arch/ive/ief (2000 - 2005)

"Dit congres is een energiebom. Wat een verschil met de vorige keer dat ik hier (in het Zuiderpershuis, cc) was. Toen debatteerde Dyab met Yves Desmet van De Morgen en was de sfeer grimmig en gespannen. Nu mogen de jongeren vrijuit ‘Abou Jahjah' scanderen. Geen moderator die hen zal proberen tegen te houden (lacht)."

Mie Branders weet wat het is om als vertegenwoordiger voor een kleine partij in een politiek orgaan te zetelen. Waarom kiest een partij die de revolutie predikt toch voor de verkiezingen als actieterrein?
"De districtsraad is echt het allerlaagste niveau van politieke vertegenwoordiging, maar toch merk je zelfs daar de mogelijkheden die een zetel biedt. Je krijgt een microfoon. Je kan je thema's beter en makkelijker onder de aandacht van een breed publiek brengen. Ten tweede kan je jouw thema's ook op de agenda van die andere politieke partijen zetten. Wij hebben bijvoorbeeld het onrechtmatige ontslag van Marc Dewachter, vakbondsdélégué bij UM, op de agenda van de districtsraad van Hoboken gezet. We hebben de andere partijen zo gedwongen uit hun pijp te komen. Van de 21 zijn er 2 die gereageerd hebben. Eén ex-Vlaams Blokker moest toegeven dat het ontslag onrechtmatig was omdat hij zelf nog bij UM had gewerkt en zich Marc herinnerde als een toegewijde arbeider en collega. Ook Nourdin Ben Sellam van de SP.a die familie heeft die werkt op UM en beseft hoe belangrijk de consequente syndicalisten daar zijn. Zo'n dingen zijn natuurlijk zeer leerrijk. Als wij daar zitten, zorgen we dat het gaat over de wapentransporten en niet alleen over wegwijzers naar het Nello en Patrach-standbeeld in Hoboken."

Betekent dat dan dat de PVDA voortaan de weg van het parlementarisme wil bewandelen?
"Alsof wij niet weten en alle dagen verkondigen dat je de situatie enkel kan keren als je iets verandert aan de krachtsverhoudingen. Maar het gevaar om te vervallen in procedureskwesties ken ik. Dat voel je heel sterk in zo'n raad. Wij nemen telkens onze sympathisanten mee naar de raadszittingen. Zij zouden nooit aanvaarden dat wij ons laten gaan in een procedureslagje. Belangrijk is ook dat je als raadslid aan de bron van de informatie zit. Als parlementslid zouden we die hele kwestie van de wapentransporten veel sneller en makkelijker hebben kunnen uitspitten."

Zelfs de De Morgen-journalist Walter Pauli was het opgevallen dat de lijst Resist! en de samenwerking met AEL ook veel discussie uitlokt binnen de PVDA. Mie Branders heeft als dokter elke dag hoogoplaaiende discussies met patiënten en sympathisanten van de PVDA.
"Het was hoog tijd om de discussie ten gronde te voeren. De mensen die vroeger op ons stemden omdat ze ons sympathiek vinden, komen ons nu vertellen dat ze niet moeten weten van Dyab Abou Jahjah. Zo kan je tenminste een discussie hebben. Je moet niet bang zijn voor discussies. In de discussies staan we heel sterk omdat al onze voorspellingen uitkomen. Een half jaar geleden zeiden we al: ‘Er komt oorlog.' Toen ook zeiden mijn patiënten dat het wel niet zo'n vaart zou lopen. De feiten geven ons gelijk. Als je ziet wat er vandaag in Irak gebeurt, heb je een bijkomend argument om de alliantie met AEL te verdedigen. De VS zetten de verschillende bevolkingsgroepen tegen elkaar op in de hoop te kunnen profiteren van de chaos. Verdeeldheid speelt altijd in de kaart van de onderdrukkers."