arch/ive/ief (2000 - 2005)

Het boek gaat over de gewiekste communicatietechnieken die de paars groene regering sinds 1999 hanteren, waarbij het eenheidsdenken de bovenhand haalt en de oude tegenstelling tussen links en rechts niet meer zou bestaan,.. tenzij het de regering goed uitkomt. Alle kritiek wordt hierdoor in de kiem gesmoord, hetgeen met principe 4 van het boek goed wordt samengevat: “Avec nous, plus de tabous, sauf les notres.”

Decroly en Rydberg hanteren 12 propagandaprincipes. De principes op zich lijken niet erg spectaculair, maar toch is het interessant om een aantal herkenbare fenomenen opgesomd te zien. Heel wat mensen voelen het aan als `theater` of `bedrog`, maar desondanks heeft het een sterke invloed op de publieke opinie.

Een van de principes,is die van het zogenaamd pluralisme en de gespeelde interne verdeeldheid binnen de coalitie. Verschillende strekkingen van de publieke opinie kunnen zich op die manier terugvinden in de regering, vertolkt door blauw, rood of groen. Maar als het op beslissingen aankomt, delven de `linksen` vaak het onderspit. “Om elke oppositie te ontwapenen en het eigelijke eenheidsdenkend te maskeren, moet men zoveel mogelijk opinies binnen de regering aan bod laten komen”, aldus principe 1.
De groenen, die de `linksen` vertegenwoordigen, krijgen de ruimte om zich te profileren en te verantwoorden, zoals gebeurd is met het `dwarsliggen` van Agalev bij de militaire wapentransporten. Met de wapenleveringen aan Nepal, zijn ze groenen op hun bek gegaan, maar dan maakte de spa weer handig gebruik van de groene hypocrisie om zichzelf en de ganse regering buiten shot te zetten.
De manier waarop de regering Verhofstadt zich uit het Sabena-debacle heeft gered zou dan weer een mooie toepassing van pricipe 7 kunnen zijn: Als er iets mis loopt, ligt de fout bij een ander ; en van principe 10: “We kunnen er niet veel aan doen, het is Europa.”
En zo wist de regering Verhofstadt op alles een antwoord te geven, al was het maar door de waarheid geweld aan te doen.

Erg nieuw zijn die feiten allemaal niet. Ook de getuigenissen van journalisten over het soms agressieve gestalk van de premier, liegen er niet om. In Terzake, deden enkele maanden terug Van Cauwelaert van Knack en Vandermeersch van De Standaard nog hun beklag. Enkel Yves Desmet van De Morgen, kon het gedrag van Verhofstadt relativeren, hetgeen weer aantoont hoe De Morgen in het plaatje van de paarsgroene propaganda past.

Een van de auteurs, Vincent Decroly, haalde met de Europese verkiezingen van 1999 meer dan 100.000 voorkeurstemmen. In oktober 2001 stapte hij uit de groene fractie van het parlement omdat hij geen deel meer wilde uitmaken van de liberale koers die de paars groene regering vaarde.
Hij bleef wel vasthouden aan zijn zetel en hing ook geregeld de vuile was buiten, tenminste.. voor degenen die het wilden horen. Zo stelde hij regelmatig vragen over de wapentransporten en kwam naar buiten met informatie over de paarsgroene medeplichtigheid aan de militaire opbouw in de golf :alle regeringspartijen keurden sinds november 2002 tot 4 keer toe het principe van de wapentransporten rechtstreeks of onrechtstreeks goed.
Om een eerlijke evaluatie van de regering te maken is belangrijk om te kijken wat de regeringspartijen hebben `gedaan` en niet zozeer wat ze hebben gezegd
Decroly komt op 18 mei niet meer op met de verkiezingen. Hij heeft er genoeg van.

Desondanks krijgt zijn boek, dat toch over een erg actueel thema gaat, nauwelijks media-aandacht. Blijkbaar blijft hij een doorn in het oog van de paars groene regering.

Ook het kritische Franstalige weekblad `Le Journal du Mardi` is niet bereid om voor de verkiezingen over het boek te schrijven. De angst om subsidies te verliezen zou een rol spelen. Maar we kunnen ook niet blind zijn de Ecolo-toer die Le Journal du Mardi sinds zijn herlancering is opgegaan.

In het huidige verkiezingsklimaat lijkt er nog amper ruimte voor kritische stemmen te zijn.
Dat kan soms erg ver gaan. Dat bleek ook toen Indymedia uitgenodigd werd voor het Franstalig internet-magazine "Cybercafe". Ons bezoekje moest worden uitgesteld tot na 18 mei, legde de brave programmamaker doodeerlijk uit. Dat Han Soete deelneemt aan de verkiezingen, speelde geen rol... Indymedia is blijkbaar politiek te kritisch en dat past niet binnen de RTBF- verkiezingsrichtlijnen.
We hebben de hand kunnen leggen op een RTBF document waarin o.a. richtlijnen staan voor journalisten tijdens de verkiezingsperiode: er is bijna uitsluitend ruimte voor de 4 grote partijen voorzien. Soortgelijke richtlijnen bestaan allicht ook bij de Vlaamse openbare omroep.
Maar blijkbaar volgen de andere pers ook bepaalde richtlijnen.

Dat er afspraken bestaan tussen de media en het politieke establishment valt geen klein beetje op. Het resultaat is dat een mens er zijn motivatie om te kijken bij verliest.

De beste en meest handige manier om de persvrijheid aan banden leggen is er voor zorgen dat de journalisten gebrainwashed geraken en daarbovenop hen in een afhankelijke positie manoeuvreren.

Yves Desmet van De Morgen is via VTM en Van Thillo nauw verbonden met de VLD. Wat kan je van zo iemand dan aan eerlijke informatie verwachten. De corporaties zitten ook hier overal met hun tentakels. De verkiezingsshow die in volle hevigheid is losgebarsten behoort tot de 'spelen' die het gepeupel moet rustig houden en de aandacht afleiden zodat de heersers naar eigen goeddunken kunnen handelen. Keizer Augustus was de handige tacticus die deze strategie lanceerde: "Panem et circenses", brood en spelen. De ideale strategie om het fictieve van onze democratie te verdoezelen.

Kritische en analytische denkers kunnen alleen nog in het alternatieve circuit terecht, waar ze kennelijk ook onthaald worden op hoongelach van de aanbidders van de heilige Bush, vertegenwoordiger van Coca cola, Texaco, Esso, Pepsi, Mc Donalds en vele anderen die onze belangen bedreigen en daarvoor door een bepaalde categorie aanbeden worden.

Ik vind de beurkoersen van Mc Donalds en Coca cola niet zo schitterend.
De kruik gaat zo lang te water tot ze breekt.

Niet alleen is er de nogal voor de hand liggende
link desmet-van thillo, ook het feit dat desmet er een relatie met een bekende mechelse vld-politica er op nahoudt kan een en ander verklaren.