arch/ive/ief (2000 - 2005)

* Van verzet tot (al dan niet geënsceneerde) 'vreugde' om de Amerikaanse inval

In het zuiden van Iran hadden de door Saddam bloedig onderdrukte Sjiieten volgens de Amerikaanse en Britse verwachtingen massaal in opstand moeten komen. Ze deden dat niet. Integendeel. Er werd onverwacht fel en langdurig verzet geboden. In Basra zijn de Britten de situatie nog maar net (of nog net niet) helemaal meester. Kan het verraad door de Amerikanen van de opstandelingen in het Zuiden in 1991, hiervoor de enige verklaring zijn ?

Over Bagdad hoorden we dan weer wekenlang dat er een vuile guerilla zou uitgevochten worden door o.a. de Republikeinse Garde, de Speciale Republikeinse Garde én de Fedayin. Maar als je de zenders afzapt, merk je dat er hier en daar wel gevochten werd, soms hevig zelfs, maar zeker niet zo langdurig als voorspeld werd. En sinds 9 april lopen er in Bagdad Irakezen rond die voor de camera's dansen van vreugde omdat ze van dictator Saddam verlost zijn, mensen die Bush danken en meer van dat. Om nog maar te zwijgen van de pro-Amerikaanse vreugdetaferelen bij de Koerden in het Noorden - de enige regio waar het wel loopt zoals verwacht, behalve dan helemaal in het begin, toen de Turken de V.S. de doortocht weigerden.

* Een oorlog waar kop noch staart aan te krijgen is

De vraag stelt zich nu: hoe konden "we" (net als de Amerikanen, of hebben die ons de hele tijd belazerd met hun verhaaltjes over de sterke republikeinse garde bv.) de evolutie zo verkeerd inschatten ? Als ik de teksten in het meest militante Belgische weekblad, Solidair, van 9 april vergelijk met wat er 's avonds op de Europese omroepen te zien was - van BBC tot ZDF, van VRTM tot NOS - dan lijkt er een brede kloof te gapen tussen een 'idealistische' visie op het 'heldhaftige' Iraakse volk dat als één man tegen de Amerikaanse imperialist zou strijden, en de werkelijkheid: mensen die nemen wat er te nemen is, die bv. waar ze maar kunnen de overheidsgebouwen plunderen, elkaars auto's afpakken en meer van dat. Mensen ook die vooral hun eigen hachje proberen te redden in een land waar dat nooit makkelijk was (en wellicht ook niet snel zijn zal). En van de Arabische zelfmoord- 'activisten': heeft daar nog iemand iets van gehoord ? Hoe komt het ook - let op, ik wil ze niet aansporen - dat er maar één zo'n aanslag tegen de Amerikaanse troepen gebeurde ? Hoe komt het dat de bruggen niet werden opgeblazen enzoverder ?
Dit lijkt een oorlog waar kop noch staart aan te krijgen is.

En ondertussen moeten we toch, bij al de emotionele beelden op alle zenders en in alle kranten, het hoofdprobleem blijven onder ogen zien: het Amerikaanse streven om de hele wereld met geweld aan de economische belangen van de V.S. ondergeschikt te maken. En dat gebeurt natuurlijk ook via de media.

* Een nieuw Stalingrad ? Ik wens het mijn ergste vijand niet toe, laat staan mijn vrienden

Hoe kunnen we reageren ? Ik lees op Indymedia op 9/04 de oproep van Red Kitten dat de oorlog lang moet duren, dat Bagdad stand moet houden. Tja, dat tweede lijkt al een illusie te zijn. En het eerste: in principe vind ik dat ook. Als de V.S. zoals het er nu naar uitziet, snel vrij spel krijgen over Irak, dan mogen de buurlanden zich schrap zetten. Red Kitten heeft gelijk als hij stelt dat "Si la fin de la guerre signifie la recolonisation complète de l'Irak, et l'installation de bases US servants de base à des guerres contre les pays voisins, ce n'est pas la fin de la guerre: c'est son extension et son agravation." Syrië, Iran ... zullen er van meespreken.

