arch/ive/ief (2000 - 2005)

Gerolf de bange wolf en filip de stugge lip.

Gisteren ook gekeken naar het nietszeggende politainment programma Bracke en Crabbé?
Inderdaad: over het algemeen een nietszeggend programma dat politiek enigszins versmalt tot een netjes afgebakend computerspelletje.
Temeer daarom een programma dat ironisch genoeg perfect op maat gesneden is van het Blok. Zij hebben immers ook niets te zeggen als het er echt op aankomt. Of beter nog: zij mogen/kunnen/willen niets zeggen van/over elkaar, zo leek het gisteren wel.

Filip mocht (Voor)postvatten naast Ben en Gerolf mocht zich neervleien naast Bracke voor een "intiem gesprek over politiek".

Nu: ofwel heeft Bracke een ongelooflijk verschrikkelijke mondgeur, ofwel voelde gerolf zich echt niet op zijn gemak bij de gemelijke Bracke. Ik denk dat het het laatste was. In ieder geval: Gerolf viel ongelooflijk door de mand. Hij kwam over als een humorloze ongeînspireerde, niet goed in zijn vel zittende gruize muis, als een bange wolf verlaten door de roedel. Alsof hij geen eigen mening had. Ik kreeg las van plaatsvervangende schaamte weliswaar.

Bracke stak van wal met een vraag over de - door menige bronnen bevestigde - interne meningsverschillen binnen het Blok. gerolf antwoordde prompt ontkennend, waarna werd overgefloept naar filip, die - de grijnzendheid zelve - de vraag van Ben - "is dat zo, hebben jullie als hechte vriendenclub nooit interne meningsverschillen?" - ontweek met het antwoord dat er ook onder vrienden wel eens van mening wordt verschild. "Maar de leider beslist uiteindelijk, da's evident, niewaar?"

Gevraagd over wat er dan zoal werd gediscussieerd binnen het Blok, weer een nietszeggend antwoord van Filip, die iets murmelde over de campagne zoals die nu voorlag.

Terug naar gerolf. "Bent u tevreden met de campagne zoals die er nu uitziet?" Bevestigend antwoord. Maar waar zijn dan de meningsverschillen gebleven? Wat had u zelf in gedachten? Gerolf bleek plotseling niet meer over een mening te beschikken. Als een stamelend kind dat nog niet heeft geleerd te liegen: "Zoals het nu is, is het goed".

Anyway, zo ging dat daarna nog een tijdje door. Bracke en Ben speelden vooral voluit de persoonlijke/privé-sfeerkaart. En dat hebben ze goed gespeeld. Want het bracht tot uiting hoe deze bange blanke mannen, zelfs als het op persoonlijke zaken aankomt, alleen maar iets durven te beweren/zeggen/vertellen als het door de fuhrer is goedgekeurd en die fuhrer dat was gisteren overduidelijk filip. Hoewel de fuhrer zijn stugge lip moeilijk in bedwang kon houden, bij zoveel afgang (misschien eens een snorretje laten groeien filippeke?)

Annemans durfde nog niet eens - het straalde er zo vanaf, ongelooflijk! - niet antwoorden op de vraag "aangezien julie (filip en hijzelf) zo'n goede vrienden zijn, ken je dan de namen van de ouders van filip?" In ieder geval: zo houterig, zo geborneerd ...

Nog één: Gerolf die werd gevraagd of hij zijn eigen naam zo mooi vond, aangezien hij zijn zoon ook zo heeft genoemd. In plaats van iets te antwoorden in de trant van "Ich finde ... entschuldigung ... euh ik bedoel sorry, ik vind dat gerolf een goede Vlaamsche naam is en zodoende denk ik dat ik door deze naam door te geven aan mijn nageslacht niet alleen een naam doorgeef, maar ook een geschiedenis, die -zoals u weet- bij radicale Vlaams-nationalisten samenhangt met de hang naar alles wat voorbij is en ons is afgepakt. Daarom, hahahahahahaha, zo zullen er al twee zijn die ze dat stuk van onze roemruchte vlaamsche identiteit toch al niet meer kunnen afpakken. En verder denk ik dat het goed is dat een zoon dichtbij de vaderfiguur staat, elke vader wil toch ergens dat zijn kind op hem gelijkt, elke vader wil zijn kind toch ergens iets van zichzelf meegeven en in die zin sturen, ik zou zelfs zeggen leiden. Jawohl!"

