arch/ive/ief (2000 - 2005)

Twee activisten bezetten de luchthaven van Oostende
by Chloe Thursday, Apr. 10, 2003 at 6:21 PM
chloe_lj@hotmail.com

Wouter en Antoine zijn twee van de elf activisten die op maandag 7 april de Oostendse luchthaven zijn binnengedrongen met als doel de vliegtuigen te inspecteren. In dit interview leggen ze uit hoe en waarom ze deze actie voerden en spreken ze zowel over het gewelddadig optreden van de politie als over de hypocrisie van de regering. Hier volgt een onderhoud met twee activisten die niet bang zijn hun handen uit de mouwen te steken…

Wouter VD: Het gaat hier om vliegtuigen van de maatschappijen Gemini Air Cargo en Kalita. Deze gaan via Oostende naar de Golf om de Amerikaanse troepen er te bevoorraden. Het is nogal gemakkelijk om te bepalen waar ze vandaan komen en waar ze naartoe gaan. Hiervoor moet men enkel op de sites van de luchthaven gaan, het vluchtnummer intikken en men krijgt de nodige informatie. Deze vluchten zijn afkomstig uit de Gander Airport in Canada et uit de Verenigde Staten, stoppen in Oostende om de nodige brandstof bij te vullen en vliegen vervolgens verder naar Dubai en Koweit. Waarschijnlijk bezitten ze voedsel, en andere noodzaken van het Amerikaans lager, maar misschien ook militaire uitrusting zoals wapens en dergelijke.

Het is heel gemakkelijk om het domein van de luchthaven binnen te dringen. Indien er geïnteresseerden zijn, moeten ze me maar contacteren en ik leg ze wel uit hoe je dit klaar kunt spelen! Ik dacht dat we op gewapende GI's zouden opbotsen zoels toen in de Antwerpse haven, maar niets van dit alles gebeurde. Onze inspectieploeg bestond uit zes leden. In totaal waren 11 personen betrokken bij de actie, waaronder één minderjarige en zelfs iemand die deze dag zijn 18e verjaardag vierde! Het dagblad ‘Metro' sprak van 30 personen, maar voor één keer had de politie een juist cijfer doorgegeven!

Wouter: " Heeft hij tegen zijn vrouw gezegd dat hij meedeed aan de slachting in Irak?"

Een maal de omheining voorbij,hebben we honderden meters moeten wandelen. Een luchthaven is immers enorm! Plotseling zagen we een auto naderen. We beseften dat deze met ongelooflijke snelheid recht op ons afstevende. Brecht en ik zijn op de startbanen beginnen lopen naar de dichtst bijzijnde vliegtuigen. Een andere auto, een Jeep reed op ons af. Uiteindelijk heeft een wachter mij bij de haren genomen en op de grond geduwd. Ze waren met z'n drieën op mij om me te overmeesteren. Ze hebben mijn arm zodanig naar achter getrokken dat ik het uitschreeuwde. Ik was ervan overtuigd dat ze hem gingen breken.

De bewakers hebben me de geboeid met plastikken riempjes die ook bij de politie worden gebruikt. Ze waren wel wat minder ervaren en hebben het een paar keer opnieuw moeten doen. Toen ik alleen werd gelaten met één van de bewakers, heb ik hem gevraagd of hij zich niet schaamde om 's avonds aan zijn vrouw te vertellen dat hij meewerkte aan de slachting in Irak. Hij deed alsof zijn neus bloedde…

Antoine H: In de andere ploeg waren we met z'n vijven. Ons doel was om een groot spandoek te hangen aan de verkeerstoren. Eén persoon droeg het spandoek, een andere de flessen die als ballast dienden. Twee andere activisten hadden als taak de bewakers of politie tegen te houden.

Antoine: "Het spandoek ‘No War For Oil- Resist' is niet bevorderend voor het imago van de onderneming"

We zijn rustig naar de luchthaven gewandeld zonder tegenhouden te worden: er was eigenlijk niemand te zien. Misschien waren ze al druk in de weer met de inspectieploeg die zich op de banen bevond? Er waren verbouwingen aan de gang op de gevel, hetgeen ons enorm hielp: we moesten enkel de bouwstellingen moeten beklimmen en het materiaal naar boven dragen. Op die manier zijn we op het dak van het gebouw geraakt. Vervolgens hebben we gebruik gemaakt van de noodladder aan de zijkant van de toren.

Toen we helemaal bovenop de toren zaten, zagen we een soort gang die uitmondde op een soort van balkon. En terwijl twee activisten zich vastketenen om de toegang van de politie te verhinderen, hingen wij het spandoek aan de leuning. De met water gevulde flessen hebben we vastgebonden onderaan het doek opdat het doek zichtbaar zou blijven ondanks de hevige wind.
Onze taak was vervuld, het spandoek hing er en de woorden ‘No War For Oil- Resist' drijven boven de luchthaven. Het is natuurlijk zo dat dit geen goede zaak is voor het imago van de onderneming! De luchthaven draait zeer goed de laatste tijd, maar uiteindelijk is hij schuldig aan moordpartijen…

Eenmaal de spandoek opgehangen, blokkeren Sim, Stéfan en ik de doorgang. We kunnen vermijden dat één bewaker doorgaat, maar de politiemannen waren veel taaier. Het lukt hen achter ons te geraken, ze slaan op onze handen om ons uit onze greep te dwingen, ze slaan met hun gummistok op onze keel en trachten ons zo te wurgen.