Maar toch, ik schrik van die woorden van Red Kitten: hopen dat een oorlog lang duurt ... Dat het een nieuw Stalingrad wordt, stelt hij zelfs ... Ik weet R.K., je bent nog jong, je hebt nooit zelf een oorlog meegemaakt ... Maar besef je wat dat was, de hel van Stalingrad ? Ik ook niet hoor, maar ik hoop niet dat zoiets zich ooit moet herhalen. Ik wens het mijn ergste vijand niet toe, laat staan mijn vrienden (in dit geval de gewone Iraakse mensen).

* Kunnen we niet op een andere dan gewelddadige manier de V.S.-overheersing bestrijden ?

Ik heb de voorbije weken in 'mediawatches' herhaaldelijk geëist van de omroepen dat het ze het leed van de Iraakse burgers meer zouden tonen. Nu pas, aan het eind (?) van de oorlog, sinds de moord ook op drie journalisten door de V.S. op 8/04 én mede dankzij Rudi Vranckx, kregen we zo'n beelden meer te zien. Maar ik zou wel liefst willen dat er helemaal geen beelden van slachtoffers meer zouden getoond moeten worden hé.

Kunnen we dan toch niet op een andere dan gewelddadige manier de V.S.-overheersing bestrijden ? Hier in België kan het alvast door alle Amerikaanse producten te boycotten. Knack schreef vandaag hoe belangrijk Europa voor de V.S. is. Microsoft bv. haalt hier de helft van zijn inkomsten. Laten we de boycot die Voor Moeder Aarde startte en waaraan ook bv. Le Journal du Mardi meewerkt, gestalte geven en denken over en werken aan andere actiemogelijkheden.

Actiemogelijkheden waar grote delen van de bevolking voor te winnen zijn ook. Want hopen dat de oorlog in Irak nog lang zal duren: ik denk beste Red Kitten, dat de meeste Irakezen er anders over denken. Als je schrijft dat "Aujourd'hui le seul rempart que nous ayons contre la politique colonialiste des USA c'est Bagdad, et la ville doit tenir", dan klink je in feite, zonder dat je het zo bedoelt, defaitistisch. Want Bagdad, is grotendeels gevallen. Als dat onze enige "rempart" is, staan we er slecht voor.

* We gaan toch niet vechten om ons zelf uit te roeien ?

Lang geleden leerde een leraar me - en ik gaf hem toen natuurlijk geen gelijk - dat de meeste mensen zich neerleggen bij éénder welke dictatuur, als die hen maar min of meer 'goed' laat leven. Als dat dan nog een dictatuur zoals de Amerikaanse is, die het verkopen van een denkbeeldige vrijheid tot een wetenschap heeft verheven, dan denk ik dat de Irakezen maar wat blij zullen zijn met de vervanging van de dictatuur van Saddam door die van de Amerikanen. In het 'oostblok' zijn veel mensen - dankzij o.a. Amerikaanse propaganda-omroepen - ook in die val getrapt. Daar moeten we een antwoord op vinden. En dat is een strijd die vooral via het echt bevrijden van de 'geesten', niet via het doden van mensen moet gevoerd worden. Dus ook niet zoals Palestijnse zelfmoordterroristen het aanpakken, met blind geweld tegen alle Israëli. Hun strijd creëert alleen maar meer haat en vicieuze cirkels van vendetta's. En 'dankzij' al het menselijk vernunft om steeds moorddadiger (atoom-, chemische, biologische en nog andere) wapens te maken, zal dat finaal ertoe leiden dat tenminste in sommige streken op aarde, de mensheid zich zelf gaat uitmoorden, er het leven gaat onmogelijk maken of vreselijk verminken (denk aan de eeuwenlange impact van atoomwapens).

Strijden tegen alle overheersing, tegen elke dictatuur (ook die van al te autoritaire linksen die denken dat zij het recht hebben om al de anderen naar hun pijpen te doen dansen), dat moet elke dag opnieuw gebeuren. Maar zonder daarom heel het strijdperk met alles er op en eraan op te blazen. Er moet na het winnen van de strijd nog iets "heel" blijven; strijden om alles te vernietigen, daarvoor moet je pas goed gek zijn.