Nee dus, in plaats daarvan - alsof hij nog nooit had stilgestaan bij het feit dat journalisten goed geinformeerd zijn en misschien wel eens de naam van zijn zoon konden weten - viel hij kompleet uit de lucht en sprak voor een keer eens de naakte waarheid - hem dan ook nog eens ingefluisterd door de journalist zelve:
"Ja, ik zal nogal weinig inspiratie hebben gehad toen, hé"

Toen? Ware ik Bracke geweest,dan had ik daarop verder geborduurd, maar ja: het blijft de 'objectieve' VRT natuurlijk, hihihihihi

Ik vind het goed dat het Blok op deze manier wordt aangepakt, want wat gebeurde er gisteren eigenlijk? Eigenlijk gaven ze het Blok een koekje van eigen deeg, in die zin dat het Blok eigenlijk politieke - en dus maatschappelijke toestanden - altijd emotionaliseert, opblaast, zodat ze niet moeten ingaan op structurele achtergronden, etc.; zo kunnen ze inspelen op het onderbuikgevoel van mensen. Een gevolg daarvan is dat ze nooit iets hoeven te zeggen over hun echte drijfveren, hun analyses en vooral: hun oplossingen (ze weten toch dat ze die niet hebben en dat ze sowieso toch niet gaan meeregeren, voorlopig toch)

Awel, nu gaf men die klerelijers eens een koekje van eigen bruin deeg, nu hebben Ben en Bracke de zaken eens omgekeerd, volgens mij (maar dat is hineininterpretierung) vanuit de logica 'als ze op politieke vragen niet willen antwoorden, dan zullen we ze eens emotioneel aanpakken, eens zien hoe ze zich dan uit de slag trekken'Over persoonlijke zaken kun je nu eenmaal niet sloganesk praten, en als je dat wel doet hebben mensen dat door.

Ook mandatarissen binnen andere partijen zullen verkrampt reageren op het kleffe interviewspelletje van Bracke en Crabbé, maar het gaat erom dat het Blok nu ook eens wordt aangepakt. En dan kunnen ze voor een keer eens niet zeggen: séééééég hééééj iedereen is tegen óóóns, want iedereen wordt op dezelfde kleffe manier aangepakt.

Ik weet het, mijn 'analyse' is misschien niet diepgaand, maar ik denk dat de mensen die gisteren hebben gekeken, ongeveer zullen begrijpen wat ik bedoel. Ik wil het probleem van het Blok helemaal niet psychologiseren en zeker de strijd ertegen niet, maar: alle beetjes helpen.

Kijk: simpeler gesteld: het Blok lacht journalisten altijd recht in hun gezicht uit, omdat ze zich sterk voelen, wetende dat ze nooit eerlijk hoeven te zijn over hun werkelijke motieven, hun werkelijke belangen ook, dat ze sowieso zullen scoren omdat ze, zonder oplossingen hoeven aan te brengen kunnen inspelen op gevoelens van ongenoegen.
ik vind het dus goed dat daar eens offensief op wordt gereageerd en dat men die jongens van het Blok nu eens niet de kans geeft om op andere mensen hun (onderbuik)gevoelens in te spelen of over andere mensen, groepen etc. te vertellen (lees: liegen), maar dat men, omgekeerd, het Blok eindelijk eens forceert over zichzelf te vertellen en beter nog: individuele mandatarissen. Dan komt het leugenachtige karakter van deze partij en haar mandatarissen bovendrijven.

Het klinkt weer psychologiserend, maar: zo ziet men - op het tv scherm weliswaar - dat deze partij geen joviale mensen herbergt, maar zagende rancuneuzen, dat deze partij geen consequente, zelfbewuste persoonlijkheden herbergt, maar bange blanke mannen zonder een andere mening dan die van de roedel (enfin: het recht van de sterkste)

In ieder geval: offensief, geen bang hebben, gewoon door middel van even vuile trukken die schijtlaarzen het vuur aan de schenen leggen, op alle mogelijke manieren hun ultra-negatieve gedachten en daden bekend maken bij het publiek. Laten zien dat het hen niet gaat om samenleven, maar om kapotmaken. Iets dat met extreem rechts veel te weinig gebeurt. Want: als 'nen bruine' iemand zou neerknallen vanwege racistische motieven en zonder aanleiding - wat bij mijn weten nog niet is voorgevallen - hola pola, dan zouden het laatste nieuws, de frut en weet ik wat nog allemaal ... u weet wat ik bedoel.
Maar als een overtuigde neonazi op een chirofuif twee mensen neerschiet omdat zijn ideologie hem inpompt dat hij superieur is aan anderen, dan wordt er in de gazetten en het televisiejournaal amper verwezen naar zijn ideologische kenmerken en wordt er evenmin wekenlang op alle smeuiige details ingegaan. Hoewel in zo'n zaken net kansen liggen om de link te leggen met extreem-rechts in het algemeen.
Maar ja, verwacht ik dat nog van een luie, 'onafhankelijke' pers?

