arch/ive/ief (2000 - 2005)

Sabena ging in november 2001 failliet. Niet door één of andere soort van natuurlijk onheil. Wel omdat de regering de rendabele stukken van de maatschappij cadeau wilde doen aan privé-investeerders.

Nog vòòr het faillissement werd uitgesproken, hebben werknemers van Sabena klacht ingediend om het totale bedrag terug te eisen dat ze de voorgaande jaren in Sabena hadden geïnvesteerd onder de vorm van inleveringen. "We hebben het als volgt berekend", zegt Maria Vindevoghel, "elke werknemer heeft ongeveer 2,4 miljoen frank geïnvesteerd, in het kader van het besparingsplan van 1982, het plan Horizon 1998 uit 1996, en het Blue Sky-plan van 2001. Wij zijn de eerste schuldeisers, niet de banken of Swissair".

De klacht is intussen onderschreven door 710 Sabéniens. 140 van hen gaven details over de fysieke, morele, materiële en financiële schade die ze door het faillissement hebben geleden. De klacht is gericht tegen de raad van bestuur van Sabena, de raad van bestuur van Swissair, en de verantwoordelijke politici Di Rupo, Daems, Onkelinx, Verhofstadt en Dehaene.

Moedige aanklacht

De klacht is een bijzonder courageuze onderneming. Wie een simpel proces begint, weet dat het jaren kan duren voor er een uitspraak is. Maar hier gaat het over een enorme schadeclaim en over meer dan 700 eisers. En vooral: aangeklaagd worden diegenen die tot nu alle stinkende deals uit het Sabena-dossier konden toedekken. Dat zijn met name de meest vooraanstaande politici en zakenlui van het land, en uitgerekend diegenen die de staat met alles erop en eraan - dus ook de justitie - monopolizeren. Je moet het maar doen.

Nu gaan de "aanstokers" van de klacht van de Sabéniens dus met een eigen lijst naar de verkiezingen. Onder aanvoering van Maria Vindevoghel, al ruim 18 jaar kuisvrouw in de Sabena-vliegtuigen maar ook een vakbondsafgevaardigde die bewezen heeft wat ze waard is.

Minachting

Vindevoghel en de andere eisers van Sabena hebben ervaring met het parlement. Ze hebben er namelijk alles voor gedaan om ook gehoord te worden in de parlementaire onderzoekscommissie over Sabena. Net zoals zovele andere sleutelfiguren. Dat is hen niet goed bekomen.

In een boek dat zopas verscheen, met niets dan getuigenissen van Sabéniens (getiteld: Ik beschuldig in naam van de Sabéniens) staan daarover frappante passages.
Zo zegt Alain Bacci: "Toen ik Daerden (PS) bezig zag in de commissie moest ik bijna kotsen. Hij was precies ladderzat. Hij maakte grapjes. ‘Ja, ik heb duizenden en nog eens duizenden brieven geschreven. En ik heb ze ondertekend. Maar niet allemaal op dezelfde dag hè'. Die houdt de mensen gewoon voor de gek".
En Maria Vindevoghel: "Als kuisvrouw was ik nog nooit in het parlement geweest. Ik ben er voor de eerst keer geweest voor zo'n commissievergadering. Het was precies of ik voor de tweede keer bij Sabena werd afgedankt. Zo'n klap in ons gezicht. Wat een minachting dat ik daar gevoeld heb. En trouwens, moesten we bij Sabena zo hard werken als die parlementairen, dan waren we al tien keren buitengevlogen".

Blijven werken

"Massa's mensen weten niet meer voor wie ze moeten stemmen", zegt Maria Vindevoghel. "Met wat ik heb meegemaakt en nog dagelijks meemaak, kan ik ze alleen maar gelijk geven. Deze politici weten niets van wat we beleven, ze leven op een andere planeet. Ik denk dat het hoog tijd is dat er arbeiders in het parlement komen".

De media mogen gerust zijn: als Maria Vindevoghel in het parlement geraakt, gaat dat daar vonken geven. Want de "hese blonde", bekend van haar militante speeches met de megafoon, is niet van plan zich te laten inkapselen. "Verkozen of niet, ik blijf onder het volk zitten, om de problemen van de mensen op te lossen", zegt Vindevoghel. "Dat wil ik niet verliezen. Dat is het probleem van de mensen in het parlement. Zelfs als ze het eerst goed menen. Ze houden geen band meer met de gewone man".