* De basis is er, nu ons hoofdjes en het moreel hoog houden

Positief is alvast dat in West-Europa dat al zo lang cultureel sterk door de V.S. beïnvloed wordt, er de jongste maanden grote groepen mensen zich actief ingezet hebben tegen de Amerikaanse oorlog; dat in enquêtes de meerderheid van de bevolking de Amerikaanse oorlog tegen Irak afkeurden. Op die houding, op dat engagement moeten we verder werken. Zonder in extremen te vervallen maar ook zonder in de moedeloosheid te vervallen die een krant zoals De Morgen (een artikel van mij kan natuurlijk niet volledig zijn zonder een sneer naar het 'anti-socialistisch dagblad voor Vlaanderen') dag in dag uit predikt. Courage comrades.

Bedankt voor dit heldere artikel, Jpe.

Wat de oproep van Red Kitten betreft, zitten we op dezelfde lijn denk ik. Hoe kan je van een volk dat al zolang onder een dictatuur en een moorddadig embargo geleden heeft verwachten dat ze zich tot de laatste snik en tot de dood erop volgt verzetten?

Natuurlijk zal de Amerikaanse inname van Irak geen democratie brengen, integendeel. En dus moet het verzet doorgezet en opgevoerd worden, tot het Amerikaanse leger Irak en de rest van het Midden-Oosten verlaten en met rust laten.

De vraag is welke vormen van verzet nu het meest zinvol zijn. Ik vrees dat een guerilla-oorlog zoals voorgesteld door Red Kitten enkel tot eindeloos bloedvergieten aan beide zijden zal leiden (tenminste in de omstandigheden zoals die nu 'gekend' zijn, maar je weet natuurlijk nooit zeker wat er nu in Bhagdad precies gebeurt).

Weet Red Kitten wat de opinie(s) is/zijn van de Iraakse bevolking? Weet hij zo zeker dat een voldoende groot deel van de Iraakse bevolking kost wat kost deze oorlog wil verder zetten, zodat een kleine groep die-hards niet de rest van de bevolking gijzelen en meesleuren in een oorlog die zij uitzichtloos achten (hoezeer ze - terech - het VS en het Britse leger wantrouwen en verachten)?

Het is nu aan de vredesbeweging om de ontstane dynamiek aan de gang te houden en verder te ontwikkelen om de Amerikaanse pogingen tot wereldhegemonie verder te ondermijnen. Een mogelijke manier om dit te doen is pro-actief nadenken, zelf voorstellen formuleren voor een democratisch post-Saddam Irak (uiteraard met zoveel mogelijk inspraak van de Irakezen die hier aanwezig zijn en de situatie het best kennen) en acties en demo's organiseren om die voorstellen kracht bij te zetten.

Ik ga dus wel met Red Kitten akkoord dat de strijd (in de brede zin van het woord) nog maar net begonnen is. De vraag is enkel met welke methoden we de strijd tegen de Amerikaanse hegemonie nu verderzetten. Laten we daarin creatief & militant zijn.

Man , man , ... uw ongelijk moeten toegeven is hard.
Amerikaanse hegemonie ... ???
Wordt toch eens wakker. Al die mensen in Irak willen maar één ding : een rustig vredevol leven al dan niet in een door Amerikanen gedomineerde wereld.
Die mensen willen , eten , drinken , rust en orde en al de rest in enorm irritant salonfehig politiek gezwets.

