Debat Resist 1: Kruithof & Co:

Hier een antwoord op de tekst die in De Morgen is gepubliceerd:

Hoe waarachtiger een beweging in de maatschappij, hoe groter de polarisatie die ze oproept. Dat is vandaag meer dan ooit het geval met RESIST, de electorale samenwerking tussen moslimdemocraten en progressieven voor 18 mei.

Media en gevestigde machten hebben Abuh Jah Jah en de minderheid die in hem een vertegenwoordiger ziet gediaboliseerd en verdrukt. Wie zijn verdediging opnam moest wel met zijn gedachten op Pluto zitten. Waarmee het probleem dat hij bovenspit, vakkundig geklasseerd en gekanaliseerd werd naar beheersbare instellingen en woordvoerders zonder echte dialoog. De AEL moest eerst verschopt en verdrukt worden vooraleer de dialoog over werk, wonen en onderwijs voor minderheden kon hervat worden. En zie, plots stonden nieuwe woordvoeders op die als alternatief voor de AEL werden voorgesteld. Terwijl RESIST als politiek alternatief voor het beleid elke kans op leven moest worden ontnomen.

Zolang zij zelf geen politiek alternatief aanreiken draagt het "kritisch standpunt over Resist" van Ludo Abicht, Freddy De Pauw, Jo De Leeuw,Eric Goeman, Tom Peter Jones, Jaap Kruithof, Herman Luyckx,Jenny Walry en Filip De Bodt bij tot het kanaliseren van de problemen zonder ze op te lossen. Hun " kritische dialoog" over de "stevige menigsveschillen" is willens nillens een domper op de wil van de beweging om een politiek alternatief voor het beleid te organiseren.

De auteurs zien "meerder legitieme eisen" verdedigd door de AEL. Zij wijzen de "regeringspolitiek en de linkse partijen" de vinger voor het uitblijven van "politiek stemrecht voor tal van allochtonen". Zij vertrekken van "discriminatie inzake tewerkstelling,huisvesting en onderwijs" die moet verdwijnen. Uiteraard "verzetten zij zich tegen een oorlog in Irak en zijn zij solidair met de Palestijnse bevrijdingsbeweging".

Maar in de plaats van al deze positieve punten op te nemen in de "eenheid in de verscheidenheid" die de auteurs ontwaren in de andersglobaliseringsbeweging, zeggen de auteurs aan de AEL dat ze het initiatief van Resist niet zullen steunen. In plaats van Resist een plaats te geven in het "nieuw elan in de diverse continenten" van de "beweging van bewegingen" in Seattle,Porto Alegre en Genua zijn de auteurs van mening " dat deze lijst de linkerzijde zal verdelen". In plaats van Resist te bekijken als een etappe van "een proces waarin mensen komende uit eigentijdse directe actiegroepen en verschillende sociale bewegingen postkapitalistische praktijken en programmas kunnen beginnen ontwikkelen", wordt de lijst in de hoek geduwd van de "typisch gefrangmenteerde identieteistpolitiek die zo kenmerkend was voor de postmodernee periode sinds de val van de Berlijnse muur". De wereld van verzet "dreigde toen te verglijden in een amalgaam van bewegingen die zich organiseerden op basis van defensieve en vaak elkaar uitsluitende identiteiten die alle exclusieve rechten opeisten".

Wat is de reden voor deze ideologische uitsluiting ?

Die reden kan onmogelijk de houding van AEL zijn tegenover 11 september. AEL heeft natuurlijk niets te maken met moslimfundamentalisme en terrorisme.Onze eigen staatsveiligheid heeft dat nu ook toegegeven. Daarmee Verhofstadt en Dusquenne in hun hemd zettend voor hun uitspraken in het parlement. Al is het kwaad dat door die uitspraken werd aangericht al lang geschied. Stel dat Abuh Jah Jah toch een geheime terroristische agenda zou hebben, dan nog is de absurde eis tot duidelijke veroordeling door de AEL van Bin Laden niet efficient tegenover de jonge migrante vrouwen en mannen die in de AEL hun drukkingsgroep zien. Deze mensen hebben zich democratische middelen die deze maatschappij biedt toegeeigend en vragen niet meer dan respect voor de plaats die ze via die weg hebben verworven. Zij weten verdomd goed dat terrorisme doorvoor geen middel is. Dat terrorisme niet het middel van het volk is, maar van de machthebbers om de democratische rechten te fnuiken. Zij kijken vooral en terecht naar het schaamteloos gebruik dat Bush vandaag maakt van 11 september om een bestaande agenda uit te voeren. Zij hebben een gelijkaardige reactie als vele slachtoffers van 11 september, nl. " not in my name ! ". Waarom deze absurde eis aan de AEL en niet aan de vredesbeweging in zijn geheel ? Het platform van Resist sluit elke twijfel over terrorisme uit.

