arch/ive/ief (2000 - 2005)

"(Dr.) Harrie (Dewitte) en ik zijn vandaag rechtstreeks getuige geweest van de smeerlapperij die de zogenaamde 'bevrijdingstroepen' uitgericht hebben. Vanmorgen trokken we naar het Saddam Center for Plastic Surgery, om de uit België meegebrachte geneesmiddelen en chirurgisch materiaal af te geven, en om de Britse cameraman die ik gisteren verzorgde te bezoeken. We zijn heel de dag het ziekenhuis niet meer uitgeraakt. Enerzijds zaten we geblokkeerd, want het hospitaal lag midden in de vuurlinie. Anderzijds kwamen er zoveel zwaargewonden binnen dat we de hele tijd de handen vol hadden. We hebben zeker 35 à 40 zwaargewonden zien binnenbrengen, en een zestal doden, allemaal burgers. Maar exact zijn ze niet meer te tellen, noch door de Irakese gezondheidsdiensten, noch door ons."

"De VS-troepen hebben zelfs de ambulance van het ziekenhuis met kogels doorzeefd! Ik zag die ziekenwagen komen aanrijden, met de carosserie ingedeukt, de ruiten stuk. Het duurde even voor ik doorhad dat het de ambulance van `ons' ziekenhuis zelf was, die even tevoren drie gewonden was gaan wegbrengen! De deuren van de wagen zaten dichtgeklemd, de chauffeur lag zwaargewond achter het stuur, zijn helper naast hem zat ook onder het bloed. Een wonder dat de chauffeur de auto, met de drie zwaargewonden achterin, nog had kunnen terugrijden. De patiënten lagen werkelijk te zieltogen, een ervan had nog een extra kogel in de borstkas gekregen, ik zag het bloed uit zijn opengereten long gutsen…"

"Het ging zeker om Amerikaanse kogels die de ziekenwagen doorzeefd hebben. Na het incident wilde ik de Amerikanen tegemoet gaan om hen te confronteren met wat ze gedaan hadden. Voor de tweede ambulance vond ik geen chauffeur meer. Ik reed dan maar in hun richting met een ploeg van Reuters. Op 300 meter van de bewuste Amerikaanse tank stapte ik uit, met een witte vlag, mijn handen in de hoogte, en roepend 'I am a medical doctor!'. Dichterbij gekomen riep ik de GI's toe: 'Weten jullie wel wat jullie gedaan hebben? Een ziekenwagen beschoten!' Die ambulance was trouwens heel duidelijk als dusdanig herkenbaar, met een grote vlag met de Rode Halve Maan erop. Een Amerikaanse soldaat antwoordde: 'Die ambulance had evengoed vol explosieven kunnen zitten'. In werkelijkheid zaten er drie patiënten en twee ambulanciers in, nu allevijf zwaargewond… Het beschieten van een ziekenwagen is de zoveelste zware schending van het internationaal humanitair recht die de Amerikaanse aanvalstroepen in Irak op hun geweten hebben."

"In het ziekenhuis was het de hel. We beschikten niet meer over zuurstof of intubatiemateriaal. De artsen liepen er verslagen bij, velen weenden bij het zien hoe hun collega's-ambulanciers in koelen bloede waren afgemaakt… Een halfuur later kwam een bus aan bij het ziekenhuis, ook met Amerikaanse kogels doorzeefd. Verschillende gewonden, geroep, getrek, chaos… Enkele auto's volgden nog, soms met stervende mensen erin, bloed overal, een afschuwelijk drama! En dat noemen ze dan de 'bevrijding' van Bagdad!"

Het Medical Team van Geneeskunde voor de Derde Wereld bevindt zich veilig en wel in het Sheraton Hotel. "De `bevrijders' passeren hier juist", meldt Geert cynisch tijdens het telefoongesprek. "Colette geeft er een heimelijk een stamp, een andere een duw. We gaan ons door die GI's niet laten doen, hoor! Ik ben ook al eens tot een van hun tanks gewandeld, met mijn handen, uit boosheid tot vuisten gekneld, diep in de zakken van mijn witte doktersjas. We hebben vandaag heel concreet en keihard meegemaakt hoe die zogenaamde 'bevrijding' één groot bloedbad is geweest, met tientallen burgerslachtoffers