Bedankt "former comrade" (niet mijn woorden) voor bovenstaande reactie. Dat zal inderdaad een reactie zijn die iedereen die zich verzet heeft of verzet tegen de oorlog nog vaak te horen krijgen. Toch slaat ze nergens op. Ik denk niet dat er veel groepen geweest zijn die aan de militaire overwinning van de vs getwijfeld hebben. De discussies gingen mijns inziens over twee dingen : nl wat is de aard van die overwinning en wat is het gevolg ervan.
De soort van overwinning is alvast niet de frisse, propere snelle oorlog geworden die de VS ons voorhielden, ook niet de massale overgave van de troepen (gisteren volgens het pentagon nog altijd maar 7000) en ook niet het chemisch of biologische armageddon waar we al weken op worden voorbereid. Het is ook niet de massale desperate tot het einde toe strijd geworden, hoewel er nog altijd groepen weerstand bieden.
Het tweede punt blijft mijns inziens onveranderd. De VS willen daar de macht in handen houden. Het vooruitschuiven van Ahmed Chalabi, vooral door de kliek rond Cheney, is daar al een mooi voorbeeldje van. Het is belangrijk dat we ons niet laten verdoven door die beeldjes die we nu op TV zien en de uiteraard terechte eerste opluchting van de irakezen (hun overlevingskans is der voorlopig een stuk op vooruit gegaan, dat kon ook moeilijk anders natuurlijk) maar de verdere politieke, sociale evolutie.
Denk maar terug aan de eerste vreugdeprentjes uit Afghanistan en vergelijk die met de huidige ellende. Dit heeft niets te maken met "het is moeilijk om je nederlaag toe te geven" maar alles met niet alles slikken dat je voorgeschoteld krijgt. Dat mensen in feite alleen maar willen leven, eten en een beetje geluk hebben daar ben ik het 100 % mee eens, maar dat gaan ze niet op deze manier krijgen.
PS : In het congo bekken ist voor de moment nog een grotere slachtpartij en ook daar heeft het westen veel mee te maken, kent er iemand groepen die daar mee bezig zijn?

...en ze zal geloofd worden. vooral deze: het fascisme is overwonnen, want het fascismr dat was dat rare ventje met zijn belachelijk snorretje, die tegen de joden was.
vooral die leugen wordt geloofd.

och, jp everaerts, och voormalig kameraadje, slaap toch verder, idealisten ...
we praten hier namelijk niet over een wensdroom (ga maar eens na hoeveel keer jij de woorden 'ik wil', ik zou willen' gebruikt), het gaat hier namelijk over een reeel bestaande toestand. denk daar maar eens over na.

veel mensen op deze site denken nog altijd dat het fascisme kan overwonnen worden door iets te 'willen', iets te 'hopen', etc. -bijvoorbeeld hopen dat stalingrad zich niet hoeft te herhalen. wel...pech, dat is nu eenmaal een historisch gegeven dat zich op een bepaald moment aandient en waar je iets mee moet 'doen'. Denk je, jpe, dat de russen zo graag in een bijtende winterkou gingen vechten tegen de meest brutale vorm van kapitalisme die er bestaat? Nee, maar gelukkig hebben ze dat wel gedaan.

maar ja, stalin was toch een dictator? Jajaja, en Hitler was een clown...

En wat is dan jouw oplossing Mark ? Veel verder dan wat spotten met mij, schijn je ook niet te raken hé. En mijn kernargumenten daar ga je niet eens op in. Tja, zo kan iedereen een comment schrijven. Wakker worden en je brein gebruiken en dan komt er misschien iets zinnigs uit.

Ik ben Belg die al 23 jaar in de US woon en vraag mijn eigen af als ik uw artiekel lees of u zelf ooit in een ander land dan Belgie hebt gewoont??????
If not, maybe you need to so you can open your eyes and see the world, the war and people in a different perspective.

Ja Beth, ik heb oa een tijd in Duitsland gewoond (en soldaat geweest, stormfuselier !) en dan ... Geef eens concrete kritiek; ipv zo'n vaag mailtje van "ik weet wel beter want ik woon in VS"

