arch/ive/ief (2000 - 2005)

Het weekblad "Carta" (tijdschrift van de Italiaanse 'no global' beweging) titelde eind maart "Bush zal de oorlog verliezen" en liet een aantal denkers aan het woord. De teksten van Wu Ming en de Italiaanse politicoloog Marco Revelli hebben mij geïnspireerd om de moed niet te laten zakken en de strijd om een betere, vredevolle wereld niet op te geven. Wat volgt is een vertaling/bewerking van een aantal uittreksels uit deze teksten.

Wu Ming :" De wereldbevolking deserteert en komt op straat"

Wu Ming spoort de beweging aan vooral op psychologisch vlak weerstand te bieden en niet toe te geven aan wanhoop en ontmoediging. "Buiten alle verwachtingen in is de beweging nu reeds de grootste massabeweging die de geschiedenis ooit heeft gekend en we moeten ons klaarmaken voor een langdurige strijd tegen het andere machtsblok dat monodimensionaal winstdenken, oorlog en onderdrukking aanhangt."

Volgens Ming heeft de politieke en sociale strijd op twee jaar tijd voor een belangrijke breuk gezorgd. "In vergelijking met de vorige golfoorlog steunt behalve een groepje wankele regeringsleiders niemand de oorlog van Bush. Om de simpele reden dat iedereen heeft begrepen dat de oorlog van Bush een oorlog is tegen de rest van de wereld. Alleen een bende schooiers, die niks meer te verliezen hebben, hebben gewed op een Texaans paard dat zijn vrienden rijkelijk zal belonen en zijn vijanden het leven zuur zal maken. En toch zullen ze verliezen. Niet op het terrein, want militair zijn ze het sterkst. Ze zullen verliezen omdat ze hebben besloten zich tegen de planeet te keren."

"Hoelang het zal duren vooraleer ze verliezen hangt ook af van onszelf. We moeten gebruik maken van de nieuwe politieke ruimte die sinds 15 februari is opengebroken en onze regeringen, parlementen en internationale instellingen van onderuit binnendringen, hen voortdrijven en hen in verlegenheid brengen. We moeten zand blijven strooien in de oorlogsmachine, het land bezetten en de productiemachine deserteren. De nieuwe opengebroken ruimte moet volledig en ten volle worden gebruikt, alsof een nieuwe wereld is ontdekt, die van bij het begin moet worden opgebouwd. De oorlogvoerende regeringen bevinden zich nu reeds tussen leven en dood. De bevolking in de VS steunt hen niet. Bush kwam aan de macht door een verkiezingsfraude die er net iets te dik op lag en is nog steeds president dankzij 11 september. Het is aan ons om hen het definitieve duwtje in de afgrond te geven."

Ming eindigt met een sneer naar de programmamakers in oorlogstijd : "De media zenden een voorgeprogrameerde oorlogsdans uit en voeren om het even welke gatlikker en goedlachse salonexpert ten tonele. Maar het maakt allemaal niet uit. De wereld trekt de straat op, deserteert de propagandaoorlog en zoekt tijdens de betogingen gelijkgezinden op. Het is deze massa die zich omvormt tot het grootste massamedium dat onze geschiedenis ooit heeft gekend : 'Niet in onze naam, en zeker niet in de naam van hun godslasterlijke god !'. De 'supermachtigen' raken geïsoleerd, zijn wanhopig, en bevinden zich op de tijdbom van hun stompzinnig streven naar macht. Met naast hen, ocharme, een kapstertje, die de grimas moet maquilleren waarmee ze voor de tv camera's de aanval afkondigen. Hoe was dat motto ook weer ? Jullie zijn met 8, maar wij met 6.000.000.0000 !"

Marco Revelli : "Het geweld moet een taboe worden"

Ook Marco Revelli, een Italiaanse politicoloog, schetst een optimistisch beeld van de toekomst van de beweging. Volgens hem maakt de massaal bevolkte vredesbeweging de weg vrij voor een breuk met het moderne politieke denken zoals dit door Machiavelli en Hobbes werd geïntroduceerd. "Typisch voor dit denken is de uitspraak 'het doel heiligt de middelen', waarbij ook het gebruik van geweld 'in laatste instantie' als een legitiem middel wordt aanvaard. Centraal staat de moraal van het resultaat : wie de overwinning behaalt wordt voor legitiem aanzien. Het is het soort denken dat zegt : 'de toekomst zal mij gelijk geven'. Ook politiek links heeft dit soort resultaatdenken lange tijd in het vaandel gedragen. Het standpunt van de Europese sociaaldemocraten over het 'legitiem' gebruik van geweld tegen Irak onder VN-resolutie is hiervan het recentste voorbeeld. Maar ook het stalinisme zag geen probleem in het gebruik van geweld, wat telde was het 'doel' dat daarmee werd gediend. Het pacifisme dat vandaag in haar breedste vorm 'om zich heen slaat' neemt afstand van dit 'moderne' verband tussen middel en doel. 'Geen oorlog, onder geen beding !', was de kernboodschap van honderden vredesbetogingen die op 15 februari tot een absoluut hoogtepunt kwamen. Miljoenen mensen verkondigen vandaag dat oorlog hoedanook een misdaad blijft, een onvergefelijke daad, een straat zonder einde : met dit soort methoden kan onze planeet niet worden heropgebouwd."