In ieder geval: gisteravond was voor mij een geslaagde tv-avond, ook al is het programma in zijn totaliteit heel eenzijdig en alleen gericht op partijpolitiek en daardoor kleurloos.

vriendelijke groeten
mark

Gisteren heb ik het meisje van mijn dromen ontmoet. Ze heet Sophie en komt op voor de SpA jongeren! Amaai wat een schoonheid. Ik kwam al zappend voorbij onze kopstootgevende vrienden van 'de mensen', toen ik plots hoorde spreken over een jongerendebat. Een kleine korte kennismaking met de kandidaten ging vooraf aan het debat. En daar werd al duidelijk wat voor intelligente conversaties de electroden van mijn televisiescherm zouden produceren. Twee Sammen, de één een agalev strijder, die net zo goed uit een Luc Verstijlen-kamp ontsnapt kon zijn, de ander, een soort wannabee priester, die door de grote leemte in het kerkwezen van België toch maar besloten heeft de opvolger te worden van Pieter De Crem. En daar tussen stond dan 'zij'. Sophie, ik weet niet hoe nog, maar zij vertelde in haar introductiefilmpje dat ze eigenlijk niet vaak over pollitiek sprak (ze kon namelijk met haar vriendinnen over zulk iets niet babbelen) maar des te meer over jongens en seks (een woord dat de andere twee jongens blozend (die Luk Verstijlenvolgeling, heeft er waarschijnlijk al meer dan genoeg van gehad.) uit zouden spreken).
Nu goed, het debat zou gaan over 'mogen Homo-koppels kinderen adopteren of niet'. Een moderne jongere zal daar wel achter staan denk je. Neen, Sophie stond er niet achter. Vreemd, een meisje dat zo mondig op televisie komt vertellen dat ze met haar vrienden nagenoeg constant over seks spreekt, die zou tegen het adopteren van kinderen door homo-koppels zijn... Maar ze zei dan ook wel na elke zin, dat het mogelijk was haar mening te veranderen door toedoen van de argumentatie van de andere deelnemers.
Het werd nog vreemder naar het einde van het debat toe, toen Sophie er zeer streng op stond niet onderbroken te worden als zij aan het spreken was en dan plots (nadat Ben de finale standpunten nog eens overlopen had) heel lief vertrelde ze dat haar medekandidaten haar overtuigd hadden dat haar stellingname onjuist was.
Ik zag het nut van zo'n debat echter niet in, en dan was er plots sprake van een sms-wedstrijd, waarbij we konden kiezen wie de uiteindelijke winnaar van het debat was. Uiterst fascinerend, ik ben dan met tegenzin blijven kijken om die uitslag te weten te komen. Maar dat heb ik me nadien nogal kwalijk genomen.
Ik kreeg een nooitgezien slijmfestijn te zien, waarbij enerzijds Ben op de schoot kroop bij 'nonkel Henri(D'udeckem D'Acoz)' en anderzijds Sigi op schoot kroop bij Oompje Graaf Lippens. Jakkes,'dit gaat de verkeerde kant op', dacht ik toen nog, en ben weg gezapt. Politiek interesseert me weinig, maar om het op zo'n manier dichter bij de mensen (want dat is toch wel het meest belachelijke modewoordje in deze wereld van Bracke en Crabbé) te brengen? Nee, dat vind ik maar niks.
Het is natuurlijk wel een feit dat ik ernaar ben teruggekeerd om te zien hoe triompfantelijk Sophie gewonnen zou hebben. Ze had intellectueel geen inbreng in het stuk, maar haar fonkelende glimlach had menig gevlinderte in mijn maag opgewekt. En dat bleek ook in de uitslag van de sms-wedstrijd. De twee sukkeltjes van de CD&V-jongeren en AGALEV keken opgewekt toe hoe hun nederlaag werd aangekondigd, ah ja, zij en niet de rest van ons televisiekijkers stonden in haar energetische veld van uitstraling, en hoe kan een jongeman dan anders dan spontaan te gaan glimlachen?...
Vervelende televisie;ik kan me best ook inbeelden dat Ben aan Sophie gevraagd zou hebben haar standpunt (want ze was ongetwijfeld ook 'voor' en niet 'tegen') tegen te spreken, en er aan het einde van af te zien, door te zeggen dat de argumentatie van de andere kandidaten haar naïve meisjesinstinct had terug geroepen. Ach ja, de SP-A heeft er een nieuwe stemmentrekster voor de toekomst bij, naast Freya (die uit de vorige reeks Bracke en Crabbé als eens opgehemeld werd tot politica) zal Sophie heus niet misstaan.

Tot daar mijn ergernis.