Antoine: ‘Het is wanneer we uiteindelijk loslaten dat de politie zelf wild tekeer begint te gaan'

We slaan niet terug en beginnen onze grepen te ontspannen. En dan beginnen ze pas wild te worden…Ze schoppen de gevallen activisten, een vrouwelijke politie slaat me met haar gummistok op het achterhoofd. Mijn bril valt op de grond. Ik tracht mijn bril op te rapen maar al mijn pogingen zijn tevergeefs want een andere politieman spuit mijn ogen vol pepperspray. Ik wordt vervolgens op de grond gesmakt en krijg er nog drie schoppen in het gezicht.Ik voelde letterlijk hun laarzen tegen men gezicht.
Ze slaan ons de handboeien om en verwijderen het spandoek. Hij zal niet lang hebben gewapperd, maar net genoeg opdat de uitgenodigde media er foto's van nam om later uit te zenden. De flikken waren echt fascisten, en velen onder ons hielden er een bloedend gezicht aan over. Ze sloegen als gekken. Eén van hen ging zelfs zo ver dat hij me vroeg of ik van zijn pepperspray had genoten. Toen ik recht krabbelde merkte ik dat ik ook aan mijn knie verwondingen had opgelopen, vraag me niet hoe… Toen ze me vroegen of ik naar beneden kon, wou ik me niet vernederen en zei dat het wel ging gaan. Ze hebben de handboeien verwijderd om naar beneden te gaan en eenmaal beneden moesten ze weer aan.

Een flik: ‘Het zijn toch de Amerikanen die ons in '45 hebben bevrijd'

We werden allen opgepakt, geïdentificeerd en grondig doorzocht. Ik werd trouwens door een vrouw doorzocht, hetgeen illegaal is, maar alleszins minder onaangenaam dan laarzen op uw gezicht! Uiteindelijk werden we slechts enkele uren vastgehouden. De spandoek is niet lang gebleven, maar het was wel een heus gevecht om er te geraken!

Wouter VD: Vanuit mijn cel hoorde ik een flik zeggen dat het toch de Amerikanen waren die ons in '45 hadden bevrijd. Wat een grap! Het zijn vooral de Sovjets die de nazi's overwonnen, terwijl de familie Bush toen gretig handel dreef met de nazi's!

Geen van ons werd verhoord. Waarschijnlijk hadden ze door dat het nutteloos was: in een commissariaat tekenen we niets en zeggen we ook niets. Maar telkens ze een van ons bevrijdden, voegden ze er wel aan toe dat ze ons de gepeperde rekening zouden opsturen en dat we beter een job moesten zoeken wat het ging niet niets zijn!
Ik weet niet zeker wat ze bedoelden, maar misschien hadden ze het wel over de ‘combi-tax': elke aangehouden persoon zou voor zijn eigen vervoerkosten moeten opdraaien.

Antoine H: Veel mensen zijn tegen de oorlog, wat een fantastische zaak is. Maar er wordt veel gesproken, en het belang van daden wordt onderschat! Door aan deze actie deel te nemen heb ik echt de indruk gehad iets te doen.

Wouter VD: De regering zegt niets te kunnen doen tegen het Amerikaans vervoer. We hebben het omgekeerde bewezen: het is nogal gemakkelijk om vliegtuigen te blokkeren. De politieke partijen zouden zich moeten schamen om deel te nemen aan vredesbetogingen, of zelfs om te beweren tegen de oorlog te zijn, terwijl ze absoluut niets ondernemen om het luchtverkeer te stoppen, terwijl iedereen weet dat het gebeurt!
Ik ben een activist tegen de oorlog en met deze actie toen ik mijn steun aan de lijst RESIST: we willen daden, geen loze beloftes. Deze lijst is een verzameling van mensen die werkelijk handelen tegen de oorlog.Deze lijst drukt ook haar ongenoegen uit t.o.v. de weerstand van de Derde Wereldlanden tegen het imperialisme, en dat is heel belangrijk voor mij.

Antoine H: We hebben deze actie gevoerd om deze militaire tarnsporten in Oostende te verraden.Amerikaanse vliegtuigen blijven via België vliegen om Irak aan te vallen.Wij activisten die aan deze actie deelnamen blijven gedetermineerd, ondanks het geweld van de politie. Vandaag belden we iedereen en we zijn zeer tevreden over de actie. Het toont in ieder geval dat we moeten doorgaan, en opnieuw beginnen totdat de transporten ophouden.

Wouter: "Ik had graag de Iraakse vlag over de luchthaven hebben zien wapperen"

Wouter VD: Deze oorlog is illegaal en zo is ook het transport. Het ‘geheim' akkoord van 1971 bewijst het duidelijk. Maar op de eerste plaats is deze oorlog crapuleus. De imperialisten zijn tot alles in staat om zich de wereldrijkdommen toe te eigenen. Nu beweren de Amerikanen dat ze de olie aan de Irakezen zullen teruggeven…wanneer deze laatste klaar zullen zijn! Zijn ze nu misschien niet klaar? Wat een arrogantie!




.

Gemini
by NX Thursday, Apr. 10, 2003 at 8:07 PM

Ter info: Gemini Air Cargo vliegt niet meer op Oostende. Ze zouden uitgeweken zijn naar Engeland. Zie: http://beam.to/planespotting