De reden voor de ideologische uitlsuiting van Resist kunnen toch niet de "eigenheden" zijn die de auteurs "als 'autochtone Westerlingen bezitten (!) en die zij "niet autoritair aan anderen opdringen, maar wel met overtuiging positief waarderen" (sic). Zo zijn de auteurs voorstanders van een duidelijke en verregaande scheiding tussen religie en staat, net zoals het platform van Resist overigens. Maar zij eisen duidelijkheid van de AEL tegenover de "plaats die wordt toegekend aan de Islam in het privé-leven". Waarom deze eis aan de AEL als men weet dat de echte scheiding tussen kerk en staat NOG NIET gerealiseerd is in België. Vooral op het vlak van het onderwijs waar de privatisering in handen van 1 maatschappelijke zuil die steunt op een geloofsovertuiging met rasseschreden is opgerukt ? Een zuil die net kampioen is in het weren van allochtone jongeren. Wat de godsdienst betreft, vertrekt Resist van de Belgische Grondwet die vrij initiatief op basis van geloof erkent.En de Grondwet net als alle "wetten moeten ook thuis van kracht zijn" zeggen de auteurs. Terecht ! Maar waarom Resist interpelleren op deze zaak en niet de politieke verantwoordleijken die de wetten maken en gezag uitoefenen op basis van deze wetten ? Ook deze zaak lijkt mij geen reden voor de ideologische uitsluiting van Resist.

De echte reden voor de ideologische uitsluiting van Resist komt naar boven in de misplaatste vingerwijzing van de auteurs. "Wie zich baseert op een nationalistisch of ethnisch fundament komt op voor specifieke doeleinden en vertegenwoordigt geen universele belangen" " Om allerlei rechtvaardige sociale eisen op te vangen is een bredere politieke beweging nodig dan de AEL voor ogen heeft". Welke politieke beweging stellen de auteurs zich voor die "universele belangen" meent te kunnen vertegenwoordigen ? Is er ooit 1 politieke beweging opgestaan die niet voortkomt uit specifieke doeleinden van groepen uit de samenleving en die deze doeleinden verwezenlijkt wil zien in het beleid van de staat of de staat er voor wil omverwerpen ? Nooit is de arbeidersklasse vooruitgegaan als drager van universele belangen, maar enkel als verdediger van haar positie in de samenleving waarop zich een beweging voor een andere wereld als resultaat van de bewegng. Elke stroming die de zaak probeerde om te keren door de specifieke doeleinden tegenover universele waarden te stellen heeft zich afgesneden van de reele beweging in de samenleving. De auteurs schijnen niet te merken dat verzet tegen extreme vormen van uitsluiting altijd samengaat met ideologische voorstellingen die voortkomen uit vroegere tijden, die teruggrijpen naar religie of naar ideeën die niet lijken voort te komen uit de moderne geglobaliseerde wereld.