Goeie vraag, JPE! Natuurlijk wel! Oorlogen kunnen pas ontstaan door het gebrek aan levensnoodzakelijkheden. Als helder water om te drinken, propere lucht om in te ademen, zuivere grond om voedsel op te verbouwen en voldoende menselijke warmte en verbondenheid ontbreken, hebben we de ideale voedingsbodem voor oorlog. In feite draait dit allemaal om energie. Petroleum is in feite slechts een verre en verderfelijke afgeleide van deze primaire noodzakelijke energievoorzieningen, zonder dewelke leven niet al te lang kan blijven bestaan. Je kan eventjes je adem inhouden als je de giftige dampen van een auto ruikt, maar in een stad met honderdduizend auto's wordt je verplicht het gifgas in te ademen. Zo vind ik de voorgespiegelde vrijheid door het bezit van een auto met verbrandingsmotor ronduit misdadig, omdat het een rechtstreekse verkrachting is van de volksgezondheid. Ik heb meer respect voor de levende wereld dan koning auto en zijn statige bestuurder ooit zullen kunnen opbrengen. Noem me maar naïef, de laatste 10 jaar ben ik er echter wel in geslaagd om zonder auto te leven. Het was een uitdaging, ik ben ronduit uit dat status-systeem gestapt, en ik zou het nog steeds opnieuw doen als ik opnieuw voor de keuze stond. Ik voel me nu blij dat ik in feite weinig heb bijgedragen aan die door overconsumptie opgedrongen oorlog om olie. Als er al eens wat meer volk zou zijn die pertinent weigert om systematisch petroleum te gebruiken voor het uitvoeren van de dagelijkse taken zou het al heel wat makkelijker gaan om oorlog om energie in de toekomst te vermijden. Er zijn alternatieven voorhanden, eentje wil ik hier echt niet onthouden: de auto op perslucht rijdt 180 km ver op één persluchttank. De energie ervoor kan op milieuvriendelijke wijze geproduceerd worden, bijvoorbeeld door een windturbine met compressor(zonder tussenkomst van electriciteit). Windturbines voor elektriciteit worden vandaag de dag wel geplaatst, maar leveren dikwijls ook energie als er al een overaanbod is. Als de kerncentrale 's nachts draait en de industrie slaapt, moet al die energie ergens weg, zoals in straatverlichting die ons land met het blote oog zichtbaar maakt tot op de maan. Er wordt dus echt wel wat weggegooid in dit land. Benutten we die energie nu door ze als perslucht samen te drukken, dan kunnen we ze probleemloos gebruiken in een persluchtmotor in een auto of andere machine. Hier komt zelfs geen elektrosmog bij kijken, en de zware chemische vervuiling van batterijen wordt achterwege gelaten. De lucht die uit een persluchtmotor komt kan zonder meer worden ingeademd.
Sinds eind 2002 zijn er verschillende kleine fabrieken in werking op verschillende continenten. De opzet van deze bedrijven is om klein te blijven, zodat de medewerkers nog persoonlijk genoegen kunnen blijven scheppen in hun werk, er nauw verbonden mee blijven en geen 'nummer' worden. Hun betrokkenheid is bijgevolg veel groter dan in klassieke fabrieken, waar medewerkers als machinerie worden behandeld en afgedankt. Waar de fabriek te groot wordt, kan zij worden gesplitst, bijvoorbeeld naar een ander landsdeel, zodat telkens plaatselijk kan worden geproduceerd. Think globally, act locally in de praktijk dus. Surf eens naar http://www.bellwetherinteractive.com/mdi voor directe info. Dichtst bijzijnde fabriek bevindt zich in Zuid Frankrijk. Hopelijk pikken bedrijven, studie- en ontwerpbureau's dit op om ook hier zoiets van de grond te krijgen. Als we een andere wereld willen, zullen we ook wel iets moeten DOEN! Alles bij het oude laten heeft nog nooit iets opgeleverd. Als we petroleum niet langer nodig hebben, zullen die giganten die de boel forceren er vroeg of laat in verzuipen, zodat we zonder gevecht het pleit voor meer leefbaarheid kunnen winnen. Ik wil hier dan ook een lans breken om meer mensen samen rond de tafel te krijgen over deze onderwerpen, de technisch geschoolden ertoe aanzetten om effectief het heft in eigen hand te nemen, positieve oplossingen te kiezen en resoluut te snijden in machtsmisbruik, vervuiling en verspilling. Het kan ernaar lijken dat ecologie en economie elkaars opponenten zijn, maar in feite is ecologie de noodzakelijke factor om economie leefbaar te houden. Denken we maar eens aan onze voorouders de druiden die een boom plantten terwijl ze het nageslacht van 500 jaar verderop voor ogen hielden. Hoever reiken de visioenen van de hedendaagse economische machthebbers? Tussen 2 en 20 jaar, dan hebben we het overgrote deel wel gehad. Wat een vooruitgang!