Marco Revelli ziet in de vredesbeweging nog een andere breuk met het 'moderne' politieke denken opduiken. "Begrippen als naties, natie-staten, maar ook partijen zijn 'oude' begrippen omdat ze de mensen en de wereld verdelen in 'stammen'. Deze begrippen lokken alleen tegenstellingen uit en horen niet bij het pacifisme en de 'planetaire' mens van vandaag. Dit komt tot uiting in de vredesbetogingen. Je ziet op de betogingen veel mensen die niet samen onder één vlag lopen. Het zijn mensen die toevallig samenkomen, zonder dat ze zich van elkaar onderscheiden. Mensen stappen op en ontmoeten hun eigen buur, omdat ze zich als individu aangesproken voelen om gevolg te geven aan een oproep en zo collectief te handelen. Dat is wat ik de toegevoegde waarde van de vredesbeweging wil noemen, een groep van mensen die als vanuit het niets op 'het terrein' van de beweging is getreden en de beweging bij wijze van spreken buiten haar 'originele' voegen heeft doen groeien. Het zijn mensen die geen jargon willen gebruiken om aan hun kinderen uit te leggen wat er gebeurt, die andere mensen niet zien als kleine of grotere stukjes macht en die reageren op hetgeen in de wereld gebeurd door te beantwoorden aan een oproep. Het is die groep mensen die zich geroepen voelt om iets te doen -hoe klein ook- omdat ze voelen dat het nodig is om iets te doen. Iemand die de straat op trekt met een regenboogvlag zegt eigenlijk : ik weiger nog langer te delegeren aan misdadigers die methoden uit het stenen tijdperk gebruiken en zeggen dat ze aan een toekomst bouwen."

Ook Marco Revelli is ervan overtuigd dat Bush tot mislukken is gedoemd. "De machtselite die hij vertegenwoordigt is in verval. Om hun neergang te vertragen gebruiken ze middelen die hun val nog zullen versnellen. Zelfs al wordt Bush gedurende 4 jaar de imperialistische leider van de wereld en verkrijgt hij met de verovering van Irak de legitimatie die aan de overwinnaar wordt toegekend, dan nog is hij tot mislukken gedoemd. De haviken kijken immers niet verder dan de woestijn rond Bagdad en zien niet in dat 'het probleem' niet wordt opgelost met de verovering van Irak. De militaire actie in Irak zal een lange kettingreactie veroorzaken die op korte termijn niet valt te overzien. De steeds voortdurende oorlogsvoering zal eindigen in chaos en steeds meer technologische en militaire middelen vergen. In een wereld waarin 1 individu een globale tragedie kan veroorzaken kan men zich de luxe niet permitteren om geweld als methode toe te staan. Geweld moet dus een taboe worden, zoals incest."

Op het einde van de tekst steekt Marco Revelli de vredesbeweging nog een hart onder de riem : "De overwinnaars zien toasten op de ruines van Irak kan sommigen misschien moedeloos maken, maar denk aan wat in Genua is gebeurd, en daarna. De beweging heeft al heel wat slaag gekregen en de tegenstanders hebben al vaker gedacht te hebben overwonnen, maar de beweging is er telkens versterkt uitgekomen. Op zich heeft de bewging al gewonnen omdat ze er op zeer korte termijn is in geslaagd heel wat mensen te overtuigen die buiten de originele cirkel van de beweging lagen. Als we het bekijken op lange termijn kunnen we optimistisch zijn, want wie een regenboogvlag koopt en die aan zijn balkon ophangt heeft een keuze gemaakt en komt daar niet meer op terug. Berlusconi heeft gelijk als hij zegt dat er 'niets goeds' van deze betogingen te verwachten valt."

"Hoelang het zal duren vooraleer ze verliezen hangt ook af van onszelf. "
We moeten ons blijven verzetten tegen de plannen van de VS.
Na Irak, Syrie en Iran en Noord Korea misschien?

Er is een zekere pessimisme, ook bij de twee anti-oorlogsplatformen: er wordt niet eens meer massaal gemobiliseerd voor de acties van 21 april. Waarom niet?
Het lijkt alsof iedereen zich heeft neergelegd bij de feiten, dat is eigenlijk onaanvaardbaar.

Patriot Act I,
Patriot Act II,
war on terrorisme,
office for homeland security,
Nuclear posture review
axis of evil.
Total Awareness information system(DARP),...
camp X-ray, Guatanamobay

De Republikeinen controleren kamer, senaat en nog een orgaan. Ook als Bush weggestemd wordt, dan blijft zijn opvolger met zijn erfenis van Bush. Eén democraat, Friedman(zionist), behoort tot de kliek van Rumsfeld, Wolfowitz.

Als Bush nu verdwijnt, is er Cheney met zijn schaduwkabinet in een bunker.

Het Congress gaf onlangs nog groen licht voor een budget voor de oorlog in Irak.

De Verenigde Staten kregen altijd veel kritiek van o.a. linkse intellectuelen en actiegroepen voor hun misdaden in Indonesië, Latijns-Amerika,...

De mensen die nu bepalen wat Bush beslist, waren ook de mensen achter de schermen bij de misdaden tegen de menselijkheid in Chili, Panama, Iran-Irak-schandaal.

Nu hebben ze de Amerikaanse Constitutie afgeschaft en aan de wereld getoond dat zij doen wat ze willen.

En controleren ze de Amerikaanse media en zodus de rest van de media want die halen hun info vooral van Amerikaanse media en persagentschappen. En zodoende het collectief denken.

Ik zie totaal niet in hoe dit te stoppen, behalve dat de ganse planeet(geen 15.000.000), dus 6.000.000.000 op straat komen en zeggen,

"het is genoeg geweest, gedaan met leiders, religie, kapitaal"