fors doen stijgen (maar niet die voor werklozen, want dat zijn profiteurs -- en OCMW-hulp zou zich moeten beperken tot materiële hulp), de lasten moeten verlagen voor de bazen, want anders vluchten die weg, de belastingen voor de kleine man (en daar is onze kiezer toch altijd één van) moeten afschaffen, het openbaar vervoer altijd klokvast moeten maken, zwart werk moeten toelaten (zolang dat niet wordt uitgevoerd door werklozen en andere steuntrekkers - "want ik ken er zo die meer verdienen dan ik") enz. enz. Oorlog? Wat is dat?! Internationale solidariteit? Dat geld vliegt toch in de zakken van de NGO's, en niemand wordt er beter van. Trouwens, we moeten beter eerst voor onze eigen armen zorgen. Migranten, dat zijn profiteurs die onze uitkeringen komen afpakken en niet eens onze taal willen leren. En die hoofddoeken dan, zo heel het gezicht van de vrouwen bedekkend. Ze willen zich niet aanpassen, hé? Eigen welvaart eerst!!

Er zijn geen socialisten meer, zegt de teleurgestelde socialist (maar neem geen van mijn verworvenheden weg). Er zijn geen liberalen meer, zegt de teleurgestelde liberaal (maar verlaag eerst mijn lasten, geef mij er ook maar de sociale zekerheid bij, en stop toch eens met het opleggen van allerlei regeltjes op het tewerkstellen van mensen!). Er zijn geen groenen meer, zegt de teleurgestelde ecologist (maar dat ik mijn auto aan de kant moet zetten, geen haar op mijn hoofd die eraan denkt). Er zijn geen christen-democraten meer, zegt de teleurgestelde CVP'er van de oude stempel (maar wat mijnheer pastoor uitkraamt, daar moet ik allemaal niets meer van weten). Zelfs fascisten zijn er niet meer, althans op papier (waarom komen ze nu in Wallonië op?).

Waar ik naartoe wou met deze gedachtengang? Geen idee! Waarschijnlijk wilde ik gewoon een stukje frustratie kwijt.

Niemand betaalt graag belastingen, maar iedereen krijgt graag een dik pensioen. Het zal een lastige klus worden voor de volgende regering om zonder financiële middelen toch te investeren in welvaart voor de toekomst.

Ik was een tevreden kiezer tot het hysterische gedrag van een aantal politici daar een eind aan maakte in november van vorig jaar. Ik waardeer nogsteeds degelijk werk, kwaliteitswerk, maar al worden er goeie dingen gerealiseerd, ook door de regering Dehaene trouwens, toch loopt het compleet fout op het vlak van het samenleven, van de verdraagzaamheid. De analyse die de politici van onze machtspartijen maken is compleet fout en gebaseerd op emoties inplaats van op wetenschappelijk verantwoord onderzoek.

Het is onaanvaardbaar dat gekleurde allochtonen en zwakkeren in onze samenleving niet meetellen voor onze politici. De enige waar nog rekening mee wordt gehouden, is de gefrustreerde Vlaams Blok-kiezer.

Ik ben geen voorstander van een communistisch systeem. Eigenlijk heb ik het nooit grondig onderzocht en berust al wat ik erover weet op de geruchten die door de VRT daarover werden verspreid en we weten ondertussen wat dat waard is.
Wat belangrijk is voor alle gezinnen in dit land is dat onze economie goed draait. Dat daarvoor de belastingen voor de patroons nog maar eens moeten worden verlaagd, betwijfel ik. De vorige belastingverlaging heeft niet de minste invloed gehad op de tewerkstelling. De tewerkstelling werd volkomen bepaald door de internationale economische wisselwerking. Het verslechterde investeringsklimaat en de oorlog in Irak hebben voor een verhoging van de werkloosheid met 15% gezorgd. De oorlog in Irak was en is nogsteeds een oorlog tegen onze economie. We mogen ons aan nog meer economische terugval verwachten alhoewel de meesten van onze mensen heel hard werken. Belangrijke oorzaken van de economische malaise waar men liefst zo weinig mogelijk over spreekt zijn de boekhoudfraude waar maar geen eind aan komt en het leegmelken van bedrijven door CEO's. Er is niets mis met geld verdienen, er is wel iets mis met bedrijven plunderen. Daar voelt de investeerder zich niet lekker bij en zolang dat doorgaat, blijft dat wegen op de economische bedrijvigheid.

Al ben ik dus geen voorstander van het communisme, toch ben ik van plan om RESIST te stemmen. De pvda zal echt ons privébezit niet komen afpakken en Stalin zal echt niet opstaan uit zijn graf. Ik ben ook niet bang dat ze de tobintaks gaan invoeren. Ze komen in de eerste plaats op voor de werkende mensen en dat is echt wel nodig, want de arbeiders zijn het kapitaal. De financiële wereld leidt al te lang een eigen leven wat te zeer is losgekoppeld van de arbeid. Dat moet barsten. RESIST kan vanuit de oppositie de regering de ogen openen voor de foute analyse die ze gemaakt heeft tot op heden. RESIST kan het slechte integratiebeleid aanklagen, kan het slechte human resources management van vandaag aanklagen en voorstellen formuleren om het beter te doen. RESIST heeft een keiknappe kopman die een belangrijke meerwaarde voor Vlaanderen belooft te worden.

Laat dat je persoonlijke slogan zijn voor de verkiezingen. Politici zijn één pot nat. Velen hebben goede bedoelingen, maar de mogelijkheid ontbreekt. Anderen hebben geen goede bedoelingen (wel voor henzelf natuurlijk) en daarvoor zijn er mogelijkheden genoeg.
Resist de ogen van de regering openen? Dat lijkt me behoorlijk goedgelovig naar de regering toe.
Laat ze die stemplicht maar afschaffen. Omdat het ondemocratisch is. Omdat we dan een betere mogelijkheid hebben om mensen te doen inzien dat politiek engagement niet begint bij bolletjes kleuren, maar bij actie, directe actie! Daar is heel de andersglobaliseringsbeweging toch mee begonnen?! Of zijn we dat vergeten? Zijn we nog andersglobalisten? Of zijn we anders-sociaal-democraten geworden?
Kies niet alleen voor een andere wereld, maar ook voor een andere manier van werken!