Ik heb dat sterk ondervonden ten tijde van de beweging ter ondersteuning van rechter Connerotte. Deze beweging vertegenwoordigde zonder enige twijfel de meerderheid van de bevolking en was gericht op een democratische controle op de instellingen van de staat, net zoals de burgerpatrouilles van de AEL.Ook deze masale burgerbeweging droeg een heel aparte ideologie met zich mee waarbij de universaliteit werd uitgedrukt in de eenvoudige idee "voor onze kinderen, onze toekomst". Deze ideologie leek naïef, ouderwets en aftands. Ze werd massaal afgestoten door de opiniemakers, ook de meest linkse, die gepokt en gemazeld waren in de ideologieën van het middenveld, een van de "eigenheden van de 'autochtone' Westerlingen" om ideologische samenhang en de sociale vrede rond de staat te organsieren. De samenhang van de staat stond toen immers sterk onder druk en de leegte die door de massale beweging tegen het gerecht en de politie was blootgelegd kon immers opgevuld worden door nieuwe krachten. Specifieke bewegingen die voortkomen uit extreme vormen van uitsluiting en verdrukking dragen in hun eis tot specifieke gelijkberechtiging en ondanks hun onevenwichtige filosofie soms onverwacht globale oplossingen. De auteurs sluiten deze mogelijkheid uit wat betreft Resist. Zij stellen de strijd van de AEL tegen de nieuwe wereldorde en de specifieke discriminatie waaruit de AEL is voortgekomen tegenover hun eigen ideologische inhouden. En dat zonder zelf een politiek alternatief aan te bieden. Zo blijft gelijk welke groep die zich probeert op te staan om zijn rechten te verdedigen geïsoleerd. Want als het intellectuele kader zich afzijdig blijft houden komt er nooit een politiek alternatief vanuit deze groepen.

Zelf ben ik onder meer met 1 van de auteurs 4 jaar actief in een netwerk van locale politieke groepen die alternatieven uitwerken voor paarsgroen en het Blok. Onze poging om zich kandidaat te stellen voor 18 mei vanuit de ervaring van specifieke sociale en democratische strijdbewegingen ter ondersteuning van de andersglobaliseringsbeweging is mislukt. Heel het hektische wereldgebeuren dat vandaag zijn beslag vond in de oorlog van Bush heeft LEEF! overspoeld.Wij ontbraken voldoende politieke daadkracht om een eigen koers te varen. LEEF! ontbrak duidelijke nationale politieke antwoorden op de sirenzenzang van paarsgroen en op het probleem dat de macht van het Vlaams Blok in de instellingen en in de maatschappij stelt. Wij zullen daar zeker lessen uit trekken, en die gaan onvermijdelijk in de richting van meer en beter politiek werk in de richting van een politiek alternatief voor paarsgroen.

Maar nu er 1 specifieke groep, essentieel dan nog vanuit Antwerpen, de handschoen opneemt in de kiesstrijd om samen met andere progressieven een alternatieve boodschap te brengen is het niet de moment van kritische dialoog zonder politieke steun. De auteurs vergissen zich om in Resist de uiting te zien van " een deel van de mensen, afkomstig uit de inwijking, die zich in het beleid niet herkent en zich op de eigen gemeenschap terugplooit, ook op politiek vlak". Integendeel, Resist is net een poging om uit te breken en de auteurs weigeren de kans om het initaitief breder te maken. Zij vallen daarmee terug om het oude getrouwe middenveld-denken dat voortdurend twijfelt tussen de fundametele klassen in de maatschappij. Zij eisen van de verdrukten dat zij eerst hun taal spreken vooraleer tot daden over te gaan.

Als klap op de vuurpijl beladen zij Resist nog met een hele "stalinistische en maoisitsche traditie" omdat Resist gesteund wordt door de PvdA. So what ? Indien de auteurs en de andere linkse politieke krachten niet bereid zijn om de dialoog aan te gaan in het kader van Resist, zonder een ander politiek kader aan te bieden, worden zij mee verantwoordelijk voor de volgende zwarte zondag. Voor wie denken de auteurs dan wel te kiezen ? Deze vraag mag toch gesteld worden na de kritiek op Resist ? Duidelijkheid hierover kan geen kwaad omdat de strijd tegen de oorlog en de economische krisis na 18 mei onvermiderd zal voortgaan. Aan ministers die tegen de oorlog zijn, maar legertransporten toelaten zijn we niets. Net als aan regeringen die de werkloosheid willen oplossen met cadeaus aan de bedrijven. Of aan een sociale welvaartstaat met minder belastingen en meer privatiseringen.

arch/ive/ief (2000 - 2005)